18,248 matches
-
pe când stejarii abia își pătau frunzele cu praf de rugină. Teiul risipea bani de aur alb, ulmii se întunecau, iar măcieșii înșirau mărgele roșii la marginile potecilor. De la o zi la alta, culorile se schimbau, se amestecau, de parcă dinadins un pictor zănatic umbla pe la fiecare frunză cu o pensulă fermecată. Multe din aceste podoabe cădeau în iarba verde și fragedă pe lângă boturile calde ale vacilor, care pășteau cuprinse de nepăsare și înțelepciune. Unele dimineți erau pline de luceferi, altele de neguri
Călătorii literare: antologie de texte literare şi nonliterare utilizate în formarea competenţelor de comunicare: clasele a III-a şi a IV-a by Felicia Bugalete, Dorina Lungu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/400_a_1023]
-
des mă cred în afara timpului. Văd aceiași oțetari, cu frunzele întunecate de soare, ceea ce îi face misterioși. N-a plouat demult, iar oțetarii se asociază bine cu seceta. Îmi vin în minte tablourile lui Vermeer, în care e evident că pictorul nu suportă opacitatea zidurilor. De aceea deschide în ele ferestre sau, dacă nu, așează pe pereți hărți care sunt tot un fel de ferestre. Eu am nevoie nu de "deschideri" (opacitatea chiar mă ajută), ci de somn. Vreau să pot
Deșertul pentru totdeauna by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295604_a_296933]
-
nici nu v-ați uitat bine la ele. — Regret. Nu sunt ceea ce căutăm noi pe moment. Ce anume căutați? — Poate doriți să încercați la galeriile mai mici, spuse ea, însoțind propunerea cu un zâmbet glacial. Unele închiriază spațiul nostru pentru pictori amatori. Nu știu ce prețuri au. În clipa aceea, un bărbat înalt, bine făcut, de aproape patruzeci de ani ieși pe o ușă deschisă din fundul galeriei și veni spre ele. Totul e-n regulă, Lucinda? spuse el. Se prefăcu că o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
-i meargă bine.) Nu se mai gândi la Roddy până în weekend, când primi un telefon de la tatăl ei care o întrebă agitat dacă văzuse Times de duminică. Phoebe ieși să-l cumpere și descoperi că era menționată printre alți câțiva pictori tineri cu cariere promițătoare în următorul deceniu. „Mă feresc să fac profeții: istoria te poate dovedi ușor că te-ai înșelat“, afirmă importantul dealer de artă din Londra Roderick Winshaw, „dar dintre toți noii artiști pe care i-am văzut
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
în anii ´60. Vă lăsați păcăliți atât de ușor... — Le spune pe șleau fătuca asta, nu-i așa? făcu Hilary. — Dar e important. Pentru că în felul ăsta se umflă reputațiile și se promovează lucrări mediocre și pe urmă când un pictor bun reușește totuși să se strecoare prin plasă, voi ați crescut atât de mult prețurile, încât galeriile mai mici nu-și pot permite să le cumpere și toate sfârșesc în colecții particulare. Deci ceea ce faceți voi de fapt este să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
atât de orgolioasă - dar altcineva din domeniu sau care să fi încercat ceva similar... Mi-a redat pur și simplu încrederea în mine, m-a făcut să simt că făcusem într-adevăr ceva cel puțin la fel de valoros ca toți ceilalți pictori care erau cumpărați, vânduți și expuși. Și de atunci nu mi-am mai pierdut această încredere. Simt că... sunt valoroasă. Deci trebuie să știi că sunt foarte hotărâtă. Nu cred că există acum altceva care să conteze mai mult pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
fantezia succesului, a recunoașterii și a elogiilor. Ambițiile lui Phoebe erau prea modeste pentru a cuprinde o celebritate internațională sau o mare avere, dar visa - așa cum visase de multe ori - ca lucrările ei să fie văzute și apreciate de alți pictori; să impresioneze unele persoane din public și să le coloreze percepțiile; să fie expuse, poate, în orașul ei natal, ca să poată dărui ceva în schimb oamenilor cu care crescuse, să-și răsplătească părinții pentru credința și răbdarea pe care ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
provincie deveniseră insuportabile pentru un bărbat cu temperamentul meu. A, dar tot spațiul ăsta era altfel atunci: avea un pic de stil, înainte de a se muta în el agenții imobiliari și consultanții de management. Era boem, plin de viață, palpitant. Pictori, poeți, actori, artiști, filozofi, homosexuali, lesbiene și printre ei, detectivul. Orton și Halliwell locuiau imediat după colț. Joe venea pe aici din când în când, dar nu pot spune că m-am atașat de el. Legătura se termina înainte de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
remarcabil. Adică, o minge de fotbal și o rachetă de tenis... cine s-ar fi gândit că... Phoebe se întoarse spre mine, dar tot cu ochii-n jos și cu glasul înăbușit. — Nu cred prea mult în talentul meu de pictor. — Trebuie să crezi. — Este ultimul dintr-o serie de șase tablouri inspirate din legenda lui Orfeu. — Și dacă și celelalte sunt la fel de bune ca... Am privit-o uluit. Poftim? — Înfățișează lira lui și capul lui retezat purtate de apele Hebrusului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1897_a_3222]
-
la sfârșit, bătrânii fac la fel: Lenore... Între astea două, trupul material e un semn foarte, foarte mic, aproape invizibil. Vă mulțumesc, părinte, spune Aurora Martinescu și se ridică din jilțul cam tare. Părintele mustăcește. ─ Te grăbești? Du-te la pictorul ăsta al nostru care ține isonul la strană. Te-o ajuta el cumva. Mergi în pace. Aurora Martinescu se închină, sărută dreapta bătrânului și iese. Și părintele rămâne singur. Cei doi Mihai știau și ei, toată lumea știe, nu e un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
a mai clintit nimic pe la noi în douăzeci de ani. De ce n-ar fi? Atunci totul e-n regulă. În cămăruța aia se ascunde un secret. De fapt n-o să mai fie secret, odată ce ți-l spun. Acolo stă un pictor. ─ ????? Nu te mira. Mai bine chemăm un taxi. Vreți să mergem acum???? Ce, n-ai cheie? Hai că într-un ceas-două terminăm. ─ Miau! Ești mare, băiete! Sus la mansardă, Iulia își pune rochia neagră, destul de decupată, pe care și-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
cinci. Spătarului 29, hai care sunteți, în zece. Spătarului 29, donșoară, sunt 241, ajung în șapte minute. Spătarului 29, în șapte minute, doamna Aurora. În atelierul aflat în spatele unor geamuri prăfuite, lumina a semnat un contract pe termen nedeterminat cu pictorul. Îl doare drept în cot de rotația pământului, ba chiar și de ecliptică, e un tip tare de tot, îl bârfesc cunoscuții. Dar de perindat se perindă mereu pe la dânsul, având grijă să golească numeroase sticle. Așa de pildă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
golească numeroase sticle. Așa de pildă în seara asta, ușa pitită în zidul cărămiziu se deschide fără zgomot și prin ea își fac apariția Pascal Ciortea și Aurora Martinescu. ─ Salutare, spune volubilă Martineasca. Pascal murmură și el ceva potrivit cu ocazia. Pictorul își invită oaspeții să șadă pe ce se poate. Nici una din piesele de mobilier din atelierul pictorului nu este întru totul susceptibilă de a fi numită. Sigur, seamănă cu acele obiecte pe care limbajul omenesc le desemnează în mod obișnuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
zgomot și prin ea își fac apariția Pascal Ciortea și Aurora Martinescu. ─ Salutare, spune volubilă Martineasca. Pascal murmură și el ceva potrivit cu ocazia. Pictorul își invită oaspeții să șadă pe ce se poate. Nici una din piesele de mobilier din atelierul pictorului nu este întru totul susceptibilă de a fi numită. Sigur, seamănă cu acele obiecte pe care limbajul omenesc le desemnează în mod obișnuit prin scaune, lăzi, canapea, servantă, labe de leu și așa mai departe. De îndată însă ce vizitatorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
făcute o fi aducând ea a lemn sau pâslă sau sticlă, dar când pune mâna pe ceva, nu-tocmai-sticla sau nu-tocmai-lemnul sau nu-tocmai-plușul mai că îl electrocutează. Pascal începe să-și scarpine nedumerit fruntea. Înșirate pe jos cu fața la perete stau pânzele pictorului. Ce-o fi pictat pe ele? Pascal e curios dar nu îndrăznește să întrebe. Nu încă. Obiectele care ticsesc toate suprafețele orizontale îi stârnesc alte întrebări. Imposibil de spus ce sunt sau la ce slujesc. Au fost făcute de mână
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
care ticsesc toate suprafețele orizontale îi stârnesc alte întrebări. Imposibil de spus ce sunt sau la ce slujesc. Au fost făcute de mână de om? Totuși au un aer pe jumătate familiar, solnițe, paftale, solenoizi, mai departe limba se împleticește. Pictorul, un taciturn, nu zice nimic. Se ridică de pe ce stătea și dispare într-un colț obscur care s-ar putea afla aproape sau departe, e imposibil de spus, din care reapare purtând o sticlă verde, fără etichetă, și trei pahare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
sticla nu e chiar sticlă, dar n-avem încotro, va trebui să le dăm mai departe numele artificiale, superficiale, fără de care povestea nu se poate spune. Și cu toate că e miezul nopții și afară se aude strigătul unui huhurez, în atelierul pictorului lumina e aceeași lumină egală, cenușie, care poate fi văzută la toate orele zilei și ale anului. Continuând să tacă, pictorul toarnă ceva gălbui în paharele din tavă. Noroc cu Aurora, care e în formă. ─ Măi băieți, zice ea. Hai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
povestea nu se poate spune. Și cu toate că e miezul nopții și afară se aude strigătul unui huhurez, în atelierul pictorului lumina e aceeași lumină egală, cenușie, care poate fi văzută la toate orele zilei și ale anului. Continuând să tacă, pictorul toarnă ceva gălbui în paharele din tavă. Noroc cu Aurora, care e în formă. ─ Măi băieți, zice ea. Hai noroc și să vă spun cum stă treaba. Și le spune. În timpul ăsta, ochiul rătăcit al lui Pascal stăruie asupra fiecărui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
sunt și mă simt mi-nu-nat. Și deodată îi vine să râdă și chiar râde, ceea ce pică bine fiindcă Aurora tocmai a spus un banc. Hai să vă arăt ceva, începe Aurora când prietenii au terminat de chicotit. Pascal se bucură. Pictorul rămâne indescifrabil. Profesoara scotocește în buzunarul vast al paltonului său vișiniu și pune pe masă, lângă tava cu pahare, un pachet de cărți de joc. Figurile reprezintă domni, doamne și domnișori din istoria României: cei patru regi sunt Mihai Viteazul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
nu dă pas nerăbdării. De câtva timp, oridecâte ori așez cărțile, îmi apare aici o constelație pe care vreau să v-o arăt. Și după aceea o să vă spun și o poveste. Cărțile se așează la rând unele sub altele. Pictorul dă la o parte celelalte lucruri de pe masă și cele treisprezece șiruri de câte patru cărți strălucesc nefiresc în lumina cenușie. Parcă am fi pe scoarța cerebrală, cugetă Pascal. Uitați-vă, face profesoara, aici, aici, aici și aici. În locurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
bine zici, sau coroana regelui căruia i se mai spune și crai. După etimologia lui Skeat, rădăcina asta KRI, KRE, KRU înseamnă și a auzi. E silaba corbului. Un taur, o rigă, un corb. Ce credeți? E un om, zice pictorul. Mai precis o femeie. Capul de taur e uterul, că așa e forma lui. Corbul e ficatul, uitați. Pictorul a și început să grifoneze un petec de hârtie cu liniile lui nenumărate. Și prietenii încep să vadă. ─ Iar regele... Regele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
KRE, KRU înseamnă și a auzi. E silaba corbului. Un taur, o rigă, un corb. Ce credeți? E un om, zice pictorul. Mai precis o femeie. Capul de taur e uterul, că așa e forma lui. Corbul e ficatul, uitați. Pictorul a și început să grifoneze un petec de hârtie cu liniile lui nenumărate. Și prietenii încep să vadă. ─ Iar regele... Regele unde să fie? Înăuntrul ei? zice și Pascal. Pictorul îi adresează o privire severă. Duminecă de duminecă ține isonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
uterul, că așa e forma lui. Corbul e ficatul, uitați. Pictorul a și început să grifoneze un petec de hârtie cu liniile lui nenumărate. Și prietenii încep să vadă. ─ Iar regele... Regele unde să fie? Înăuntrul ei? zice și Pascal. Pictorul îi adresează o privire severă. Duminecă de duminecă ține isonul la strana bisericii Visarion. ─ Vreau să spun, sub formă de sămânță. O sămânță care doarme, deocamdată. Litera R. Doar litera, deocamdată. Încă n-a pronunțat-o nimeni dar când o s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Vreau să spun, sub formă de sămânță. O sămânță care doarme, deocamdată. Litera R. Doar litera, deocamdată. Încă n-a pronunțat-o nimeni dar când o s-o pronunțe, așa, frumos, rulat, cum trebuie, ca-n ebraică, atunci... Aurora îi face pictorului un semn discret care vrea să spună să nu-i mai toarne astronomului. Nu-i obișnuit, nu ține la băutură. Hai să mai așezăm odată cărțile, mai zice Pascal. De data asta dați-mi-le mie. Poftim, i le întinde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
de ce ai spart-o, Pascal? Eu n-am zis nimic, mormăie acesta. Lucrurile pe care psihologia le numește abisale sunt niște moluște agățate sub stânci. Până și un turist dă de ele. Pentru Moby Dick trebuie altfel de pregătire, adaugă pictorul, dând vag din mână. Aurora mai trage o dușcă. Era din nou vară. Fata, care între timp nu mai era acea drăgălașă fustiță cloche cerută de rigorile speciei, privea pe fereastra palatului unde o închisese Ozymandias. Era o închisoare plăcută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]