19,653 matches
-
Întregi. Am studiat tot ce există la Veneția și Padova despre obiceiurile popoarelor asiatice, am citit de opt ori cartea lui Marco Polo. Am Învățat scrima de la maestrul Foscolo. Am Învățat călăria. Am dormit cu geamul deschis iarna ca să mă obișnuiesc cu iernile aspre din Mongolia sau China. La toate astea m-a ajutat bunicul Matteo. Dar ele n-ar avea nici o importanță dacă n-ar fi vorba de Ștefănel. Vreau să-l caut. Trebuie să-l caut. Dacă a murit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
a-l pune În teacă mai privi o dată lama bine șlefuită. Își dădu seama că o ține pe partea cealaltă, căci cuvântul „ANDA” nu se mai vedea. În locul lui era scrijelit un alt cuvânt: „ISTANBUL”. noiembrie 1475, Marea Neagră Alexandru era obișnuit cu marea, dar o văzuse, toată copilăria lui, doar de pe mal. Plimbările cu barca sau gondola nu puteau fi socotite adevărate ieșiri pe mare, odată ce nu depășiseră niciodată insulele Murano sau San Giorgio. Povești despre corăbii auzise aproape zilnic, căci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
11.00, Istanbul. Catedrala Aya Sofia se vedea prin ceață doar ca o nălucire a iernii. Din locul În care se afla Alexandru, nu se distingeau decât fragmente de clădiri și umbrele oamenilor, grăbind spre moschei sau spre bazar. Se obișnuise să se trezească odată cu prima cântare a muezinului și să iasă pe străzile pestrițe ale capitalei. Nu se Îndepărta niciodată de traseul stabilit de Gabriel, dar găsea mereu câte un colț pe care nu-l remarcase. Istanbulul era aglomerat, pitoresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
imperiului. Deocamdată, Alexandru continua să picteze. Această Întoarcere la pictură Îi făcea bine. Îi era foame de imagini, de culori, de exercițiul perspectivelor. Îi era foame și de nou, de pitoresc, iar Istanbulul Îi oferea totul În cantități năucitoare. Se obișnuise repede și cu semnalele care Îi indicau apropierea unei patrule sau urgența de a realiza un portret. În colțul uliței care Începea nu departe de Ak Sarai și cobora spre port se afla un bătrân cu fața Înnegrită de soare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
În cele din urmă, uciderea lui Ștefan. Ali se afla deja la mijlocul fluviului, iar gheața părea a rezista. Rezistase la trecerea primului rând de spahii. Grupul care Îl transporta pe Oană ajunsese pe malul celălalt. Se lăsa o ceață ușoară, obișnuită În zona Dunării, dar care făcea ca trupele de ieniceri să nu mai poată fi văzute, de pe fluviu, decât fragmentar. Ali porunci retragerea generală, indiferent de luptele care se prelungeau pe malul moldovean. Din depărtări se auzi, foarte Încet, un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
acoperiți cu blănuri de urs, ca să nu simtă frigul. Avuseseră răgaz de odihnă. Dar acum simțeau că răgazul s-a terminat. Caii Apărătorilor știau că după două zile de răsfăț vor avea cel puțin tot atâtea zile de luptă. Se obișnuiseră cu acest ritm. Se obișnuiseră și cu bătăliile. Fuseseră antrenați, ani de-a rândul, să-și ajute călăreții atunci când primeau anumite porunci și când mirosul de sânge acoperea câmpul de luptă. Știau că sunt importanți, la fel de importanți ca și oamenii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
ca să nu simtă frigul. Avuseseră răgaz de odihnă. Dar acum simțeau că răgazul s-a terminat. Caii Apărătorilor știau că după două zile de răsfăț vor avea cel puțin tot atâtea zile de luptă. Se obișnuiseră cu acest ritm. Se obișnuiseră și cu bătăliile. Fuseseră antrenați, ani de-a rândul, să-și ajute călăreții atunci când primeau anumite porunci și când mirosul de sânge acoperea câmpul de luptă. Știau că sunt importanți, la fel de importanți ca și oamenii. Știau că, uneori, moartea oamenilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
comandase Cuceritorii. Cei doi erau diferiți, dar totuși asemănători. Amir avea aproape Înălțimea lui Angelo, ceea ce Însemna că era cu un cap peste ceilalți războinici ai tribului său, amândoi aveau trupurile bine legate, antrenate În zeci de bătălii, amândoi se obișnuiseră cu gândul morții și cu gustul dulce-amar al victoriei. Dar tăcerile lor erau diferite. Angelo respira tăcerea sigură de sine, tăcerea puternică și Înțeleaptă venită parcă din istoria peninsulei italice și din gloria unui imperiu apus. Amir era tăcerea unei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
În mâna dreaptă. Pe metereze, străjile Își continuau patrularea. Noaptea era liniștită și senină. Dar stele Începeau să pălească spre Răsărit. 3 iulie 1476, ora 4.30, Ștefănești, Moldova Mâna Erinei era caldă. Surprinzător de caldă, În răcoarea zorilor. Se obișnuise cu ea așa cum, poate, ea, Erina, se obișnuise cu războiul. Se obișnuise prea mult. De când se Întorseseră din Balcani, Erina devenise o luptătoare adevărată. Participa la viața militară a căpitanului Oană. Era privirea lui, și mult mai mult decât atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
patrularea. Noaptea era liniștită și senină. Dar stele Începeau să pălească spre Răsărit. 3 iulie 1476, ora 4.30, Ștefănești, Moldova Mâna Erinei era caldă. Surprinzător de caldă, În răcoarea zorilor. Se obișnuise cu ea așa cum, poate, ea, Erina, se obișnuise cu războiul. Se obișnuise prea mult. De când se Întorseseră din Balcani, Erina devenise o luptătoare adevărată. Participa la viața militară a căpitanului Oană. Era privirea lui, și mult mai mult decât atât. Cosmin Oană simțea, Însă, că aceasta nu era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
și senină. Dar stele Începeau să pălească spre Răsărit. 3 iulie 1476, ora 4.30, Ștefănești, Moldova Mâna Erinei era caldă. Surprinzător de caldă, În răcoarea zorilor. Se obișnuise cu ea așa cum, poate, ea, Erina, se obișnuise cu războiul. Se obișnuise prea mult. De când se Întorseseră din Balcani, Erina devenise o luptătoare adevărată. Participa la viața militară a căpitanului Oană. Era privirea lui, și mult mai mult decât atât. Cosmin Oană simțea, Însă, că aceasta nu era o schimbare, ci o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
de a fi ceea ce fusese până atunci. Dar poate nu mai avea nici forța sufletească. Erina devenise luptătoare pentru că el nu mai putea fi un luptător. Îl completa. Trăia În locul lui. Devenise varianta feminină a căpitanului Oană. O femeie aspră, obișnuită cu marșurile lungi, cu frigul și cu oboseala, o femeie tăcută. Poate că aceasta era ipostaza ultimă a dragostei. Transformarea În celălalt. Continuarea faptelor pe care celălalt le-a Început. Identificarea cu el, sau, mai degrabă cu EI. Cu cuplul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
păru, deodată, că a fost aruncată pe un tărâm străin unde el, Cosmin, a rămas singurul punct de reper. Rămase tăcută o vreme care putea fi o clipă, sau mult mai mult. Durerea veni târziu, când crezu că s-a obișnuit cu gândul că tatăl ei nu mai e. Abia atunci, În colțul ochilor se ivi prima lacrimă, pe care Oană o șterse Încet și blând. Erina Își lipi fruntea de umărul lui, dar se depărtă din nou, ca și cum și-ar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
luptători. Pe care deja toată lumea Îi cunoștea, fiindcă povestea lor rămânea fabuloasă. Erau frații Alexandru și Ștefan Oană. 10 septembrie. Am avut dreptate. Am avut din nou dreptate. Alianța dintre Ștefan și Vlad este cu totul altceva decât o alianță obișnuită Între doi comandanți de oști. Armatele ajunse la Dunăre au eliberat Moldova. Dar războiul nu s-a sfârșit. Ne deplasăm, acum, spre sud-vest. Am părăsit cursul Dunării și am urcat pe malul Buzăului și de acolo... de acolo am privit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2303_a_3628]
-
gravitate? Rămâne un mister al adolescenței acest melanj uluitor de candoare și de „murdărie“. Apoi, rătăcite prin carnete și carnețele, prin agende cu rugăciuni zilnice, scrise migălos, cu pastă, mai găsesc însemnări cărora, uneori, le-am și pierdut semnificația reală. Obișnuiam, mai ales, să-mi însemn, într-un stil de reportaj neutru, internările, tribulațiile cam feroce prin spitale și rezerve de groază... așteptarea cu sufletul la gură a unor analize nasoale etc. etc. În rest, nenumărate caiete cu fantasmări à la
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2195_a_3520]
-
decât o șopocăială, un cor de sâsâieli. Sunetele acestea umplu o mare Încăpere, ceva ca un dormitor comun pe care, fără Îndoială, Adam nu e-n stare să și-l reprezinte. Iar uneori, pe când face câte ceva cât se poate de obișnuit, cum ar fi să se ducă la oraș cu bicicleta, să dea grăunțe puilor de găină ori să Înoate dincolo de recif ca să privească rămășițele epavelor, câte-o vorbă Îl străfulgeră. Scoică. Paști. Zăpadă. și de Îndată pricepe că vorba aceea
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
n-ai de făcut decât un pas și te lași purtat de apă. Dar ea nu făcuse asta, iar acum fluxul se retrăsese, lăsând În urmă doar sticle sparte, lemn putred și plase rupte. Așa arăta peisajul cu care se obișnuise. În Pasar baru tocmai se aprindeau luminile. Se auzea peste tot zumzetul generatoarelor portabile, iar becurile Înșirate unul după altul se aprindeau dintr-odată și Își aruncau lumina crudă pe fețele trecătorilor. Încă nu era prea multă lume, așa că au
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
putea bănui cu ce se ocupă, poate că erau bodigarzi care Încercau să treacă neobservați ori ziariști veniți să capete informații de la șoferi contra un bacșiș. Margaret Încerca să deslușească cu ce se ocupa fiecare după deosebirile dintre ei. Era obișnuită cu așa ceva, se pricepea să descopere ce se ascunde În spatele măștii asiatice. Învățase asta În junglă, printre cei din triburile unde se purtau chiar măști adevărate și al căror limbaj corporal rămânea indescifrabil pentru oricine altcineva. Aplica acele cunoștințe cu
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
cam o săptămână să ajung la Jakarta. Din fericire am ceva bani, dolari americani. Tata are un loc ascuns unde ține bani pentru vreo urgență. Mi-a arătat unde e Încă de când am ajuns la el. Fără secrete Între noi, obișnuiește el să spună. Așa că am putut să-i plătesc pe cei care m-au adus cu mașina. Am cumpărat țigări și băuturi pentru șoferii de camion. A fost greu. Nu știam dacă mai sunteți În viață, nici măcar dacă existați. Uneori
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
piciorul, a zis el cu privirea fixată la ceas. Merge cu un pas ciudat. știați asta? Margaret a făcut semn că da. — Într-o zi, nu mai știu de ce, a venit după mine la școală. Luase bicicleta, dar nu era obișnuit cu ea și mai era și departe. Cu piciorul lui șubred nu putea să Înainteze prea repede, așa că se bălăbănea și arăta caraghios. Toți copiii au râs și țin minte că mie mi-a fost rușine, aș fi vrut alt
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
un cămin, că e lipsit de singura familie pe care a cunoscut-o vreodată. A rămas la fereastră cu ochii la ploaia care săpa râulețe În noroi, pe strada Îngustă. Lovit de ploaie, frunzișul din curte foșnea ușor, Însă zgomotele obișnuite din vecinătate Încetaseră, lătratul câi nilor, miorlăitul pisicilor care se Împerechează, scuterele, posturile de radio, strigătele furioase ale tinerilor, răcnetele bebelușilor. Totul a Încetat odată cu primele picături de ploaie. Se făcuse târziu, imensul oraș se potolea ca să petreacă o noapte
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
nimic din toate astea nu-i Într-adevăr semnificativ. Ce e de luat În seamă e că până și-un țăran analfabet poate să se regăsească În sunetele felului ăstuia de poezie. Noi am crescut cu ele, urechile ne sunt obișnuite. și-n felul ăsta curios, Înseamnă ceva pentru noi toți. Simțim ce poate să fie un popor unit, liber În țara lui. și ce mai contează atunci dacă afli că Hanawi nu s-a născut de fapt pe vreuna dintre
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
faci? l-a Întrebat. Ai permis? — Desigur, a răspuns Bill. Nu te Îngrijora, n-o să fie nevoie să-l utilizăm. E doar o asigurare. Ținea revolverul cu hotărâre, dar era liniștit, iar Margaret, privindu-l, a avut impresia că era obișnuit să mânuiască așa ceva. S-a simțit ceva mai În siguranță și-n același timp nu i-a făcut deloc plăcere că s-a simțit În siguranță. Era oare ea bucuroasă cu adevărat că e protejată de un om Înarmat? La
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
iar iarna, când se așeza zăpada pe țigle, nu se vedea decât pata aia albă și undeva, departe, cerul cenușiu. Rămâneam În pat cu cearșaful tras pe față, pentru că pătu rile de lână mă gâdilau la nas. Nu m-am obișnuit niciodată cu lâna. Simțeam cum Îmi intră frigul În oase și știam că o să mă Îmbolnăvesc. Cred că la vremea aceea uitasem complet cum era la Buru, dar corpul meu nu uitase. Își dorea tot timpul căldură. Când ceilalți copii
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
spinarea altora. Johan s-a ridicat și s-a Îndreptat spre balustrada joasă care Înconjura veranda. și-a pus mâinile pe ea și s-a aplecat În spațiul gol și Întunecat. A avut nevoie de ceva timp ca să i se obișnuiască ochii cu bezna. Apoi a Întrezărit niște siluete, umbre care se mișcau tăcut prin Întuneric, parcă pluteau. Se adunau, se despărțeau iarăși ici și colo, pe toată Întinderea terenurilor de sport. Nu sufla o nici boare de vânt În oraș
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]