19,069 matches
-
dar mai prevestindu-i eu, că dinafara galeriilor minei, românașii noștri dau luptă mare cu năvala Apei și că au să izbândească a ne scoate de la greu, s-a mai liniștit și el, săracul harap, bizuindu-se, oarecum, a se mărturisi, cu glas șoptit Zicând: cum estem obicei la dreptcredincioșii lui Mahomet, că slănină nu mâncam, Ali auzit, tot așa, că marinari, care pierdut la ei corabie și rămas ei una barca mic, fără nimic, obicei de nevoie estem, alegeam marinar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
prin ea însăși. Abia trăgându-și sufletul în urma efortului de a cuvânta, Profesorul articulă din nou: În tălmăcire, doamnelor și domnilor, psalmul acesta... fiindcă e un veritabil Psalm al Regelui David,... psalmul acesta ar spune, ar stihui, ar împărtăși, ar mărturisi, ar dezvălui, ar destăinui, ar propovădui, declamând precum că: Valoarea Energiei este egală cu valoarea Masei, multiplicată prin viteza Luminii la pătrat. Ca suport pentru o reprezentare... châm, châm! tuși de câteva ori vorbitorul, châm, châm!... Se reculese, pâcâind din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
fost de mîngîiere. 12. Epafra, care este dintr-ai voștri, vă trimite sănătate. El, rob al lui Hristos, totdeauna se luptă pentru voi în rugăciunile sale, pentru ca, desăvîrșiți și deplin încredințați, să stăruiți în voia lui Dumnezeu. 13. Căci vă mărturisesc că are o mare rîvnă pentru voi, pentru cei din Laodicea și pentru cei din Ierapole. 14. Luca, doctorul prea iubit, și Dima, vă trimit sănătate. 15. Spuneți sănătate fraților din Laodicea, și lui Nimfa, și Bisericii din casa lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85075_a_85862]
-
Aron Vodă.” De ce au fost scoși călugării români de la mănăstirea Aron Vodă? „Pentru a fi așezați în locul lor călugării greci de la Sozopole, unde era închinată mănăstirea Aron Vodă. Dar mai bine citește.” Curiozitatea îmi dă ghes și citesc: „Scriem și mărturisim cu scrisoarea domnii mele pentru rândul acestor călugărași carii au fost petrecându mai denainte vreme la mănăstirea lui Aron vodă...Radul vodă i-au scos de acolo și au pus alți călugări, oameni streini din Țara Grecească, iar ei îmblă
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
vii, cele mai multe vorbesc de Duca Vodă, sfințite părinte. Chiar și cel de schimb din 9 aprilie 1666 (7174), scris de Misail egumenul, și soborul mănăstirii Bârnova, pe care tocmai îl am în mână. Iaca ce scrie în el: „Scriem și mărturisim cu acestu adevărat zapis al nostru cum am făcut,...tocmală cu măriia sa domnu nostru Duca vodă și schimbu cu nește vii ce am avut noi la Cetățuie, trei fălci de vie... Acelea noi le-am dat măriei sale,...precum mărturisim
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
mărturisim cu acestu adevărat zapis al nostru cum am făcut,...tocmală cu măriia sa domnu nostru Duca vodă și schimbu cu nește vii ce am avut noi la Cetățuie, trei fălci de vie... Acelea noi le-am dat măriei sale,...precum mărturisim mai sus, iar măria sa...Duca vodă, ne-au dat alte trei fălci de vie, în vale Ieremiei, care vii au fost măriei sale cumpărătură...de la Vasilie pitariul...” Poate pentru că a văzut că m-am aprins prea mult cu viile lui Duca
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
și alor noștri moldovenești boieri...sluga noastră Savin uricarul...și cu Ion și Ștefan, nepoții lui Marco den Nedeiani și ne-au arătat o mărturie încredințată de la boerul nostru, de la Pânte ce-au fost șătrar, și de la Gane...scriind și mărturisind precum au fost ei cu carte domniei mele ca să aleagă părțile lui Marco...și au socotit cu toții să facă această parte, trei părți, să fie o parte Savin Uricarul, și o parte Ioan și o parte Ștefan...” Când am terminat
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
fi tuturor, dar mai ales mie, fiind izgonit din pământul mieu... M-au luat din Iași omul mării sale Grigorie vodă (Ghica n.n), cu pază, și m-au dus la episcopul de la Rădăuți, să mă călugărească făr-de voie mea,...Mărturisească cu frica lui Dumnezeu episcopul de Rădăuți: priimit-am călugări, au călugăritu-m-am...de sila măriii sale, până m-au scos Dumnezeu de am scăpat aici, în Țara Ungurească...Mă rog slobozește mă și măria ta dintru această pedeapsă, să
CE NU ȘTIM DESPRE IAȘI by VASILE ILUCĂ () [Corola-publishinghouse/Imaginative/546_a_699]
-
frate ținut sub papuc“. Fiind încă burlac, nu-și putea imagina cât îi va fi de frică de soție, dar simțea prea bine, pe propria lui piele, de ce e în stare o soră. Când colegii lui de serviciu însurați îi mărturiseau, în pauza de prânz, la gura sobei, cât de mult se temeau de soțiile lor, el se întreba cât din ceea ce i se spunea era adevărat. Nu făcea oare parte cuvântul „teamă“ din străvechea strategie a exagerării prin care soții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
la birou, cât și pe prietenii lui Takamori care veneau în vizită. În adâncul sufletului, visa un bărbat voinic și serios care s-o facă, într-o bună zi, să-i sfârâie călcâiele... dar nu era ea proastă să-i mărturisească fratelui ei așa ceva. Chibzuita Tomoe cheltuia foarte puțin din banii pe care-i câștiga, preferând să-i investească pentru a-i vedea dublați sau chiar triplați. Din cele trei ținte pe care le urmăreau fetele de vârsta ei, pe Tomoe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
a înțeles și Endō de ce nu-i scrisese fratele lui nici un amănunt în legătură cu acuzația... — Ce mlaștină? se răsti Endō. Ticălosule! Ai ascuns lingourile într-o mlaștină? — Nu eu. Kanai m-a pus. — Bine, bine. Care mlaștină? — Mlaștina Mare. Kobayashi a mărturisit totul, bâlbâindu-se. În iulie 1944, cu un an înainte de terminarea războiului, Kobayashi și Kanai s-au întors în Japonia din Insula T., unde fuseseră încartiruiți. Kanai și-a dat seama că războiul nu o să se termine cu bine așa că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
l-a obligat să plece individul care cumpărase oranjada. A treia zi când Endō, care era încă în spital în stare foarte gravă, le-a spus polițiștilor ce s-a întâmplat, misterul s-a aprofundat și mai mult. Endō a mărturisit că i-a dus pe Kobayashi și pe Gaston la Mlaștina Mare, fără să-i explice străinului scopul călătoriei. A povestit cum l-a salvat Gaston, primind în locul lui loviturile lui Kobayashi și cum, în cele din urmă, rănit grav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
știi... pentru că dacă nu făceam asta, știi... nu-mi puteam continua viața. Ne-am Îmbrățișat sub raza de lumină gălbuie a unui lampadar, dându-ne primul sărut după opt luni. — Te iubesc, i-am spus eu, care nu-i mai mărturisisem niciodată așa ceva. — Știu, răspunse ea, ștergându-și lacrimile. Am comandat mai Întâi o supă de crap roșu cu boia, urmată de o tocană de căprioară și de prepeliță, apoi de câteva bucăți de cârnați ungurești, totul Însoțit de mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
În Japonia. — Spiritism? Puteri supranaturale? O chestie de genul ăsta? — Nu, absolut deloc. — Ce bine! Pentru că urăsc așa ceva. — Se folosește un drog. — Un drog? Ce fel de drog? — Un drog care deschide porțile sufletului. Sub influența lui, oamenii Încep să mărturisească diverse chestii pe care le țineau În ei. Se pare și că exacerbează apetitul sexual, deși unii spun că acest produs nu este decât o păcăleală. Este foarte dificil să faci rost de el În Japonia. Akemi Întinse mâna către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
atmosferă cât mai neutră. — Ce Înseamnă asta, să-ți deschizi inima? — Știi, de fapt este prima data când iau chestia asta, am zis eu clătinând din cap. — Miyashita! Nu cumva te-ai lăsat păcălit? — Hm, n-ar fi exclus, am mărturisit eu, cu o față pe care se putea citi o expresie de dezamăgire amestecată cu ușurare. Am dat pe gât dintr-o suflare paharul meu de bourbon cu gheață. Dar dacă nu cumva drogul nu-și făcea efectul asupra oamenilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
de aceea era nevoit să renunțe la calitatea produselor pentru a putea Încerca orice Îi cădea În mână. Da, Încăpățânare oarbă! Simbolul inteligenței masculine era LSD-ul, iar cea mai puternică combinație se numea Carribean Somerset Maugham, din care el mărturisise că luase vreo patruzeci de pilule. Oricât de slabe ar fi fost porcăriile alea, patruzeci de pilule ar fi omorât pe oricine! Cred că le-a vomitat În cea mai mare parte, Însă chiar faptul că a putut să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
o față micuță și niște ochi mari, pe care cu ușurință o puteai lua drept personajul principal dintr-o shōjo manga. — Cea din colțul din stânga e Reiko. Era cu totul diferită față de cum mi-o imaginasem. Din ceea ce-mi mărturisise Keiko Kataoka, mi-o imaginasem pe Reiko mult mai sexy și mai cochetă. Avea mâini și picioare delicate, o talie subțire de o puteai cuprinde În ambele palme. În jurul ei plutea un aer neliniștitor care-mi dădea impresia că s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
le plătisem la New York. Putea fi chiar mama mea. Femeia Își sumețea fundul, cu privirile rușinate pironite În pământ, cu un zâmbet În colțul buzelor. Era Întoarsă cu spatele la cineva, oferindu-i o priveliște asupra crăpăturii dintre fese. În cadrul scenariului, femeia mărturisea că rușinea era sursa plăcerii ei. Mărturisirea nu se făcea prin cuvinte, ci prin semnalele emise de corpul ei. Când femeia necunoscută lua chipul lui Reiko, fundul ei ascuțit se Înălța roșu și umflat, de parcă fusese pălmuit de cineva. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1950_a_3275]
-
nu le sfărâm. Câtă vreme era Eleonora aici, puteam vorbi cu ea. Dacă nu pleca, n-aș fi ajuns, poate, să transform gara în confesional. Dar să nu uit. M-am întrebat odată de ce ține Dumnezeu ca oamenii să-și mărturisească păcatele și greșelile. El ar trebui să știe tot. De ce ține atunci să ne oblige să spunem tare ceea ce el știe? Vreți să vă spun de ce? Ca să ne umilească, domnilor. Ca să fim smeriți și umili. De aceea n-aș vrea
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
spunem tare ceea ce el știe? Vreți să vă spun de ce? Ca să ne umilească, domnilor. Ca să fim smeriți și umili. De aceea n-aș vrea să stabiliți vreo legătură între mine și păcătoșii care fac penitență. Eu nu țin să-mi mărturisesc păcatele, ci să nu-l săvârșesc pe cel mai grav dintre ele, acela de a nu mai dori nimic. Așa că vă rog ascultați-mă în continuare. Mi-am dat seama că mă pândea un mare pericol și am căutat o
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
Fiul să fie pironit pe cruce. Și astfel, în locul paradisului pierdut, s-a înălțat Golgota. În locul arborelui cunoașterii, s-a ridicat o cruce. În centrul credinței a apărut o crimă... Vi se pare că e o blasfemie ce spun? Vă mărturisesc că dacă aș fi devenit profet, aș fi refuzat să devin profetul acestui Dumnezeu involuat. Căci între un Dumnezeu neputincios care se revoltă împotriva morții și un tiran care și-a ucis propriul fiu e o involuție, nu-i așa
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
Am întrebat câțiva trecători dacă nu-l văzuseră, dar aceștia, fără să-mi dea nici o explicație, au grăbit pașii. 4. ...O clipă, profesore. Ai profitat de porunca a treia ca să nu-ți amintești chiar totul. Ridică-te în picioare și mărturisește. Adevărul e că te-ai întors foarte încet, sperând că n-o să-l găsești... Da, așa e. Și știți de ce? Din pricina șarpelui. Îmi era teamă de șerpi. În copilărie cunoșteam o plantă cu foaie lată și zimțată care creștea solitară
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
care trebuia să ținem seama. În sfârșit, credeți ce doriți. Poate că am rătăcit, totuși, uneori drumul între coșmar și realitate. De un singur lucru vă rog să nu vă îndoiți, că nu mă joc cu vorbele. Vreți să vă mărturisesc un secret? Vorbesc ireverențios despre Dumnezeu, cum m-ați auzit, pentru că de el m-am temut mai puțin decât de oameni. Și dacă dumneavoastră n-ați descoperit niciodată cum se leagănă în apropiere ceva ca o cobră sau n-ați
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
asupra unui lucru: că Fata Morgana s-a născut nu întîmplător într-un deșert. Și pe urmă, începută ca un joc, povestea cu telefonul s-a transformat destul de repede în altceva. Într-un fel de ritual echivoc. Eleonora mi-a mărturisit mai târziu că ajunsese să joace acest rol până la capăt. Când lua receptorul în mână, o fracțiune de secundă chiar avea senzația că putea forma un număr în clipa următoare. În această senzație jucau, probabil, un rol și amintirile ei
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]
-
vrut să-mi spună ceva, pe urmă a renunțat. Dealtfel, probabil, fiecare simțea nevoia de puțină tăcere. A doua zi, am făcut aceeași minimă punere în scenă și am pronunțat apărarea. Mă urmăriți? " Am ascultat ieri cu surprindere rechizitoriul. Vă mărturisesc că nu credeam că se poate pleda cu atâta pasiune împotriva singurului sentiment care dă justiției un sens înalt. Pentru că nu dreptatea este lucrul cel mai înalt la care poate aspira cineva care a îmbrăcat roba de judecător. Dreptatea poate
Viața pe un peron by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295606_a_296935]