2,268 matches
-
de moșie nu intra totuși Într-un conflict vizibil cu pasiunea pentru cartușe de Kent, sticle de whisky, aparate video și alte embleme ale capitalismului putred. Mai mult decât atât, În timp ce părinții de Partid și de Stat Îi tocau pe bieții români cu „etica și echitatea socialistă“, odraslele de Partid și de Stat erau trimise la studii tot În acea lume prezentată nouă ca execrabilă. Pe când cetățenii obișnuiți se umileau cotidian la cozi, la obținerea unui pașaport și a unei vize
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
oi! Nu-mi mai aduce aminte! Ce rușine! Cum m-au azvârlit, ca pe-un bolovan! — Așa-s turcii, spuse spătarul. Noroc că era apa mică și ai șale mari. Dar și așa, dacă nu-ți eram credincioși eu și bietul Broanteș, treceai în lumea drepților. Am sau n-am dreptate, măi Broanteș? adăugă spătarul, întorcându-se în șa spre celălalt tovarăș de drum, care asculta cu atenție, cufundat în gânduri. — îhâmhmâmm! - făcu Broanteș. — îl vezi, mărite Doamne? - spuse spătarul către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Le dădu camere separate, cu eunuci de serviciu și saună cu șnur roșu pe care dacă-l trăgeai, soseau cadâne ca să-l cheme apoi pe viziriu să vadă ce nu-ți convine. Dar acest real confort nu-l interesa pe bietul Broanteș; pentru el orele treceau chinuitor de încet. Era mereu cu gândul la întâlnirea de a doua zi. Va veni sau nu Cosette? Se plimba frământat, cu pași mari, prin camera somptuoasă, sub privirile compătimitoare ale eunucului de serviciu, așezat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
am înfipt sabia în burtă, i-am despicat-o și când i-am scos mațele, din ele s-a rostogolit în zăpadă ordinul „Sf. Gheorghe” cu eșarfă și vreo trei nasturi. Lupul dracului, de flămând ce era, îl mâncase pe bietul Korolev cu uniformă cu tot! — Bună ziua! - spuse atunci pan Bijinski, ce intrase neobservat de nimeni. Jupânul Macek e acasă? — Pan Bijinski! - bâigui speriat Macek, sculându-se repede de la masa cazacilor. Ce onoare! Poftiți, poftiți, vă rog! Vai de mine, cum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
colibei, umplând-o de zgomotele și foșnetele unei familii fericite. în sfârșit, aproape de intrare, erau paiele pentru oaspeți, peste care dânșii se așezară deîndată în această ordine: la perete Barzovie-Vodă, lângă el Cosette, în dreapta ei spătarul Vulture, iar în dreapta spătarului bietul rapsod Broanteș, pe bruma de paie ce-i mai rămăsese de le ceilalți. Covaliov așteptă ca doamna Știucî să bea apă și să ajungă la locul ei, aruncă doi-trei pești câinelui, stinse opaițul și îl auziră escaladând salteaua. în colțul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
vorba lui Leibniz, parcă intrase în pământ. Obosită, atractiva femeie se lăsă să cadă pe ad-hoc-ul divan. — Să nu-l fi uitat aici? - se întrebă ea șovăitoare. Dar atunci unde? - și-i privi întrebătoare pe cei doi călugări, de parcă ei, bieții, cum ar completa un narator dibace, ar fi putut răspunde. — Preasănătoasă femeie - zise Metodiu cu ochii coborâți - uite ce este: de la drum lung venim și rasele noastre ne sunt încinse de sudoare și praf. Firești trebuințe ne mână a le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
automat și cursiv: — Faceți loc, scuze, vă rog să vă mișcați, dați-vă la o parte... Am rămas în dreptul ușii cămăruței, acum goală, de parcă un vânt i-ar fi purtat pe toți înapoi în hol să caște gura la chinurile bietului Bill, și m-am trezit deodată că îmi strânsesem brațele în jurul corpului. Îl cunoșteai bine? întrebă Sebastian Shaw. Uitasem că e și el în cameră. Nu a murit încă, am spus tăios. Apoi mi-am amintit că Sebastian fusese cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
au sfâșiat și sunt de la Agnès B, vai, nu, de ce eu, de ce acum, ce nenorocire...“ Prietenii ei au trebuit să o adune de pe jos și să o ia cu ei. A fost ca o variantă proastă a emisiunii Absolutely Fabulous. Bietul Tim, aproape că nu am vorbit cu el toată seara. Nici măcar nu l-am lăsat să mă ducă cu mașina- am luat un taxi până acasă, acum sunt bogată timp de câteva minute. — Deci a fost o seară drăguță, până la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
fi dat Înapoi de la Prut, ca pe-atâția alții, săracii. Câți kilometri să fie pân-la Prut, Moș Iacob? - În zbor de pasăre, șăptizăci, o sută pe drum de car - săracii cai... - O sută numai dusul, Moș Iacob - da-ntorsul? Bieții cai (bietul tata), că trebuie să ne gândim și la cai, că așa cum zice nevastă-mea: și calu-i om... - Drept. Calu, săracu... Că și el, cum zâce doamna... Eh, dac-aț’ fi pornit alantăieri, ori măcar ieri, devreme, să fi plecat... - Uite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
În colònii, vorba lui Moș Iacob - ne fuseseră trimise nouă, În deportare, ca pedeapsă... Basarabenii așteptaseră căldură, frățietate, ajutor - primiseră picioare-n cur de la jandarm, jupuială de la perceptor, suduială de la „intelectualii” regățeni, cei ajunși la sate fiind mai analfabeți decât bieții localnici, dar Îi tratau de „Moldovean cap de bou”...Și se plângeau de glodurile de la noi (e drept, la ei noroaiele se cheamă: tină, clisă). Și din pricina asta În multe case de țărani moldoveni, vorbitori numai de românească, români din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
buzele așa - ca toți muzicanții... - Nu erau toți muzicanții țigani! Și tu nu-i lăsai să răsufle... - Exagerezi, măi omule, protestează mama cu privirea aburită de plăcere. Dar nu le făceam nimica rău... - Cum, nu? Dansai fără muzică, În pauze - bieții de ei, nu-și puteau odihni buza, fiindcă nu te puteau lăsa așa, fără muzică... - Hai să trecem la Inspectorat! Când am cerut noi cea mai grea școală din județ - spune tu, mai departe. - Zice revizorul: Fiindcă sunteți elemente bune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
de pământuri și de oameni, Rusul are suflet mare! Cât roata carului! Dar rusul nu-i rus, dacă, Înainte de a-ți băga cuțitul În dos, nu te pupă pe față și nu-ți explică, În cinci volume, de ce-i el, bietul, silit să poarte, când război, când pace; să fie blenduit, când la crimă, când la pedeapsă - asta i-i viața, ăsta i-i destinul, bietul rus... C-așa a fost blestemat: să te... așa, olecuță și numai de ochii lumii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
al Budapestei - or să mai fie și altele, multe altele... Vai de capul „liberaților”... Tata a murit În 1967, n-a mai apucat „și altele”: Praga, Kabul - iar pentru că tot vorbim de ucraineni: Fântâna Albă, Lunca, masacrele din aprilie 1941... Bietul tata: nădăjduia din toată inima că exagerează atunci când spunea ce spunea despre Rus... Și despre Ucrainean... TRĂIASCĂ GUTENBERG! Stau În calidor. În calidorul casei. Stau În calidorul casei noastre din Mana. Stau În calidor și tremur. Tremur acum, pentru tremuratul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
ei, În Raiul Sovietic - călcase pe bec, fluierase În biserică, dracu să-l știe, sau doar Îi venise și lui rândul la abator: fusese Împușcat, ori numai trimis În Siberia... De unde să știu eu istoria-partidului lor? Și de unde să știe bietul Sapșa rămas cu cultura generală la cele patru clase primare din Mana - că Gutenberg fusese cu totul altceva decât comisar la ei, la Tiraspol’... Va fi crezut că de-al naibii strig să trăiască un... nume asemănător cu al lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
spus, În curtea noastră, e prea multă lume, așa că nu-văd ceea ce-i fierbinte și cărnìu, dar știu cu nările ce-i fierbinte și pipărìu. Pornim după ceilalți, spre fundul grădinii. - Câinele!, ne oprește mama. Moș Iacob, ce ne facem cu bietul Osman, doar n-o să-l lăsăm legat! Osman horcăie, gâtuit În lanț; trage, se năpustește, Își arată ragila de colți la femeile și copiii care se Îndepărtează, frecând gardul. Nu aud ce-i răspunde Moș Iacob mamei, am rămas cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
cuptioare de plăcinte cu poalele-n brâu? C-odată vin ai noștri, să ne scape de păgân! O parte dintre femei lasă găinile și aleargă spre gospodăriile vecine: să coacă plăcinte; cu poalele-n. - Așa, dragele mele, să se bucure bieții soldățeii noștri! Gazda mă vede, nu știu ce va fi Înțeles din ce-a văzut, că mă ia pe dată-n brațe, la țâțoancele-i adiind a pătrunjel, mă duce pe-un capăt de bancă și-mi pune-n poală o strachină cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
porci și, la urma urmei, niște proști! Buuun... Cum ar veni: noi suferim din pricina Rusului, dușmanul tău și tu - care, În plus, ești aliatul nostru, al Românilor... Ca niște porci s-au purtat Nemții cu noi - mai cu seamă cu bieții Polonezi. Să zicem că eu am avut un noroc chior: la o etapă, să mă aflu pe lângă un feldwebel mai bătrâior, un sas de pe la Sibiu; să nu mă pedepsească pentru că vorbesc neîntrebat; să-l fac praf cu turuiala, În jumătatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
obișnuiește, dar, foarte pe scurt..., noi, adică eu, am venit să vă cer mâna Iulianei. O cer în căsătorie pe fata dumneavoastră și... - Și ce? îl întrerupse doamna Luiza, cu o voce neașteptat de tăioasă, privindu-l în ochi pe bietul Eugen care începu să-și frece mâinile, fâstâcit total. Mi-o cereți mie? Este mâna ei, nu a mea... ea ce zice? Ați întrebat-o? Iuliana se prăpădea de râs și nu știa cum să-și ascundă fața, doamna Eleonora
TAINICELE CĂRĂRI ALE IUBIRII by Marian Malciu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91752_a_92809]
-
perfectă, casă cu peluză etc., care își crease o zonă tampon între existența sa adulterină și cea de bărbat-model. Cel din urmă trebuie să admită că s-a îndrăgostit de acest mutant purtător al erotismului total. Drept care-l seduce pe bietul Bull, cu care începe o frumoasă poveste de dragoste. Așa cum o începe o și termină, abandonând bietul rugby-ist (cu tot cu vaginul său acum matur, păros și impur) pentru viața liniștită alături de familie... Un stil atât de „diferit“ față de tot ce
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
a părut rău de el atunci. În toți anii în care a lucrat la compania de asigurări, tata a visat că într-o zi va face lucruri distractive. Apoi, când a avut timp, tot n-a putut să le facă. Bietul tata. Cel puțin încă mai încearcă să cânte la pian. Chiar dacă noi, ceilalți, ne cam chinuim. Mă dau jos din pat și mă îndrept spre bucătărie. Tata stă cu capul aplecat deasupra pianului și cântă cu doar două degete. Ca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2278_a_3603]
-
jale. Căci rareori mi-a fost dat să citesc atâtea gogomănii ieșite din pixurile fătuțelor și flăcăilor de la, totuși!, Litere. De ce oare s-a întâmplat așa o grozăvenie? Știu, dar încă nu spun. Parcă cel mai crunt încercat a fost bietul Ulise. Însă nici lui Oedip nu-i fu mai moale. Și nici amorezului Tristan cu tot cu Isolda lui. Iaca o spicuire la întâmplare, cuvânt de cuvânt, în transcriere directă. Copii, aveți lăgătura! Cugetări despre Ulise: „Romanul începe cu căderea Troiei. Troia
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
dar Ciprian, care nu bănuiește supliciile prin care trece fratele său la gândul că Dora ar putea fi în pericol, intervine : Este mult mai ușor de intrat dincolo decât de revenit. Nimeni nu intenționează să rămână dincolo în timp ce mulți dintre bieții dintre românii de acolo ar vrea să vină și să rămână aici. Chiar dacă ar fi așa cum spui, doamna Dora trebuie să se și întoarcă, nu ? Te faci că uiți, frati-miu, că putem dispune de serviciile omului nostru de încredere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
și omul ceva contrabandă cu marfă rusească, doar trebuie să trăiască și el, nu-i așa ? Nu ți-e bine, Ciprian ? întreabă iritat Dragoș. Doar nu vrei s-o expui pe doamna Dora la riscuri. Știi bine ce a pățit bietul Atanasie... E peste jumătate de secol de atunci. Și se pare că pățania de atunci l-a îndârjit pe Atanasie mai mult decât l-a speriat. Tu ești cu capu-n nori și nu știi mare lucru dar eu, care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
-l nemulțumi pe Simion, care mai transmite un singur mesaj: "Cam rece, cam sec răspunsul tău... Am obosit, trebuie să plec. Vă las cu bine, dragele mele care purtați dorul în numele voastre. Eu nu am un singur dor cum avea bietul Mihai, eu am fericirea să am mai multe doruri." Ultima parte a gândului lui Simion este abia perceptibilă. Dora simte din nou și în dreapta degetele calde ale Teodorei și într-un târziu aude vocea ei: "Hai, trezește-te, revino-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
pielii înfiorate, atât, atât, să fie foarte multă liniște. Strânse pleoapele buimăcită. Cochetați cu ideea de vârstă, doamnă, îi spuse Dimitrie. Și nu-i cazul, deocamdată nu-i cazul. Bineînțeles că nu era cazul, asta știa și ea foarte bine, bietul naiv, cum căzuse în plasă! Zâmbi măgulită: uite că uneori sunt suficiente și armele minții. În pragul ceainării întrebă: Oare mai am dreptul să-mi fac vreo iluzie? El o privi pentru o clipă, aproape că-l bufnea râsul, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]