19,069 matches
-
ca să le poți înjosi transformîndu-le în surse de inspirație. Cuvintele le-ar coborî. Ar deveni impotente ca dragostea după care plîngi tu.” V. tînăr realizez că prezența păsării pe care o văd e o halucinație în toată regula. Nu-i mărturisesc asta prietenului meu ca să nu mă sedeze. Încerc să mă obișnuiesc cu ea așa cum stă acolo, într-un ungher, imensă, mișcîndu-și numai gușa în semn că respiră. „-Bine, bine,”-îi spun-“n-ai să-mi spui cum e dar ai
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
împărăție nu va avea sfîrșit. Și întru Duhul Sfînt, Domnul de viață făcătorul, Carele de la Tatăl purcede, Cela ce împreună cu Tatăl și cu Fiul este închinat și slăvit, Carele a grăit prin prooroci. Întru una, sfînta, soborniceasca și apostoliceasca Biserică. Mărturisesc un Botez, întru iertarea păcatelor. Aștept învierea morților. Și viața veacului ce va să fie. Amin.” Sfîrșit Noiembrie 1993-Februarie 1994
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
mi-l făcusem în cap, l-am aplicat la ultimul transport în port, la Constanța. Orice TIR era însoțit de doi ciobani. Cel cu care am plecat eu îmi era foarte bun prieten și coleg la turmă. Nu i-am mărturisit planul meu, decât atunci când am dat berbecii jos din TIR. Strânsesem o sumă bună de bani pe care-i aveam la mine. I-am spus că vreau să fug din țară, iar el m-a întrebat: Cum? - E treaba mea
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
dacă îți place să lecturezi și dacă mai ai timp de așa ceva, căci te-aș îndemna să citești din opera marelui grec Homer măcar Odissea în care poetul povestește ce a trăit eroul Ulise după terminarea războiului cu Troia. - Vă mărturisesc că în Australia am învățat limba engleză mai bine ca pe a noastră. De lecturat, mai puțin, dar fiindcă mi-ați stârnit curiozitatea cu eroul pe care l-ați pomenit, vă asigur că mă voi apleca asupra acestei opere. - Ionuț
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
semn să se liniștească. Apoi mi-a spus că sora mamei mele le-a dat casa în care să trăiască fără grijă că nu mai e nimeni din familia mea. Am întrebat-o unde îi este soțul și mi-a mărturisit că este plecat în Spania să muncească. După câteva minute de vorbă, m-am dus la sora mamei, care se apropia de 85 de ani. Am găsit-o în curte cu treaba. Când a văzut că-i deschid poarta, nici
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
să fie soarta ei! Plânge-o în sufletul și inima ta și roagă-te pentru ea, care ne-a părăsit, plecând în lumea îngerilor. Printre suspine. m-am uitat la el. Îi curgeau lacrimi de durere pe față. Mi-a mărturisit că mai are o fată de 11 ani, ceea ce știam de la Dora și speră să aibă un alt destin în viață. A strâns lucrurile ei, iar la plecare m-a îmbrățișat din nou. Eu l-am rugat să-mi permită
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
dat seama din experiența pe care o avea că nașterea pruncului nu era departe și, într-adevăr, în lanul acela de porumb, din mijlocul câmpului, m-a adus pe lume, pe mine, un ghemuleț de carne cu suflet. Mi-a mărturisit că mi-a tăiat buricul cu sapa și a pus pământ ca să nu sângerez. Să știi că pământul era pe vremea aceea sănătos și bun, așa cum l-a lăsat Cel de Sus, nu ca pământul de astăzi otrăvit cu îngrășăminte
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
bunica, când l-au auzit urlând și văzându-mă cum îl toc, au venit și mi-au spus: - Ce-i faci?... Vrei să-l omori? Să te duci la pușcărie, în loc să-ți termini facultatea?... - Mamă și bunică, acest netrebnic a mărturisit că datorită lui tata a fost omorât în spital. Vă aduceți aminte de scrisori? Ce-a scris tata după operație, că merge spre însănătoșire, ca apoi să scrie că s-a întâmplat ceva, că el moare. Iată criminalul!... De ce a
Pensionariada by Corneliu Văleanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91844_a_92866]
-
oferă o evaluare a operei? — Îți spun o mulțime de lucruri despre cronicar. Nu prea multe legate de cartea ta, răspunse el. — Mi-am început cariera de gazetar scriind cronici cinematografice pentru o revistă dedicată evenimentelor culturale ale săptămânii, îi mărturisi ea. Nu cred că am lăsat să se știe prea multe despre mine. — Să-nțeleg că nu aveau cruzimea interviurilor dumneavoastră? întreba el ironic. Fanny pufni în râs, respingându-i acuzația. — Cruzime? — Șir Robert Digby-Sisson consideră că l-ați tratat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
soarelui de la miezul nopții. — Cine-a câștigat? — Noi, cu 3-2. Țin minte că Graham Swift s-a dovedit a fi un fundaș grozav. — Mai participați la asemenea agape literare sponsorizate din bani publici? — S-au dus vremurile când primeam invitații, mărturisi Adrian. — Probabil că, prin comparație, viața petrecută într-o casă de vacanță rurală, sub coridorul aerian de la Gatwick, vi se pare monotona. — Ba deloc, stărui Adrian. Pentru mine gândul că nu trebuie să mai fac parte din mulțimile agitate și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
observ adineauri... se scuză el, arătând cu mâna spre sauna. Ți l-ai tatuat pentru fetișcana provinciala din tine, tânăra din Essex care încerca să iasă din gogoașa? — Nu, mi l-am tatuat ca să-i fac pe plac prietenului meu, mărturisi Fanny. — Lui Creighton? — Doamne sfinte! Nici vorbă de așa ceva! Asta s-a-ntâmplat cu mulți ani în urmă. Între liceu și facultate. Anul ăla o luasem un pic razna. Îl chema Bruce. Era un rocker cu corpul acoperit pretutindeni de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
-o definitiv cu beletristica. Ne-am vândut vechea noastră casă din Londra și ne-am mutat aici, ca să începem o cu totul altă viață. Așa că... A fost o soluție, dar una nu tocmai eroica. — Trebuie să recunosc că sunt dezamăgită, mărturisi Fanny. — De ce? — Ei bine, pentru mine a reprezentat cândva un fel de erou. Eleanor o privi stânjenita pe Fanny. Se auzi soneria de la intrare. — Probabil mi-a sosit taxiul, spuse Fanny. Închise reportofonul. Eleanor păru îngrijorată la vederea lui. — M-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
lui Fanny Tarrant? — Da. — Dar doar între voi. Nu. — Valeu! se strâmba Șam. — Eram furioasă. Îmi pierdusem simțul rațiunii. Nu mi-am dat seama că mă-nregistrează până când n-a închis aparatul. După plecarea ei, cănd Adrian s-a-ntors, i-am mărturisit ce-am făcut. — Ce-a zis? — N-a zis nimic, răspunse Eleanor. De atunci n-a mai vorbit cu mine. — Despre Fanny Tarrant? — Despre nimic. Din ziua aceea nu mi-a mai spus o vorbulița, pe nici o temă, cu excepția momentelor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
a judeca ambele romane ca o unitate semnificativă globală dar, reflectând mai bine, cred că necesități pur editoriale au impus publicarea lor în același volum. Ele par să fie scrise la un interval apreciabil de timp unul de celălalt și mărturisesc, fiecare, preocupări și obsesii distincte. Comisionarul este o poveste dezvoltată dintr-un citat camusian privind sensul sinuciderii. Comisionarul Filip este angajat pentru a-l supraveghea pe Carol și a-l împiedica să se sinucidă. Î ntre ei se țese un
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
scindată, justifică pe deplin procedeul stilistic întrebuințat. Comisionarul are un nerv adolescentin, se simte că s-a hrănit din frământările vârstei de formare, pe care le decantează într-o meditație ordonatoare și reculeasă. Al doilea roman este mai baroc, el mărturisește gustul autorului pentru extravaganță și simțul lui estetic ascuțit. Un arhivar pensionat, devenit colecționar de curiozități, inventariază cufărul obținut de la personajul breughelian Rebis. Achiziționează apoi stranii prototipuri de perpetuum mobile care aduseseră ruina unei familii burgheze prospere. Vizitează pe fascinantul
Cutia cu bătrâni by Andrei Oișteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/824_a_1749]
-
mână atâtor generații de elevi. Profesorului însă nu-i lipsesc tovărășiile. „Îmi place muzica clasică, tot ceea ce este frumos, citesc și lucrez la o autobiografie. Eu am lumea cărților, a amintirilor, iar aici, acasă, am un colț de rai”, a mărturisit bătrânul profesor, care se mândrește cu pomii înfloriți din curte, pentru că i-a sădit exact în anul când a ieșit la pensie. Nu regretă nimic din ceea ce a trăit, deși afirmă că a făcut război și pentru alții și că
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
primire emoționantă, călduroasă, poate și datorită faptului că debutul meu se făcea la 90 de ani, lucru mai rar întâlnit. Presa și oamenii locului și-au spus cuvântul, m-am bucurat de o bună primire din partea cititorilor care mi-au mărturisit prin viu grai și telefonic unele aprecieri privind calitatea stilului, fluența povestirii în sine, ușurința de a citi cele scrise. În acea perioadă de timp am fost oarecum stresat de unii musafiri și cititori care-mi solicitau prezența. După 1
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
mi-a trimis-o cu gândul de a-mi face o bucurie și nu s-a înșelat. Nu greșesc dacă spun că am savurat cu interes tot mai sporit conținutul documentar din presa timpului nostru. Ca un adevărat Sisif, autorul mărturisește clar: „Am colecționat precum arhivarul, arheologul sau bibliotecarul, manuscrise, materiale de proză, imagini, informații publice, aducându-le la vedere pentru ca dumneavoastră să cunoașteți o dată în plus, să judecați ce a fost comunismul și activiștii cu sarcini speciale - securitatea”. Reușește să
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
invitat să particip. Așa se face că joi, 16 noiembrie 2006, iau parte la eveniment, sunt primit cu atenție și căldură de lumea prezentă în sala mare de lectură, care e arhiplină. Sunt abordat de o superbă tânără care-mi mărturisește sfioasă că i-am fost profesor cu 40 de ani în urmă. La ora prânzului refuz invitația la „Alona” și merg direct acasă pentru masă, odihna de prânz și restul - până spre miezul nopții. Pentru ziua următoare, cu un taxi
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
personalitatea învățătorului Ștefan D. Baștă. Din îndemnul și la insistența lui profesională, tata m-a dat la Școala Normală din Bârlad și i-am urmat în profesie chiar și la Priponești un timp. După ani și după anumite frământări vă mărturisesc că nu ceea ce am spus până aici despre această emblemă a învățământului românesc este motivul principal al evocării, ci cu totul altceva. Cu peste 30 de ani în urmă, luând parte la o nuntă din Priponești, o verișoară a fostului
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
și lor câte un volum cu dedicație și am insistat ca ei să-l ajute pe Alecu, fratele bolnav și cu puține mijloace de existență. Mai târziu aveam să primesc un telefon de la Brașov, în care Mariana Popescu mi-a mărturisit că i-a plăcut evocarea, dar că ar fi trebuit să insist mai mult asupra portretului soției mele. După ea așa ar fi trebuit, însă după mine socot că eu am spus esențialul, în proporția cuvenită, fără lamentări exagerate, ce
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
Tismăneanu”. Cred că tocmai de aceea toți nu-l mai vor președinte. În timp ce ajungeam acasă, a trecut d-na Ana Preda, pe care am invitat-o să se odinească un pic la umbra reconfortantă de sub bolta de viță din fața casei, mărturisindu-mi ușurința și plăcerea lecturii din cartea mea, apoi am avut discuții despre colegi care au fost și nu mai sunt sau despre colegi care abia mai fac umbră pământului. Votase și ea, dar n-am întrebat-o. Nu e
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
în diferite etape ale războiului până la ultima acțiune de luptă directă în ziua a doua de Paști a anului 1944, când am fost grav rănit, fiind apoi clasat ca invalid de război. Operatorul care filmase scenele filmului prezentat mi-a mărturisit că tot ce a filmat până la mine erau aprecieri făcute de naratorii participanți la cele ce văzuseră în ansamblul desfășurării operațiunilor militare și că evocarea mea directă l-a impresionat în mod deosebit, totul fiind evocat pe viu, a celor
Călător... prin vâltoarea vremii(călătoria continuă) by Alexandru Mănăstireanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/561_a_770]
-
I-am zis-o! Am citit asta într-o broșură de la Martorii lui Iehova. Sau de la un partid? Mă rog, l-am impresionat, cu toată facultatea lui! Oare să-i zic și de Contesă? - Domnu Popa, soția dumneavostră mi-a mărturisit... e datoria mea, un doctor e ca un fel de duhovnic... - E pe moarte? - Vrea un copil! Trebuie să recunoașteți că dacă ați avea aproximativ cincizeci de ani și toate celelalte, vestea asta v-ar cam lovi în moalele capului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]
-
analfabet pentru a tâmpi masele într-un mod atât de absurd de ridicol? Cine are interesul ca amărâții ăștia care mor de foame sau înecați să fie striviți sub atâta mediocritate imbecilă? Te somez, Superman de rahat din Vitan, să mărturisești înșelătoria sinistră care a tâmpit țara. Te somez să dai un comunicat de presă în care să faci cunoscut retardaților care leșină când te văd că ești doar un căcănar mincinos. Te somez să ieși din Cartea Recordurilor (care oricum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2066_a_3391]