19,653 matches
-
te lasă cu ochii pierduți În gol. Au auzit ba un hârșâit de scaune târâte pe dușumea, ba, În depărtare, o voce aspră, instigatoare, la microfon, ba niște cântece În auditoriu, ba o ghitară, ba un cor de fluierături, sunetele obișnuite Într-un campus. Totuși domnea un calm neobișnuit. Margaret și Mick și-au văzut de drum spre biroul ei la etaj, trecând pe lângă o baricadă improvizată din mese și din scaune și marcată de o inscripție pe o foaie de
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
să se Înece. A pus șervețelul la gură, a tușit, apoi s-a apucat să mestece cu furie până când a trecut primejdia. O să termini ce-ai În farfurie, Margaret Bates, și-a zis ea, o să termini tot, tot. S-a obișnuit treptat cu gustul, Îmbucătură cu Îmbucătură. A luat o gură de vin roșu, care nu prea i-a plăcut, dar n-a mai simțit gustul de mațe. A golit carafa de vin destul de rapid și a mai cerut una. N-
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
cu alte arome medicinale. Gândește-te și tu la altceva, i-a spus ea, la casa ta, la mare. La ceva frumos. I-a atins apoi delicat pielea cu buri cele degetelor și l-a lăsat câteva clipe să se obișnuiască și să se calmeze. Însă nu s-a apucat să-l ungă decât după ce a simțit că i-a mai trecut durerea și că nu mai gâfâie. Când a Început, degetele Îi alunecau lin pe pielea Întinsă și netedă. Adam
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
și i-a dat unul. Sunt convinsă că o să vă dați seama de valoarea lor. Omul a ridicat diapozitivul În lumină, l-a Întors de pe o parte pe alta, ca un copil care privește o jucărie cu care nu e obișnuit. Habar n-are ce e, s-a gândit ea și a adăugat: E ceva aparte și de foarte mare valoare. El n-a răspuns, doar a privit-o cu un fel de dispreț rușinat, pe care Margaret l-a recunoscut
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
fuseseră atâtea și-atâtea lucruri de oferit și de primit. Poate că asta venea odată cu vârsta, neînsemnatele Întâmplări ale tinereții capătau o dimensiune exagerată. „Să n-ai niciodată, dar niciodată Încredere În memorie, pentru că nu-ți oferă niciodată ce dorești“, obișnuia să-i spună maică-sa. „Când te Întorci spre ea căutând mângâiere, nu dai decât de nefericire. Iar dacă vrei s-o folosești ca pe-o bibliotecă, să afli câte ceva, nu găsești nimic. Mai bine lasă pur și simplu totul
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
N-am aflat nimic despre Karl. Am Încercat totul, cred Însă că ar trebui să știi că semnele nu sunt Încurajatoare. Cred, a zis, și a făcut o pauză ca să sune grav, dar protector, cred c-ar trebui să te obișnuiești cu ideea că s-ar putea să nu fim În stare să-ți găsim tatăl. Adam Își privea degetele Încă unsuroase. și-a pus mâinile pe masă și le-a privit parcă fascinat de nemișcarea lor. — S-ar putea totuși
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
nu-i cer ajutorul, să-mi văd de ale mele, să fac ce-mi place. Dar acum, pentru că am făcut-o, parcă nu mă simt chiar așa de rău. Mă simt, cum să zic, normal. Bănuiesc că trebuie să mă obișnuiesc. — E teribil cum se petrec lucrurile astea, nu i așa? a râs Margaret. Felul În care unele lucruri devin acceptabile peste noapte. Z Își rodea unghiile Încruntată. — Ciudat e că par mai mult decât acceptabile, par aproape frumoase. A Întors
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
de sub tălpi. — Acolo, Adam, a zis Johan când au ajuns În vârful movilei. Acolo e! Adam s-a așezat pe un bolovan plat aflat alături. Abia mai respira după atâta urcuș și i-a trebuit ceva timp să i se obișnuiască privirea cu ce avea În față, o nesfârșită Întindere de Întuneric presărată ici-colo de stropi de lumină pe crestele valurilor. Nici culoarea mării n-o bănuia, un negru de cerneală, precum cerul nopții. și nici orizontul nu se vedea. Johan
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]
-
militar care a motivat, rostit și semnat sentințele de condamnare la moarte a mai fost încă multă vreme după sfârșitul războiului în poziția, prin nimic periclitată, de a semna sentințe în calitatea sa de judecător în Schleswig-Holstein. Era un lucru obișnuit în epoca ce părea că nu se mai termină niciodată a cancelarului Adenauer. Mai târziu, am reluat lupta pentru Poșta Poloneză, adaptând-o, cu personaje schimbate, unui stil epic și, cu acest prilej, am folosit foarte multe cuvinte pentru a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
mai în vârstă - și purtând uniformă cum râd, batjocoritor și compătimitor totodată, ca și când ar fi știut ce anume îl aștepta pe băiatul în pantaloni scurți. Mâneca stângă a vestonului purtat de plutonier era goală. Apoi timpul a trecut. Ne-am obișnuit cu viața de baracă în paturile cu două etaje. O vară fără Marea Baltică și sezon de baie, care nu se mai termina. Expresiile unui subofițer care pretindea că a studiat filosofia se întipăreau în jargonul nostru școlar: „Câini refuzați de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
capetele de sub părul tuns scurt. Abia devenise incredibil de clară, că imaginea voluntarului în serviciul Reich-ului în vârstă de șaisprezece ani începe deja să se estompeze de la margini spre mijloc. Nu că mi-ar deveni mai străin decât m-am obișnuit între timp să-mi fie, dar e ca și cum eul meu în uniformă ar încerca să spele putina. Până și la umbra lui renunță și încearcă să se topească printre aceia apăsați de o vină ușoară. Mai târziu, aceștia au existat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
lăsa în urmă Langfuhr și se deplasa în direcția Berlin. Valiza de carton, care fusese cumpărată special pentru această călătorie, o suisem în plasa pentru bagaje. În cap, lucrurile refuzau să se pună în ordine: harababură mai mare decât îmbulzeala obișnuită de gânduri. Dar nici un gând nu produce vreun citat, rostit în șoaptă sau bâiguit, doar ordinul de încorporare foșnește în buzunarul de la piept al jachetei mele prea strâmte. Mama refuzase să-l conducă la gară pe fiu. Mai mică decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
orice copil îl poate deprinde, eu am refuzat să mă încumet la mai mult de o tentativă. Fiindcă în Danemarca, de pildă, în Ulvshale Skov, de îndată ce am cedat îndemnurilor venind de la Malte, Hänschen și Helene, care încă de mici se obișnuiseră pe două roți și care acum îmi strigau „Nu fi laș!“, „Hai odată, papa!“, și m-am urcat pe o bicicletă, fiul unei mame căreia, fără s-o fi știut, dar salvându-i cu toate astea viața, banii nu-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
căci sanitarii, un medic de campanie care ținea lista și cei cu răni ușoare, printre care mă număram și eu, încă mai deplângeau ceea ce fusese deplâns deja mai înainte, în apropierea bucătăriei de campanie: absența rațiilor aniversare cu care ne obișnuiserăm în toți anii de război. Nu erau țigări, nici conserve cu sardele, nici sticla de rachiu dublu rafinat la patru persoane. Și nici nu mai știu ce altceva... Aceste lipsuri păreau să fie pentru toți infanteriștii, și chiar și pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de primăvară. La fel ca în cântec, toate păsările erau deja aici. Lacomi, unii dintre răniți, printre care și eu, au întins mâinile după paharele pline cu suc împărțite de fetele de la Liga Fetelor Germane, care se vedea că erau obișnuite cu descărcarea unor transporturi cu un astfel de conținut. Cei grav răniți au fost transportați cu camioanele. Noi, cei răniți ușor, mergeam șchiopătând și sprijinindu-ne unul de altul pe drumul pietonal ce urca spre cetatea în care fusese amenajat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
că acolo civilii stăteau la coadă ca să primească puținul acela care se mai putea găsi în brutării și în magazinele de carne. Lor, pacea le era împărțită în porții din ce în ce mai mici; nouă, în spatele gardului lagărului, ne mergea din ce în ce mai bine. Te obișnuiai, te simțeai parcă protejat în prizonierat. Unii dintre prizonierii de război, mai cu seamă aceia originari din zonele ocupate de ruși și de polonezi, se temeau chiar de eliberare. Se prea poate că să mă fi numărat și eu printre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
deja sub cerul deșertului luptând împotriva berberilor răsculați -, am mers cu trenuri supraaglomerate la țară, până departe în Hunsrück, acolo unde, cum credeam noi, se termina lumea, atât de melancolic se unduiau dealurile. Călătoriile de genul ăsta cu trenul erau obișnuite, se numeau „cursele hârciogilor“. În schimbul a ceea ce îmi mai rămăsese din ceaiul englezesc, al lamelor de ras și al pietrelor de brichetă dorite pretutindeni, pe care le procurasem de pe piața neagră din Köln, am făcut rost de cartofi și de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
Sau poate, totuși? Poate o ezitare, cât ai clipi din ochi. Pe urmă am plecat în direcții diferite, ea trăgând căruciorul gol. Eu trebuie să fi fost acela care, încă de prima oară, nu s-a uitat înapoi, așa cum se obișnuise. Ce fusese se afla în urma mea. „Nu întoarceți capul“, ne sfătuiește un cântec pentru copii și așa se numește o poezie pe care am scris-o mai târziu, mult mai târziu. Dar pe drumul scurt sau totuși destul de lung înapoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
găsea în apropierea satului Großgiesen în districtul Sarstedt. Acolo mi-au fost repartizate lampa cu carbid și încălțările specifice din lemn. Locul meu de dormit era priciul de sus al unui pat supraetajat dintr-o baracă, spațiu cu care eram obișnuit de ani întregi. Cam între Hildesheim și Hanovra, acolo se afla satul, într-o zonă netedă, favorabilă culturii sfeclei de zahăr. Doar spre sud-vest se vălureau albăstrui, la orizont, dealurile ținutului Weser. Iar dintre suprafețele înverzite de începutul de vară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
cu un model în ace de brad foarte clar. Instalarea mea în aripa locuibilă a clădirii principale, a cărei structură solidă era datorată anilor ‘80 ai secolului XIX, nu oferea nimic nou, eventual o variațiune a lucrurilor cu care eram obișnuit. Culcușul mi l-am găsit, așa cum o făcusem deja ca ajutor la Luftwaffe și în serviciul Reich-ului, apoi ca tunar tanchist, ca prizonier de război și, în sfârșit, ca băiat la cuple, ca beneficiarul cel mai de sus al unui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
de origine a dogmelor de ultimă oră - acolo, noul în sine și de dragul noutății ar fi valoros și bun pentru afaceri -, el a fost înjurat drept comunist travestit și, totodată, a apărut o bănuială care, ce-i drept - așa cum se obișnuia atunci -, a putut fi trecută definitiv sub tăcere, dar care a fost reînnoită decenii mai târziu. Cercetători ai arhivelor afirmau că serviciile secrete americane, CIA, ar fi promovat, din calcul politic, pictura numită nonfigurativă și informală de dragul inofensivității ei decorative
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
am păstrat departe de toate îngustările dogmatice, mi-am bătut joc de toți papii - astfel, mai târziu, și de acela care, înălțat cu cert impact mediatic, voia să măsoare cerul literar numai și numai după măsura lui - și m-am obișnuit cu riscul de a fi nevoit, ca outsider, să rezist oricărui spirit al timpului. Asta a avut urmări: numai în expoziții individuale și mereu în afara modelor schimbătoare a putut să se afirme opera mea artistică; așa a și rămas până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
ar fi putut proveni, toate, din atelierul Göbel, chiar dacă starostele calfelor Korneff și cu mine duseserăm în câteva din satele învecinate, dar niciodată în Oberaußem, și fixaserăm în dibluri pe socluri pietre de unul până la trei locuri, pe care eram obișnuiți să le livrăm cu camioneta firmei. Alături de noi stăteau în jurul gropii vecini și colegi ai tatălui. Nu sunt sigur dacă ploua, dacă era zăpadă sau doar rămășițe de zăpadă. Nu știu cine venise, cine nu venise. Nici un cuvânt n-a rămas de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
după aceea - cum vă numiți exact? - e rândul dumneavoastră.“ Cine era acela sau un altul, habar n-aveam. Doar despre Bachmann, care era numită „die Bachmann“, auzisem lucruri vag elogioase. Apoi m-a anunțat: „După aceea se critică. Așa se obișnuiește aici în grup“. Sigur este că bărbatul pe nume Richter, pe când pleca, s-a mai întors o dată, instruindu-l pe tânărul poet: „Dar să citiți tare și clar!“. Sfatul ăsta l-am aplicat toată viața mea, de fiecare dată când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
a avut de oferit un alt text în proză, toți cei care citiseră abia de apucaseră să-și strângă manuscrisele, că au și fost criticați de membrii grupului: tăios, ca la o disecție, la obiect și pe alături. Așa se obișnuia. Încă de când grupul s-a întrunit prima oară pentru ca, mai târziu, să-și ia numele după anul primei lor întâlniri, s-a citit și, imediat după aceea, s-a criticat. Tânărului poet, pe când era încă ucenic cioplitor în piatră, pater
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]