18,248 matches
-
copleșitor În toată lumea bună și o forță de seducție pe măsură. Sunt, majoritatea, eleganți, distinși, cultivați. Primul care observă, Încă din 1863, relația subtilă dintre dandy și militar e Baudelaire. O teoretizează ca nimeni altul În capitolul „Analele războiului” din Pictorul vieții moderne. Comentând lucrările lui Horace Vernet consacrate războiului Crimeii, Baudelaire nu se poate Împiedica să nu remarce aerul dandy al multor ofițeri, ținuta selectă a acestora. După cum paginile copleșite de admirație pentru Constantin Guys, modestul și prolificul desenator, urmăresc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
brutalitate când trebuie să Își apere cariera, Îi atrage nu atât prieteni (Swinburne, Dante Gabriel Rossetti, Oscar Wilde), cât dușmani. O puzderie de episoade picante (polemici, scandaluri, procese) Îl trec În prim-planul atenției ca persoană, În timp ce opera sa de pictor și gravor se retrage În fundal, taxată drept minoră, din cauza originalității ei sfidătoare. Rămâne ca un moment antologic În istoria proceselor londoneze despăgubirea pe care o cere (și o primește, sub forma unei sume simbolice) pentru ofensa adusă de Ruskin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Așadar, dintr-o producție imaginară. Nu altfel procedează Alexandra Crăciun, Într-o carte provocatoare, Narcisismul și problemele reflectării 2. Vastul arsenal teoretic mobilizat În acest din urmă caz țintește, cum e și normal, nu biografiile, ci fabulările unor autori (scriitori, pictori, sculptori, cineaști), dandy sau nu În viața reală. După cum, analizând detaliu după detaliu comportamentul dandy-lor „adevărați”, consemnați În documentele de epocă (jurnale, corespondență, memorii, cronici mondene), Marylène Delbourg-Delphis nu are cum să riște interpretări mitico-simbolice atunci când, de pildă, trece În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
de cum e primit În mănăstirea pe care el Însuși și-a clădit-o, vrea să scape de acolo și refuză să fie aici doar un călugăr, asemenea celorlalți. Într-un fel, activitatea artistului nu-i pare destul de gratuită. Există la pictor, la scriitor o pasiune de a vedea și de a descrie care-i pare Încă plebee. Lucrul reiese evident dintr-un pasaj al studiului său asupra lui Constantin Guys: „V-am spus că-mi repugnă să-l numesc pur artistic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
ale artistului sunt exagerate, Împinse la extrem. Exercițiul Încă utilitar al meșteșugului artistic devine pur ceremonial al toaletei, cultul frumosului care produce opere stabile se transformă În gustul pentru eleganță, pentru că eleganța este efemeră, sterilă și perisabilă; actul creator al pictorului sau al poetului, golit de substanța lui, ia forma actului strict gratuit, În sensul gidian și chiar absurd, invenția estetică se transformă În mistificare; pasiunea de a crea se imobilizează În insensibilitate. În același timp, acel gust al morții și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
devină reprezentanții diplomatici ai țării lor; cât despre prietenul lui Charles Lamb1, Thomas Griffiths Wainewright, obiectul acestui scurt eseu, deși posedând un temperament extrem de artistic, a fost ucenicul multor maeștri din alte domenii decât cele artistice, nefiind numai poet și pictor, critic de artă, colecționar de antichități și scriitor de proză, amator de lucruri frumoase și diletant În tot felul de direcții minunate, ci și un falsificator câtuși de puțin de rând și fără de importanță, precum și un otrăvitor subtil și nedescoperit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
Brummell, Paris, 1845. Barbey d’Aurevilly, Jules Amédée, Dandysmul, Iași, Editura Polirom, 1997, traducere, studiu introductiv și selecția antologiei de Adriana Babeți. Barthes, Roland, Le système de la mode, Paris, Seuil, 1983. Bataille, Georges, l’Erotisme, Paris, Minuit, 1957. Baudelaire, Charles, Pictorul vieții moderne și alte curiozități, București, Editura Meridiane, 1992, traducere, antologie, prefață și note de Radu Toma. Baudrillard, Jean, De la séduction, Paris, Denoël, 1979. Baudrillard, Jean, Les stratégies fatales, Paris, Editions Grasset & Fasquelle, 1983. Benjamin, Walter, Iluminări, București, Editura Univers
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1926_a_3251]
-
străbate acest oraș, îl veți simți cum crește și se face tot mai frumos, ca și cum, pe creanga unui copac bătrân și maiestuos, dar uscat, ar renaște câțiva muguri, câteva frunze verzi, câteva flori strălucind de lumină. Pretutindeni, cei mai buni pictori, cei mai buni sculptori, scriitori, muzicieni, meșteri produc cele mai minunate capodopere, sub ocrotirea Noastră. Primăvara abia a început, dar deja iarna se apropie. Deja moartea stă la pândă. Ne pândește de peste tot. Dincotro ne va ajunge? Cu ce sabie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
solemnitate, pe 6 ianuarie 1520, într-o zi de vineri, în noua bazilică Sfântul Petru, încă neterminată. Aceasta dădea pe dinafară de lume în ziua aceea - cardinali, episcopi, ambasadori, cât și numeroși protejați ai lui Leon al X-lea, poeți, pictori, sculptori, strălucind de brocarturi, perle și nestemate. Până și Raffaello din Urbino, divinul Rafael, cum îl numeau admiratorii artei sale, era acolo, nepărând deloc slăbit de pe urma bolii care avea să-l răpună trei luni mai târziu. Papa triumfa sub tiară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
culoar al Vaticanului, a doua oară când fusesem botezat. După ceremonie, venise, ca atâția alții, să prezinte felicitările sale papei, care-l așezase alături de mine. O întrebare nu-i da pace: Este adevărat că în țara ta nu există nici pictori, nici sculptori? — Se întâmplă ca unii oameni să picteze sau să sculpteze, dar orice înfățișare a chipului este condamnată. E considerată o sfidare la adresa Creatorului. — I se aduce o prea mare cinstire artei noastre dacă se crede că ea poate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
să evite oamenii din țara mea. Ca cineva să aibă ambiția de a se substitui Creatorului. — Dar principele care are drept de decizie asupra vieții și morții nu I se substituie lui Dumnezeu într-un mod mult mai nelegiuit decât pictorul? Dar stăpânul care are sclavi, care-i vinde și-i cumpără? Glasul pictorului crescuse cu un ton. M-am străduit să-l liniștesc: — Mi-ar plăcea, într-una din zile, să-ți vizitez atelierul. Dacă m-aș hotărî să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
se substitui Creatorului. — Dar principele care are drept de decizie asupra vieții și morții nu I se substituie lui Dumnezeu într-un mod mult mai nelegiuit decât pictorul? Dar stăpânul care are sclavi, care-i vinde și-i cumpără? Glasul pictorului crescuse cu un ton. M-am străduit să-l liniștesc: — Mi-ar plăcea, într-una din zile, să-ți vizitez atelierul. Dacă m-aș hotărî să-ți fac portretul, ar fi o nelegiuire? — Deloc. Pentru mine, ar fi ca și cum cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
dăruiască bogățiile sale nenumărate, precum a făcut-o el însuși mereu! Nu am fost singurul care m-am gândit la plecare: cardinalul Giulio s-a exilat la Florența, Guicciardini s-a refugiat la Modena, iar împrejurul meu, sute de scriitori, pictori, sculptori, neguțători, dintre cei mai renumiți, au început să părăsească orașul de parcă ar fi fost lovit de ciumă. În realitate, a fost o scurtă epidemie, dar alta era adevărata ciumă. Numele ei era spus cu voce tare din Borgo până în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
spre Florența, nici măcar spre Tunis, așa cum mi se sugerase în anul acela, în niște împrejurări ciudate. Mă aflam într-una din zile la cardinalul Giulio, cu puțin timp înainte ca el să plece spre Toscana, când se înfățișă un tânăr pictor. Se numea Manolo, mi se pare, și venea de la Neapole, unde dobândise oarecare notorietate. Nădăjduia să-și vândă tablourile înainte de a se întoarce în orașul său. Nu era lucru rar ca un artist să vină de departe pentru a-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2041_a_3366]
-
președinția lui Fernandes Costa, din partidul evoluționist al tribunului Antonio José de Almeida. Miniștrii se adună pentru ca să depună jurământul și să-și ia în primire posturile, când o manifestare populară, având în frunte o haimana celebră, cunoscută sub numele de Pictorul, îi asaltează și îi destituie. Triumful străzii era definitiv. Criza de guvern, deschisă prin intervenția manifestanților Pictorului, amenință să nu mai poată fi soluționată. Trec multe zile până când un sincer democrat are curajul să-și ia răspunderea situației: Dr. Domingos
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
depună jurământul și să-și ia în primire posturile, când o manifestare populară, având în frunte o haimana celebră, cunoscută sub numele de Pictorul, îi asaltează și îi destituie. Triumful străzii era definitiv. Criza de guvern, deschisă prin intervenția manifestanților Pictorului, amenință să nu mai poată fi soluționată. Trec multe zile până când un sincer democrat are curajul să-și ia răspunderea situației: Dr. Domingos Pereira alcătuiește, în sfârșit, un nou guvern. Dar nu se poate menține decât vreo cinci săptămâni. La
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
Aveam cinci ani. Rusia lupta Împotriva Japoniei. Cu o plăcere plină de râvnă, revista englezească ilustrată săptămânală, la care era abonată domnișoara Norcott, reproducea scene de război pictate de artiști japonezi arătând cum locomotivele rusești - reprezentate În mod ciudat de pictorii japonezi ca niște jucării - se vor scufunda În apă, dacă armata noastră va Încerca să instaleze șine peste gheața Înșelătoare a lacului Baikal. Dar dacă mă gândesc mai bine, În mintea mea există o amintire și mai timpurie despre acel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
prin „alămiu cu un luciu măsliniu“. În grupul maro, sunt: nuanța bogată, cauciucată a moalelui g, aceea, mai palidă, a lui j și aceea de șireturi bej a lui h. În sfârșit, printre cele roșii, b are nuanța denumită de pictori „siena“ arsă, m este un pliseu de flanel roz, iar astăzi am găsit echivalentul perfect al lui v, acela de „cuarț trandafiriu“, În Dicționarul Culorii al lui Maerz și Paul. Cuvântul pentru curcubeu, un curcubeu primitiv, dar categoric nămolos, este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
mamei a fost călătoria pe care o făcuse Într-o vară cu mătușa ei Praskovia În Crimeea, unde bunicul ei patern avea o moșie lângă Feodosia. Amândouă au făcut o plimbare cu el și cu un alt domn bătrân, renumitul pictor de peisaje marine, Aivazovski. Își amintea că pictorul spusese (repetând fără Îndoială ceea ce spusese de multe ori) că În 1836, la o expoziție de tablouri din St. Petersburg, Îl văzuse pe Pușkin, „un tip mărunțel și urât cu o nevastă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
Într-o vară cu mătușa ei Praskovia În Crimeea, unde bunicul ei patern avea o moșie lângă Feodosia. Amândouă au făcut o plimbare cu el și cu un alt domn bătrân, renumitul pictor de peisaje marine, Aivazovski. Își amintea că pictorul spusese (repetând fără Îndoială ceea ce spusese de multe ori) că În 1836, la o expoziție de tablouri din St. Petersburg, Îl văzuse pe Pușkin, „un tip mărunțel și urât cu o nevastă frumoasă și Înaltă“. Asta se Întâmplase cu mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
secol În urmă, când Aivazovski era student la belle-arte, și cu mai puțin de un an Înaintea morții lui Pușkin. Își amintea de asemenea trăsătura de penel adăugată de natură - pata albă lăsată de o pasăre pe jobenul gri al pictorului. Mătușa Praskovia, care mergea lângă ea, era sora mamei ei, care se căsătorise cu celebrul sifilisolog, V.M. Tarnovski (1839-1906), ea Însăși medic, autoarea unor lucrări de psihiatrie, antropologie și asistență socială. Într-o seară, la vila lui Aivazovski de lângă Feodosia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
dintre numeroasele care izbucniseră În acel iulie. De regulă, pavilionul apare În visele mele, cu totul independent de subiectul lor, care poate fi, bineînțeles, oricare, de la abducție până la zoolatrie. Pavilionul plutește În aer - ca să zicem așa - discret ca semnătura unui pictor. Îl găsesc pitit Într-un colț al pânzei din vis sau introdus abil Într-o parte ornamentală a tabloului. Uneori Însă apare suspendat la jumătate distanță, un pic cam baroc și totuși În armonie cu frumoșii copaci, cu brazii Întunecați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
care deținea moșia Oleiz, de pe țărmul mării. Am legat curând o prietenie zeflemitoare cu Lidia T., care era de aceeași vârstă cu mine. În jurul nostru era Întotdeauna mult tineret; tinere frumoase cu membre bronzate și brățări pe mâini, un cunoscut pictor cu prenumele Sorin, actori, un balerin, ofițeri veseli din Armata Albă, dintre care câțiva au murit la puțin timp după aceea, și ba cu petrecerile de pe plajă, ba cu petreceri cu pături pe noi, cu artificii, cu o mare scăldată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
cu el și Gh. Suciu seri la o crâșmă de pe la Pavilionul Expoziției). Cu Radu Necșoiu am fost, într-adevăr, prieten literar, egal în forțe, deschis, cu mare încredere în el. Tot el m-a dus la Radu Petrescu. Nopțile la pictorul de la Malul Cald și multe, multe altele. Cu Radu Necșoiu am crezut că prietenia literară își are un rost. El te făcea să crezi în solidaritatea dintre scriitori. Cam astea aș fi vrut să vorbesc la Muzeu. Îmi dau seama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
Alteori, o vedeam la cofetăria doamnei Krantz, tot așa, singură la fereastră, cu o sticlă de limonadă în față și privind îngândurată gardul de peste drum. Acolo se lipeau afișele mari, cu litere bulbucate, cu desene grozave, zugrăvite de maestrul Bulănică, pictorul oficial al târgului. Afișe de reclamă pentru filmele ce rulau la cele două cinematografe din centru: „Flamura păcii“ și „Partizanul liber“. Joia dimineața, când se schimba programul cinematografelor, maestrul Bulănică aducea și lipea personal noile afișe, vegheat de câțiva cinefili
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]