19,653 matches
-
aproape banal, că „lipsa de sens“ poate să survină în varii moduri. Uneori ne dăm seama că e aparentă, mai ales când privim în grabă lucrurile. Astfel, pare lipsit de sens a spune că timpul stă pe loc, ne-am obișnuit deja să credem că timpul trece întruna. Apoi, ceva poate să apară lipsit de sens doar într-o privință, ca atunci când se spune că timpul în genere nu există. La fel, ceva apare lipsit de sens doar în primă instanță
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
aproape de țărmul mării. Constată că acea construcție nu este deloc asemeni celorlalte. Cu ceva timp în urmă, în una dintre camere murise tocmai stăpânul ei. Întrebându-se cu privire la cauzele morții, cei doi sunt nevoiți să accepte un șir nu tocmai obișnuit de întâmplări. Știau ceva despre străinul venit acolo, un maur, care se socotea rege peste triburile deșertului, însă nimeni nu și-a putut explica decizia acestuia de a construi o casă formată dintr-o singură încăpere și lungi, nenumărate coridoare
Privind altfel lumea celor absurde by Ștefan Afloroaei () [Corola-publishinghouse/Imaginative/593_a_1175]
-
Aurora răspunde cu un gest discret cu capul și își acoperă inima cu măna dreaptă ca semn de adănc respect pentru musafiri. Apoi, Aurora îi întinde măna, gest pe care cosmonautul nu-l înțelege. Profesorul: La ei probabil nu se obișnuiește străngerea de mănă. în clipa următoare cosmonautul îi întinde măna lui Aurora și spune cu o voce clară: Evelin, bine v-am găsit! Aurora strănge măna și se recomandă și ea. Cosmonautul se salută cu Eva și Adam, ei folosind
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
viteză mai mare decăt a luminii, deci cu cea mai mare viteză din Univers; găndul nu călătorește, el este spontan, emis și receptat. Darwin: Găndul?! Are o viteză mai mare ca a luminii?! Unii astrologi cred că doar somnul ne obișnuiește cu moartea, iar visele ne duc spre lumile astrale?! Evelin: Eu am o singură certitudine: corpul unui om la moarte nu este părăsit de suflet. Suflet care, cu o mantie de neurină, un balsam al vieții invizibil, protejează sufletul. Așa
Invazie extraterestră Volumul 1 by Ion Bălan () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1245_a_2206]
-
mult respect. Gândiți-vă, numai, la America, la Olanda, ori la Italia și Germania și Franța... Ei, da, dragii mei, preluase firul expunerii de motive, un altul, la noi, abia este pe la Începuturile unei asemenea practici. Lumea nu este, Încă, obișnuită cu astfel de deprinderi. Și nici nu va fi, mult timp, deaici Înainte. Nu va fi, adevărat, ziceți voi, de asta am și luat, inițiativa, de a organiza adunarea de față, de a pune În dezbatere problema, și de a
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
de câini, cu care, dis-de-dimineață, pornise, către malul apei, Însoțit de nepot. La Întoarcere, copilul l-a Întrebat: nu Înțeleg cum poți face asta! Cum o poți face, da. De o viață. Numai omoruri și iar omoruri. Dacă nu te obișnuiești, dacă te prinde mila ori regretul, ești un om pierdut. Toate animalele astea trebuie să se teamă de tine. Ca și oamenii, de șefii lor. Că, dacă nu se tem, nu-i poți domina și nu te poți menține deasupra
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
tu, ești, și așa, un nenorocit, al societății noastre de astăzi. Dar eu nu-i cred. Să nu-i crezi, tu, Zuca mea dragă, că eu nu vreau să fiu un nenorocit, al acestei societăți. Știu. Și nici nu sunt obișnuit să fur. Ce a fost cu el, cu nenea Ciocio, e, ceva, care, nu pot să laud, ori să critic, În nici un fel. Mi-am dat seama, Încă din prima zi, că el fură porumbul. Dar ... Dar... Asta a fost
Vieți răscolite by Constantin Slavic () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91621_a_92849]
-
Ei, știi că-mi place băiatul?! Bravo, mă! Domnul cu lista înghiți un nod, schimbă fără nici un sens hârtia dintr-o mână în cealaltă și răspunse: ― În primul rând, băiete dragă (vorbă să fie că-i era drag!), să te obișnuiești să nu mai vorbești așa de obraznic, că eu sânt "domnul petagog Pavelescu"... și înțelegi... așa că... asta e!... Dar Ciufulitul îi plesni cu întrebarea stăruitoare: ― Iar cărțile, vă rog? ― De la orice librărie! răspunse el, și plecă cu pași grăbiți. Am
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
distrat din fire ai fi fost, îți era peste putință să nu-i asculți prelegerile cu toată atenția. George Drăgănescu de Filozofie și Drept, un bătrâior foarte cumsecade, puțin bâlbâit, dar bun profesor, era poreclit pur și simplu Tânărul, pentru că obișnuia să se adreseze elevilor cu acest apelativ: "Ă, ă, ă, tinere... tinere..."; iar când noi, păcătoșii, îl imitam în clasă, chiar în fața lui, ce e drept, în surdină, dar destul de tare, ca să audă cât trebuie: "Tinere, tinere!", el se scuza
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
am întîlnit cuvinte ca: monotonia pădurilor, arbori gigantici, aspectul... și altele, la care Crăcănel mă oprea și-mi cerea să le explic... Dar, după ce terminai de explicat nu mai știu ce cuvânt anume, el mă întrebă rar și apăsat, cum obișnuia să vorbească: ― Ei, ce crezi tu?... este bine să întrebuințăm cuvinte ca acelea pe care le-am citit și le-am explicat, cuvinte nu prea înțelese de toți, când avem cuvinte curat românești, care pot fi foarte bine puse în locul
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
răspund eu, ipocrit, venindu-mi să râd și să plâng în același timp. Dar tata, înfuriat la culme, pune mâna pe un con, care-i era mai la îndemînă, și-l repede în capul meu. Eu fac o eschivă măiastră, obișnuit de la "oină" ― trăiască Cioc, săracul! ― și conul se-nfige în ușă, căzând imediat jos și lăsând o urmă adâncă în lemn. Fără să vreau îmi îndrept privirea spre ușă și reflectez: "O fi bătrânul ochitor bun, dar și eu i-
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
mai colindăm prin târg, după alte cumpărături. La vremea prânzului vom fi toți aici. Ai grijă și pune la gheață și câteva sticle cu vin din cel mai bun, și te-om mulțumi după cum se cuvine și cum sîntem noi obișnuiți! Și plecară. Hangiul, bucuros de așa mușterii, dete în grabă bucătarului cele aduse, iar acesta găti crapul pescărește: cu untdelemn din belșug, cu sare și piper, cu cimbru, foi de dafin și usturoi tocat, și cu felii de lămâie și
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
noi, nu fără puțină emoție. Ce le-a venit să ne ducă-n Cancelarie? Atâția balauri cu ochelari la un loc, mamă, mamă... să nu ne-ncurcăm cumva! ― Lasă, mă, pe de o parte e mai bine, că ne mai obișnuim cu alt public decât cu colegii noștri! spuse Stroe. La serbare ce-o să facem? ― Așa o fi, dar vezi tu, chiar în Cancelarie, e mai solemn, mai... nu știu cum! Eu, unul, n-am să mă simt la largul meu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . ― Domnii Stroe
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
nu știm dacă i-a fost realizată de prea multe ori, pentru că el vorbea foarte precipitat, iar noi, în loc să ne concentrăm asupra explicației, eram atenți și notam cu creioanele pe pupitre de câte ori se bâlbâie și spune: "ă ă, ă!" Tânărul obișnuia să-și înceapă fiecare lecție, indiferent dacă era de Drept. Economie politică sau Filozofie, cam în felul următor: ― Ă, ă, ă, fiți atenți, vă rog: astăzi am să vă vorbesc despre... (și spunea subiectul). Dacă cineva nu înțelege ceva să
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
nu zic prost! Ciocănitoare la sfârșitul iernii și... unde? În Cișmigiu! Stai jos, tinere, că-mi faci milă cu naivitatea dumitale! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . O glumă oarecum impertinentă, dar în același timp spirituală, a făcut-o Chiorul, tot la ora de Filozofie. Profesorul obișnuia să intre în clasă foarte devreme, imediat ce suna; iar mulți dintre băieți mai întîrziau pe la bufet, cam cât își făceau socoteala că durează notarea absenților. De data aceasta, Tânărul, surâzător ca de obicei, pusese absenții și se pregătea să-nceapă
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
brațele sale? Atunci am tresărit eu, ca și când mi-aș fi adus aminte, și-am ridicat degetele, exclamînd: ― A! ― Ți-ai amintit? Știi dumneata? ― Da, don' profesor! ― Ei bine, spune? Și am dat un răspuns în genul acelora pe care le obișnuia Chiorul: ― Hidra de apa dulce merge cu brațele sale... ― Așaaa, făcu profesorul cu bunăvoință, ― Atunci când o dor picioarele!... Stupoare, râsete, 3, stai jos, măgarule etc. Se vorbise despre "lipitoare". Ni se adusese o sticlă cu vreo două-trei lipitori, care se
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
mulțumit să desenez frumos pe caietul de zoologie racul, înotînd într-o apă plină de bălării ― și am terminat! Cum a notat absenții, Radian m-a chemat la lecție, pe mine singur, fără nici un tovarăș de emoție didactică, el, care obișnuia să scoată câte patru întotdeauna. Am fost foarte surprins de această deosebită atențiune din partea magistrului de Naturale și am ieșit, bălăbănindu-mi mâinile și strîngîndu-mi buzele cu multă mirare! ― Ce am avut pentru astăzi? m-a întrebat el, pe când eu
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
epistolar de amor"! Era toamnă, pe la începutul lui octombrie, dar o toamnă frumoasă, cu nostalgii în aer, cu doruri ne-nțelese și cu emoții nejustificate în suflete. Începusem clasa a VIII-a de vreo două săptămâni, și tot nu mă obișnuisem cu gândul că trebuie să vin în fiecare zi și să stau patru-cinci ore pe bănci, în fața zeilor didactici ai acelui templu de cultură care era într-adevăr liceul Lazăr. Aveam oră de Psihologie, și numai de explicațiile întortocheate ale
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
Și tâmpla îmi zvâcnește de parc-aș avea febră! Mi-ndrept atunci privirea afară, pe ferești..." 1 începutul poemei latine "Ars poetica" a lui Horațiu. Tocmai începusem strofa următoare, când aud glasul tăios al profesorului lângă mine: ― Dar ce, dumneata obișnuiești să iei notițe la Psihologie în versuri? Am tresărit, m-am ridicat brusc în picioare și am închis maculatorul cu repeziciune: ― Nu, domnule profesor! Dealtfel nu luam notițe la Psihologie! ― Dar ce mâzgăleai acolo? Nu versuri? ― Ba da! ― Ce fel
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
poetul lui preferat! ― Da?! Foarte interesant! ― Și le recită cu mult talent! ― Atunci, fără să se lase rugat prea mult, credem că ne va face plăcerea... ― Mai târziu, vă rog! acceptă Gică, după fasoanele de rigoare. În sfârșit, după gustările obișnuite în asemenea împrejurări, Gică a declamat cu mult patos "Din prag"; iar eu l-am ironizat tot timpul din ochi, avînd-o complice pe Veturia, care, la un moment dat, fără nici o intenție, așa, ca să facă ceva, a luat unul din
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
era un om foarte corect, foarte serios și de o severitate extraordinară! Sta veșnic încruntat, vorbea rar și apăsat și era cu noi, elevii, de o revoltătoare politeță. Nu ne spunea niciodată pe nume și nici nu ne tutuia, cum obișnuiau Barbă și ceilalți profesori. Nu ne scotea din "domnule elev" și ne vorbea întotdeauna la plural, oricât de supărat ar fi fost. Asta ne impunea extraordinar, bineînțeles: însă era o atitudine care nu ne convenea deloc, pentru că ne distanța considerabil
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
place muzica, e de-al nostru; face el pe-al naibii, dar nici dracul nu e așa de negru cum îl crede lumea! Într-adevăr că această audiție muzicală în aer liber n-a avut nici o urmare! Dar abia ne obișnuiserăm cu Tiranul și chiar începuse să ne placă severitatea lui, fiindcă ne dam seama că, "volens-nolens", făcea din noi oameni cumsecade, când ne vine știrea că a fost numit director definitiv tocmai unul la care ne așteptam cel mai puțin
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
clasa era foarte bine pregătită. Și nici nu se putea altfel, când avuseserăm norocul să ne fie profesor Grigore Niculescu, supranumit Atila! Om rău? Nu! Foarte sever și foarte serios; și un profesor excepțional, de clasă mare, de talia Barosanului. Obișnuia să ne dicteze planul lecției pe care o făcea. Apoi începea să ne vorbească după planul stabilit și vorbea așa de frumos, așa de interesant, încît nu te-ai fi săturat să-l asculți o zi întreagă. Ne captiva pe
Cișmigiu Comp by Grigore Băjenaru [Corola-publishinghouse/Imaginative/295561_a_296890]
-
sertare, Însă Extraterestrul, care ațipise pe scaun, o opri din avânt: - N-are nici un rost să te obosești, dragă Mașenca, ora e destul de târzie. De obicei la noi casa se deretică dimineața, nu seara sau noaptea, și apoi eu sunt obișnuit cu praful cosmic. Pe lângă acela, ăsta-i un fleac. Un mizilic. O cantitate cu totul și cu totul neglijabilă, pe care nu merită să-o bagi În seamă, bolborosi oaspetele. Închipuie-ți că-ți iese-n cale o nebuloasă, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]
-
ajute. Unii se ofereau să-i taie lemnele, alții, să curețe livada, alții, să ațâțe focul, să rânească În grajd sau să facă naiba știe ce treburi În ogradă. Chestiunea cu rânitul, desigur, avea un dublu Înțeles, dar Mașa se obișnuise cu astfel de vorbe aruncate În doi peri. Se ofereau s-o ajute femeile, dar mai ales bărbații, care, după plecarea nevestelor În străinătate, rămăseseră În sat să aibă grijă de gospodărie. Mulți stăteau doar pe la cârciumă, iar seara, când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2067_a_3392]