2,110 matches
-
fost sfârșitul. Acasă, în toaletă. Asta mi-a relatat Paul Daian. Că doctorului Prelipceanu i s-a făcut frică și a fost imposibil să-l mai țină: făcea tot timpul scandal, înjurând partidul, președintele țării. V.P.: Legat de scandal și înjurături, cum a fost episodul cu Virgil Mazilescu în Piața Romană? Știu că ați fost martor ocular. C.I.: Legat de treaba aceasta, fac o mărturisire: eu l-am auzit înjurând în Piața Romană. Treceam pe-acolo, și el striga tare cât
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
între Viena și Stanbul? (Nu judecăm aici comportamentul său admirabil în fața morții). De ce a fost încheiată pacea de la Buftea, separat de Aliați? De ce românii au plecat alături de germani contra bolșevicilor, iar mai apoi au întors armele, oferind camarazilor motiv de înjurătură: „Românii sunt curve...” (când cu unul, când cu altul, după „enteres”...). La întrebările mele, mai mult sau mai puțin îndreptățite, tânăra jurnalistă nu mi-a răspuns nimic. Dreptul ei! Eu am continuat să-i citesc comentariile, câte mi-a mai
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
între Viena și Stanbul? (Nu judecăm aici comportamentul său admirabil în fața morții). De ce a fost încheiată pacea de la Buftea, separat de Aliați? De ce românii au plecat alături de germani contra bolșevicilor, iar mai apoi au întors armele, oferind camarazilor motiv de înjurătură: „Românii sunt curve...” (când cu unul, când cu altul, după „enteres”...). La întrebările mele, mai mult sau mai puțin îndreptățite, tânăra jurnalistă nu mi-a răspuns nimic. Dreptul ei! Eu am continuat să-i citesc comentariile, câte mi-a mai
Ambrozie şi poşircă by Gheorghe Drăgan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1140_a_2067]
-
de carton pline cu ceea ce părea la prima vedere să fie niște manuscrise. Cineva muncea într adevăr în acel spațiu subteran ramificat în mai multe direcții, îi auzeam respirația și din cînd în cînd mormăiturile, ba chiar și cîte o înjurătură. să fi fost oare tot omul nostru, paznicul atît de generos cu noi, dispus pentru 50 de euro să ne deschidă chiar și subsolurile Casei monteoru ? Guy Courtois extrase dintr-una din cutii o pagină plină de semne bizare și
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
primu pas dintr-o via crucis privată. Cum am dat formolaru, am și bunghit mișcarea totală dă repulse. Unii mi-a Întors spatele pă față. Altuia i s-a distorsionat moaca la vedere. Doi sau trei au formolat pă față Înjurături și garagațe. Ăl mai indolgent mi-a arătat ușa aia dă să-nvârte și ș-a lăsat mâna strânsă perpendicular În Încheietura ăluilant braț. Nimeni nu mi-a dat vro chitanție ș-am priceput că iera mai bine nici să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
posibilitățile de a pleca pe furiș din Vladia. Ajunsese rău de tot adjutantul Popianu, dar se străduia măcar să iasă la liman. Și chiar în acea noapte a plecat de-a dreptul prin vii, cățărîndu-se pe buza rîpei cu icnituri și înjurături printre dinți, dar reușind ca, spre dimineață, se afle la o distanță bunicică de vechiul aerodrom, în drum spre Comana. A doua zi seara se găsea în trenul de București, rupt de oboseală, dar cu mintea limpezită, cu un plan
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
devin conștient că exist. Explorarea lumii, a vieții proprii de copil care a urmat, era legată de această primă tresărire. Vedeam cum veneau la noi oameni, care vorbeau cu tata și cum din ceea ce spuneau izbucneau hohote de râs, sau înjurături de admirație, sau sticliri de ironie în priviri, dispreț sau satisfacție secretă, o plenitudine a trăirii, o jubilațiune intensă, adesea pentru un singur cuvânt rostit de al lui Bașă, capiule și ce i s-a răspuns, căscăundule, ce putea spune
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
c... pe mă-ta de zăltat", asta da, era ceva senzațional, căci descopeream cum forța cuvântului îmi dezvăluia brusc că omul poate gândi simultan două lucrurî care se băteau cap în cap, urarea să-i fie bună inima aceluia, și înjurătura că era un smintit. Putea fi înjurată muierea cu tandrețe, și i se făceau obrajii roșii și se învîrtea pe loc ca o găină beată că era iubită, și dimpotrivă, un cuvânt blând dar rostit cu o cruzime rece o
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Eram prieteni. - Ești băiat citit, a încheiat el în cele din urmă. Dobrinescu mi-a spus că ai discuții cu cei dintr-a opta, care te vizitează și că ai citit tot felul de filosofi. Cum se împacă filosofia cu înjurăturile de mamă? Aș fi vrut să-i răspund că totul a pornit de la vizita acelei doamne și că... Dar nu aveam gânduri limpezi ci doar o stare de spirit de revoltă care nu-și găsea cuvintele. - Domnul Lascăr vorbește în
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Afară vedem totdeauna cerul albastru, sau norii, care ne protejează cu ploile lor și simțim pașii noștri stăpâni pe lume, până nu suntem loviți și inima nu ne bate să ne spargă pieptul... Trăisem astfel de lovituri; palma grea, țărănească, înjurătura, cuvântul trivial, josnic, la adresa mamei mele, se abătuseră adesea asupra mea. Familia însă, cât era ea de dezbinată, mă protejase. Astfel de oameni pe care nici un gând înalt nu-i călăuzea, erau disprețuiți de tatăl meu. Îi cunoșteam pe toți
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
nimic, într-o euforie întețită de pahar, pe care el cerea mereu să fie din nou umplut. Miron Paraschivescu, care ne ajutase să debutăm, spunea despre el că "are geniu" și făcea din mână în aer elipse largi însoțite de înjurături de admirație, adică unul ca el nu mai există și se îneca de entuziasm spunând aceste cuvinte... Povestirile lui erau cețoase, viziuni de vis, adesea de coșmar, cu roboți care prind viață și ucid pe creatorii lor... Frankensteini văzuți la
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
întunecoase... Afară o luarăm pe jos; Gheorghe simțea nevoia de mișcare. Mergea repede... - Mi-e prieten, zise el, vindeam braga în București, m-a ajutat să mă fac șofer ca el și să intru în Legiune. Neatent, răspunsei printr-o înjurătură, trimițîndu-l pe Megherel la origine, pe el și tot neamul lor din Cățelești. - De ce? zise Gheorghe mâhnit, e un băiat bun, ți-a făcut ceva? - N-a avut ocazia, îi răspunsei. - Nu, pe mine m-a ajutat... Dar Gheorghe, el
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
o bancă la alta, stârnind râsete pe unde trecea. Ce le povestea? Avea un puternic accent ardelenesc, și în limbaj un argou de la el din sat, care nouă, regățenilor, ne stârnea o veșnică încîntare, mai ales când tăceam schimb de înjurături: el râdea de-ale noastre, neînțelegîndu-le încărcătura, noi de-ale lui, tot așa, fiindcă ne scăpa semnificația. Călca-te-ar vaca neagră! Sau, bolîndule! Ei și?! Mare lucru să te calce o vacă, fie ea și neagră... Cât despre "bolînd
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
mult și bine, dădeam din umeri. Iar când eu, furios, îi spuneam: f... în... pe mă-ta!, îi sticleau ochii de veselie, nu înțelegea nimic, adică să-l eu pe el, pricepea și îl amuza, dar a doua parte a înjurăturii, mă-sa adică, ce rol mai avea? După un timp deveni curios de lecturile mele și îi povestii că ei, ardelenii, dăduseră mari scriitori. Îi cunoștea? Nici pomeneală, dar curând începu să-i citească, să-și dea și el seama
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
la distanță, prudent. În clipele următoare zării în depărtare, înaintînd spre piață tancuri, care făceau să se cutremure pământul. Pătrunseră în piață, intrară printre coloanele care răcneau ridicând mâinile în sus, ocoliră statuia și pieriră pe unde veniseră. Auzii huiduieli, înjurături: huooo!... huooo!... Și din nou cântece întretăiate, isterice, hărmălaie de glasuri... Camarazi, camarazi, încolonarea, mergem spre Piața Victoriei... Nu vă temeți de hidra masonică.. . Aha, va să zică ăștia erau nasonii, masonii... Și iarăși: ta-ta-ta-ta! De astă dată era aproape, la dreapta
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
noi îl iertam tocmai fiindcă știam că e hoț, rămânea între noi, nu-l reclama nimeni. O dată a purtat pantofii altuia câteva săptămâni. Păgubașul năvălea asupra lui, era târât pe jos, bumbăcit zdravăn, dar pe urmă se ridica, răspundea la înjurături, mereu cu un surâs și o sclipire vicleană în ochii lui care se înecau parcă în sudoare. Nu învăța nici bine, nici prost, făcea parte din galeria de tipi ai clasei, el era hoț, altul era gras și onanist, Tănase
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
să-i dea drumul la tipar. A doua zi, când s-a dus la redacție, a văzut că articolul lui nu apăruse. A făcut scandal. O asemenea porcărie, chiar lui (adică să i se taie astfel ciubucul) și strigăte și înjurături. Ceilalți l-au as- cultat, l-au lăsat să strige, pe urmă i-au spus că articolul său fusese cenzurat. Cenzurat? Cum, imposibil, de cine? Să i se dea numărul ștampilei cenzorului. I s-a dat. Era numărul lui. Își
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
să fie strident vizibilă, ca în capitolul anchetării la Securitate a lui Ilie Cazane, unde se notează, pe jumătate de pagină, ceea ce e trecut în dosar sub formă de întrebări și răspunsuri și, pe cealaltă jumătate, ancheta propriu-zisă, cu bătăi, înjurături și fabricare de minciuni. De obicei, autorul este mult mai subtil, investindu-și arta în povestire și lăsând fructele ei să se coacă aidoma roșiilor lui Ilie Cazane. Astfel, capitole întregi se derulează, aparent, din dorința de a lămuri o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
de ani între momentul redactării și cel al publicării. După jumătate de veac, promit să dezvălui curiosului de pe forumul plin de nickname-uri toate numele implicate. N-ar fi rău însă ca până atunci să-și curețe puțin ograda electronică de înjurăturile anonime. Al doilea motiv îl găsesc în nivelul de reprezentativitate, generalitate a unor fapte, reacții, atitudini pentru mine dezamăgitoare. Mai trist decât faptul că sora mea mai mare s-a purtat astfel este faptul că eu anticipam, în bună măsură
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2212_a_3537]
-
visaseși și pe care ți-l închipuiseși, până când devenise aproape o obsesie. — Francesca Tyler, ce ți-a făcut biata mașină ca să merite așa un tratament? întrebă Stevie, atrasă în biroul lui Fran de zgomotul asurzitor al clapelor lovite și de înjurăturile repetate ale lui Fran în timp ce izbea în ele atât de tare, încât câteva rămăseseră prinse într-o îmbrățișare de metal. Adevărul era că Fran se simțea incapabilă să ia o hotărâre. Habar n-avea ce să facă în continuare și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
cucoane, și când am aprins, belciug s-a făcut pe omăt!... Și când a sărit al doilea peste istalalt, l-am luat și pe-acela la ochi, și când am slobozit l-am răsturnat curmeziș peste cel dintăi. Cu altă înjurătură, pădurarul se opri, privi în urmă la câni, după aceea își cercetă oțelele puștii. Da’ ceilalți? zise cuconu Grigoriță. —Ceilalți s-au dus la mama dracului. Ce erau să mai aștepte?... Boierul zâmbea mulțămit. Scoase, mergând, tutunul; dădu de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
o zărea nu ținea deloc să moară. Legendele ținutului Dunării nasc într-o clipă și cad ca frunzele, ca florile și ca fulgii viscoliți ai sălciilor. Omul meu, Ștefan Gâdea, a mormăit ceva. Am înțeles că-i aduce omagiul unei înjurături. —Frumoasă muiere, am răspuns eu. —Asta-i una Raruca, m-a informat Gâdea. Parcă s-a mai subțiat și a întinerit iar, s-a mirat el. Rudăreasa nu ne vedea însă; era atentă înspre un canal adânc ce dădea în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
pentru noi. Dintrodată dădu glas. Avea glas frumos. Îl pornise însă cu ceartă. Alei, Gogule, ce-ai făcut? Gogule maică, de-acu ne desparte Dunărea. Tu te duci și eu rămân. Tot nu vedeam pe Gogu. Am auzit numai o înjurătură răgușită. —Ce-am făcut? Hasta am făcut. Dacă-ți place, bine. Dacă nu-ți place... Acest răspuns, pe care nu-l pot da decât aproximativ și cu totul dezbrăcat de înfloriturile-i locale, avu darul să răsucească în loc pe Raruca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
goangele, de te umfli bute. Mai este vreme; se vede frumos soarele în pădure. Dă-i pace să se vadă; îți fac fum, ca să te apăr. Pe urmă te duci și te sui în polog. Goangele au avut parte de înjurătura sacramentală. Întrucâtva și pologul, și fumul. Soarele, însă, a fost cruțat; măreția lui de aur și purpură era deasupra celor lumești. Voiam să te întreb, moș Mitre... —Întreabă-mă. Voiam să te întreb, moș Mitre, de paserile care fluieră în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
un ton înfricoșat și răstit. Am înțeles imediat ce căuta: un obiect cu care să se apere. Asta m-a azvârlit brusc în realitate. Nimerisem ca un nătărău într-o situație penibilă luîndu-mă după poveștile lui Aristide. Furios, am trântit o înjurătură. Apoi am bâlbâit ceva care putea să semene cu o scuză, că am greșit casa, și am ieșit. Și, ca să fiu sincer, nici astăzi nu știu prea bine ce anume a determinat-o pe Marta să iasă după mine. Bănuiesc
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]