19,653 matches
-
cu cuie de sicriu și pasăre moartă; eu, cu șobolanul din vis, eu cu bască și cobe, eu mustăcios, ascuns după un cactus și, la urmă, eu cu ceapa tăiată în două și cuțit. La Paris, mustățile pe oală erau obișnuite. La Paris am cumpărat un cărucior de ocazie ce le oferea loc unul lângă altul celor doi frați gemeni inegali. Puținii noștri prieteni parizieni erau uimiți, fiindcă Anna și cu mine apăream din senin, ca într-o piesă de teatru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1899_a_3224]
-
O ladă de acelea, zise brașovenești, legată în cercuri de fier, cu balamale mari și cu lemnul lustruit ca un emaliu, lucrat cu mozaic de flori galbene pe fond verde. Pe masa de mâncare oblă, pătrată, Lina așternuse peste macatul obișnuit o față de masă veselă cu bordură colorată și cești optimiste cu boboci de trandafir, cu ceainicul la fel, și zaharnița, cit și farfurioare multe pline cu prăjituri felurite. Cu mâini grase și urâte, Lina servea cu o îndemînare neasemuită. Ceaiul
Fecioarele despletite by Hortensia Papadat-Bengescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295608_a_296937]
-
un băiat de varsta mea. Lucra pe la Botoșani, pe șantier. Făcea naveta și în fiecare dimineață venea în sala de la odaia mea pentru a lua ceva. Nu știu ce lua. Dar știu că odăița mea avea ușa cu geam de sticlă... Mă obișnuisem cu vizitele acelea matinale și neîntrerupte... Dar nu am zis niciodată nimic, pentru că în legea lui puțină, avea o decență lăudabilă. Erau, de altfel, oameni tare de treabă... Am stat cinci ani în sat... până ce gestionarii de la magazinul comunei au
Dacă aş putea străbate timpul by Dorina Neculce () [Corola-publishinghouse/Imaginative/775_a_1498]
-
de o inimă arsă într-un refren ciudat. De undeva cineva mă strigă prin floarea de pământ sidefat; Dar lumea e grăbită să vocifereze diversele nonsensuri, dar lumea e grăbită să-mi sălbăticească albele mele versuri. Dar după cum m-am obișnuit, să alerg din noapte în noapte, din ferestre de dor, după o frumoasă iubire, Ce mult aș vrea să te știu iubire prin frumoasa poveste de dragoste vie, într-o continuă viețuire. Departe, e noaptea în care ai plecat de
BRAŢELE CERULUI by Marina Costea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/458_a_1438]
-
aici?se apropie Rusalda de Teofana, care de-abia acum realizează că nu este singură pe acel drum lung pentru ea. Când o vede pe țigancă în fusta-i largă, colorată, cu galbeni în cozi, legată cu basma înflorată așa cum obișnuiesc ele, a început să plângă, nu de teamă, că mai văzuse țigănci și pe la ea la poartă care veniseră să cerșească, ci de inimă rea. —Aoleo! Dă ce plângi, puradelo? Dă ce? — Am fugit de-acasă! —Bată-mă,Doamne! Dă
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
dădeau. Izaura, Păun și Rozmarin au îndrăgit-o din prima clipă. Era pentru ei o noutate și în același timp o plăcere să se joace și să stea cu ea. Fiind mereu cu ei, Prințesa încetul cu încetul s-a obișnuit în șatră. A învățat țigănește, au îmbrăcat-o în haine țigănești ceea ce îi plăcea foarte mult. Chiar și mâncarea pe care mai deseori o făcea Dedi, așa îi spunea ea țigăncii celei bătrâne. Toți din șatră au început s-o
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
și-a dat seama că poate cânta și încă foarte frumos, nu pierdea ocazia s-o facă. Când cei bătrâni erau plecați, iar copiii se jucau, ea se furișa mai departe de cort, printre pomi și cânta. Copiii se cam obișnuiseră cu meteahna ei. — Unde-i Prințăsa?se întrebau când n-o vedeau. — Ssst!auzâți-o, cântă, observa Rozmarin. Cântă frumos, bre! Să mergem la ea, se plănuiau. Când se apropiau, Prințesa se rușina și înceta de a mai cânta. — Mai cântă
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
au o comunitate mai mare a etniei rome, se organizează spectacole la care participă romii și nu numai. Câtă deosebire între viața lor de azi și a țiganilor de altădată care se deplasau cu cortul. Deci, dacă înainte vreme erau obișnuiți a fi nomazi, era natural să nu-i afecteze părăsirea unui anumit loc. Probabil că se plictiseau să stea tot acolo, fiind învățați cu schimbările. Acum se simt legați de căminul lor oricât de modest ar fi el, de cei
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
Mă gândeam că fiind țigancă va avea apucăturile lor, nu-i va plăcea cartea. Ei nu știau originea adevărată a acestei fete și n-o vor afla decât foarte târziu. Observaseră că Prințesei îi plăcea să cânte. Când deja se obișnuise cu ei, cânta prin casă, afară la joacă. Învățătoarea le spunea că este foarte talentată la muzică și are o voce frumoasă. Aceleași aprecieri le-a făcut și profesoara de muzică, atunci când Prințesa a fost în clasele mai mari și
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
Zina a mai lungit-o, că Prințesa crescuse, își împletea părul galben ca spicul de grâu copt cu bănuți și panglici roșii așa cum plecase cu câțiva ani în urmă din șatră, își punea uneori basmaua cu flori roșii legată cum obișnuia țigăncile, alteori nu și-o mai punea, cu salba la gât dăruită de Dedi și cu picioarele desculțe și ieșea pe scenă dându-i gata pe spectatori. Înainte de a începe jocul sau de a cânta, zdrăngănea galbenii salbei cum o
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
de aceea te-am chemat jos. Eu am exagerat. Am vrut să te necăjesc puțin, că-mi place când te-nfurii. Hai să discutăm serios, o ia sub cojocul lui din nou. Mai glumind, mai ironizându-se reciproc, pentru că se obișnuiseră cu așa ceva, au căzut de acord în care ore din zi să exerseze Prințesa pentru a nu mai deranja pe nimeni. Acum cred că ești mulțumit. Să nu dea dracu’ să mă mai bulgărești în fereastră că nu știu ceți
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
de examene cu rezultate bune și pentru Cezar și pentru Teofana. A urmat un timp de respiro cu întâlnirile în parc, cu plimbările cu vizionările unor filme, că în vremea aceea nu erau la modă discotecile și calculatoarele. Ce se obișnuia și atunci erau onomasticile și aniversările zilelor de naștere bineînțeles nu cu fastul de azi pe la restaurante, pe la cabane, ci în casa celui sărbătorit, locul cel mai indicat pentru un asemenea eveniment. Se apropia și ziua de naștere a lui
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
a apucat de nimic ca să nu tulbure liniștea celor care dormeau. — Te-ai trezit, frate? l-a întâmpinat pe Alexnadru când acesta a ieșit din camera în care dormise. — Mi-ai spus pentru prima oară „ frate”, surioară? — Încep să mă obișnuiesc cu ideea. Unde sunt părinții tăi? — Trebuie să se trezească și ei. — Toți am dormit. De aceea era atâta liniște și eu am dormit atât de profund, ca niciodată. — N-am vrut să te deranjăm, că ție îți era necesar
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
aștepte. Florile, stropite de femeile ce-l îngrijeau, erau vesele și răspândeau în jur o mireasmă plăcută. Plopii zvelți străjuiau aleele. În ronduri, trandafiri de toate culorile își etalau frumusețea. Vrăbiile se zbenguiau printre ramurile pomilor ornamentali. Banca pe care obișnuiau să stea Teofana și Cezar cu ani în urmă era tot la locul ei. Acolo s-a așezat Cezar cu treizeci de minute înainte de ora fixată, aranjat ca scos din cutie ca și când s-ar fi întâlnit prima dată cu o
Pe aripa hazardului by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91847_a_92975]
-
o noapte în Gara de Nord și ia primul tren personal, de preferință pe la 4-5 dimineața, dar obligatoriu iarna, din noiembrie până în martie-aprilie, și dacă te-am mințit să mă ierți, că poate m-am învățat eu cu alte trenuri. Eram deja obișnuit cu opririle din sat în sat așa că moțăiam între somn și realitate când m-am prins că trenul s-a oprit de tot. De câte minute nu știu, dar ceasul meu dădea semnale clare de dezastru. Mă învîrt prin vagon
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
la planificarea călătoriei de pomină ce avea să urmeze, pentru că dacă aș fi rămas în cameră, singura călătorie pe care aș fi planificat-o ar fi fost tot între picioarele ei spre Nirvana, cu o Monica înfășurată în jurul meu, cum obișnuia ea să mă sufoce când reușeam să terminăm împreună ceea ce începeam, cam de trei ori pe zi, dar asta mai târziu, locuind deja împreună. Pe scurt, m-am trezit brusc zguduind patul, trezind-o și pe ea, m-am îmbrăcat
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
o dată cu liftul, acum, de când s-a oprit, a dispărut de tot, dar ventilatorul, ventilatorul ăla blestemat, care mă anunța că este iminentă declararea zonei interzisă populației, îmi provoca o stare de leșin. Dar n-am leșinat. Asta pentru că după ce te obișnuiești cu mirosul, nu te mai deranjează parcă atât de tare. Am bătut disperat în uși primele minute, numai eu, că el, sărmanul, nu avea nici măcar curajul să se lase pe vine, după care m-am lăsat și eu păgubaș. Nu știu cât
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
când m-a înșelat, și după ea, când m-a părăsit. Într-un târziu a ajuns și ea la Paris, dar nu cu mine, cu care avea actele depuse, ci peste graniță. Nu i-a fost greu să fugă, era obișnuită cu fugitul. Fugea de fiecare dată când avea chef. Fugea după alții, după pulă, după iluzii, de taică-su, de realitate, de ea, de mine, de obicei mințind cu zâmbetul pe buze. Era supertumultuoasă existența alături de ea. Când i se
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
mea, nu incertitudinea mea, că dacă nu e cea care trebuie și, imediat după ce o iau, o întîlnesc pe cea care merită de fapt să fie nevasta mea. Am căutat-o pe EA. Atât am căutat-o, până m-am obișnuit mai mult să caut decât să evaluez. Și a și început să-mi placă căutarea. Sânt ca ăla care, după ce i-o trăgea vreunei gagici, fugea repede la carnețelul lui și începea să noteze ceva. Tipa, ofuscată, îi spune: "Ce
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
băieții în jurul lor, cu tot felul de propuneri, nu s-au lăsat niciodată aburite, preferând să moară de foame sau să mănânce cartofi. Nu prea pot să-ți spun cum și de ce am ajuns să mă mut cu Roses, cum obișnuiam să-i spun, pentru că nici eu nu știu prea bine. Mă despărțisem de Regu de câtva timp și nu-mi doream nimic. Dar cum omul e un animal sociabil, căruia nu-i place să locuiască singur, reflexul împerecherii a apărut
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
fi alți amatori după vrerea lor, să fie admis chiar și Nuțu lui Răstoacă. Ilinca, Bărzăunul și... tristețea A utobuzul avea deja o întîrziere de 15 minute. Bineînțeles că asta nu era ceva ieșit din comun și toți sătenii erau obișnuiți cu astfel de întîrzieri. În stație erau cel puțin zece copii care-și așteptau părinții de la combinat, precum și alte persoane. Undeva, mai într-o margine, părînd gînditor ca un om cu probleme, aștepta și Bărzăunul. Numai că el nu venise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
plini de voie bună. Ilinca fu pusă în gardă cu povestea cerbului din pădure, ceea ce motiva lipsa din grup a lui Tomiță. Uite-așa începu expediția la Peștera Liliecilor. Fără prea multe mofturi, fandoseli și alte marafeturi cu care erau obișnuiți din alte ocazii. Drept e că erau oameni serioși cu toții, nu niște mucoși plîngăreți de care găsești cu duzina pe toate drumurile, cît ai scăpăra un chibrit. Ziceți poate că Bărzăunul era mai mic decît ceilalți și nu prea se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1501_a_2799]
-
de scârnăvie, pe blogurile astea. Jumulit. Dezbrăcat până la os. Furia anonimului, pusă pe high speed, mă descompune până când râmân și eu un stârv, un avorton, un scelerat, un autor de imbecilități. Prima oară a fost un șoc, acum m-am obișnuit să dau, din când în când, de cadavrele mele virtuale roase de viermi prin curtea vreunui blogger. Le îngrop, le aprind o lumânare și gata. Amin. Cu timpul, te desprinzi de lucrurile astea. Devii, așa, puțin schizoid. Îi lași să
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
am scotocit prin dulapuri, prin sertare, prin lada de sub pat. O viață îmi dorisem să mă pierd în sertarele Leei, să râmân singur la ea în bibliotecă, să miros, unul câte unul, parfumurile ei vechi, din baie, despre care mama obișnuia să spună că „duhnesc a Paris“. Fără Lea, biblioteca era o cameră obișnuită, doldora de cărți, complet lipsită de ceremonia misterioasă a inițierii într-un spațiu schimbător și fantastic. Parfumurile miroseau bulgărește. Cu nasul în ele, am închis ușa de la
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
s-o mai înveselească puțin. În cele din urmă, îi preparase o cremă de lămâie verde, cu scorțișoară și cardamom. Așteptase nerăbdător s-o audă ghicind ingredientele și flecărind șăgal nic, trecându-și vocalele prelungi peste rețeta cea nouă, așa cum obișnuia să-și treacă degetele, rătăcite în mângâiere, prin părul lui și prin al copilului. Dominique mâncase în tăcere, cu un surâs cuminte și trist pe buze. Vocea ei, cărnoasă ca miezul de piersică, îi păruse acum stinsă și subțire. — Foarte
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]