18,248 matches
-
de Vlahuț ă și G. Coșbuc în perioada 1901-1902, care a militat pentru „deșteptarea conștiinței naționale” și pentru „luminarea opiniei publice”, revista păstrându-și deschiderile și după ce a trecut sub conducerea cărturarului Nicolae Iorga. Este reamintită cartea dedicată prietenului său, pictorul Nicolae Grigorescu. Cărțile lui Al. Vlahuță „au intrat de mult în conștiința publică”, spun îngrijitorii antologiei. Socotită ca un modest omagiu dedicat artistului și îndrumătorului cultural care a fost Alexandru Vlahuță, cu prilejul împlinirii a opt decenii și jumătate de la
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
pentru operele de pict ură și sculptură, pentru acele de muzică și de dr ept) vo r fi completate, când necesitatea va cere, cu personalități din cele mai competente, din afară de Academie și care nu participă la concurs, personalități ca: pictori, sculptori și colecționari cu reputațiunea pe deplin stabilită, compozitori muz icali de mare reputație și juriști doctrinari din cei mai de vază, aceasta întrucât statutele sau Regulamentul Academie i Române nu se opun. De asemenea, și întrucât statutele Academiei nu
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
vor fi constituite din câte cinci membri ai Academiei, la care se pot adaugă spre completare, când necesitatea va cere, și alte personalități din cele mai competente, din afară de Academie (și care nu participă la concursul pentru premiu), personalități: ca pictori, sculptori, compozitori muzicali, juriști etc. Art. 6. — Secția literară a Academiei Române, pentru a se fixa asupra premierii lucrărilor prevăzute la Nr. 1-3, și tot așa Comisiunile speciale ale Academiei Române, pentru a se fixa asupra premierii lucrărilor prevăzute la Nr. 4
Carte ..., vol. I by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/492_a_1296]
-
3 * * * 3 * * * 3 * * * 3 * * * 3 Postfață 3 Vă invităm să vizitați site-ul Editurii Junimea, la adresa www.editurajunimea.ro, unde puteți comanda oricare din titlurile noastre, beneficiind de reduceri. Redactor: Simona Modreanu Tehnoredactor: Florentina Vrăbiuță Editura JUNIMEA, Iași ROMÂNIA, Strada Pictorului nr. 14 (Ateneul Tătărași), cod 700320, Iași, tel./fax. 0232-410427 e-mail: junimeais@yahoo.com www.editurajunimea.ro PRINTED IN ROMANIA * Moartea astăzi, în Știință și religie (Ed. Basarab Nicolescu), p.142. ----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------6 Maria Octavian Pavnotescu 7 Galeria cu antichități
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1534_a_2832]
-
în nas cu portretul candidatului la alegeri căzut pe locul trei și plecat la niște rude din Turcia pentru achiziționarea de taragonga. Portretul omului politic este colorat în uleiuri ecologice al căror preț galopează, de unde și scurgerile peste semnătura celebrului pictor intrat astfel în anonimat. Portretul este încadrat, în stil victorian, de două sicrie și o cutie cu spermanțet. Trecătorul neavizat ar trece mai departe dacă un micuț anunț de deasupra bărbatului din tablou nu l-ar reține: “Confecționăm autoportrete artistice
CÂINELE DIZIDENT by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/505_a_1289]
-
care, spre bucuria Întregii omeniri, a căzut Într-o grotă. În scurt timp, locul avea să fie supranumit „Sixtina preistorică”. S-au făcut comparații cu Goya, cu Piero della Francesca, Însă-n cele din urmă concluzia a fost că nici un pictor n-ar fi putut lucra atît de bine, nici o școală n-ar fi reușit să dea un reprezentant atît de strălucit mai ales la data cînd a fost terminată lucrarea. Pereții grotei sînt Împînziți cu adevărate sarabande de bouri, bizoni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
nu se mai știe nimic. Nici despre artist. S-a stabilit doar că nu s-a bucurat de o faimă mondială, deoarece nu i s-a mai găsit cadavrul. CÎțiva savanți au sugerat că acei fossilis colegi de cameră cu pictorul au anticipat părerea lui Lenin despre artiști și, deși nu comunicau prin cuvinte, au comunicat cu maestrul care le făcea grota de rîs prin cîteva gesturi tăioase, aproape magice, și omul s-a cărat de tot din vizuină, fără să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Keitel și Keith Carradine care n-a mai prins niciodată o asemenea partitură) și o de treizeci de ani Încă nedepășită galerie de tablouri. Motivul pentru care poți vedea filmul de foarte multe ori, așa cum te duci la muzeu, sala pictorilor flamanzi. Lucrat pe pînză, În filigran, cu filtre de culoare, Dueliștii are nu doar un subiect perfect, dar și o imagine debordantă, o uluitoare bogăție de lumini, cadre, unghiuri, fizionomii surprinse În scene picturale. Keitel reușește un memorabil rol de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
am vrut să spun trei, un roman care are pe puțin zece, și iei și premiul la Cannes. Film și premiu și tot mai multe cronici pentru cucoane elevate spiritual pe neașteptate și oameni cu basca pe-o sprînceană, ca pictorii, splendidă ecranizare, zice toată lumea aceea care aplaudă cum a văzut că se face la televizor, cu degetele lipite și palmele perpendiculare una pe cealaltă, deodată ropotele se Întețesc, li se pare c-au Înțeles ceva. Ce au Înțeles e din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
imoral se purta el cu femeile, cum le trata ca pe niște curve ordinare ce erau, cum sufereau ele minate pe dinăuntru de geniu, cum Îi făceau acestuia tot mai deși copii, care nu-l prea interesau, rezultînd că pe pictor nu-l interesa decît centrul de greutate al doamnelor. În afară de-o singură scenă - unde explică de ce preferă să lucreze În atelier, la lumina reflectoarelor, și nu În natură -, nimic din interioarele unuia dintre cei mai mari artiști ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
microscopice piațete, se Înșiră restaurante cochete, cu prețuri inaccesibile. Casa lui Rubens. Închisă. Muzeul Groot. Deschis. Intrăm, Rembrandt, Rubens (aproape trei săli), Brueghel, Frans Haals, Jan Steen, Jacob Isaaksz Ruisdael, Jan van Eyk, Adriaen van Ostade, Împresurați de foarte mulți pictori flamanzi mai puțin cunoscuți, ceea ce nu Înseamnă nimic, te Înmărmuresc la fel ca marii maeștri. Nu mă pot abține, mă uit În jur, apoi ating ușor, pe furiș, o pînză cu vîrful arătătorului. Mă absoarbe ca un expir și dispar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
Îi dă cu papucul, Îi trage palme de față cu prințul rus, pe urmă-l pupă. Apoi Îl aruncă În pivnița umedă. Îi zice că l-a iubit pătimaș, dar acum inima ei este moartă. Ca atare se ivește un pictor neamț ce execută tabloul Venus Înveșmîntată-n blănuri. În timp ce pozează, Wanda Îi mai arde-un bici lui Gregor, pe urmă pictorul vrea și el. Apare Alexis Papadopolis (Apollo), care-a luptat Împotriva turcilor și e foarte bogat. Idilă Wanda-Alexis, Severin vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
pivnița umedă. Îi zice că l-a iubit pătimaș, dar acum inima ei este moartă. Ca atare se ivește un pictor neamț ce execută tabloul Venus Înveșmîntată-n blănuri. În timp ce pozează, Wanda Îi mai arde-un bici lui Gregor, pe urmă pictorul vrea și el. Apare Alexis Papadopolis (Apollo), care-a luptat Împotriva turcilor și e foarte bogat. Idilă Wanda-Alexis, Severin vrea să plece, nu pleacă, imploră să fie sclavul ei chiar dacă rămîne și grecul (principiul terțului inclus). Survine o altă discuție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
e vorba de-o schimbare ultrarapidă a mîinii cu care se execută onania și partitura. Nu știu. Știu doar că laureatul atîtor premii literare ne prezintă subiectul, existent doar În spațiul ridicolului, Într-un ambalaj intelectual rafinat, cu muzică, Kafka, pictori, Tocqueville. Ca și cum ai intra Într-o cameră Înțesată cu cărți și spațiată prin mobile splendide, ai auzi o felație appassionată În surdină și, Înaintînd spre centrul Încăperii, ai descoperi sicriul răpitor al scriitorului, de argint, iar Înăuntru, chiar pe el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
puteți cere la direcție. De-bia atunci Adrian își dădu seama că are gene enorme, artificiale. Îi văzuse, la început, numai ochii: erau verzi, adânci, lăsîndu-i impresia că i-a mai văzut odată, de foarte aproape, dar cînd? Cînd? - Întrebați de pictor, continuă doamna ușor intimidată. Artistul laureat al hotelului, i s-a spus mai târziu, evident în glumă... - Sau, și mai bine, o întrerupse tovarășa ei, căutați vitrina de lângă Sala catalană, vitrina în care s-au păstrat lucruri de-ale lui
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
mă întreb dacă mai merită osteneala. Deși... Se întrerupse și se așeză din nou în fotoliu. Apoi își privi concentrat tovarășul, ca și cum ar fi încercat să-l recunoască. - Deși, continuă, când adineaori, în ascensor, am auzit pentru întîia oară de pictor, de artistul laureat, am simțit cum mi se fac semne. Semne, repetă el, subliniind cuvântul, și, vă asigur, nu mă înșel niciodată: le simt și le presimt de departe, deși nu le înțeleg numaidecât, vreau să spun, nu le descifrez
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
întrebă bătrânul. Cred că am văzut-o și eu. Nu poate să fie departe, adăugă, îndreptîndu-și privirile către oglinzi. - Știu unde e, reluă Adrian. Și mi s-a vorbit și de o vitrină în care sânt expuse diferite obiecte ale pictorului laureat. Mă veți întreba de ce mă interesează pe mine, poet, obiectele unui pictor. E greu să vă explic, pentru că, deocamdată, simpatia aceasta constituie și pentru mine o taină, un mister. Dar am simțit că mi se fac semne, și am
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
departe, adăugă, îndreptîndu-și privirile către oglinzi. - Știu unde e, reluă Adrian. Și mi s-a vorbit și de o vitrină în care sânt expuse diferite obiecte ale pictorului laureat. Mă veți întreba de ce mă interesează pe mine, poet, obiectele unui pictor. E greu să vă explic, pentru că, deocamdată, simpatia aceasta constituie și pentru mine o taină, un mister. Dar am simțit că mi se fac semne, și am simțit asta în ascensor, când o frumoasă doamnă mi-a vorbit de pictor
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
pictor. E greu să vă explic, pentru că, deocamdată, simpatia aceasta constituie și pentru mine o taină, un mister. Dar am simțit că mi se fac semne, și am simțit asta în ascensor, când o frumoasă doamnă mi-a vorbit de pictor, de certitudinea lui - dar poate că e mai mult decât o certitudine, poate că e o legendă - în sfârșit, de proverbiala lui butadă că într-un ascensor, ori urci, ori cobori, e același lucru, căci numai direcția variază. Dar asta
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
prind din nou firul. Pentru că undeva, nu știu când, probabil când mi-am dat seama că am întîrziat și i-am spus șoferului să mâne mai repede, s-a rupt firul... Și când doamna din ascensor a adus vorba de pictorul laureat și de vitrina de lângă Sala catalană, eram gata-gata să prind din nou firul, dar s-a întîmplat ceva și iar s-a rupt. Dar acum, dumneavoastră, și nici nu știu cum să vă mulțumesc, dumneavoastră ați ghicit că este o legătură
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
așteptat încă cel puțin douăzeci de minute... Femeia se oprise în fața vitrinei. - Nu, nu e asta, auzi pe cineva în spatele ei. Nu e vitrina artistului laureat... - Dar, în fond, despre ce este vorba? de ce-i spune artistul laureat? - Era un pictor. A venit aici, demult, pentru câteva zile, și a rămas. Nu se mai îndura să plece. Îi plăcea să se plimbe cu ascensorul. Pentru că, afirma el, ori spui "jos", ori spui "sus", ori urci, ori cobori, este totuna... - Evident, interveni
Maitreyi și alte proze by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295580_a_296909]
-
e curat noroc, vere. Și fiindcă veni vorba, știi ce anecdotă circula „pe sub mână” în vremea ceaușeștilor? Nu știu. Așa că fă bine și scoate-o la lumină. Dălcăușii din jurul ceaușeștilor, știind că acestora le plăcea să se vadă pictați, angajau pictori mari... Până la urmă, a picat în plasă și Corneliu Baba... Când, în sfârșit, portretul a fost înrămat, Ceaușeasca a venit să-l vadă. A privit lung-prelung la tablou... Când a dat cu ochii de semnătură, trebuie să-ți imaginezi ce
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
sfârșit, portretul a fost înrămat, Ceaușeasca a venit să-l vadă. A privit lung-prelung la tablou... Când a dat cu ochii de semnătură, trebuie să-ți imaginezi ce a urmat!... Auzi dumneata. Să creadă că așa și-ar fi intitulat pictorul tabloul... “Baba”. Am râs mult, dar, când am văzut turnul pentru apă din spatele Universității “Al.I. Cuza”, am rămas cu ochii pironiți pe el. Ieșeanul a băgat de seamă și m-a întrebat: Te-a furat peisajul, vere? Cam așa ceva
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
să nu zăbovim prea multă vreme pe acolo, că nu de alta, dar ni se usucă beregata ca la găini când au cobe. Așa vom face, dar înainte de a ne despărți, am să-ți spun că la Hanul Trei Sarmale pictorul Octav Băncilă avea o cameră a lui, din primăvară până hăt în prag de iarnă. Și nu știu dacă îți spun o noutate, dar Băncilă a făcut portretele lui Toader Luca și soției sale, portrete care au ajuns la Muzeul
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]
-
noutate, dar Băncilă a făcut portretele lui Toader Luca și soției sale, portrete care au ajuns la Muzeul de Artă din București. Portretele lui Costache Luca și al Coanei Tinca sunt în stăpânirea pinacotecii ieșene. Fiindcă a venit vorba de pictori, am să-ți spun că Emanoil Bardazare a făcut un tablou reprezentând hanul într-o zi obișnuită, când țăranii se întorc de la târg și... poate se opresc pentru câtva timp să cinstească un țoi de rachiu... Atunci, s-o pornim
Ce nu ştim despre Iaşi by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/549_a_868]