18,158 matches
-
unindu-se cu partidele muncitorești. Deplasarea centrului de greutate al democrației creștine, de la centru-dreapta spre centru-stînga, traduce, probabil, mișcarea aggiornamento, imprimată Bisericii catolice de Vatican II4. D) Programul politic. Dacă partidele care au format familia creștin-democrată au reușit să stopeze divizarea lor în favoarea unei unități fragile, aceasta se datorează programului lor politic. Într-adevăr, ele scapă dihotomiei dreapta / stînga. Contrar programului anumitor partide protestante, programul creștin democrat nu-și propune să creeze "Împărăția Domnului" și nici Republica creștină. El se arată mai
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
fuzionarea, în 1933, a trei partide antipopuliste și antirepublicane. Cel mai important din punct de vedere electoral, Cumman na nGaedheal, reprezintă o fracțiune a IRA și a Sinn Fein care accepta tratatul ce crea Statul liber al Irlandei și consacra divizarea insulei. Învingător al războiului civil din 1922, partidul a dus o politică de represiune față de IRA dublată de o politică socială și economică austeră și conservatoare. Al doilea grup fondator, Blue Shirts (Cămășile albastre), a adus noului partid dinamismul unei
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
și în consecință ușor de recunoscut, respectiv: intrarea numerarului în sistemul financiar; trecerea numerarului peste frontiere; transferurile în cadrul și dinspre sistemul financiar. Intrarea numerarului în sistemul financiar se realizează prin: • fragmentarea operațiunilor în numerar în scopul evitării raportării tranzacției prin divizarea operațiunilor sub nivelul minim de raportare; • folosirea inadecvată a listelor de excepții prin care unele categorii de operații cu numerar sunt exceptate de la raportare (presupune uneori complicitatea unităților financiare respective); • executarea de false documente de raportare pentru a legitima numerarul
Băncile şi corupţia by Costel Drumea () [Corola-publishinghouse/Science/353_a_573]
-
riturile de inițiere în civilizațiile tradiționale să fie un fel de instituționalizare oferită de grupul social pentru această nevoie de ascetism. Ctc "C" Clivaj (al eului, al obiectului)tc "Clivaj (al eului, al obiectului)" Definițietc "Definiție" Acțiunea de separare, de divizare a eului (clivajul eului) sau a obiectului (clivajul obiectului) sub influența unei amenințări angoasante, acțiune având ca rezultat coexistența celor două părți astfel separate care nu se cunosc între ele, în condițiile în care formația de compromis este imposibilă. Discutarea
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
moșteniri culturale și științifice a Antichității, având sarcina de a reformula în spiritul noii ordini sociale această învățătură. Domeniul de aplicație al slujitorilor bisericii a fost (și este) conștiința umană, convingerile păturilor largi de oameni producători de bunuri materiale, consfințirea divizării sociale între feudali și iobagi. Din această cauză în societatea medievală a apus vechiul interes al gânditorilor antici pentru cunoașterea științifică a naturii, a omului și a sufletului acestuia. S-a intensificat în schimb interesul pentru divinizarea omului, a superiorității
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
poate fi și gândit. În acest fel, metodologic, la Descartes sunt puse în aceeași ordine capacitatea de a putea fi "gândite" nu numai senzațiile, dar și actele inteligente, actele reprezentate, sentimentele. A fost un procedeu prin care a fost suspendată divizarea anterioară dintre sufletul rațional și cel senzitiv. Unitatea sufletească a fost asigurată cu ajutorul reflectării conștiente, a autocontrolului conștiinței, în fața căruia orice fenomen avea însemnătate echivalentă. Cu alte cuvinte, toate fenomenele naturale puteau fi considerate ca fiind produse ale reflexiei, ca
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
FDSN la centru-stânga, CDR la centru-dreapta".28 În urma alegerilor din 1996, dovedindu-și stabilitatea, organizarea partidistă a reprodus formatul căpătat în 1992 și, în plus, și-a îmbunătățit parametrii sistemici. Astfel, deși CDR și-a păstrat formula parlamentară anterioară, a divizării în grupuri parlamentare partizane, în sistem "nu sunt numai două forțe politice care au sprijinul a câte cel puțin 20% din alegători, ci sunt chiar două partide în această situație; este vorba de PDSR și de PNȚCD, acesta din urmă
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
-se continuatorul legitim al partidului liberal. De aici și competiția dramatică ce a urmat momentului electoral. O competiție cu scopul declarat al unificării liberalismului, dar soldată cu accentuarea fărâmițării mișcării liberale, pe care am putea-o numi a unificării prin divizare. Primul ei episod l-a reprezentat congresul din 19-20 februarie 1993 convocat de grupul Vintilă Brătianu din PNL-CD, cu participarea liberalilor din PNL-AT și ai Grupului pentru Reformă Morală și Politică din PNL (GRMP). Congresul a decis fuziunea celor trei
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
avocățești, soldate în cele din urmă cu recunoașterea oficială a grupării Quintus ca reprezentant de drept al PNL (21 octombrie 1994) și constituirea unui nou partid liberal condus de Radu Câmpeanu PNL-C (7 martie 1995). Între timp, efectele unificării prin divizare s-au resimțit și în Partidul Alianței Civice. Confruntat de ceva vreme cu o dispută ideologică internă ("roșii" din jurul lui Nicolae Manolescu vs. neoliberalii din grupul civic-liberal, în frunte cu Stelian Tănase), PAC a intrat și el în hora fărâmițării
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
legală, reglementată expres de normele constituționale, în condițiile dizolvării, voite sau nevoite, a puterii legislative înainte de terminarea mandatului pentru care a fost aleasă. În general, prerogativa dizolvării Parlamentului aparține puterii executive, respectiv șefului acesteia, ca o consecință a aplicării principiului divizării puterii. Modalitatea concretă de dizolvare a legislativului capătă forme distincte în regimurile constituționale contemporane. În România, dispozitivul constituțional este următorul: (1) După consultarea președinților celor două Camere și a liderilor grupurilor parlamentare, Președintele României poate să dizolve Parlamentul, dacă acesta
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
de președinte-jucător a lui Traian Băsescu. Așadar, "războiul dintre palate" era, în fapt, o consecință a existenței majorității divizate. Dincolo însă de a-i remarca efectul ei imediat cel al condiționării manifestărilor specifice unei vieți politice conflictuale -, trebuie spus că divizarea majorității se constituie într-o caracteristică inedită a sistemului politic românesc. În legislaturile sale anterioare, sistemul nu a cunoscut etape ale coabitării politice, celălalt nume al majorității divizate, regula funcțională fiind cea a majorității unificate. Au existat cel mult situații
by Radu Alexandru [Corola-publishinghouse/Science/1087_a_2595]
-
răspunsuri. În accepțiunea învățatului grec, filosofia lui Aristotel exprimă facultatea supremă, intelectul, divizat în intelect „practic” și intelect „teoretic”. El afirmă că în Metafizica anticului, filosofia practică este opera, în vreme ce aceea teoretică este adevărul, aducând totodată precizarea: „... conform unei prime divizări, ființa, atât cât este cognoscibilă, se împarte în: materială sau sensibilă și imaterială”. Analiza este comparabilă cu a altor mari comentatori; ea se bazează într-adevăr pe model, dar nu pe imitație. Mai degrabă o cercetare exegetică decât o viziune
[Corola-publishinghouse/Science/2253_a_3578]
-
determină; 2. Stratul unităților de înțeles; 3. Stratul variațiilor expresiilor schematizate; 4. Stratul obiectivităților reprezentate și vicisitudinile lor34. Singurul strat problematic este cel al ideii ce necesită o înțelegere a rolului pe care "ideea" îl joacă în cadrul existenței operei literare. Divizarea operei literare în strata vizează înțelegerea ontologică a tuturor elementelor ce conduc la concretizarea operei de artă literare. Dimensiunea fenomenologică a operei literare ne face conștienți de termenii ontologici ce contribuie la finalizarea sa. Astfel, cuvântul, element central în definirea
[Corola-publishinghouse/Science/84972_a_85757]
-
mai rămas două ochiuri de apă: Aralul de Nord (sau Aralul Mic) și Aralul de Sud (sau Aralul Mare), separate în anul 1987. În anul 2003 ritmul de scădere a Aralului Sudic depășise ritmul estimat, ceea ce a dus la o divizare a acestui corp de apă în Aralul de Est (care a dispărut deja până în anul 2009) și Aralul de Vest (care s-a redus azi la o fâșie îngustă). Volumul apei lacului a cunoscut o scădere majoră, de la 1040km3 în
Geografia mediilor temperate şi reci ale globului by Larion Daniela () [Corola-publishinghouse/Science/1179_a_2048]
-
obținute urmau să slujească totodată la "delimitarea disciplinelor, la asigurarea identității științelor istorice și a științelor spiritului în raport cu filozofia speculativă și științele naturii."123 Pentru a relua comparația pe care am făcut-o la începutul capitolului, vom spune acum că divizarea imperiului unei metafizici universale în teritorii autonome (în filozofii ale diverselor domenii) a condus la necesitatea unei autoadministrații locale. Prin aceste filozofii s-a încercat de fapt constituirea unor centre de putere, capabile să reorganizeze cercetarea științifică și să contracareze
Dilthey sau despre păcatul originar al filosofiei by Radu Gabriel Pârvu [Corola-publishinghouse/Science/1405_a_2647]
-
simultan, dar în proporții diferite. I.4. Meditațiile cartesiene -o metafizică de “criză” Situația filosofiei contemporane se poate rezuma la o “literatură filosofică ce crește la infinit”) în care fiecărui filosof îi corespunde o filosofie, ceea ce ilustrează o particularizare, o divizare iresponsabilă. Acesta este cu siguranță unul din principalele motive pentru care în timpul postmodern pe care-l trăim s-au anunțat tot felul de sfârșituri ) care proliferînd, trădează nevoia de sfârși odată cu sfârșitul. Acesta e posibil doar epuizînd sfârșitul, consumîndu-l complet
Cartesianismul ca paradigmă a "trecerii" by Georgia Zmeu () [Corola-publishinghouse/Science/471_a_1370]
-
niciun sens descriptiv împărtășit și nu ar exista proprietăți comune ale acelor "lucruri sociale", care sunt etichetate drept comunități. "Mai cinic, s-ar putea gândi că termenul comunitate este deseori aplicat unui grup cu scopul de a distrage atenția de la divizările adânci din interiorul său, servind astfel interesele clasei dominante" (Mason, 2000: 17). Pentru mulți, comunitatea este o idee frustrant de vagă, alunecoasă, chiar periculoasă. Această imagine se aplică însă și altor concepte, cum ar fi moralitate, lege, cultură, libertate, raționalitate
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
adus( la limita sa logic(, simplificarea (nseamn( (( un minim de varietate. Simplificarea ofertei poate fi atins( doar prin separarea diferen(elor: reduc(nd probabilitatea (nt(lnirii lor (( (ngust(nd (ntinderea comunic(rii. Acest tip de unitate comunitar( se bazeaz( pe divizare, segregare (( p(strarea distan(ei. Acestea sunt virtuțile ce apar cel mai proeminent (n bro(urile de prezentare a zonelor comunitare." Cum însă această situa(ie conduce la perpetuarea cauzelor insecurit(ții responsabilă, la rândul ei, de situația actuală apare
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
relevantă pentru demersul nostru. Privită în perspectivă istorică, comunitatea își relevă dinamica în termenii integrării, dezintegrării, reintegrării etc. Cum treptele dezintegrării sunt deseori mai vizibile, reliefarea dinamicii comunitare se îndreaptă de multe ori spre acestea. Deseori, în cazul satelor tradiționale, divizarea pământurilor a avut drept consecință dispariția respectivelor sate, care își pierdeau caracterul de întreg. Și chiar dacă acestea nu dispar complet, spiritul comunitar este puternic afectat. Oamenii își pierd sentimentele ce îi țineau împreună, pământurile și casele intră într-un circuit
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
noi. Schimbarea condițiilor vieții sociale, așa cum se întâmplă în cazul trecerii de la sat la oraș, conduc la mobilitate socială și fizică ce segregă un grup de altul. Comunitățile atât cele urbane, cât și cele rurale sunt divizate în arii "naturale". Divizarea este rezultatul procesului de separare și grupare numit de Robert E. Park segregare. Privite deseori ca structuri asemănătoare și deosebit de conservatoare, comunitățile diferă imens și o aceeași comunitate va fi diferită din punct de vedere fizic și al structurii sociale
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
iar inegalitățile în privința bogăției erau deosebit de semnificative. Autorii amintiți îl citează pe De Roover, care la mijlocul deceniului 7 al secolului trecut prezenta astfel structura populației Florenței în 1457: bogații, 2%; clasa de mijloc, 16%; săracii, 54%; cei foarte săraci, 28%. Divizarea orașelor reproducea în principal tensiunile economice, dar muncitorii acționau de asemenea și pe baza legăturilor de rudenie și a loialităților diverse. Ceva înrudit conștiinței de clasă răsărea probabil în momente și locuri atipice. Pentru cei mai mulți, loialitățile vecinătății, familiei, ocupației și
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
multe beneficii ale lumii moderne, modernismul vine cu un cost ridicat în privința vieții umane. Aceasta a fost contradicția morală fundamentală căreia i-au căutat răspuns clasicii sociologiei. Deși interpretarea crizei în noua lume era diferită de cea a lui Marx (divizare și lupta claselor în capitalism), Durkheim nu era mai puțin preocupat de modul în care lumea industrială divide oamenii unii de alții. Amenințarea fundamentală a noii ordini a lumii nu era nici exploatarea alienată ca la Marx, nici cușca de
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
deținute în comun și începeau să exploateze pământurile satului cu ajutorul puterii și bogăției lor" (Chirot, 1976: 149). Și astfel se ajungea la o relativă penurie. "Pentru a se proteja, sătenii trebuiau să rupă solidaritatea devălmașă a satului. Motivul cheie pentru divizarea pământurilor devălmașe a fost protejarea lor față de exploatarea de către nativii bogați sau de către cei din afară" (Chirot, 1976: 149). La fel s-a întâmplat în Vrancea la sfârșitul secolului al XIX-lea și începutul secolului al XX-lea. Și la
by Tudor Pitulac [Corola-publishinghouse/Science/1067_a_2575]
-
absolut care s-a săvîrșit, în numele iubirii, prin actul suicidului) vor fi făcute cunoscute în același fel (în același scop) protagonistelor, de către un martor, confident al ambelor personaje. Doar că, în roman, asistăm, cum se poate bine înțelege, la o "divizare semantică" a lui D. (sau D.O.) în două personaje distincte, D. și Fred. Primul, de altfel, "preia" un rol ingrat, care nu există în Dama cu camelii, postura de amant acceptat din milă. Registrul "nobil" al personajului este cu
[Corola-publishinghouse/Science/1472_a_2770]
-
Locuitorii satelor au dezvoltat un număr mare de instalații de tehnică populară, în vederea valorificării resurselor existente. În condițiile existenței unor resurse însemnate (lemn, produse animaliere), satele au cunoscut de timpuriu dezvoltarea anumitor meșteș uguri cu caracter individual, care impun o divizare pe sexe. Dezvoltarea meșteșugurilor a fost influențată de factori naturali și socioumani. Resursele naturale bogate (păduri, păș uni, fânețe) au fost prielnicepentru dezvoltarea acestor activități. Pășunile și fânețele au constituit baza furajeră pentru creșterea oilor și vitelor mari, de la care
Consideraţii etno-geografice asupra procesului de locuire pe teritoriul comunei Ţibăneşti by Margareta Negrea Văcăriţa. () [Corola-publishinghouse/Science/669_a_1288]