18,248 matches
-
de netrecut, vom afla răspunsul? Aurora Martinescu termină de povestit când Pascal, care a întins a treia oară toate cele 52 de cărți, exclamă: ─ De necrezut! Iarăși valetul de caro, dama de treflă, optul de pică și popa de cupă. Pictorul își drege glasul. După mine, nu despre asta-i vorba în poezia asta pe care ne-ai spus-o. Dimpotrivă, povestea ta o răstălmăcește complet. Artă, permanență, vax! Eternitatea e nisipul. Unde vrei să ajungi? întreabă Aurora. Arhitectura corespunde regnului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
care ne-ai spus-o. Dimpotrivă, povestea ta o răstălmăcește complet. Artă, permanență, vax! Eternitatea e nisipul. Unde vrei să ajungi? întreabă Aurora. Arhitectura corespunde regnului mineral, adaugă Pascal. Unghiuri, cuburi, grinzi. Dincolo de muzee și palate, în orice caz, zice pictorul. Tibetanii fac picturile-alea pe nisip, câte o lună întreagă, după care le distrug. Nu știu de ce ne agățăm atâta de durată. Pictorul ridică unul câte unul trei degete. ─ Trecut, efemer, viitor. Numai atât? Și urechea? întreabă Pascal. Ce vrei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Arhitectura corespunde regnului mineral, adaugă Pascal. Unghiuri, cuburi, grinzi. Dincolo de muzee și palate, în orice caz, zice pictorul. Tibetanii fac picturile-alea pe nisip, câte o lună întreagă, după care le distrug. Nu știu de ce ne agățăm atâta de durată. Pictorul ridică unul câte unul trei degete. ─ Trecut, efemer, viitor. Numai atât? Și urechea? întreabă Pascal. Ce vrei să spui? întreabă Aurora. ─ Habar n-am, dă din umeri pictorul. ─ Urechea nu poate fi reprezentată. Mai singură aș fi, zicea Emily, fără
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
după care le distrug. Nu știu de ce ne agățăm atâta de durată. Pictorul ridică unul câte unul trei degete. ─ Trecut, efemer, viitor. Numai atât? Și urechea? întreabă Pascal. Ce vrei să spui? întreabă Aurora. ─ Habar n-am, dă din umeri pictorul. ─ Urechea nu poate fi reprezentată. Mai singură aș fi, zicea Emily, fără singurătate, delirează în continuare Pascal. Merge, zice Aurora. Dar poate fi și altfel. Sau chiar invers. Pictorul reumple paharele. ─ Noroc, zice el. Și dă paharul peste cap. Apoi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
vrei să spui? întreabă Aurora. ─ Habar n-am, dă din umeri pictorul. ─ Urechea nu poate fi reprezentată. Mai singură aș fi, zicea Emily, fără singurătate, delirează în continuare Pascal. Merge, zice Aurora. Dar poate fi și altfel. Sau chiar invers. Pictorul reumple paharele. ─ Noroc, zice el. Și dă paharul peste cap. Apoi se ridică și dispare din nou într-un ungher al atelierului. Pascal rămâne pe gânduri. Ce facem? ─ Noi doi? Nu facem nimic, că nu ne pricepem. De-aia am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
și dispare din nou într-un ungher al atelierului. Pascal rămâne pe gânduri. Ce facem? ─ Noi doi? Nu facem nimic, că nu ne pricepem. De-aia am venit aici, o să vezi, îi răspunde Aurora. Și într-adevăr după un timp pictorul se rematerializează din penumbră și sprijină de spătarul unui scaun o pânză întoarsă cu spatele. Ce e? întreabă Pascal. ─ E sabia lui Mihai, răspunde pictorul și răsucește pânza cu fața, perfect neagră. Asta-i tot? spune dl. Mihai învârtind în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
aia am venit aici, o să vezi, îi răspunde Aurora. Și într-adevăr după un timp pictorul se rematerializează din penumbră și sprijină de spătarul unui scaun o pânză întoarsă cu spatele. Ce e? întreabă Pascal. ─ E sabia lui Mihai, răspunde pictorul și răsucește pânza cu fața, perfect neagră. Asta-i tot? spune dl. Mihai învârtind în mâini petecul de hârtie. ─ Nu e chiar tot, îl lămurește Mihaela Carbon, dar e mult. Acum fata are certificat de naștere pe numele dumneavoastră, vedeți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
ei a legat-o cu frânghie de stâlpul casei, ca s-o împiedice să alerge la tine în pădure? I-a stat inima în loc și-a murit. Tudorel: Da, dorințele se împlinesc întotdeauna. Angheluță: Bine, o să-ți cânt. Tudorel: Mersi. Pictorul, om cucernic, cercetează în fiecare dimineață calendarul din bucătărie pentru a afla sfântul zilei. Astăzi sunt Partenie, Luca și 1003 mucenici. Ce mulți! O să-și facă o cafea. Deși e cam frig așa de dimineață; dar o să dea drumul la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Sau un copil îți zâmbește. Sau e noapte și răsare luna. Da, asta e. E noapte și răsare luna. Dar n-o să știe că e luna și tocmai asta o să fie frumos. Și dintr-o dată fără intenție și fără motiv pictorul își aduce aminte de Lavinia, fiica lui Titus Andronicus, violată de fiii Tamorei sub privirile iubitului ei, pe care-l ucid și-l aruncă în fundul unei râpe. Pentru a nu fi demascați, asasinii îi taie fetei limba și brațele de la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
Shakespeare o scoate pe scenă imediat după aceste întâmplări, ciuntită, plină de sânge, mută. E noapte, răsare luna și din pădure iese Lavinia cu sângele curgând. Dar să nu știi că e luna și Lavinia și pădurea. Și dintr-o dată pictorului nu-i mai e frig și nici absența soției nu i se mai pare atât de gravă. O să-și facă singur cafeaua, asta-i tot. La policlinică în fața cabinetului TBC e coadă. Doctorița Fulg nu se grăbește, sporovăind la nesfârșit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
veșnic. Aurora, tu spui povestea noastră, zice Paul. Bineînțeles, dragul meu, eu spun întotdeauna povestea noastră. Alta nu știu. Alta nu este, îi răspunde Aurora. ─ Și după aceea? Și după aceea, Pascal a învelit sabia în ce rămăsese din pânza pictorului și mi-a adus-o mie. Eu ți-am dat-o ție, tu i-ai dat-o lui Kerch, Kerch le-o dă lyonezilor, mai departe nu știu, deocamdată. E un joc, cred. ─ Cum se termină? Un domn? O doamnă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2351_a_3676]
-
de fapt, nu știu cât de naiv și cât de artist naiv, își poartă de mulți ani - cred că de câteva decenii - povara operei sale plastice absolut originală, consacrată de altfel, în această interesantă categorie a plasticii contemporane. Așa îl știu ca pictor. Acum apare ca scriitor. „Schimbarea la față”, în cazul lui Boancă, nu-i niciun artificiu, este un fenomen firesc, atestând că acest om, pictorul, este un artist nelimitat de clasificări didactice. Soarta lui este de a-și îndeplini viața, care
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
absolut originală, consacrată de altfel, în această interesantă categorie a plasticii contemporane. Așa îl știu ca pictor. Acum apare ca scriitor. „Schimbarea la față”, în cazul lui Boancă, nu-i niciun artificiu, este un fenomen firesc, atestând că acest om, pictorul, este un artist nelimitat de clasificări didactice. Soarta lui este de a-și îndeplini viața, care nu este altceva decât artă. „Bravo lui!” mi-am spus. Textele lui m-au fermecat. Nu-i nevoie să fii critic de artă pentru
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
clasificări didactice. Soarta lui este de a-și îndeplini viața, care nu este altceva decât artă. „Bravo lui!” mi-am spus. Textele lui m-au fermecat. Nu-i nevoie să fii critic de artă pentru a înțelege că în textele „pictorului” Boancă ai în față un popor viu, o lume diversă, pe care până acum le-a pictat în ulei și tempera, iar acum le pictează în cuvinte. Aceleași proaspete sentimente și mai mult, o anume filozofie, se descriu în multele
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
surprinde pe autorul lor zburând către teritoriile artei visului lui, știind unde îi este de fapt originea. Prof. Dr. Constantin Romanescu, membru de onoare al Academiei de Științe Medicale Pictând imagini în cuvinte L-am cunoscut pe Gheorghe Boancă ca pictor. Am apreciat stilul său în pictura naivă și i-am dedicat un eseu în volumul „Personalități române și faptele lor” (1950 - 2000). După ani, l-am reîntâlnit pe Gheorghe Boancă - scriitorul, prin romanul său „”. Lecturând textul, am regăsit satul românesc
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
cu secera în lanul de grâu, sclipesc optimist, incandescent în lumina orbitoare a soarelui de vară. Modul expresiv, în manieră naivă, în care este exprimată mișcarea, se înscrie ca încă o reușită a picturii lui Gheorghe Boancă. Reprezentativă pentru viziunea pictorului este compoziția cu un subiect generat de universul tradiționalist al satului, plin încă de credințe și obiceiuri, de cutume și datini, alcătuind o parte din etnofolclorul românesc. Moment distinct în cultul morților, „Pomana” este în înțelegerea pictorului nu numai un
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
Reprezentativă pentru viziunea pictorului este compoziția cu un subiect generat de universul tradiționalist al satului, plin încă de credințe și obiceiuri, de cutume și datini, alcătuind o parte din etnofolclorul românesc. Moment distinct în cultul morților, „Pomana” este în înțelegerea pictorului nu numai un ipotetic prilej de întâlnire cu rudele și prietenii plecați la Domnul, ci reprezintă și o confluență a regulilor cu popoarele lor de morți și de vii. Diviziunea armonioasă a suprafeței picturale în cerul duhurilor și câmpul pământului
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
nu uita, la sesiunea viitoare. Of! Cine mă puse pe mine ca să vin astăzi la tine! M-ai amărât, vai de mine, pentru zece ani de zile. Ard în pară și în foc, of, noroc, noroc, noroooc ... Biografie Gheorghe Boancă pictor, sculptor Fiul lui Petrache și al Minodorei Boancă, născut la 12 noiembrie 1948 în comuna Țibănești, județul Iași. Școala primară o urmează în satul natal Glodenii Gândului. Ajungând la vârsta maturității vine în Iași și se angajează la Combinatul de
Imagini din lumea satului by Gheorghe Boancă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1187_a_2744]
-
țara înfloritoare, de a proteja, de a urmări succesul tuturor artelor este, fără îndoială, cea mai mare plăcere. Nefericit acela căruia îi trebuie altele. CAPITOLUL XV [Ceea ce face ca oamenii și mai cu seamă principii să fie lăudați sau blamați] Pictorii și istoricii au în comun faptul că trebuie să copieze natura. Primii pictează trăsăturile și coloritul oamenilor; ceilalți caracterele și acțiunile lor: există însă pictori ciudați, care n-au pictat decît monștri și diavoli. Machiavelli reprezintă universul ca pe un
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
XV [Ceea ce face ca oamenii și mai cu seamă principii să fie lăudați sau blamați] Pictorii și istoricii au în comun faptul că trebuie să copieze natura. Primii pictează trăsăturile și coloritul oamenilor; ceilalți caracterele și acțiunile lor: există însă pictori ciudați, care n-au pictat decît monștri și diavoli. Machiavelli reprezintă universul ca pe un infern, și pe toți oamenii ca pe niște damnați. S-ar spune că acest politician a voit să calomnieze întreaga specie umană, dintr-o ură
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
etajul al doilea, cu vedere la mare. De la fereastră se mai puteau vedea grădina publică și monumentul soldaților căzuți În război. În grădina publică erau palmieri și bănci vopsite În verde. Când era frumos afară dădeai mereu de câte un pictor așezat În fața șevaletului. Pictorilor le plăceau palmierii și culorile vii ale hotelului așezat cu fața spre grădină și spre mare. Italienii veneau de departe ca să privească monumentul. Era făcut din bronz și lucea În ploaie. Ploua. Picăturile se scurgeau de pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
vedere la mare. De la fereastră se mai puteau vedea grădina publică și monumentul soldaților căzuți În război. În grădina publică erau palmieri și bănci vopsite În verde. Când era frumos afară dădeai mereu de câte un pictor așezat În fața șevaletului. Pictorilor le plăceau palmierii și culorile vii ale hotelului așezat cu fața spre grădină și spre mare. Italienii veneau de departe ca să privească monumentul. Era făcut din bronz și lucea În ploaie. Ploua. Picăturile se scurgeau de pe frunzele palmierilor. Apa se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
În fabrică. Foarte interesant, foarte interesant, spuse maiorul, dându-i fotografia Înapoi. — Aveți Încredere? — Nu, spuse maiorul. Mai erau trei băieți cam de vârsta mea care veneau zilnic. Toți trei erau din Milano și unul voria să fie avocat, celălat pictor și al treilea chiar vrusese să fie soldat; după ce terminam ședințele la aparate, mergeam uneori Împreună la Café Cova, care era lângă Scala. Atunci o luam pe drumul mai scurt, prin cartierul de comuniști, pentru că eram patru. Lumea nu ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2002_a_3327]
-
ani de la împlinirea idealului de unire de la 1918, o aniversare, o sp eranță? C.A. - Adevărat, la Salon au fost invitați, într-o bună tradiție a acestuia, nu numai academicieni, universitari, scriitori, editori, publiciști, bibliotecari, ci și actori, interpreți folk, pictori din comunitățile românești (Mir ela Caranfil, Maria Mocanu, Carolina Jitaru) și din Iași (Petrică Ciubotaru, Liviu Suhan, Anca Cristina Ciubotaru, Radu Ștefan, Gabi Lazăr), care au însuflețit, cu harul lor, acest eveniment, amintindu-ne dureros de nemuritorii Ion și Aldea
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
se adaugă ce lor pe care ei le au deja, culese la repezeală cu mijloacele el ectronice. Evident, spune autorul, lucrarea este incompl etă, și noi iam înțeles adevărul declarației, din ea lipsind persoane în activitate, cum ar fi apreciatul pictor Nicolae Ciochină și omul cu notorietate, poetul și prozatorul de valoa re Alexandru Tacu - Zeletin, sensibila și talentata Elena Petrima n, toți trei născuți la Burdusaci, dar și Lucian Vasiliu, poet valoros, un dotat și neastâmpărat om de cultură al
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]