19,069 matches
-
îndrăgostit, e altă poveste...; o să scriu ceva, de-o să rămână Viorica foarte impresionată!" Mă gândeam că e bine șf frumos să dau mai întîi o definiție a iubirii; apoi să fac un portret al iubitei, și-n urmă să-i mărturisesc dragostea mea mistuitoare! Așa s-au născut "sublimele" versuri care, gândeam eu, aveau s-o facă pe Viorica să... " Iubirea e o taină mare, Ce leagă două inimi, tare...!" Păi, când i-oi citi-o, praf o fac! Și am
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
ierți îndrăzneala de a-ți trimite aceste versuri. Sânt rodul puternicei impresii pe care ai făcut-o asupra mea de când te-am cunoscut! Desigur că finețea dumitale sufletească a citit de mult în ochii mei ceea ce am cutezat să-ți mărturisesc abia astăzi, prin acrostihul pe care te rog să-l privești cu toată indulgența! În poezie este permis să spui mai mult decât într-o scrisoare în proză, sau chiar în fața ființei dragi. Dacă rândurile mele te vor supăra cumva
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
de fel de gustări pentru primirea celor două surori, dulcineele prietenilor noștri. Le așteptam pe la 5. Gică și Fănică veniseră însă de pe la 4: Gică, înfrigurat la culme de rezultatul scrisorii; iar Fănică, flegmatic și calm ca un englez. Trebuie să mărturisesc că mă simțeam cam neliniștit. Nu era o emoție propriu-zisă... Dar nu-mi găseam locul, deși căutam să par foarte puțin impresionat de această vizită. Odată cu apropierea orei 5, frământarea punea stăpânire din ce în ce mai puternic pe Gică. Se așezase la masa
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
bomboane, ca și când ar fi prezentat cine știe ce interes deosebit pentru mine! Când să-ncep pentru a patra oară această interesantă lectură, a sosit Veturia. A venit surâzând și cu mâna întinsă: ― Încă o dată, bună dimineața! Ce mai faci? ― Te așteptam, îți mărturisesc cinstit, cu emoție! ― De ce? se prefăcu ea mirată. ― Pentru că mă simt în fața ta ca un școlar... ― Care a fost prins că a făcut tema altuia, fără să se gândească la consecințe... ― N-am vrut să spun chiar asta... ― Dar o
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
Îndepărtate, de unde ieșea noaptea ca să-și potolească foamea ancestrală cu sufletele pierdute ale muritorilor, nu ca pe o făptură gingașă și nevinovată cum e melcul, care-și târăște căsuța dintr-un loc În altul. Bănuiala ei se-adeverea, Însuși oaspetele mărturisise că prin venele lui nu curge sânge, ci pucioasă. De altfel, aerul din Încăpere devenise pestilențial. Hainele Extraterestrului emanau un miros ca de chibrituri arse. Mașei Începură să-i vâjâie tâmplele. Îi era, la un moment dat, chiar teamă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
dar cuvintele parcă nu aveau consistență. Sau dacă aveau, atunci această consistență ar fi trebui căutată Într-o altă lume, ce se călăuzea, probabil, după alte legi, necunoscute Mașei.. - Nu prea Înțelegi, nu? o trase de limbă oaspetele. - Nu prea, mărturisi cu sinceritate Mașa. - Pur și simplu, În lumea noastră nu se poate muri oricum. Ca să mori, trebuie să treci printr-o adevărată aventură. Printr-un adevărat infern. Dezlegarea nu-i chiar așa de simplu de obținut. Îți trebuie mii și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
se Încurcă, cum scoateți sfânta cruce și icoanele, cum scoate Subotin acesta al vostru așii din halat și Începeți să vă Închinați de vă spargeți capetele... - Suntem păcătoși, bicisnici. De multe ori nici noi nu știm la cine ne rugăm, mărturisi Mașa. - Măcar noi știm una și bună. Nu credem nici În Dumnezeu, nici În Satan. Și cu asta, basta. Nu avem glandă, nu avem nici credință. E simplu ca bună ziua, Înțelegi, Mașenca, Înțelegi!? Extraterestrul o alinta. Umbla cu sentimentalismele. Oare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
atât de sigură? Pot, cum să nu pot, ia pune-mă la-ncercare, se Învioră vizitatorul. - Nimeni nu poate să fie ceea ce nu-i. La ce Încercare să vă pun? Să săriți gardul, să bateți mingea, să bateți câmpii sau... - Mărturisesc că-mi place să bat câmpii. Când sosește toamna, s-o iau pe arătură... - Sau s-o faceți pe deșteptul, luând totul În răspăr. - Ia uite unde stătea filosoful, chicoti oaspetele. Te uiți la ea și zici că-i femeie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
interesează nici yin, nici yang... Mai bine mi-ați spune cine v-a ajutat să puneți la cale acest sabat? Nu cumva Ippolit...“ „Voi m-ați ajutat. Fără voi aș fi petrecut singur. N-ar fi fost prea vesel. Totuși, mărturisesc că n-a fost ușor să găsești Într-un loc ca ăsta alte șaizeci și nouă de trupuri care să arate, ca să zic așa, cât de cât acceptabil...“ „Nu v-ați mulțumit să corupeți doar oamenii, ci v-ați dat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
fața sa clătină iarăși din cap, privindu-l cu blândețe... „Vi se pare că vorbesc cam mult, nu-i așa?“, o Întrebă el din nou. „Ce să-i faci, de vină e alcoolul. Aseară m-am cam Întrecut cu gluma“, mărturisi el. „De fapt, acuma aș vrea să vă supun la un test... Știți care?“ „Gheișa“ tăcea, privindu-l cu aceiași ochi nedumeriți. „Sigur că nu știți, Își continuă perorația Ippolit... Nu trebuie să vă speriați... Pentru că Încă simțurile-mi sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
foșnetul frunzelor, ciripitul păsăretului, toate urletele pe care le scot animalele ce trăiesc alături de voi, precum și alte nenumărate zgomote din care-i compusă existența voastră, ca să-ți dai seama cât avem de suportat... Ce rost are să complic lucrurile... Și apoi, mărturisi el, misiunea mea e alta. - Și atunci, replică Mașa, pentru ce ați mai venit? - Să-ți spun sau să nu-ți spun? o Întrebă Extraterestrul, tot mutându-și gentuța neagră dintr-o mână În alta. „Te pomenești, Își spuse Mașa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
că se va destăinui și continuă: - Aș fi vrut, poate, să-mi găsesc și eu În acest voiaj perechea potrivită. Trupul meu e făcut Însă În așa fel, și spiritul de-asemenea, Încât nu pot Îndrăgi pe nimeni. Am Încercat, mărturisi el, de atâtea ori să mă leg ba de o ființă, ba de alta, și de fiecare dată am dat greș. De altfel, e prea mult zgomot, prea multă vânzoleală În universul vostru. La voi până și peștii vorbesc prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
îl parcurge Tristan nu este doar unul geografic. Condiția sa de orfan și de englez, fiu al unei patrii raționale și precise, este abandonată odată cu intrarea în această împărăție în care toate con tururile sunt înșelătoare. Este ceea ce îi va mărturisi și profesorul Steiner, pe iahtul care îi duce pe cei trei către miraculoasa Bahia - există lumi care nu se lasă citite de rațiunea occidentală, după cum există labirinturi în care nu te poate ghida decât magia. Odată cu aventurile sale, Tristan Bantam
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
în tabere opuse devin suspecte ideologic. Ca într-un film hollywoodian clasic, Pratt așază în centrul istoriei sale o iubire care nu supraviețuiește separării războiului. Între Pietro Bronzi și Luciana, logodnica sa, se interpune umbra fratelui, Luca. Dragostea interzisă este mărturisită în decorul stilat și decadent al balului pe care guvernatorul insulei Rhodos îl oferă coloniei sale cosmopolite. Elegant și stoic, Pietro acceptă judecata inclementă a despărțirii. Ofițerului de aviație nu îi mai rămâne decât promisiunea unui câmp de luptă care
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
acel entuziasm pe care doar speranța disperată îl poate hrăni. Pe Malraux, Corto îl descoperise în China, acolo unde amândoi scăpaseră cu viață din masacrele naționaliste și iată că sus, pe cer, Malraux își împlinea visul pe care i-l mărturisise lui Corto într una din serile pe care le petrecuseră pe jonca ancorată în rada unui port. Simt în mine o energie pe care scrisul nu o poate epuiza, ceea ce am văzut aici m-a schimbat pentru totdeauna. Cartea pe
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
de ajuns pentru noi înșine avem nevoie de martori ai existențe proprii; poate un reflex ce ne vine din veacuri de conștiință religioasă ca singurul mod de-a fi al conștiinței. Cum Dumnezeu, ca martor al existenței noastre (în fața căruia mărturisim), ori nu ne este suficient ori avem față de El o raportare la modul lipsei, căutăm martori printre semenii noștri; mărturia lor despre existența noastră constituie o nouă formă de nemurire, una situată în limita istoriei. Ne place atât de mult
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
nivel individual ea provine și dintr-un deficit al mărturisirii, dintr-o lipsă a exercițiului spovedaniei. Prea mulți ani am uitat să ne privim cu atenție pentru a ne identifica greșelile, pentru a ne scormoni vinile și a ni le mărturisi nouă înșine. Este vorba de o lipsă de igienă a sufletului (pe care autocritica dezvoltată de comuniști nu a reușit decât să o ascundă). În acest context este evident că avem o greutate în a dialoga (cauzele acestei dificultăți fiind
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
Bine ați făcut. Vă mai așteptăm. Elvira Codreanu era una din persoanele care o vizitau des și când Silvia se simțea rău și când avea stări mai bune. În acea zi, Silvia a avut o bună dispoziție pe care ia mărturisit-o Ceciliei. —Azi m-am simțit în rândul lumii. Am comunicat în voie cu Elvira. Nu este prima oară când ai vorbit cu ea. Știu că am vorbit des cu ea și cu cele și cei care m-au vizitat
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
am prins. Volumul este “Dreptul la timp”. —Ai dreptate. Mă gândeam la sensul versurilor recitate de tine și la faptul că și volumul “Sensul iubirii” anunța o sensibilitate și o încercare de înnoire a limbajului poetic, efortul pe care-l mărturisește N. Stănescu și în “Ars poetica”. Se înserase de-a binelea. Cecilia se ridică de pe bancă, îl prinde de mâini pe Matei ca să plece, deși el nu s-ar mai fi urnit, atât de fericit era și nerenunțând la umorul
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
apelați la acest joc de-a șoarecele cu pisica? Tăiați cărțile pe masă și rostiți câteva strofe În gând, iar pe mine mă apucă pandalia...” „Nu știu despre ce cărți de joc și despre ce fel de manivelă vorbiți. Vă mărturisesc că discuția aceasta mă depășește. Nu știu la ce joc faceți aluzie. Am impresia că-mi atribuiți calități pe care nu le posed. Nu sunt atât de citit cum credeți... Probabil sunteți Într-o stare extrem de excitată, din care pricină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
cu uter... Știți, excepțiile Întăresc regula...” „Vreți să spuneți că eu sunt o excepție?” „Din câte țin minte, n-am spus aci” (ciungul accentuă cuvântul aci) „că ați fi o excepție.” „Și atunci cum rămâne cu sarcina?” „Trebuie să vă mărturisesc totuși că dumneavoastră sunteți un caz și mai și. O excepție de la excepție.” „Continuați să vă bateți joc de mine”, murmură ca-n transă Noimann. „Nu mi-aș permite luxul ăsta. Suntem, În fond colegi, chiar dacă facem parte din branșe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
trăit ceva, măi frate...! Se vede că un astfel de nume Îți creează multe antipatii, totuși te face longeviv...” Numele de Edward, găsit alături de cel al lui Satanovici, Îl determină pe inginer să ia o decizie definitivă. „Cu alte cuvinte”, mărturisi el, „mi-am spus că asta pesemne mi-e soarta, să-mi port numele până la Judecata de Apoi, ca pe un stigmat...” „Până la Judecata de Apoi”, făcu Bikinski... „Da, până la Judecata de Apoi omul Își poartă cu el numele, ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
destul de binedispus. Nici un semn de nervozitate nu se putea citi pe chipul lui masiv, cioplit parcă din stâncă... „Mă și mir”, replică el, adresându-se pictorului, „că, venind vorba de mine, ați pomenit de suflet...” Bikinski rămase Înmărmurit pe moment. „Mărturisesc”, continuă inginerul, profitând de momentul de slăbiciune al pictorului, „că am rămas În sinea mea profund mirat de faptul că, atunci când ați vorbit despre Judecata de Apoi, mi-ați acordat, ca să zic așa, șansa de a participa la ea. Mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
baie, unde și-au făcut minuțios toaleta de seară și acum se pregătesc să se așeze Într-un fotoliu, cu gândul de a citi câteva rânduri dintr-un ziar oarecare, pentru a-și delecta spiritul Înainte de culcare. Cititul ziarului era, mărturisim, pentru stomatologul Paul o formă de relaxare. La drept vorbind, când venea la cimitir, Noimann se relaxa citind rubricile de la „Mica publicitate”, inclusiv cele de anunțuri mortuare... Faptul acesta Îl distra. Stând comod În fotoliul său de marmură, medicul Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
dincolo de perimetrul gării, ajungând la Râpa Galbenă, Piața Sfântul Spiridon, unde, Înconjurând măreața statuie a Independenței, cu steagul de bronz desfășurat În vânt, În valuri tulburi, amestecându-se cu alte izuri, urcă În Copou. Cele mai infestate linii, trebuie să mărturisim, sunt cele ce duc spre sudul țării. Acolo, din cincizeci În cincizeci de centimetri, alături de dopurile de bere, sticlele de Coca-Cola sparte, mucuri de țigări și pachete goale, dai și peste câte un „epolet”. E de mirare Însă că acest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]