16,255 matches
-
sunt” Franța. Dacă ele se pierd sau nu mai sunt Împărtășite, Franța Încetează să fie ea Însăși - la acest lucru se referea Charles de Gaulle când declara că „Franța nu poate fi Franța fără glorie”. Premise Împărtășite deopotrivă de politicieni, intelectuali și oameni cu opinii politice din cele mai diverse - de aceea Les lieux de mémoire a avut atât de mult succes, rezumând pentru zeci de mii de cititori o francitate evanescentă care În viața de zi cu zi le fugea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
le mai desparte pe cele două. Una dintre victimele acestor transformări a fost, după cum am văzut, partidul politic de tip vechi, care a pierdut membri și puncte procentuale la urne. Altă victimă a fost o instituție europeană aproape la fel de venerabilă: intelectualul ca figură publică. Ultimul fin-de-siècle adusese un prim val de intelectuali implicați În politică: la Viena, Berlin, Budapesta, dar mai ales la Paris - oameni ca Theodor Herzl, Karl Kraus sau Léon Blum. Un secol mai târziu, urmașii lor ipotetici pe
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a fost, după cum am văzut, partidul politic de tip vechi, care a pierdut membri și puncte procentuale la urne. Altă victimă a fost o instituție europeană aproape la fel de venerabilă: intelectualul ca figură publică. Ultimul fin-de-siècle adusese un prim val de intelectuali implicați În politică: la Viena, Berlin, Budapesta, dar mai ales la Paris - oameni ca Theodor Herzl, Karl Kraus sau Léon Blum. Un secol mai târziu, urmașii lor ipotetici pe scena europeană erau, dacă nu absenți, din ce În ce mai marginali. Existau diferite cauze
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
politică: la Viena, Berlin, Budapesta, dar mai ales la Paris - oameni ca Theodor Herzl, Karl Kraus sau Léon Blum. Un secol mai târziu, urmașii lor ipotetici pe scena europeană erau, dacă nu absenți, din ce În ce mai marginali. Existau diferite cauze pentru decesul intelectualului continental (În Marea Britanie, specia a fost dintotdeauna rară, iar ocurențele izolate pot fi puse pe seama exilului: Arthur Koestler sau Isaiah Berlin). În Europa Centrală și de Est, aspectele care mobilizau cândva intelighenția politică (marxismul, totalitarismul, drepturile omului sau economia de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
drepturile omului sau economia de tranziție) stârneau generațiilor mai tinere doar indiferență sau plictiseală. Bătrânii moraliști ca Havel sau eroii politici de altădată ca Michnik erau asociați irevocabil cu un trecut pe care puțini aveau chef să-l răscolească. „Iritarea intelectualilor est-europeni”, cum spunea odată Czes³aw Mi³osz, față de obsesiile materialiste americane viza acum propriii concetățeni. În Europa de Vest, intelectualul ca povățuitor nu dispăruse complet (cititorii presei franceze sau germane de calitate suportau periodic predici politice Înflăcărate din partea lui Günther Grass sau Régis
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Havel sau eroii politici de altădată ca Michnik erau asociați irevocabil cu un trecut pe care puțini aveau chef să-l răscolească. „Iritarea intelectualilor est-europeni”, cum spunea odată Czes³aw Mi³osz, față de obsesiile materialiste americane viza acum propriii concetățeni. În Europa de Vest, intelectualul ca povățuitor nu dispăruse complet (cititorii presei franceze sau germane de calitate suportau periodic predici politice Înflăcărate din partea lui Günther Grass sau Régis Debray), dar Își pierduse obiectul muncii. Moraliștii publici tunau și fulgerau Împotriva unor păcate individuale, dar nu
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
discipolii. Fascismul, comunismul și războiul fuseseră eliminate de pe continent, Împreună cu cenzura și pedeapsa capitală. Avortul și contracepția erau la Îndemâna tuturor, homosexualitatea era permisă legal și practicată deschis. Ravagiile pieței capitaliste nerestricționate, fie ele globale sau locale, continuau să atragă criticile intelectualilor de pretutindeni, dar, În absența unui contraproiect anticapitalist impunător, aceasta era o dezbatere mai potrivită experților decât filosofilor. Singura arenă În care intelectualii europeni mai puteau Îmbina onestitatea morală și principiile politice universale era politica externă, neîntinată de compromisurile murdare
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
legal și practicată deschis. Ravagiile pieței capitaliste nerestricționate, fie ele globale sau locale, continuau să atragă criticile intelectualilor de pretutindeni, dar, În absența unui contraproiect anticapitalist impunător, aceasta era o dezbatere mai potrivită experților decât filosofilor. Singura arenă În care intelectualii europeni mai puteau Îmbina onestitatea morală și principiile politice universale era politica externă, neîntinată de compromisurile murdare din politica internă și unde chestiunea binelui și a răului, a vieții și a morții era cât se poate de actuală. În timpul războaielor
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
puteau Îmbina onestitatea morală și principiile politice universale era politica externă, neîntinată de compromisurile murdare din politica internă și unde chestiunea binelui și a răului, a vieții și a morții era cât se poate de actuală. În timpul războaielor din Iugoslavia, intelectualii din estul și vestul Europei s-au implicat frenetic. Unii, ca Alain Finkielkraut la Paris, se identificau trup și suflet cu cauza croată. Câțiva - mai ales În Franța și Austria - au condamnat intervenția occidentală ca pe un afront american la adresa
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
În Bosnia și Kosovo pe principii generale, continuând argumentarea bazată pe drepturile omului Începută cu 20 de ani În urmă și subliniind actele de genocid ale forțelor sârbe. Dar nici măcar chestiunea iugoslavă, oricât de imperioasă, nu a izbutit să readucă intelectualii În centrul vieții publice. La Paris, Bernard-Henri Lévy era invitat la Palatul Elysée pentru consultări cu președintele, așa cum și Tony Blair organiza periodic Întâlniri selecte cu jurnaliștii britanici preferați și cu alți curteni literari. Dar aceste exerciții atent regizate de
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
și cu alți curteni literari. Dar aceste exerciții atent regizate de consolidare a imaginii publice nu aveau impact asupra politicii: nici Franța, nici Marea Britanie și nici vreo altă țară aliată nu și-au modificat În vreun fel strategiile sub presiunea intelectualilor. Iar cu ocazia dezacordului atlantic din 2003 s-a dovedit că intelectualii angajați nu mai puteau juca acum, ca pe vremuri, rolul decisiv de lideri de opinie. Publicul european (spre deosebire de unii oameni de stat din Europa) se opunea cu Înverșunare
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
se opunea cu Înverșunare invaziei irakiene din acel an, precum și liniei de ansamblu a politicii externe americane așa cum a fost ea formulată de președintele George W. Bush. Anxietatea și indignarea izvorâte din această opoziție, deși Împărtășite și exprimate de mulți intelectuali europeni, nu au fost orchestrate sau articulate de ei. Unii scriitori francezi - Lévy, din nou, sau Pascal Bruckner - refuzau să condamne Washingtonul, pe de o parte, pentru a nu crea impresia unui antiamericanism orb, pe de altă parte, din simpatie
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
externă după argumentele lor, au fost sincer surprinși să constate că sunt izolați și ignorați de publicul lor tradițional. Dar irelevanța lui Michnik sau Glucksmann nu avea nimic de-a face cu conținutul opiniei lor. Aceeași soartă Îi aștepta pe intelectualii care au adoptat poziția contrară. Pe 31 mai 2003, Jürgen Habermas și Jacques Derrida (doi dintre cei mai faimoși scriitori-filosofi-intelectuali ai Europei) au publicat În Frankfurter Allgemeine Zeitung un articol intitulat „Unsere Erneuerung. Nach dem Krieg: Die Wiedergeburt Europas” („Reînnoirea
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
eseuri; nici unuia nu i-a trecut prin minte să-l invite pe Eco sau Derrida pentru consultări. Tot proiectul s-a stins ca un murmur. La 100 de ani de la afacerea Dreyfus, la 50 de ani după apoteoza lui Sartre, intelectualii de frunte ai Europei lansaseră un apel - și nimeni nu s-a prezentat. La șase decenii de la sfârșitul celui de-al doilea război mondial, alianța atlantică dintre Europa și Statele Unite era sub semnul Întrebării. În parte, acesta era efectul previzibil
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
dictatori nu mai era contestată acum de nimeni. Dar sugestia că Însuși comunismul - Înainte și după Stalin - ar trebui plasat În aceeași categorie cu fascismul și nazismul avea implicații incomode pentru trecutul Occidentului, și nu numai În Germania. Pentru mulți intelectuali vest-europeni, comunismul era varianta eșuată a unei moșteniri progresiste comune. Pentru cei din Europa Centrală și de Est, el reprezenta o aplicare mult prea reușită a patologiilor criminale ale autoritarismului de secol XX - și așa trebuia să rămână În memoria
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
iar celelalte formule care-mi trec prin minte sunt Încă mai departe de intenția autorului. Considerat de ani buni cel mai important istoric american (de fapt, englez) specializat În istoria Europei, Tony Judt a avut o traiectorie intelectuală comună multor intelectuali formați În a doua parte a anilor ’60: dinspre o stângă militantă spre dezamăgire, respingere și, finalmente, o necruțătoare analiză a dezastruoasei moșteniri a utopiei comuniste. Tony Judt le e bine cunoscut intelectualilor români atât din prezența directă (a avut
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
a avut o traiectorie intelectuală comună multor intelectuali formați În a doua parte a anilor ’60: dinspre o stângă militantă spre dezamăgire, respingere și, finalmente, o necruțătoare analiză a dezastruoasei moșteniri a utopiei comuniste. Tony Judt le e bine cunoscut intelectualilor români atât din prezența directă (a avut câteva Întâlniri memorabile cu publicul din Timișoara, apoi la Colegiul Noua Europă al lui Andrei Pleșu și, ulterior, la Chișinău), cât și din publicarea În România a cărților sale. Povara responsabilității și Europa
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ofensiv, perfect informat, ce nu se sfiește să dea verdicte (unele poate nedrepte, dar asprimea judecății, refuzul jumătăților de măsură, neîncurajarea discursului dubitativ sunt caracteristici ale analizelor sale) și să ofere soluții. Scrisul lui Tony Judt Îl plasează În categoria „intelectualului critic”, a „spectatorului angajat” (ca să folosesc o formulă a lui Raymond Aron), dar mai ales a excepționalului profesionist care controlează o materie vastă și, totodată, contradictorie. Postwar. A History of Europe Since 1945 (ediția americană: The Penguin Press; ediția engleză
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
de Distribuție Americano-Evreiesc 180 Comitetul Permanent al Congresului Mondial al Partizanilor Păcii 209 Compania Canalului Suez 272-273 „complotul doctorilor” 178, 287 comunism; abordare „big bang” a tranziției de la comunism la capitalism 625-626; alternative 392; arte 708; aspectul controlului 131; atitudinea intelectualilor față de Î 204-205, 514-516; atracția 93; caracteristicile revoluțiilor care au condus la căderea Î 575-576; cauzele căderii Î 575-580; căderea 552, 554-575, 750; declinul 370-371; entuziasmul de Început 191-192; entuziasmul pentru viitorul Î190; implozia 601-602; ineficiențele 394; În Germania postbelică
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
ascunse 131-132; tactici de confruntare 142; tranziția către ieșirea din Î 625-639; tranziția de la capitalism la Î 625-639; tranziția de la nazism la Î 185-186; tratamentul colaboratorilor după căderea Î 637; trecutul nazist/fascist 68-69; unirea cu socialismul 132 comuniști; atragerea intelectualilor 191; decizia de a deveni Î 191; evrei 400; intelectuali și Î 188-205; procesele Î 172-174; „reciclați” 632; slovaci 404-405 comuniști „reciclați” - vezi comuniști Comunitatea Economică Europeană (CEE) 280-286, 486; acordul „șarpele În tunel” 424; comerțul internațional 302; Grecia, membră
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Î 625-639; tranziția de la capitalism la Î 625-639; tranziția de la nazism la Î 185-186; tratamentul colaboratorilor după căderea Î 637; trecutul nazist/fascist 68-69; unirea cu socialismul 132 comuniști; atragerea intelectualilor 191; decizia de a deveni Î 191; evrei 400; intelectuali și Î 188-205; procesele Î 172-174; „reciclați” 632; slovaci 404-405 comuniști „reciclați” - vezi comuniști Comunitatea Economică Europeană (CEE) 280-286, 486; acordul „șarpele În tunel” 424; comerțul internațional 302; Grecia, membră a Î 469; Politica Agricolă Comună (PAC) 284; probleme cu
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Messina 280 Conferința de la Moscova (1947) 125 Conferința de la Potsdam 116, 123 Conferința pentru Securitate și Cooperare În Europa 460, 518 conflictul dintre generații 327, 362 Congresul de la Viena (1815) 120-121 Congresul Mișcării pentru Unitate Europeană 152 Congresul Mondial al Intelectualilor 209 Congresul pentru Libertatea Culturii (CLC) 210, 356 Connolly, Cyril 158, 196 Consiliul Economic al Bi-zonei 125 Consiliul Europei 152, 154-155, 486, 664-665; adresarea lui Gorbaciov către Î 579; Convenția pentru Protecția Drepturilor Omului 226; excluderea Greciei 467 Consiliul Național
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
Național 677, 679; Frontul Popular Francez 505; ghetouri urbane 676; greva generală (din 1967) 378-379; greve 378-379; imigranți 679; includerea la deciziile postbelice 269; independența Vietnamului 262-263; industria oțelului 151; inițiative artistice și culturale 350-351; inițiatoare a noii Europe 150; intelectuali 199-205, 514-519; invazia militară a Egiptului 274-275, 296; În cadrul CEE 281-283; Îngrijorarea cu privire la Germania 116-117; legea avortului 449; mare putere europeană 115; Memorialul Holocaustului 752; Milices Patriotiques 52; Mișcarea Republicană Populară (MRP) 86-87; modelarea Europei 161-162; modernizarea 412-413; musulmani 676
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
60 362-388; cultura 439-440; cultura raționalistă 439; curentele modei 365-367; epoca Teoriei 368-370; Germania de Vest 383-388; hippy 367; importanța 375-381; Italia 381-383; În blocul sovietic 389-413; muzica pop 366; partide politice franceze 377; politici 367-368; realizări practice 411-412; revoluția intelectualilor 376; revoluția sexuală 366; revoluția Teoriei 368-370, 442-443; sfârșitul iluziilor 439; Uniunea Sovietică 389-392; viziunea lumii 365 generația ’70; ca eră post439; cinismul 442-443; crize economice 417-426; cultura 439-440; cultura pop 442-443; legătura dintre represiunea socială și cea sexuală 440
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]
-
123; devotament pentru construirea prosperității 255-256; distrugere materială 30; divizarea 113, 127, 226; evrei În 737-739; Germania de Est - vezi Germania de Est; Germania de Vest - vezi Germania de Vest; harta Germaniei și Austriei după al doilea război mondial 64; intelectuali 194; membră NATO 587; Memorialul Holocaustului 752; miracol economic 330; musulmani 676; necesitatea de a recunoaște suferințele 747; nostalgia 700; numărul mare de femei În perioada postbelică 32; obediență sârguincioasă 255; ostalgia 700; Partidul Catolic de Centru 86; Partidul Nazist
[Corola-publishinghouse/Science/1961_a_3286]