16,970 matches
-
lui Isaac, fiul lui Abraham, berbecul poate întruchipa «salvatorul» și deci rezolvarea problemelor. Căprioară, pui de căprioară La fel ca și mielul, căprioara simbolizează inocența. Ea se situează totuși mai puțin în registrul infantil. Candoarea sa nu se asociază cu tinerețea, ci cu feminitatea. Înseamnă că subiectul este slăbit în «anima» sa. Nu reușește să se afirme. Are prea multă încredere și riscă - la fel ca în basmul Albă-ca-Zăpada, în care căprioara este substitutul eroinei - să se lase dominat și să
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
deschidă pentru a permite bebelușului să iasă. Coapsele strânse indică, prin urmare, incapacitatea ori imposibilitatea de a da naștere, adică de a-și exprima potențialul și de a-și exploata resursele. Obraz Partea cărnoasă a feței, obrajii exprimă sănătatea și tinerețea (mai ales dacă sunt bucălați), afecțiunea (prin sărut), dar și vulnerabilitatea (palma dată peste obraz). Conform învățăturii lui Iisus, obrazul circumscrie generozitatea, iertarea, compasiunea, iubirea universală. Mână Cuvântul «manifestare» vine de la «mână», semnificând sensul de creație, dar și de realizare
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
În orice caz, confluența exprimă o mișcare expansivă, dezvoltarea materială, afectivă ori intelectuală, asocierea forțelor. Fântână Dacă nu e secată, fântâna este un semn fericit în vis. Este simbolul potolirii setei și deci al dorinței, al regenerării, al reîntineririi (fântâna tinereții veșnice). Ea aduce subiectului sau vieții acestuia o nouă prospețime. Visul poate indica și faptul că subiectul se pregătește să facă un lucru pe care până atunci se angajase să nu îl facă. Picătură Picătura este varianta infimă a apei
[Corola-publishinghouse/Science/2328_a_3653]
-
afectivă. Proiectând peisaje precum cel de la poalele muntelui Semenic, poetul se arată un descriptiv calm, cutreierat de o fugară melancolie. În expresia lirică împrumută procedee lingvistice și stilistice din folclor: „Mândro-n ochii tăi frumoși, / Firul dragostei mi-l coși, / Tinerețea-n alții nu-i, / Ochi căprui, ochi căprui”; „A plecat bădița sus, / Sus în stână și mi-a spus / Că-mi ia dragostea cu dor, / Până-n vârful munților.” P. este și autorul unui volum de evocări, Pe cărările tinereții (1979
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288957_a_290286]
-
coși, / Tinerețea-n alții nu-i, / Ochi căprui, ochi căprui”; „A plecat bădița sus, / Sus în stână și mi-a spus / Că-mi ia dragostea cu dor, / Până-n vârful munților.” P. este și autorul unui volum de evocări, Pe cărările tinereții (1979). Ca arhivist, a dat la iveală prețioase materiale cu privire la istoria Banatului, surse documentare necunoscute până atunci. A tradus și a publicat în periodice scrieri de Ady Endre, H. Heine, Lenau ș.a., precum și din scriitorii de limbă maghiară și germană
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288957_a_290286]
-
I-II, cu gravuri de Catul Bogdan, Timișoara, 1935-1944; Date și documente bănățene (1728-1887), Timișoara, 1939; Dragoste, cu gravuri de Marcel Olinescu, Timișoara, 1945; Conspectul arhivelor din Banat, București, 1950; Cântece din fluier, pref. Ovidiu Papadima, București, 1968; Pe cărările tinereții, pref. Mircea Șerbănescu, Timișoara, 1979. Repere bibliografice: Virgil Treboniu, „Glasul sufletului și al trupului”, RAZ, 1934, 15; Florea Florescu, „Cântece din fluier”, ȚA, 1935, 806; Octavian Șuluțiu, „Cântece din fluier”, F, 1935, 10; Ion B. Mureșianu, „Date și documente bănățene
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288957_a_290286]
-
Catul Bogdan, Timișoara, 1942, 89; Perpessicius, Opere, IX, 467-468; Dumitru Micu, „Cântece din fluier”, GL, 1968, 1; Al. Jebeleanu, Poetul Grigore Popiți la 70 de ani, ST, 1970, 3; Țirioi, Premise, 68; Encicl. istoriografiei rom., 271; Aurel Turcuș, „Pe cărările tinereții”, O, 1979, 35; Petru Novac Dolângă, Mărturisiri și repere, Timișoara, 1980, 124-133; Dicț. scriit. rom., III, 849-850. D.V.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288957_a_290286]
-
nu excelează în registrul prozei scurte, aptitudinile sale în sondarea analitică a conștiinței personajelor și spiritul demonstrativ necesitând o structură amplă, de tip romanesc. Într-adevăr, romanele lui B. sunt superioare stilistic, tematic și structural scrierilor anterioare. Copilăria, adolescența și tinerețea lui Nicolae Ostia (1971) reprezintă cronica unei fatalități existențiale. Până la maturitate, timp de cincisprezece ani, Nicolae Ostia trăiește coșmarul claustrării, fiind închis și legat în casă de tatăl său vitreg, sub pretextul participării tânărului la acțiunile unei bande de huligani
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285577_a_286906]
-
roman ce prezintă în două planuri, ca personaje, membrii familiei scriitorului Matei Popovici. Fără să mai aibă miza celor precedente, scrierea se remarcă prin buna creație de atmosferă. SCRIERI: Adam, București, 1969; Absenții de la dragoste, București, 1970; Copilăria, adolescența și tinerețea lui Nicolae Ostia, București, 1971; Iubește tu, București, 1978; Eristikon, București, 1982; Analiză pentru șansele Iuliei, București, 1985; Peste toate înălțimile, București, 1987; Portret de femeie. Rugăminte fierbinte, pref. Irina Petraș, București, 2003. Repere bibliografice: Lucian Raicu, Emilian Bălănoiu, „Adam
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285577_a_286906]
-
Scoborîtor din Cer, cum bine zis-a poetul latin Ovidiu, fără al mitui sau șpăngui vreun fioros get. În mitologia vedică apar călăreții gemeni - așvini - cum sînt și pe iconițele geților și care erau vindecători de boli, ei putînd dărui tinerețea oricărui bătrîn pios. Călăreții așvini simbolizau lumina dimineții și a serii, fiind născuți din lumina ce-rească, tot așa cum erau și cabirii, iar pe cer erau reprezentați mitologic de luceafă- rul de dimineață și cel de seară. Noi ca niște nemernici
ADEV?RURI ASCUNSE by CONSTANTIN OLARIU [Corola-publishinghouse/Science/83086_a_84411]
-
sa care a reușit să-și formeze o idee vagă despre ce ar însemna infinitul. Siracusa era cel mai bogat oraș din insula Sicilia, iar Arhimede era cel mai renumit locuitor al său. Nu se cunosc foarte multe amănunte despre tinerețea lui, dar se pare că Arhimede s-a născut în jurul anului 287 î.Cr. în Samos, locul natal al lui Pitagora. Apoi a imigrat în Siracusa, unde rezolva probleme tehnice pentru rege. Regele a fost cel care i-a cerut să
Zero-biografia unei idei periculoase by Charles Seife () [Corola-publishinghouse/Science/1320_a_2892]
-
fizic, asupra înfățișării pe care dramaturgul a purtat-o prin lumea secolului său deși, și în această privință, "era un amăgitor Proteu, care-și schimba înfățișarea pe neașteptate, derutîndu-și toți contemporanii" ...Același critic (Ș. Cioculescu) recunoaște într-o fotografie din tinerețea lui Caragiale o "înfățișare exotică de prinț arab sau indian în straie europenești" în timp ce Macedonski a reținut din perioada debutului literar "zîmbetul sarcastic", "vocea întărîtată", "cu ghete scîlciate sau rupte, fără opere literare... băiat bun la petreceri". Cu un plus
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
48", sau poate își amintise de mărturisirile Moftului român în fața opiniei publice: "nu facem parte din nici un marre partid historric!" Oricum ar fi privită, aventura takistă nu poate fi comparată decît cu cea a Directoratului care ar avea însă scuza tinereții! Cunoscînd solicitantul, e de presupus că Maiorescu a manifestat reținere în numirea lui Caragiale ca director al Teatrului Național (D. Suchianu îi traduce atitudinea prin "tu nebun, ei nebuni, cum o să vă puteți înțelege?"), aceasta făcîndu-se prin intervenția reginei, după
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
mult să te supere decît să se folosească de învățăturile dumitale, își permite cu tot respectul, a-ți trimite din depărtare urarea sa cordială: "Să trăiască ilustrul nostru profesor Titu Maiorescu întru mulți ani, sănătos, cuminte și vesel! așa cum din tinerețe îl știe bătrînul școlar I. L. Caragiale"". Gestul poate recuperator amintește totuși de cel al lui Moțoc la reîntîlnirea cu Lăpușneanu "asemenea cîinelui care în loc să mușce, linge mîna care-l bate" (C. Negruzzi). În ceea ce-l privește, Maiorescu strecoară în însemnările
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
ești unde ești, Pierdută printre astre." Din păcate, aceste exerciții de școlar repetent nu arată doar inadecvarea la lirism! Dacă N. Iorga a fost un resentimentar incurabil, faptul se datorează și unor experiențe ce i-au traumatizat brutal adolescența și tinerețea aceste oaze ale nemăsuratului orgoliu; una din ele a fost o primă întîlnire cu I. L. Caragiale dramaturgul avea 42 de ani, Iorga doar 23: "...am îndrăznit să cetesc dintr-un cutezător manuscris de roman prin care încercam, în anumite seri
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
ar fi putut leza mîndria." Bineînțeles, se adaugă și ceea ce intuise T. Vianu ("un instinct aristocratic care îl ținea departe de toate formele zgomotoase ale publicității") și constatase pe viu Cella Dealavrancea armura aroganței pe care o îmbracă încă din tinerețe gheața aroganței atît de potrivnică relațiilor de prietenie și de familie: Ne uluia știința lui în privința blazoanelor tuturor familiilor nobile din Europa [...] ...grăia cu tremur în glas: "Eu cobor din ilustra familie a conților italieni Cavacioni"... n-am să mă
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
doar pentru a se preamări pe sine: "O văd pe Cella care îmi vorbește de admirația numitului Barbu pentru romanul meu"; numitul Barbu e reputatul scriitor B. Șt. Delavrancea statornic prieten al lui Ion Luca, "detestat de Mateiu, încă din tinerețe, cînd se afla silit să-i rabde lecțiile de morală" (B. Cioculescu), așa cum rezultă și din amintirile fiicei acestuia: "Într-o zi tata i-a făcut o observație usturătoare pentru orgoliul lui. Matei intrase în biroul tatei cu niște mănuși
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
se numea Academia "Bene bibendi". În privința onomasticii propuse de Caragiale poate fi vorba și de o expresivitate involuntară existentă în dioptriile lectorului modern, distanțat în timp de lumea evocată; e greu de presupus că numele proprii feminine din poezia de tinerețe a lui Bolintineanu ar fi avut în intenție, din perspectiva auctorială, un efect comic pe care îl degajă însă în prezentul lecturii: Dilica, Milia, Tilia, Zilia, Dilia, Tedica, Helisa, Lurica, Adica...; la Caragiale putem vorbi însă de căutarea obstinată a
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
un moment dat, și Pașadia se năpustește în desfrîu "cutreierând culcușurile de noapte ale destrăbălării bucureștene"; pe de altă parte, dacă se receptează corespondența cu Boicescu, desfășurată între anii 1901-1908, ca purtătoare a unor elemente ce conturează portretul artistului la tinerețe se poate constata că, pe anumite segmente, naratorul (Mateiu) și Gore Pirgu (Ion Luca) alcătuiesc familii spirituale. La 16 ani, Mateiu observă cu răutatea (încă) infantilă că o fată tînără e "urâtă ca o focă" iar alta e categorisită "jidoafcă
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
om de mare temperament: actele lui erau produsele unui amestec de fanatism și de apucătură, de convingere și de manie, de credință și de încăpățînare. Ștrengar și drăcos de mic, copil înrudit cu cele mai mari familii, se înhăitează în tinerețe cu mai mulți de teapa lui [...]. Își lasă plete lungi, face fel-de-fel de giumbușuri și de tămbălăuri, băgînd în năbădăi pe îsnafi și mahalagii; încalecă de-a-ndărătele pe o saca și se plimbă pe podul Mogoșoaii, escortat în triumf de toți
[Corola-publishinghouse/Science/1499_a_2797]
-
Paris de Zola îl va resimți tot timpul pe mâinile sale. Această apariție, despre care el nu știe și nici nu va afla nimic concret, va rămâne pentru el simbolul libertății. Astfel de imagini ale femeilor pariziene care vin din tinerețea personajului nu se mai regăsesc în alte române ale ciclului zolist. Confruntarea textelor și imaginilor este impusă și de epocă cercetată, care favorizează dialogul între literatura și artele plastice. Reprezentările scrise, pictate sau de altă natură, formează un ansamblu complex
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
farceuses intellectuelles qui cherchaient des excuses à leurs chutes, qui masquent de leur science de l'âme leș appétits de la chair communs aux duchesses et aux filles d'auberge" [Zola, L'Argent, p.160-161]. Găsind originea viciului în violul din tinerețe, Zola amplifica imaginea prin cercetarea mediului actual al eroinei și ajunge la concluzia că simțurile, seriozitatea și excentricitățile lui Renée sunt încurajate de epocă Imperiului al Doilea veritabilă sursă a curiozității, poftelor și viciilor sale: "Elle était plus encore une
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
adevărat, își face la rândul lui planuri de revanșări 319. Sidonie Risler pune în aplicare mai multe scenarii de seducere a bărbaților: seducerea necesară a lui Risler (care devine soțul său), seducerea dorită a lui Georges Fromont (scenariu eșuat în tinerețe, dar dus la bun sfârșit prin adulter), seducerea forțată a lui Frantz (cumnatul sau, care află despre adulter) și alte scenarii minore de succes. Clorinde are o tactică de seducere diferită, "une double conduite" [Zola, Son Excellence Eugène Rougon, p.
Pariziana romanescă : mit şi modernitate by Elena Prus [Corola-publishinghouse/Science/1427_a_2669]
-
utilitatea acestuia este cu mult schimbată față de timpurile istorice. Marea diferență constă în faptul că acum ea este văzută ca o alegere personală și un mod de exprimare a propriei personalități (http://en.wikipedia. org/wiki/Body piercing). Odată cu atingerea primei tinereți, precum și a maturității se acordă o importanță deosebită activităților prin care se asigură satisfacerea anumitor trebuințe (atât cele primare: foame, sete, somn, cât și cele superioare care privesc latura socială și profesională a individului). Această etapă ontogenetică este caracterizată printr-
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]
-
individului. Evaluarea infracțiunii din prisma vârstei, atât cea cronologică, cât și mentală, facilitează înțelegerea rațiunii actului infracțional, dar mai ales permite stabilirea mijloacelor corigibile. Se cunoaște că o vârstă cu un crescut nivel infracțional este cea a adolescenței și a tinereții, în timp ce odată cu atingerea maturității numărul făptașilor scade simțitor. În ceea ce privește latura calitativă a delincvenței, se constată un anumit pattern infracțional direct determinat de specificul bio-psiho-cronologic: forța fizică, capacități intelectuale crescute etc. La vârsta adultă sunt săvârșite infracțiuni care cer mai multă
by Lăcrămioara Mocanu [Corola-publishinghouse/Science/1023_a_2531]