18,324 matches
-
personificării, alegoriei etc., este apreciativă. Pentru ca școala să nu fie percepută de elevi ca fiind constrângătoare, autoritară și plictisitoare, profesorul trebuie să nu utilizeze excesiv prescriptorii. El își poate ,,camufla" adevăratele intenții, scopuri, obiective prin utilizarea secundară a celorlalte semne lingvistice (designative, apreciative) și nonlingvistice (gestică, mimică, postură, contact vizual etc.). De asemenea, poate apela la inflexiuni vocale, accente în predarea unităților de învățare, ruperi de ritm, pauze stimulatoare, parametri paraverbali care măresc forța mesajului verbal, creează emoții și sentimente, captează
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
privite ca fiind ,,denumite" sau ,,semnificate" de cuvinte. Relația care leagă cuvintele de referenții lor poartă numele de referință. Un cuvânt este neautonom din punct de vedere referențial: îi putem atașa un referent decât dacă apelăm la un text concret, lingvistic sau extralingvistic. Atunci când precizarea referentului se face prin mijloace extralingvistice, cuvântul funcționează ca un ,,deictic" (de exemplu: dacă un elev spune ,, Acela este profesorul meu" și arată cu degetul arătător spre el, conferă termenului acela un referent printr-o procedură
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
care au mai multe înțelesuri și trimit la mai multe referințe, iar discursul didactic poate fi blocat datorită ambiguității lor; de aceea, se recomandă identificarea sensului în funcție de context); • utilizarea figurilor și procedeelor retorice deși elevii nu au capacitatea semio-cognitivă și lingvistică pentru a înțelege anumiți termeni. Un alt aspect esențial al dimensiunii semantice se referă la construirea unui discurs coerent, ceea ce presupune o adecvare semantico-pragmatică a comunicării (repertoriul comun de cunoștințe, impactul parametrilor paraverbali, ritualul sociolingvistic al actului de comunicare). c
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
său, care se manifestă prin rolul asumat (în funcție de scopul urmărit și de personalitatea acestuia), tonul adoptat, stilul de predare, modul în care își proiectează în discurs starea psihică etc. Această amprentă denotă performanța comunicativă a profesorului care include, pe lângă competența lingvistică, și competența pragmatică. Depinde de arta profesorului de a motiva și de a determina o clasă de elevi omogenă sau neomogenă să-și însușească ideile, convingerile, atitudinile lui. De aceea, profesorul trebuie să evite excesele în favoarea unui stil democratic, moderat
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
metoda pălăriilor gânditoare, metoda cadranelor, ciorchinele, problematizarea, convorbirea euristică, jocul de rol, dramatizarea etc.) în vederea clarificării conținutului conceptual și angajării elevilor în învățare; • evaluarea modului de înțelegere a conținutului predat. 6) Contextul cuprinde: • microcontextul, care este alcătuit din: a) contextul lingvistic (intra și intertextual); b) contextul referențial (reprezentat de domeniul de studiu); c) contextul spațial (sala de clasă); d) contextul temporal (data și ora zilei, ,,momentul istoric" în care se încadrează tema discursului). • macrocontextul: condițiile globale instituționale, sociale, economice, politice, cultural-educative
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
verbală (deschiderea brațelor înlocuiește mesajul verbal de apreciere); • completează comunicarea verbală (aprecierea verbală a unui elev poate fi însoțită de o bătaie ușoară pe umăr); • accentuează comunicarea verbală (mărirea ușoară a ochilor, indicarea cu degetul arătător); • încheie un enunț incomplet lingvistic (gestul ducerii mâinii în fața elevului exprimă încetarea conversației); • reglează comunicarea verbală (mișcarea aprobatoare a capului, contactul vizual, apropierea de interlocutor); • anticipează efectele și desfășurarea comunicării verbale (zâmbetul profesorului relevă bucuria reîntâlnirii cu elevii); • trădează emoții (atingerea repetată a accesorilor exprimă
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
1952), aplicând metodologia lingvisticii structurale la studiul gesturilor, a găsit o corespondență între unitățile gestuale (mișcările corpului) și cele verbale. Unitățile gestuale elementare lipsite de semnificație sunt denumite kineme, prin asimilarea cu fonemele, iar gesturile semnificative, analoage morfemelor din comunicarea lingvistică, poartă numele de kinemorfeme. Luând drept exemplu clipitul, Birdwhistell consideră închiderea accidentală a unui ochi un kinem, care devine un kinemorfem atunci când ,,facem cu ochiul" (mișcare cu viteze, intensități și poziții diferite). Gestualitatea, asemănătoare limbajului verbal, cuprinde circa 50 de
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
dorească prietenia și colaborarea 139. În cercetarea noastră, ne propunem să subliniem faptul că gesturile (mai ales gesturile profesorilor) sunt la fel de elocvente ca și frazele sau cuvintele, iar ,,erorile" gestuale au consecințe interpersonale și instituționale la fel de grave ca și cele lingvistice. Așadar, gestul poate să fie asemenea unui cuvânt, cu o importanță mai mare sau mai mică în funcție de o multitudine de factori, și poate îmbrăca mai multe înțelesuri. Putem înțelege pe deplin sensul gestului, dacă este analizat în contextul în care
by ALINA MĂRGĂRIŢOIU [Corola-publishinghouse/Science/949_a_2457]
-
celulă autonomă Într-un organism este un Început de cancer.” (Lucian Blaga) La fel se Întîmplă și În „organismul social”: dacă o instituție a statului (ex: justiția) devine coruptă În funcționalitatea ei, atunci Întregul angrenaj social se dereglează. Invocînd plasticitatea lingvistică a unui cunoscut proverb - care ne spune că un singur măr putred, cu timpul, strică toate merele bune dintr-o lădiță - Înțelegem importanța izolării la timp, În cadrul comunităților umane, a unor conduite aberante singulare. * „Rănile pe care omul și le
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
cosmografie, dialectologie, retorică și, desigur, teologie. Regele Iacob vorbea fluent Greaca, Latina, Franceza, Engleza și Scoțiana. Regele a remarcat la un moment dat că prima limba pe care o vorbise fusese Latina, și nu limba maternă, Scoțiană. Datorită abilităților sale lingvistice, regele Iacob nu avea nevoie în mod normal de un translator atunci când discuta diverse probleme cu alți oameni importanți de stat.“ (trad. n.) Conform autobiografiei sale, publicată în anul 1616, regele Iacob a urcat pe tronul Scoției când avea doar
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
Naționale din Paris. În acest manuscris regele nota: „Meminero me esse ifra Deum. Ludovicus “, adică„îmi voi aminti că Dumnezeu e mai presus de mine. Ludovic“. De aici putem concluziona că acest tip de compuneri erau de fapt atât exerciții lingvistice, cât și lecții de moralitate. În 1651, pe când avea numai treisprezece ani, a tradus o parte din opera lui Caesar De Bello Gallico, o lucrare motivațională în acele timpuri pentru toți politicienii și generalii de armată. A citit Istoria Franței
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
au adăugat sufixe și prefixe latine sau italienești. Majoritatea cuvintelor de origine latină au fost împrumutate de la un singur autor latin, Ovidiu. Pe lângă aceasta, cartea include diverse cuvinte ebraice și arabe. Inscripțiile ebraice sunt redactate corect din punct de vedere lingvistic și probabil au fost furnizate autorului de către un cunoscător al limbii. Cuvintele arabe sunt și ele redactate corect. Lucrarea a fost scrisă într-un limbaj foarte greu de urmărit, fiind considerată de unii oameni de știința ca fiind imposibil de
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
pentru care specialiștilor nu le-a venit ideea acestei paternități rezidă în faptul că ei s-au concentrat exclusiv asupra lucrărilor de arhitectură, ignorând latura plurivalentă, cu adevărat “prolifică“, a personalității lui Alberti. Cercetătoarea descoperă urme albertiene în sofisticata tramă lingvistic literară a cărții, în cunoștințele avansate de geometrie și inginerie, în invențiile mecanice, în obsesia perspectivei și în reprezentarea cinematică a scenelor, nu mai puțin în apărarea polemică a umanismului civic pacifist. Scopul scrierii acestei cărți ar fi fost acela
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
id = "2"> <footnote> este un proces care se desfășoară, cu necesitate, În prezent. El are la bază două surse de informații: fraza rostită și contextul, prezent și/sau prezentificat, În care acest fapt s-a produs. Informația prezentă În structura lingvistică a propoziției este filtrată prin context și tot ea este cea care aduce trecutul În fața proceselor raționale prezente. Contextul ne ajută să Înțelegem atât fapte prezente, cât și fapte trecute, și tot el ne ajută să speculăm, În prezent, asupra
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
este unitatea centrală Într-o semiotică a semnificării - Eco 1982, p. 14). Diferența dintre enunț și text devine astfel doar una de perspectivă de abordare</citation> </footnote>. Faptul că scopul/obiectivul comunicării nu mai este de a vehicula o semnificație lingvistică (prin codaredecodare), ci de a transmite-recupera o intenție, este aproape unanim acceptat. Granița lingvisticului este depășită. Este imposibil ca o mărime de natură analogică (cum este intenția de a transmite, de exemplu, o stare emoțională) să poată fi vehiculată, cu
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
enunț și text devine astfel doar una de perspectivă de abordare</citation> </footnote>. Faptul că scopul/obiectivul comunicării nu mai este de a vehicula o semnificație lingvistică (prin codaredecodare), ci de a transmite-recupera o intenție, este aproape unanim acceptat. Granița lingvisticului este depășită. Este imposibil ca o mărime de natură analogică (cum este intenția de a transmite, de exemplu, o stare emoțională) să poată fi vehiculată, cu precizie, prin mărimi de natură digitală, cum sunt semnele lingvistice . Nu se pot transporta
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
aproape unanim acceptat. Granița lingvisticului este depășită. Este imposibil ca o mărime de natură analogică (cum este intenția de a transmite, de exemplu, o stare emoțională) să poată fi vehiculată, cu precizie, prin mărimi de natură digitală, cum sunt semnele lingvistice . Nu se pot transporta, În condiții de maximă eficiență, cărămizi În cisterne! Rămân spații goale. Nu se poate comunica o stare de puternică și profundă emoție doar prin câteva cuvinte a căror semnificație este bine delimitată În sistem. Golurile sunt
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
cu cele ale expresiei privirii. Nici P Însuși nu ar putea verbaliza propria lui stare pentru simplul motiv că ea nu are o formă bine definită, nu are o formă care să poată fi captată, În totalitatea ei, În semne lingvistice. Așadar, una dintre problemele comunicării, care face necesară prezența contextului, este aceea că “une bonne partie de ce qui est communiqué ne rentre pas dans le moule propositionnel” . De ce trebuie studiat contextul? Pentru că, de regulă, ceea ce se dorește a se comunica
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
Acest proces evidenția de fapt modul În care se combinau semnificațiile cuvintelor pentru a genera semnificația frazei, modul În care se combinau semnificațiile frazelor pentru a genera semnificația/sensul global al textului/discursului. Este evidentă limitarea semnificației cuvântului la anturajul lingvistic al unei entități lingvistice considerate, la co-text; semnificația privea, În special, actul de producere a semnificației unei entități lingvistice de ordin superior. Uzul a mutat Însă accentul de la producerea unor unități lingvistice semnificante, la interpretarea acestora, la determinarea modului În
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
fapt modul În care se combinau semnificațiile cuvintelor pentru a genera semnificația frazei, modul În care se combinau semnificațiile frazelor pentru a genera semnificația/sensul global al textului/discursului. Este evidentă limitarea semnificației cuvântului la anturajul lingvistic al unei entități lingvistice considerate, la co-text; semnificația privea, În special, actul de producere a semnificației unei entități lingvistice de ordin superior. Uzul a mutat Însă accentul de la producerea unor unități lingvistice semnificante, la interpretarea acestora, la determinarea modului În care o entitate lingvistică
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
care se combinau semnificațiile frazelor pentru a genera semnificația/sensul global al textului/discursului. Este evidentă limitarea semnificației cuvântului la anturajul lingvistic al unei entități lingvistice considerate, la co-text; semnificația privea, În special, actul de producere a semnificației unei entități lingvistice de ordin superior. Uzul a mutat Însă accentul de la producerea unor unități lingvistice semnificante, la interpretarea acestora, la determinarea modului În care o entitate lingvistică Își capătă semnificația din circumstanțele În care ea a fost produsă <ref id = "8">Dilley
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
discursului. Este evidentă limitarea semnificației cuvântului la anturajul lingvistic al unei entități lingvistice considerate, la co-text; semnificația privea, În special, actul de producere a semnificației unei entități lingvistice de ordin superior. Uzul a mutat Însă accentul de la producerea unor unități lingvistice semnificante, la interpretarea acestora, la determinarea modului În care o entitate lingvistică Își capătă semnificația din circumstanțele În care ea a fost produsă <ref id = "8">Dilley 1999, p. 4 </ref>. În Webster’s Encyclopedic Unabridged English Dictionary of the
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
lingvistice considerate, la co-text; semnificația privea, În special, actul de producere a semnificației unei entități lingvistice de ordin superior. Uzul a mutat Însă accentul de la producerea unor unități lingvistice semnificante, la interpretarea acestora, la determinarea modului În care o entitate lingvistică Își capătă semnificația din circumstanțele În care ea a fost produsă <ref id = "8">Dilley 1999, p. 4 </ref>. În Webster’s Encyclopedic Unabridged English Dictionary of the English Language găsim următoarea definiție: 1) “părțile unei aserțiuni scrise sau rostite
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
său (doar la acest tip de comunicare ne referim)? Pentru a-și satisface, cu ajutorul acestuia, o nevoie pe care emițătorul o are imediat anterior inițierii actului de comunicare. Dacă această nevoie ar fi integral și transparent redată Într-o secvență lingvistică În fraza enunțată, atunci interpretul ar avea o misiune foarte simplă deoarece Întreaga semnificație ar fi vehiculată printr-un cod (lingvistic), dimensiunea contextului (din perspectiva interpretului) reducându-se foarte mult. Comunicarea reală ne arată, Însă, altceva. Fraza emisă este, de
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]
-
are imediat anterior inițierii actului de comunicare. Dacă această nevoie ar fi integral și transparent redată Într-o secvență lingvistică În fraza enunțată, atunci interpretul ar avea o misiune foarte simplă deoarece Întreaga semnificație ar fi vehiculată printr-un cod (lingvistic), dimensiunea contextului (din perspectiva interpretului) reducându-se foarte mult. Comunicarea reală ne arată, Însă, altceva. Fraza emisă este, de cele mai multe ori, purtătoarea unei semnificații incomplete, ambigue, nedeterminate sau a unei semnificații ce este diferită de nevoia care a generat-o
Context şi semnificaţie. Abordare semio-pragmatică by Mircea D. Horubeţ () [Corola-publishinghouse/Science/675_a_1253]