4,702 matches
-
monografică contribuțiile pe care le-a avut la dezvoltarea picturii religioase în Transilvania. Acest însemnat pictor muralist și pictor de icoane pe lemn a împodobit cu talentul său veritabil aproape treizeci de biserici de lemn sau de zid din Munții Apuseni, Zarand, Banat, Bihor, Sălaj, de pe văile Someșului și Mureșului, lucrând, vreme de șase decenii, ultimele trei din secolul al XVIII-lea și primele trei din cel următor, într-o perioadă de vârf a luptei românilor din Transilvania, cu o dăruire
Simion Silaghi Zugravu () [Corola-website/Science/326882_a_328211]
-
s-au făcut în zilele acestor oameni scriși, din cheltuiala eclejii și s-au făcut în casa lui Comdor Ioan, ficurator Groză Ioan, Roca Ioan, Colde Ștefan, Zirbo Gavrilă, împreună cu toti sătenii. An 1776”. Odată cu stabilirea sa în zona Munților Apuseni, la Abrud, pictorul va activa mai mult în această zonă, unde va primi o serie de comenzi de pictură murală și icoane. În primele decenii ale secolului al XIX-lea va picta la biserici de pe Valea Arieșului și de pe cea
Simion Silaghi Zugravu () [Corola-website/Science/326882_a_328211]
-
împărătească, marcând, poate, momentul final al lucrărilor la biserica de zid cu hramul "Buna Vestire", a grecilor, din Alba-Iulia. Tot acolo a fost instalat și un impresionant iconostas zugrăvit de echipa lui Simion Silaghi. Din bogata sa activitate în zona Apusenilor s-a mai păstrat pictura murală sau icoanele realizate pentru bisericile de lemn din Goiești (1791), Lăzești (unde lucrează în perioade diferite: 1792, respectiv 1817), Gârda de Sus (1804), Biserica din Ciungi (în care a fost botezat în 1824 Avram
Simion Silaghi Zugravu () [Corola-website/Science/326882_a_328211]
-
importanță comunitară, ca parte integrantă a rețelei ecologice europene Natură 2000 în România) și se întinde pe o suprafață de 1.654 hectare. Situl reprezintă o zona montană (încadrată în regiunea biogeografica alpina a Muntelui Mare, grupa montană a Munților Apuseni aparținând de lanțul muntos al Carpaților Occidentali), arie protejată (păduri de conifere, pajiști naturale, stepe, tufișuri și tufărișuri) ce adăpostește o mare diversitate faunistica și conserva habitate naturale de interes comunitar de tip: "- Pajiști montane de Nardus bogate în specii
Muntele Mare (sit SCI) () [Corola-website/Science/330337_a_331666]
-
săi încarcerați. Documentele de mai jos dezvăluie situația iobagilor din satul Geomal în anii premergători marilor convulsii sociale: Răscoala lui Horea și Revoluția de la 1848. „Geomal, satul lui Ioan Mărcuș și al lui Ștefan Meteș, e așezat la poalele Munților Apuseni, în județul Alba, în vecinătatea Geoagiului de Sus. În trecut a fost mai iobăgesc, în stăpânirea episcopiei catolice din Alba Iulia. În urbariul din 1662 (?) în rândul iobagilor satului apare Andone (Androne probabil) Mărcuș cu 3 fii, 4 boi, 1
Stremț, Alba () [Corola-website/Science/300274_a_301603]
-
românii ies învingători, inamicii sunt alungați până în „Drumul Țării”. Învingătorul Fodor solicită comandantului său suprem un sprijin constant în 30 de pușcași, câțiva lăncieri și muniții. Primind ordin de la Avram Iancu să păzească drumul ce leagă Aiudul de inima Munților Apuseni, tribunul Matei Nicola își stabilește tabere întărite la Geoagiul de Sus și în Cheile Rîmețului, ceea ce îi permite să aibă sub control această zonă. Armata aflată sub conducerea lui Axente Sever compusă din 200 de vânători și 1000 de lăncieri
Stremț, Alba () [Corola-website/Science/300274_a_301603]
-
și tinerilor din sat au plecat să muncească în uzinele și fabricile țării, pe șantiere unde au învățat diferite meserii, dar după program munceau și la CAP. Mulți din bărbații satului au aderat la Mișcarea de rezistență armată din munții Apuseni condusă de maiorul Nicolae Dabija, iar unii dintre ei au plătit cutezanța de a se împotrivi noii orânduiri, alții au plătit cu ani grei de temniță în „gulagul” comunist. Sărăcia cauzată de enormele pierderi de război, despăgubirile înrobitoare pe care
Stremț, Alba () [Corola-website/Science/300274_a_301603]
-
sticlă.' Edificiul înfățișează planul dreptunghiular, cu absida nedecroșată, poligonală cu trei laturi. Deasupra pronaosului a fost înălțată o clopotniță scundă, prevăzută cu un coif piramidal, învelită, în întregime, în tablă; la acoperișul propriu-zis s-a folosit țigla. O singură ușă apuseană asigură accesul în stantul lăcaș. La interior, biserica adăpostește un bogat decor iconografic, executat de pictorul Mircea Bixa din Hunedoara în anul 1985; a fost restaurat în 2005 de Ioan Bota din Hunedoara.
Biserica de lemn din Cernișoara-Florese () [Corola-website/Science/326717_a_328046]
-
Hunedoarei în toamna anului 1759, răscoala se răspândește cu iuțeală și în comitatul vecin Albei. Sofronie a fost prins, dar apoi este eliberat de răsculați și răscoala cuprinde Zarandul și tot sudul Transilvaniei. Centrul mișcării s-a deplasat în Munții Apuseni, unde nemulțumirile moților din cauza obligațiilor grele față de fisc și îngrădirea dreptului la pădurit erau generale. În aprilie 1760 Sofronie a intrat în Zlatna în fruntea unei mari mulțimi de răsculați. Alte cete ale sale au ocupat Abrudul și Campenii. Țăranii
Câmpeni () [Corola-website/Science/297093_a_298422]
-
termină într-un sifon cu nisip. Corelarea cu formațiunile de suprafață arată că acest punct se află doar la câteva zeci de metri de ieșirea apei la zi în Izbucul Poliței. este una dintre cele mai interesante peșteri din Munții Apuseni prin variația aspectelor pe care le prezintă și prin geneză să complexă. Ea prezintă toate tipurile de galerii (de presiune, diaclaze cu nivele și terase, cu oglinzi de fricțiune), iar denivelările pun în mod clar în evidență etapele de formare
Avenul din Șesuri () [Corola-website/Science/316058_a_317387]
-
celor curajoși. Din punct de vedere biospeologic această peșteră este încă puțin cunoscută; s-a descris de aici doar diplopodul troglobiont Typhloiulus serbani. Ea a furnizat și câteva resturi scheletice de Rupicapra rupicapra, element complet dispărut astăzi din fauna Munților Apuseni, precum și un craniu de Bison priscus, ambele la suprafață aluviunilor din porțiunea de coborâre în aven.
Avenul din Șesuri () [Corola-website/Science/316058_a_317387]
-
au încercat, în unele rânduri, să desființeze cafenele, dar acest lucru prejudicia strângerea taxelor obținute din comerțul cu cafea. În scurt timp, cafenelele au devenit un lucru comun în întreaga Turcie, dar și în teritoriile cucerite de aceștia. În Europa Apuseană, aceste localuri turcești au intrat prin filiera austro-ungară, imperiu care era un mediator între Sfântul Imperiu Roman și Imperiul Otoman. Una dintre primele cafenele turcești din Europa Apuseană a fost "La Bottega del Caffé" care a ființat în Veneția după
Cafenea () [Corola-website/Science/323748_a_325077]
-
în întreaga Turcie, dar și în teritoriile cucerite de aceștia. În Europa Apuseană, aceste localuri turcești au intrat prin filiera austro-ungară, imperiu care era un mediator între Sfântul Imperiu Roman și Imperiul Otoman. Una dintre primele cafenele turcești din Europa Apuseană a fost "La Bottega del Caffé" care a ființat în Veneția după anul 1624. În multe țări europene, precum Olanda, Austria, Danemarca, Germania, Norvegia, Suedia, Portugalia etc., termenul "café" se referă la servirea cafelei, de obicei însoțită de o felie
Cafenea () [Corola-website/Science/323748_a_325077]
-
apare în Franța o Biserică Ortodoxă de rit galic. Callistos Ware inaugurează expresia "Biserica celor șapte concilii". Creștinismul ortodox a apărut ca ramură a creștinismului în urma Marii Schisme (1054). Ramura estică a adoptat termenul de ortodoxism (dreaptă credință), în timp ce ramura apuseană a preferat să folosească termenul de catolic (biserică catolică, biserică universală). Ortodoxismul, la fel ca și celelalte confesiuni creștine, are la bază Vechiul și Noul Testament și arată omului drumul pe care acesta trebuie să îl urmeze pentru a se mântui
Bisericile celor șapte concilii () [Corola-website/Science/299846_a_301175]
-
Markgrafiatul de Anvers (Antwerp) sau "marca de Anvers" a constituit începând din secolul al XI-lea regiunea din jurul orașelor Anvers și Breda. Sub împăratul Otto al II-lea, au fost create câteva mărci de-a lungul frontierei Franciei apusene, frontieră ce coincidea cu râul Escaut (Scheldt). La origine, marca se reducea la granițele acestui rîu, dar în 994 Ansfried de Utrecht i-a adăugat Toxandria, regiunea dintre Meuse și Scheldt. În secolul al XI-lea, marca de Anvers a
Marca de Anvers () [Corola-website/Science/328499_a_329828]
-
el și-a avut de preferință reședința în orașul cel nou Mennofer sau Memfis, pe care l-a înălțat foarte aproape de vechea fortăreață a regilor Trestii, aflată in vârful Deltei și cunoscută sub numele de "Zidul Alb". Situat pe malul apusean al Nilului, Memfis se bucura de o poziîie frumoasă, nu departe de fluviu, în mijlocul unui câmp fertil, cu livezi de palmieri umbroși. Accesul spre deșert se făcea prin spatele orașului, pe niște pante stâncoase și nisipoase. Casele erau construite din
Prima Dinastie Egipteană () [Corola-website/Science/302984_a_304313]
-
ca Isus să nu fi fost căsătorit, un bărbat evreu fără copii fiind considerat la fel cu ucigașii. Biblia nu oferă un răspuns la întrebarea dacă Isus a fost căsătorit (sau nu). Cultul Mariei Magdalena s-a răspândit în Biserica apuseană, mai ales începând din secolul al XII-lea. Basilica „Sf. Maria Magdalena“ din Vézelay, Franța, este dedicată acestei sfinte. În cripta de sub altar se păstrează presupusele sale relicve. Sărbătorită în Biserica Catolică și în Biserica Ortodoxă la 22 iulie.
Maria Magdalena () [Corola-website/Science/298815_a_300144]
-
fost proiectat pentru a face față unui cutremur de 7,5 pe scara Richter. Marea Marmara este un alt element geografic reprezentativ și definitoriu al așezării Istanbul-ului. Apele Marea Marmara scaldă latura sudică a vechiului Constantinopol, respectiv cartierele europene apusene. Pe celălalt continent scaldă cartierele asiatice de proveniență mai nouă cu tendință sudică. Marea Marmara este o mare internă a Turciei fiind cuprinsă numai între teritorii turce. Ea este situată între sud-estul Europei și Asia Mică, constituind o legătură între
Istanbul () [Corola-website/Science/296786_a_298115]
-
de Aur desparte în două partea europeană a Istanbul-ului, la sud rămânând vechiul Constantinopol, iar la nord Orașul Nou, cel întemeiat de genovezi cu acordul bizantinilor, acolo unde s-au aciuit ulterior o mulțime de locuitori străini, mai ales apuseni, aduși de interese comerciale. Golful are o lungime de 7,5 Km și o lățime de 750 de metri. Atinge adâncimea cea mai mare, de 35 de metri, acolo unde se întâlnește cu Bosfor-ul, în dreptul liniei imaginare care unește astăzi
Istanbul () [Corola-website/Science/296786_a_298115]
-
deosebit de violent, din 25 octombrie 986, a provocat bisericii asemenea stricăciuni încât s-a gândit închiderea ei definitivă. Restaurarea a durat până în anul 994, revenind arhitectului Tridates. In fatidicul an 1204, Sfânta Sofia a fost jefuită sălbatic de nobilii creștini apuseni participanți la Cruciada a IV-a. Jaful a durat trei zile, timp în care locașul a fost golit de icoane prțioase încadrate de aur, argint și pietre prețioase, de candelabre din argint și aur, de cruci încrustate și ele cu
Istanbul () [Corola-website/Science/296786_a_298115]
-
timp în care locașul a fost golit de icoane prțioase încadrate de aur, argint și pietre prețioase, de candelabre din argint și aur, de cruci încrustate și ele cu pietre prețioase și de alte relicve rare. Intre anii 1204-1261, ocupanții apuseni ai Constantinopol-ului au transformat Sfânta Sofia în catedrală catolică, dar după izgonirea lor împăratul bizantin Mihail al VIII-lea Paleologos a restaurant biserica și i-a redat atributul de catedrală patriarhală ortodoxă. Foarte curând, în 1317, împăratul Andronic al II
Istanbul () [Corola-website/Science/296786_a_298115]
-
iar altele trei de la nord erau destinate celor care solicitau adăpost spiritual. Porțile centrale, tot în număr de trei, erau rezervate împăratului și suitei sale. In mijloc, cea mai înaltă era "Poarta împărătească", placată cu argint aurit, decorație jefuită de apuseni în 1204. Cele două nartexuri sunt săli transversale alăturate și succesive, perpendiculare pe axa mediană a locașului și lungi cât toată latua acestuia. Au lungimea de 60,90 metri și lățimea de 6,03 metri, cu plafoane sub formă de
Istanbul () [Corola-website/Science/296786_a_298115]
-
VII-lea Porphirogenetul]] s-a ocupat de această operă în anul 940, când a acoperit-o integral cu plăci de bronz aurit, plăci pe care erau săpate reliefuri ce reprezentau fermieri și pescari. Plăcile au fost smulse de nobilii cruciați apuseni, în [[1204]], și apoi topite pentru turnarea de monede. In afara reliefurilor, plăcile purtau și inscripții în limba greacă. Coloana zidită este un monument avântat, cu o înălțime de 32 de metri și cu vârf piramidal, asemănător celor egiptene. Pe
Istanbul () [Corola-website/Science/296786_a_298115]
-
și inconștiente cu care s-au smuls plăcile de bronz. Nu este exclus ca nobilii cruciați să fi trăit cu speranța ca din acele plăci să recupereze și aur. Astăzi coloana zidită stă mărturie a măreției bizantine și nimicniciei crștinilor apuseni, încă barbari în sec. al 13-lea. Un vestigiu extrem de valoros al "Spinei" hipodromului este "Coloana șerpuită". Aceasta este cuprinsă între "Obeliscul egiptean", la nord, și "Coloana zidită", la sud,și se bucură de locul al doilea, ca venerabilitate. Ea
Istanbul () [Corola-website/Science/296786_a_298115]
-
puterea regală asupra forței crescânde a ducilor din Germania. Campaniile sale militare împotriva regelui Carol "cel Simplu" din Francia occidentală pentru recuperarea Lorenei cu orașul imperial Aachen au reprezentat eșecuri, iar arhiepiscopul Ratbod de Trier a devenit cancelar al Franciei apusene în 913. Mai mult decât atât, teritoriul lui Conrad a fost expus neîncetatelor raiduri ale triburilor maghiarilor, intensificate după bătălia de la Pressburg din 907, fapt ce a condus la declinul clar al autorității sale. Tentativa sa de a mobiliza episcopatul
Conrad I al Germaniei () [Corola-website/Science/325403_a_326732]