2,210 matches
-
ceva, nu venisem de-a surda. - Da, am fost chiar azi. - Cine e? - O țigancă, zic. - Și pentru o țigancă, Marine? Pusese întrebarea ei spontan și cu un patetism simplu, ca și când era pentru ea un adevăr de nezdruncinat că o țigancă nu putea lua decât tot un țigan... și iată, tocmai ea fusese schimbată astfel... Dumnezu i-a făcut pe oameni diferiți, de ce să se amestece între ei? Valul de fete și muieri care intrau și ieșeau din schimb se subțiase
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
se întunecă, ceva străin pune stăpânire pe ei, le spulberă frumusețea privirii, le ia surâsul, le chircește sufletul și le desfigurează chipul. Aș fi vrut s-o văd că arată ca înainte și i-am răspuns: - Și ce dacă e țigancă? Parcă dacă ar fi fost o prințesă ți-ar fi părut mai bine? Ne-am urcat în tramvai și ne-am așezat. O tristețe gravă, care îi mai armoniza chipul ei pe care îl știam frumos, se așternuse peste trăsături
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
neașteptată. Dar trăiești cu cineva, îi spui c-o iei, că vrei să-ți facă casă... De ce îi mai spui? Mai bine taci! - Da ce s-a întîmplat cu el? zic. I-ai făcut ceva? - Nu i-am făcut nimic! - Țiganca nu te-a vorbit de rău, dar mi-a spus că ea știe să aibă grijă de-un bărbat. Că așa e Ilie, trebuie să ai grijă de el. - Eu n-am avut grijă? - Eu știu? Așa i s-o
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
fi părut lui. Florica rămase tăcută. - Nu l-am gâdilat la tălpi, spuse ea deodată, sarcastică, și frumusețea pe care i-o cunoșteam străluci intens pe chipul ei. Țineam la el, dar așteptam să facă pasul. De ce nu-l făcea? - Țiganca e foarte mieroasă, zisei și izbucnii în râs. Dar ea avea lacrimi în ochi și rămăsei și eu tăcut. Într-un târziu o întrebai: - Și tu ce ai acuma? - .. . Am plecat din sat tot din pricina unui nătărău zise ea deodată
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
neroadelor și a urâtelor, să rămână singure. - Parcă ai fi o babă, îi spusei râzând din nou. Ai să te califici și o să-ți găsești tu un băiat cu care să te înțelegi. - Dar cum, zise ea, chiar cu o țigancă?! - Ei, asta e acuma, hohotii eu. Asta te doare pe tine! Dacă o să-ți spun că e grasă și urâtă, te pomenești că nu mai dormi trei zile... Izbucni și ea în râs. - Chiar așa, grasă și urîtă? Eu credeam
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
vrei să știi, spusei eu îmbătat deodată de propria-mi știință despre viață, pe care nu înțelegeam de unde o aveam, Ilie te-a iubit sincer, cât a putut și el, pe urmă n-a mai putut și a plecat. Pe țiganca aia nu trebuie s-o iubească. Tu ești de vină! Acum ai înțeles? Nu înțelegea. - Marine, ce spui tu n-are nici un rost... Ilie ținea la mine și eu nu pot să înțeleg ce l-a apucat de-a fugit
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
și încrederea. Încât am tăcut mai departe stingherit. Ea reluă încăpățînată: - Zici că n-a mai putut să mă iubească. Dar la început cum a putut? Era om în toată firea. - Să nu crezi, îi răspunsei, că i-a făcut țiganca farmece. - Nu cred în farmece. Dar atunci de ce s-a dus la ea?... Unde Dumnezeu o fi găsit-o, că am stat aproape tot timpul împreună... - Și ție nu ți-e frig aici? schimbai eu vorba. - Nu mi-e frig
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
zise el, de tocit pe bancă la școală, Pe-astea noi să le țin și eu de sus, adică de sărbătoare. Avea dreptate. Cine știe când aveau să-mi pice niște bani... Și atunci mi-am adus aminte de ghicitul țigăncii lui Ilie: un dar de bani... Da, iată, fusese... Și drumul pesemne era cel făcut de mine acasă... Nilă, încîntat, și ca să sărbătorim evenimentul, mă duse într-o bodegă. Cerurăm bere și debrețini calzi, cu muștar. - De fapt cât costa
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Șipote, în perioada august-septembrie 1906, Sadoveanu va folosi experiența acelei aplicații în scrierea povestirii. A fost considerată proză fantastică pentru prima dată de către Nicolae Manolescu, care a observat anticiparea temei „rătăcirii“, precum și stilul nuvelelor lui Eliade, mai exact din La țigănci și 12.000 de capete de vită. Fiorultc " Fiorul" Acum opt ani, aveam numai moșia de la câmp, îmi zise într-un rând cuconu Petrache. Țineam eu de mult să-ți spun istoria asta. Acolo, după cum poate știi, aveam o întindere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
vremea de care vorbim, vrăjmășia ajunsese foarte departe și partida nobilă era hotărâtă să întrebuințeze împotriva „topârlancei“ nu numai foarfece pentru tăiat cozile ori o bătaie soră cu moartea, dar chiar și mijloace mai hotărâtoare, care stăteau în puterea babelor țigance de la bordeiele de mai la vale de curte. În zilele liniștite și pline de lene ale sărbătorilor de primăvară, necontenit se adunau și țineau sobor și trimeteau șpioni cătră casa vătafului. Dar deodată băgară de samă că Cristina lui Alexa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
La apariția organelor de miliție care se foloseau și de câini de luptă, suspectul Stere , care locuia într-o casă fără gard, a dat să fugă. Dar văzând că este înconjurat de milițieni sa oprit. Concubina lui ,care era tot țigancă, ne-a declarat că Stere Petre avea coșmaruri noaptea, bănuia că va fi prins și întrebat fiind ce are, i-a recunoscut ei că a omorât pe cașierul Miclăuș Ion. Condus la sediul Miliției județțene Vrancea și cercetat, acesta a
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
fost gășiți și nici n-au trecut pe acolo. Verificările s-au mutat în cartierul Obor în comunitatea de țigani, fapt ce a făcut să se elucideze cazul. Din declarațiile soțului reiese că s-a căsătorit de tânăr cu o țigancă frumoasă din Dobrogea pe care Așadus-o la Focșani formând o familie respectată de comunitatea țiganilor, și care avea o sumedenie de copii toți fiind minori. Cum femeia mergea destul de des la rudele din Dobrogea , soțul a început s-o suspecteze
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
colo-colo pășind apăsat, numai aici, în camera ei tapisată cu flori palide, galbene, n-a intrat niciodată și n-are curajul să intre, ba chiar trece foarte repede prin fața ușii. Va atârna, probabil, după plecarea ei, vreun tablou cu o țigancă răsturnată pe o sofa, pe jumătate acoperită de fuste străveziu înflorate, cu țâțe imense, ca niște pepeni verzi, uitându-se la tine cu ochi tâmpi. Ochii ei. Nu, nu sunt ochii ei, greșeam și greșesc, nu mi-a trecut furia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
păpuși, păsări și animale din lut ars violent colorate, într-o glastră se amestecau felurite flori de plastic ușor prăfuite. Pe un scaun, la un capăt al patului, era așezat un televizor. Deasupra somierei atârna o reproducere de gang, o țigancă focoasă lângă un pepene verde crăpat, înrămată și acoperită cu geam. Și-a dat jos paltonul, și-a scos cizmele și în timp ce îi pregătea cafeaua, s-a schimbat în spatele perdelei înflorate, într-o rochie de casă subțire și închisă la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
simțea renașterea lumii în drumurile scurte prin orașul amețit de zgomote, ca un bolnav în convalescență, pregătindu-se să redevină colcăitor, amețitor, tumultuos, enervant, obsedant. Pe trotuare reapăreau desenele stângace ale șotroanelor. După prânz, copiii chiuiau. La colțuri de stradă, țigăncile vindeau flori proaspete, de câmp, nu de seră. Îi plăcea să le privească, de fiecare dată când se ducea în vreo vizită, oricât de scurtă, cumpăra buchete mari. Dar nu-și aducea flori și acasă. Nu-și cumpăra flori decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
cu un târșâit indiferent după cumpărături. Din camioane se descărcau cu zgomot navete cu pâine și cu sticle de lapte. În fața chioșcurilor de ziare se formau cozi. Țărani de prin împrejurimi se îndreptau spre piață cu coșuri cu legume timpurii. Țigăncile cărau pe umeri snopuri de flori. Cerul era portocaliu-roșiatic și răcoarea nopții nu se risipise. Oameni la început rari apoi din ce în ce mai mulți, grăbindu-se, grăbindu-se. Și deodată, glasurile, respirațiile, pașii, claxoanele, vociferările, zgomotul obloanelor ridicate, scrâșentul frânelor, clopotele tramvaielor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
parc în stânga, nu-mi place de el, e o iubire bolnăvicioasă, obsesivă, nu mai căuta nimic și nu mai aștepta nimic, cine vrea să rămână rămâne, nu trebuie să oprești pe nimeni cu forța și în general nu mai lăsa țigăncile să-ți ghicească. Ploua cu șuvoaie groase din botul trenului, se scurgeau diagonal și etanș, repede-lipit, cerul bleu-maro-pergament devreme, foarte devreme, eu eram atât de prezentă, că tot din jur semnifica, mă pierdusem pe mine pe drum în gară, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
acolo și cu bărba-su, tot țigan și el, fa, tu să nu te dai la băiatul ăsta, acum o să pot să vin mai des pe aici să văd dacă nu e vreo problemă... și se uită tot timpul la mine țiganca, femeie bună, deși cred că avea vreo 35, dar se ținea bine, observa, zâmbește șiret din mustrarea mea și povestește mai departe ca și cum, se uită tot timpul la mine așa, insistent și direct, m-a făcut, râde el și îmi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1988_a_3313]
-
asta cu mine? Nicolae nu se grăbi să răspundă. Luă ișlicul din mâinile Romicăi și-l puse pe cap, potrivindu-i tacticos colțul în mijlocul frunții, chiar între sprâncene, după care se privi atent în oglinda pe care i-o ținea țiganca. Își răsuci tacticos vârfurile mustăților și răspunsul veni leneș, oarecum alintat. ― Tu doar mă cunoști bine, dragule! Știi că nu mă frec prea des cu lumea. Prefer o partidă de pescuit pe malul unui lac, la primele raze, în aroma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
marfă pentru un troc politic. Doar piese de schimb bune de dat sau de luat, după cum dictau interesele unuia sau altuia. ― Îndură-te, conașule! Mâncate-aș, frumosule! Am trei copchilași. Îndură-te cu-n ban, să nu moară de foame! țiganca se milogea de câteva minute, alergând tot lângă calul lui. Prințul era obișnuit cu astfel de cereri și nu refuza niciodată pe nimeni. Scoase o monedă și i-o aruncă. țiganca o prinse din zbor și, în același timp, îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
-te cu-n ban, să nu moară de foame! țiganca se milogea de câteva minute, alergând tot lângă calul lui. Prințul era obișnuit cu astfel de cereri și nu refuza niciodată pe nimeni. Scoase o monedă și i-o aruncă. țiganca o prinse din zbor și, în același timp, îl fulgeră nu numai albeața brațului, dar și privirea. Manuc tresări, ca și cum ar fi recunoscut pe cineva. Privi în urma lui, pe drum. O căută printre servitorii și târgoveții care umpleau strada, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
o prinse din zbor și, în același timp, îl fulgeră nu numai albeața brațului, dar și privirea. Manuc tresări, ca și cum ar fi recunoscut pe cineva. Privi în urma lui, pe drum. O căută printre servitorii și târgoveții care umpleau strada, dar țiganca dispăruse. Ochii aceia... Putea să jure... Erau ochii Marioritzei. Se scutură de impresia asta. Logic, nu puteau fi ochii Marioritzei. Numai că, de când plecase, i se întâmpla ceva curios. Mereu i se părea că o zărește, că o recunoaște sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
spre asistentul de pe margine și depunea lingura primită pe tava din brațele acestuia. D’Autrey privi în direcția prințului, îndemnându-l să se apropie, ca să primească și el împărtășania. Manuc făcu primul pas. Dar se opri, fulgerat deodată de vorbele țigăncii, de ultimele cuvinte șuierate. Tocmai prindea banul aruncat de el. „Nu înghiți împărtășania, frumosule! Nu înghiți împărtășania!” Atunci le ignorase. Acum căpătau sensul unui avertisment clar. Trebuia să ia o hotărâre. Să primească împărtășania sau nu? Din prudență, nu mânca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
să-i ducă la adresa respectivă și se urcă în trăsură. ― Ah, știam eu că la ora asta doar prințul Mannouci mă mai poate ajuta. Zâmbea și îi cerceta expresia. Numele meu este Zerenda. Poate că ați auzit despre mine. Sunt țiganca Zerenda, singura ghicitoare adevărată din Paris. Prințul auzise într-adevăr despre celebra ghicitoare țigancă. Femeia de lângă el avea însă părul blond și pielea albă. Purta o salbă bogată, inele și foarte multe brățări din aur, care sunau la fiecare mișcare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
la ora asta doar prințul Mannouci mă mai poate ajuta. Zâmbea și îi cerceta expresia. Numele meu este Zerenda. Poate că ați auzit despre mine. Sunt țiganca Zerenda, singura ghicitoare adevărată din Paris. Prințul auzise într-adevăr despre celebra ghicitoare țigancă. Femeia de lângă el avea însă părul blond și pielea albă. Purta o salbă bogată, inele și foarte multe brățări din aur, care sunau la fiecare mișcare. Poate că nu era nici țigancă, nici ghicitoare și nici nu se numea, în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]