19,653 matches
-
mijlocul galaxiilor, propria noastă supraviețuire. Escatologia își află în vocea lui Oesterheld unul dintre interpreții ei memorabili. Pornind din mijlocul unui cartier oarecare din Buenos Aires, Marcianeros sunt, înainte de toate, o ficțiune dedicată încercărilor inițiatice la care este supus un om obișnuit din orașul tangoului. Ramon Rosales, mecanicul care dă viață exigentelor comenzi ale unui enigmatic vizitator, este proiectat, odată cu această întâlnire mirabilă, în arcanele unei conspirații ce depășește, prin anvergură, așteptă rile sale. Ca și Juan Salvo, „eternautul”, Rosales este chemat
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
tânără, de-abia i se căsătorise singurul copil pe care-l avea, iar ea n-a apucat să ajungă bunică. De ce mor oare oamenii atât de oameni înainte de a le veni timpul? De dormit dormeam de acum, dar cum ne obișnuisem cu apă și pâine, cu pâine și cu apă, bucatele astea nu mai renunțau la noi. Distracția era pe gratis. La miezul nopții, după binecuvântarea pedagogului și stingerea luminii, domnii elevi de clasa a VI-a, foarte aproape de absolvire, treceau
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
să se ție de șotii, să facă farse. Uneori de extrem pericol. Aproape toate satele din vecinătatea Necrasovcăi aveau școli noi. Doar a lui Petrică era o amărâtă de chichineață, cu ziduri de lut și pălărie de stuf. Rușine mare. Obișnuiam să mă duc de multe ori, seara, la un restaurant-grădină de vară a unui evreu, grădină intrată în obișnuința lumii "La Abrumcic". Alături de cei câțiva copaci vii mai erau și câțiva de natură statică pictați pe copertine. Abrumcic bătrânul avea
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
Verbanov, jos, la șosea. Prietenia cu familia Ion și Lucreția Vulpe s-a strâns din ce în ce mai mult, până ne-am făcut cumetri. L-au botezat pe Coca. Am făcut cumetrie mare cu foarte mulți invitați dar fără daruri, că nu se obișnuia. Timpul trecea, băieții creșteau și se apropia iar 1 septembrie când nu mai aveam speranță să fiu numit. Totuși am făcut cerere opțională pentru școala din Marineanca (Marinovca), comuna Dermedere. Am făcut cererea la sfatul colegului Vasile Priceputu care ceruse
Vieți între două refugii by Aurel Brumă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/565_a_753]
-
singurătatea resimțită într-un sat din Luxemburg: nimeni nu mânca semințe pe banca din fața casei, nu mă simțeam nici admirat nici bârfit, ceea ce mă făcea să mă întreb dacă exist. Am simțit ca dispărute reperele unei existența în funcție de care eram obișnuit să mă definesc. De ce ajunge să ne plictisească celălalt? Așteptăm de la cei pe care îi cunoaștem să reprezinte o continuă aventură? Nu ne place modul de-a fi al celui care ne plictisește (dar nu chiar atât de mult pentru
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
fel de simbioză între parazit și gazdă. Suntem într-o zonă a lumii în care domnia legii nu are tradiție; acest spațiu a fost dominat mii de ani de forță și de bunul plac. Avem nevoie de timp să ne obișnuim cu semnificațiile conceptului de lege. Existența noastră se ascunde în spatele conului de umbră lăsat de etichetele ce ni le aplică semenii. Suferințele unui mod de-a fi: a trăi prin intermediul proiectelor. Ești întotdeauna în alt loc decât cel creat de
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
structurare a lui la modul posibilului); ceea ce înseamnă un primitivism al conștiinței, deci al omului. Poate părea paradoxal pentru un post-modern ce înțelege totul prin prisma științei (fără ca știința să poată fi înțeleasă prin ea însăși), însă tocmai ceea ce se obișnuiește a privi ca înapoiere spirituală, religia, a dat naștere de fapt spiritului; și aceasta ar fi o explicitare făcută în maniera științei. Fiecare durere reprezintă o scurtă vizită (de curtoazie!) pe care ne-o face moartea; așa, ca să nu uităm
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
elevilor modelată într-o formă adecvată învățării). Din această perspectivă motivarea învățării capătă un loc deosebit de important, ea trebuind să fie văzută ca intervenind și în modelarea personalității. Despre șabloanele gândirii (o altă perspectivă asupra mentalității sau perpetua inocență). Suntem obișnuiți ca pentru tot ceea ce ni se întâmplă să găsim vinovați; prima reacție pe care o avem când o pățim este să căutăm rapid un vinovat; altul decât noi, evident. Asta ne liniștește un pic. Dacă nu l-am putut identifica
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
lor. Cine scapă acestei tendințe progresează (Să nu mă întrebați către ce!). Progresul poate fi gândit ca tendință de a împlini toate posibilitățile omului de-a fi. Ce ne scapă atunci când idolatrizăm progresul e că aceste posibilități includ și ceea ce obișnuim să considerăm a fi răul. În Hermeneutica subiectului M. Foucault amintește (p. 20) sensurile verbului therapeuein (cunoscut nouă sub forma terapeutică sau terapie): îngrijiri medicale (autorul pune accentul pe îngrijirea sufletului), serviciul pe care un servitor îl face stăpânului dar
Din alchimia unei existenţe. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Imaginative/1406_a_2648]
-
fiecare. Și, într-adevăr, într-un minut, erau deja așezați. Și se holbau la el. ...Să te afli într-o sală de lectură, șezând la o masă pe un podium, în fața unui public: era un lucru cât se poate de obișnuit pe Pământ pentru profesori și oratori în general. Fu nevoie de un efort mintal conștient din partea lui Gosseyn pentru a alunga aceste asociații automate din memoria sa. Nu pentru că aceste amintiri stereotipe l-ar fi făcut mai puțin conștient, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
Se opriră din fugă și-ncepură să se-nvârtă și ei în loc. Reacțiile țineau direct de talamus. Dar o altă posibilitate îi veni în minte lui Gosseyn. Aceștia erau oameni trecuți prin multe încercări. Aici se aflau niște oameni atât de obișnuiți cu tratamente dure și cu duplicitatea încât, evident nu trebuiau să simtă decât ușurare dacă băiatul-âmpărat era îndepărtat pentru totdeauna. Și totuși... La fel de evident dacă împăratul mai putea fi încă salvat, atunci fiecare trebuia să aibă grijă ca, pentru ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
fără căsătorie? Din moment ce Semantica Generală nu interzicea în mod expres relațiile sexuale în nici o situație, Gosseyn Trei avu neplăcuta senzație că trebuie să raționeze mai rapid. Dar rămase calm. Și spuse: - Un individ instruit după teoria Semanticii Generale, doamnă, este obișnuit să ia în considerație mai multe din realitățile unei situații, decât o persoană fără o asemenea instrucție. Trebuie să recunosc că în momentul acesta nu îmi vine în minte un tablou general al tuturor factorilor pe care o femeie, instruită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
care se frecau de husele moi, luxoase pe care stătea. Intre aceste zgomote - o liniște de mormânt. Camera de recepție continua să-i ofere spre admirație luxul unui apartament care fusese decorat și mobilat pentru a satisface cerințele unor oameni obișnuiți cu o bogăție nemăsurată. Dar, oricum, asta nu făcea decât să-i accentueze sentimentul că era un intrus, fără nici un fel de cunoaștere a ceea ce-l înconjura. ...Este destul de ridicol - gândi el. Incredibil, unul din cele mai mari evenimente din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
să aibă legătură cu... tot ce se întâmplase... Și totuși, cum se explică faptul că Gosseyn închiriase o cameră în hotelul unde Paznicul Foarte Important lucra în tura de noapte? Părea o slujbă atât de comună, un tânăr atât de obișnuit, de normal, cu căsuța lui, întâmplător - așa părea - așezată aici, pe deal. puțin mai la o parte și deasupra locului unde Mașina Jocurilor se adresa în fiecare zi cât durau jocurile miilor de oameni care veneau periodic în speranța că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
În ce-o privește pe acea femeie, după ce mi-am luat gradul în S.G., am îndemnat-o și pe ea să urmeze cursurile, Le-a urmat și după o vreme, am descoperit că ceva din interiorul său începea să se obișnuiască cu moartea soțului ei, și că un bărbat pe care-l cunoștea, o remarcase pe neașteptate și o invitase la cină Nu după multă vreme, a încetat să vină să mă mai vadă. Dar se schimbase ceva în ea. Avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
suna ca o întrebare. Tonul bărbatului era mai ridicat. - Doamne, Dumnezeule, spuse el. Rubri, ce bolboroseală mai e și asta? Șocul resimțit la acest schimb de replici se răsfrânse și asupra lui Gosseyn. Îi trebuiră câteva secunde pentru a se obișnui cu sentimentul neașteptat că el era într-un fel responsabil pentru ceea ce se întâmplase cu acești oameni. Adresându-se lui Neggen, întrebă: - Soția ta? Omul dădu din cap, dar expresia îi era încă acuzatoare. - Ce este cu ea? Gosseyn își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
deranjată la minte. Fiind străină pe Pământ, fără posibilitatea de a se întoarce, sau reîntoarce - decât dacă voia asta în mod special - atunci, în mod automat, putea accepta situația de soție - numai-de-zi. Și, cu trecerea anilor, poate avea să se obișnuiască cu ideea unei căsnicii speciale. - Asta, spuse Dan Lyttle, dacă nu reușesc să găsesc o slujbă de zi - așa cum m-am gândit să fac. Dar asta s-ar putea să ia ceva timp. În timp ce asculta această relatare, Gosseyn Trei avu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
este decât un capăt liber cenușiu, extrem de mic, pe care numai un expert l-ar putea identifica drept anormal; dar cuvântul acesta, "fantastic" este prea dramatic. Urmă o tăcere lungă. Bărbatul înalt, într-un halat alb de medic atât de obișnuit în munca de laborator, se ridică în picioare. - Domnilor, spuse el, refuz să-mi cer scuze pentru reacția mea. Am crezut că am învățat să accept super-creierul lui Gilbert Gosseyn în mod filozofic, dar ceea ce am văzut mi-a sugerat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85124_a_85911]
-
Tatiana cu lacrimi în ochi. Aceasta a fost cea mai mare lovitură pentru familia Busuioc, în special pentru Tatiana care luptase din răsputeri să-l ducă pe drumul cel bun pe care el n-a voit să meargă. Așa cum se obișnuiește în practica de toate zilele, te doare când nu ți se oferă o posibilitate, însă mai mult te doare când tu oferi o posibilitate cuiva și îți este respinsă de acel cineva, mai ales când acel cineva îți este o
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
iubire! Îi urează Elena când Cecilia pornește spre ieșire. — Ce crezi, că sunt la prima întâlnire? —Asta să fie cu totul și cu totul deosebită. Stai să te pup, ca să-ți meargă bine. — Nebunatică! O strânge tare în brațe, cum obișnuia Cecilia, în timp ce Elena o săruta. 49 — Îmi pârâie oasele de atâta strânsoare, Ceci! —Așa, ca să nu mai fii atât de băgăcioasă. Matei era mult mai vitregit, ai lui considerându-l experimentat în raportul cu fetele. Nu se putea plânge că
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
când i-a văzut împreună. Cei care n-o cunoșteau pe Cecilia discutau: — De când umblă Matei cu fata asta? — Până azi nu i-am văzut împreună. — În ultimul timp era cam rezervat, nu-l prea mai vedeai cu fete, cum obișnuia. Probabil are o relație mai veche cu ea, dar nu s-au afișat. — Cine este? Arată foarte bine. —Lucrează la noi la tribunal, le-a satisfăcut curiozitatea o funcționară de la această instituție care îi auzise ce discutau. —De mult? —De
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
Să ne adunăm ce avem pe aici, să le ducem la mașină ca apoi să încheiem cu plimbarea. Logodnicii au fost primii care au pornit la plimbare, urmați de Cecilia și Matei. El a luat o întâi de mână așa cum obișnuiau să se plimbe, apoi a simțit nevoia de a-i avea corpul mai aproape. Atunci a luat-o de după mijloc, strângând-o lângă el și sărutându-i din când în când mâna, în timp de discutau despre sentimentele frumoase ale
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
mai mult Matei. Sunt însărcinată cu copilul tău, radiază de satisfacție Georgeta că l-a dat gata pe Matei și în perspectivă pe Cecilia. —Ești nebună. Nu se poate, sare ca ars. Nu știi că am făcut sex protejat, așa cum obișnuiesc. Ba se poate, ai uitat tu,îi ia mâna Georgeta și i-o pune pe pântecele ei ținându-i-o acolo, nelăsându-l să și-o retragă. Așa, iubește-mă ca și atunci când l am conceput. Georgeta ar fi vrut
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
retrovizoare, Cecilia. —Ești cea mai frumoasă fată, ți-o spune un chirurg cu experiență. —La bisturiu sau la femei? — La toate, răspunde chirurgul pornind mașina ca nu cumva Cecilia să se răzgândească și să coboare. Ajungând lângă parcul în care obișnuiau să se plimbe, oprește în parcare, o ajută să coboare și intră amândoi în parc. —De cine îți este rușine? De florile care te îmbie cu mireasma lor, de vrăbiile jucăușe care merg să se culce, de... — Ajunge! romanticule incurabil
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
în oraș cu Alexandra. Mai am eu ceva, dar nu-mi ajung. Caută în portmoneul meu, în buzunar la haină și ia-ți de acolo, șmechere. —Merci! După masă, Matei n-a putut rămâne în casă să se odihnească așa cum obișnuia; s-a îmbrăcat și a plecat fără țintă. I-a întâlnit pe logodnici care și ei au observat că ceva îl apăsa. Nu arăți bine, Matei, de ce? Am jignit-o pe Cecilia fără motiv și ea, pe bună dreptate, s-
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]