18,324 matches
-
de naționalism le sugerez o posibilă cale de mijloc: studierea formelor (post)moderne de solidaritate și nostalgie comunitară care păstrează mult din căldura vechiului Landespatriotismus, „patriotismul teritorial”; acesta din urmă poate fi ușor împărtășit de persoane de origini etnice, expresii lingvistice și confesiuni diferite, cu condiția edificării comune a unei geografii simbolice pluraliste, care să acomodeze, (re)cunoscându-le și fără a le opune una alteia/altora, rădăcinile tuturor (reale sau imaginare). 18. Într-un fel, întreaga istorie americană este o
[Corola-publishinghouse/Science/2145_a_3470]
-
dialogat, susținut de tânărul conservator, repede depășit de pretențiile exorbitante ale capricioasei soții și de ritmul schimbărilor („Iaca-a doua zi începe cu reforma radicală”), impus la conacul de la țară. În fabule și satire, nu lipsesc expresivitatea formală și pitorescul lingvistic. A. intră în istoria teatrului românesc odată cu prima reprezentație scenică, în limba română, în 1816, a pastoralei Mirtil și Hloe, dramatizare de Florian după S. Gessner. Reprezentația, cu o semnificație moral-educativă, s-a transformat într-un eveniment teatral și patriotic
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285464_a_286793]
-
s-au decernat Premiul de Excelență al Uniunii Scriitorilor, Filiala Timișoara (2000), Premiul „Tânărul jurnalist al anului 2002”, oferit de Fundația Freedom House ș.a. În pofida titlului, prima carte a lui Ș., Firește că exagerez, nu oferă o mostră de iconoclastie lingvistică, ci o paletă variată de modalități poetice, un imaginar bogat; tonalitatea, domoală, este egală și se recunoaște în ea o voce postmodernă: detașată față de ea însăși și față de actul poetic, cu moderație ludică și ironică, mai totdeauna ambiguă. Dacă tehnica
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289634_a_290963]
-
de literatura comparada”, „Boletin del Grupo de Estudios de Critica Literaria”, „Canadian Rewiew of Comparative Literature”, „New Literary History” ș.a. S. este un interpret pe cât de erudit, pe atât de sagace al discursului intelectual, pe toate palierele sale - onto-epistemologic, psihosocial, lingvistic, artistic, politic. Într-un ciclu de patru lucrări el examinează locul literaturii în dinamica istorică a mentalității occidentale. Literature, Mimesis, and Play (1982) inaugurează seria în care jocul este un concept-cheie al sistemului de repere considerat de S. relevant pentru
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289809_a_291138]
-
fantasticul inserat în banal, la intertextualitate, lumea există. Ei nu au sentimentul golului primordial care organizează la I. percepțiile. Trebuie adăugat că I. este unul dintre traducătorii eminenți ai unor capodopere ale literaturii contemporane, alegându-și lucrări de maximă dificultate lingvistică și de maximă deschidere filosofică: Ulise de James Joyce, romane de William Faulkner, Omul fără însușiri de Robert Musil ș.a. Procesul de disoluție a schemelor poeziei tradiționale atinge, probabil, punctul extrem în versurile lui Mircea Ivănescu, cu obstinație prozaice, fără
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287650_a_288979]
-
ANALELE ȘTIINȚIFICE ALE UNIVERSITĂȚII „AL. I. CUZA” DIN IAȘI. Lingvistică. Literatură, publicație care apare la Iași din 1955, cu subtitlurile „Istorie. Filologie” (1955-1966), „Limbă. Literatură” (1967-1968) și „Lingvistică. Literatură” (1969). Este o publicație universitară de cercetări filologice, lingvistice și de istorie și critică literară a secțiunii a III-a, Științe sociale. Comitetul de redacție era alcătuit în 1962 din Const. Ciopraga, G. Istrate, I. D. Lăudat, N. I. Popa, Valeriu Stoleriu, Ariton Vraciu. Rubrici: „Studii, contribuții, interpretări”, „Evocări”, „Comentarii”, „Comemorări
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285340_a_286669]
-
biograf) sub titlul „Fiziologie Filosofică - Noțiunile de Suflet și Dumnezeu în fiziologie”, ediție care în 1 va fi criticată pentru „vetustețe’’(?) de Răzvan Codrescu în ediția sa din același an. Acest editor încearcă să intervină în fondul materialului pentru „actualizare lingvistică’, din nefericire nu întotdeauna oportun, firește din cauza cunoașterii limitate într-un domeniu care-i este evident străin și în care, desigur, nu poate opera cu acribia cunoscătorului. Pornind de la logica științifică, raționamentul prin analogie și experiment, Paulescu reușește să realizeze
Nicolae C. Paulescu între știința vieții și metafizica existenței by VALERIU LUPU () [Corola-publishinghouse/Science/91893_a_92858]
-
REVISTA CRITICĂ, periodic apărut la Iași, trimestrial, între ianuarie 1927 și decembrie 1930, sub direcția lui Giorge Păscu. R.c., „publicație de cercetări filologice, lingvistice și literare”, cuprinde studii și articole, cronici și recenzii, prezentate într-o ținută în general academică, dar fără a reuși să impună inițiative literare, culturale sau teoretice de mare anvergură. Colaborează cu studii G. Păscu (Antim Ivireanul, Note despre Cantemir
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289197_a_290526]
-
locul discursului este fundamental atît la primii teoreticieni ai politicului, cît și în transpunerea în practică a politicii. La Aristotel, omul e definit, pe de o parte, ca animal social, iar, pe de altă parte, ca animal dotat cu capacitate lingvistică, adică simbolică. Aceste proprietăți fundamentale își găsesc concretizarea instituțională în regulile de bază ale funcționării cetății, care încurajează valorificarea lor în afacerile publice. Fiecare cetățean are dreptul de a lua cuvîntul (iségoria) în Adunarea poporului unde se angajează, între altele
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
exclusive mutuale vizînd soluții. Politica nu se definește ca un ansamblu de sectoare sau probleme ce pot fi izolate definitiv în societate, pentru că orice problemă, în societate, poate deveni politică. Politica se hrănește din mize economice, sociale, culturale, religioase, etnice, lingvistice etc. Activitatea politică privește, deci, emergența problemelor colective, revelația cerințelor adresate autorităților publice, elaborarea unor proiecte de soluții, conflictul dintre aceste proiecte și modalitatea lor de reglementare. În fiecare dintre aceste procese, este implicată comunicarea, iar contribuția sa în activitatea
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
sînt și arme, resurse în lupta politică, nu numai datorită posibilității pe care o oferă prin agresarea directă a adversarului, dar și pentru că au în sine reprezentări ale lumii, percepții ale realității sociale și fizice, așa cum a demonstrat ipoteza relativismului lingvistic al etnologilor. Un cod lingvistic este, mai întîi, un stoc de cuvinte și un repertoriu de reguli pentru a fi asamblate în mod corespunzător; totodată, el este și un sistem de semnificații, o grilă de înțelegere a sinelui, a celorlalți
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
lupta politică, nu numai datorită posibilității pe care o oferă prin agresarea directă a adversarului, dar și pentru că au în sine reprezentări ale lumii, percepții ale realității sociale și fizice, așa cum a demonstrat ipoteza relativismului lingvistic al etnologilor. Un cod lingvistic este, mai întîi, un stoc de cuvinte și un repertoriu de reguli pentru a fi asamblate în mod corespunzător; totodată, el este și un sistem de semnificații, o grilă de înțelegere a sinelui, a celorlalți și a mediului din jur
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
E de ajuns să inventariem numărul mediilor în care întrebuințarea corectă a limbii reprezintă dreptul de intrare tacită pentru a observa că puterea asupra limbii este, fără îndoială, una dintre dimensiunile cele mai importante ale puterii." Cu alte cuvinte, resursele lingvistice sînt inegal distribuite în societate și stăpînirea declarată a unui cod este un factor de distincție. Sociolingviști, precum B. Bernstein (Langage et classes sociales), pun în evidență raportul dintre diviziunea societății și diviziunea limbajului. Adepții politicii, precum D. Gaxie (Le
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
rituri, de mituri. Comunicarea politică, asemeni altor forme de comunicare umană, utilizează semnele care sînt disponibile în coduri. Un cod este un stoc de semne și un repertoriu de reguli care se combină în mod potrivit pentru membrii unei comunități lingvistice. Semnele, de exemplu, cuvintele, sînt selectate în stoc și îmbinate conform regulilor, pentru a rezulta enunțuri și mesaje. Lucrările axate pe limbajul politic au pus în evidență posibilitățile strategice pe care acesta le oferă, la grade diferite de întrebuințare. Strategia
Comunicarea politică by Jacques Gerstlé [Corola-publishinghouse/Science/924_a_2432]
-
autorul este cunoscut, o persoană bine individualizată;un limbaj elaborat, deci îngrijit, corect;limbajul este un adevărat reper pentru orice vorbitor al limbii române; - potențial metaforic (lirica) sau metafora la nivel de text sau de secvență de text (proza); - materialul lingvistic este organizat pe un sistem prozodic sau stilistic funcțional destul de rigid; de la care se abate doar prin stilul personal al autorului; - opera nu cunoaște variante (!! nu este vorba de variantele de laborator); - se difuzează și se păstrează prin intermediul scrisului (tipăriturii
Noțiuni de teorie literară pentru gimnaziu by Doina Munteanu () [Corola-publishinghouse/Science/91833_a_93194]
-
1994; Dey, 1993; Silverman, 1993; Bryman și Burgess, 1994; Coffey și Atkinson, 1996; Strauss și Corbin, 1998). În timp ce nu este nici o metodă dominantă, versiuni variate a ceea ce se numește Grounded Theory denumire pentru care este greu de găsit un echivalent lingvistic adecvat în limba română și, de aceea, folosim denumirea în engleză au devenit populare, în mod special deoarece sunt programe software disponibile să ajute acest proces, așa cum sunt, Ethnograph, NUD*IST, ATLAS.ti și WinMAX (vezi Tesh, 1991; Miles și
by Mircea Agabrian [Corola-publishinghouse/Science/1071_a_2579]
-
Cultura Națională (1930-1935) și al Editurii Fundației Regale pentru Literatură și Artă (1934-1940, 1945-1947), precum și ca director al Centrului de Cercetări Fonetice și Dialectale din București (1963-1969). A fondat și condus publicații de specialitate: „Bulletin linguistique” (1933-1948), „Studii și cercetări lingvistice” (din 1950), „Fonetică și dialectologie” (1958-1969), „Revue roumaine de linguistique” (din 1956), „Cahiers de linguistique théorique et appliquée” (din 1962). Studii și articole i-au apărut și în „Grai și suflet”, „Revista Fundațiilor Regale” (unde e și director în 1945-1947
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289380_a_290709]
-
suflul religios al creștinismului). Studiul ce așteaptă a se desfășura pe paginile ce urmează poate fi luat, în cheie metaforică, drept cartea facerii, prefacerii și desfacerii naționale prin cuvânt. Suntem, neîndoielnic, departe de a ne situa pe pozițiile unui creaționism lingvistic în privința facerii națiunii. Un descriptor mai adecvat pentru poziția noastră ar fi cel de construcționism discursiv. Chiar dacă națiunea nu a fost creată ex nihilo prin voința divină manifestată prin cuvânt, demiurgul colectiv al națiunii - generațiile succesive de cărturari care și-
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
-și interesele comerciale, s-au reorientat înspre masa alcătuită din publicul cititor în vernaculară, alfabetizat în prealabil sub auspiciile literalizante ale Reformei protestante. Au existat, așadar, puternice forțe de piață care au împins către naționalizarea cărții tipărite. Destrămarea, mai întâi lingvistică, apoi confesională, a unității latine a civilizației apusene s-a soldat cu apariția unui caleidoscop de "culturi idiomatice" (Zernatto, 1944, p. 360) ce au prefigurat emergența culturilor naționale. Ceea ce a dat naștere noilor "comunități imaginate" ale națiunilor a fost "o
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
prefigurat emergența culturilor naționale. Ceea ce a dat naștere noilor "comunități imaginate" ale națiunilor a fost "o interacțiune mai mult accidentală, dar explozivă între un sistem de producție și relațiile de producție (capitalismul), o tehnologie a comunicațiilor (tiparul) și fatalitatea diversității lingvistice umane" (Anderson, 2000, p. 45). Capitalismul de tipar a fost, așadar, una din forțele motrice care au propulsat facerea națiunii. A reușit aceasta prin crearea unui "public cititor monoglot pentru fiecare limbă" (ibidem, p. 46). Astfel au apărut ceea ce pot
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
în mare nevoie de standardizare. Ca urmare, limbile naționale au fost supuse unui intens program de uniformizare. Ortografia a fost fixată, gramatica a fost standardizată și vocabularele au fost definitivate. Mijloacele textuale ale acestei vaste operațiuni de formalizare și uniformizare lingvistică au fost dicționarele și tratatele de gramatică. Odată cu elevarea limbilor vernaculare la statutul superior de limbi naționale oficiale, scrierile istorice și, ipso facto, conștiința istorică, au fost turnate în jgheaburi naționale. Pe durata secolelor XVIII-XIX, pe măsură de procesul de
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
națiune în colecția platoniciană a formelor ideale după care trebuie organizată politic realitatea socială, societatea franceză era departe de a fi omogenă, unitară și integrată intern. Franceza era vorbită doar de o minoritate concentrată în Île-de-France, care forma o enclavă lingvistică înconjurată de o multitudine debordantă de dialecte (bretonă, gasconă, flamandă, alsaciană etc.). La fel de formidabile au fost loialitățile regionale față de care locuitorii provinciali își manifestau atașamentul subiectiv. Națiunea era, pentru marea majoritate, o categorie abstractă, absentă, absconsă. Ca atare, națiunea nu
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
La fel de formidabile au fost loialitățile regionale față de care locuitorii provinciali își manifestau atașamentul subiectiv. Națiunea era, pentru marea majoritate, o categorie abstractă, absentă, absconsă. Ca atare, națiunea nu putea fi obiectul identificării subiective și sursa identității colective. Naționalizarea Franței (omogenizare lingvistică și culturală, integrare fiscală, juridică și educațională, unificare comunicațională etc.) s-a produs doar în intervalul 1870-1914, când forțele modernizării au contribuit din plin la integrarea societală. Printre cele mai importante forțe integratoare care au creat Franța națională se numără
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
și în cazul românesc. Doar că în spațiul românesc, elementul ce obstacula adoptarea identității naționale era identitatea confesională, în speță cea creștin-ortodoxă, care crea o comunitate de credință transnațională, ce nu ținea cont nici de granițele etnice nici de cele lingvistice. Intelectualii români de la cumpăna secolului al XX-lea, apostoli ai ideii naționale și ai românismului, erau de-a dreptul exasperați de îndărătnicia țăranilor români de a trece în plan secund identitatea creștină în detrimentul celei naționale. L.-M. Murgescu (1999) relatează
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]
-
Pentru a fi utilă politic, memoria istorică se cuvine a fi intens ficționalizată. Cazul românesc nu face excepție. Ideea-călăuză care ghidează lucrarea de față consistă în enunțul potrivit căruia națiunea română a fost construită simbolic plecând de la realități faptice (comuniune lingvistică, etnică, religioasă, de "destin istoric"), dar care au fost supuse unui pătrunzător proces de ficționalizare istorică, pentru a se ajunge la destinația reprezentată de națiunea română statalizată. Cert este că procesul de ficționalizare istorică, prezent în construirea unei memorii colective
[Corola-publishinghouse/Science/84968_a_85753]