6,372 matches
-
Suceavă este, așadar, foarte legat de realitățile românești. Poate și din această cauză tonul romanului este, cumva, prea serios, iar spre final de un dramatism cam excesiv. Aceasta ar fi singura mea mare obiecție. Pentru o narațiune cu un potențial comic uriaș, Bogdan Suceavă are, totuși, prea puțin umor. În cheie parodică, acest roman ar fi ieșit un master-piece în genul filmului lui Terry Gilliam, Life of Brian (1979). Cele câteva situații de un comic incontestabil, ar fi trebuit să dea
Mesinism New Age și terorism neoortodoxist by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12395_a_13720]
-
Pentru o narațiune cu un potențial comic uriaș, Bogdan Suceavă are, totuși, prea puțin umor. În cheie parodică, acest roman ar fi ieșit un master-piece în genul filmului lui Terry Gilliam, Life of Brian (1979). Cele câteva situații de un comic incontestabil, ar fi trebuit să dea tonul unei farse de tot hazul, unei "vesele Apocalipse": SRI-ul are ideea trimiterii lui Vespasian la Chișinău, pentru a destabiliza acolo "niște forțe politice", Ministerul Culturii oferă sprijin fundamentaliștilor neoortodocși, un politician de la
Mesinism New Age și terorism neoortodoxist by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12395_a_13720]
-
consecințe, inclusiv cu riscul "discreditării" auctoriale. Dar vrea Bogdan Suceavă să demonstreze ceva anume? Are cumva o teză? Deocamdată mă feresc să răspund. Să nu fiu înțeles greșit, Venea din timpul lui diez este un roman pe alocuri de un comic veritabil, dar eu cred că îi lipsește, totuși, lecția "perversă" a Țiganiadei. Situarea undeva între O sută de ani de zile la Porțile Orientului de Ioan Groșan și Cei șapte regi ai orașului București de Daniel Bănulescu nu e de
Mesinism New Age și terorism neoortodoxist by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/12395_a_13720]
-
se scapă pe el și-o ia la fugă dezorientat, cât speriat, cât rușinat. Scena li se pare de un umor dizolvant. Poate că au dreptate. Dar, dacă eu conced că au, au numai în măsura în care condiția umană decid că este comică și decid astfel numai în măsura în care definesc comedia ca fiind ultimul și cel mai tulburător stadiu al tragediei. Dar să nu facem filozofie. Acolo, ca să rezum, este singurul loc unde cunoașterea este într adevăr intențională și înalt pragmatică. Devine contextul autocunoașterii
Diagnostic by Mirel Cană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1368_a_2725]
-
un chip expresiv și îngrijit, a întors capul spre mine și, continuând să râdă și privindu-mă cu coada ochiului, a spus: Sunteți invitatul meu, domnule. Eram invitatul ei. La ce eram invitatul ei? N-am reacționat. Probabil arătam destul de comic, în pantaloni de trening și cu o bluză de pijama cu nasturii încheiați greșit, pentru că femeia a râs, de data asta părândumi-se că batjocoritor. Am înțeles imediat la ce mă invita, pentru că a ridicat de pe canapea o sticlă de vodcă
Diagnostic by Mirel Cană () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1368_a_2725]
-
stăpânim cheful de joacă. Lasă-i în pace. Încă n-a căzut nimeni de pe cal, așa-i? Se pare că cel mai tânăr dintre ei, Sakichi, nu e obișnuit cu călăria, iar cuiva i-a venit ideea că ar fi comic să-l facă să cadă. — A căzut Sakichi de pe cal? Ei, și asta prinde bine, ca antrenament. Armata mergea înainte. Drumul intră în Harima și, în sfârșit, ajunseră la Kasuya, pe înserat, așa cum plănuiseră. Spre deosebire de conducerea posomorâtă a lui Shibata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
se închine la sufletul Seniorului Nobunaga, n-ai stat dumneata pe locul de onoare, cu Seniorul Samboshi pe genunchi, făcându-i să se încline în direcția ta, unul după altul? — Auzi, auzi, replică Hideyoshi, râzând. — De ce râzi? Găsești că e comic, Hideyoshi? Nu mă îndoiesc că ți-ai făcut planul viclean de a-l ține în brațe pe Seniorul Samboshi ca ornament pentru propria-ți făptură neînsemnată, ca să primești plecăciunile familiei Oda și ale generalilor săi. Da, asta e. Și dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
numindu-l „interesantul nostru unchi”. În ziua aceea, după mai multe reprezentații, „unchiul cel interesant” intră în îngrăditura actorilor, luă pe el un costum și ieși personal pe scenă. — Ia uite! E unchiul! strigă una dintre fete. — Măi, dar ce comic arată! Neluând în seamă prezența celorlalți, cele două prințese mai mici începură să aplaude și să arate cu degetul, neputându-se opri din râs. Așa cum era de așteptat, sora lor mai mare, Chacha, le dojeni: — Nu-i frumos să arătați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
mai e? Noi, când râdem, o-ncasăm. Da' acum râzi și tu! Rachinată de cele două surori ale ei, Chacha nu putea decât să râdă din ce în ce mai tare. Mama lui Hideyoshi râdea la rândul ei din când în când, privind dansul comic al fiului său, dar Nene, obișnuită cu bufoneriile soțului ei și necontenitele lui glume din cercul familial, nu părea deosebit de amuzată. eea ce o interesa pe Nene în ziua aceea era pașnica observare a concubinelor soțului ei, care stăteau așezate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
diferite se poate împlini. Ana, fiica evreului Ianke, se căsătorește cu Ionel, fiul românului Take, intermediar fiind turcul Cadâr, a cărui înțelepciune își are temeiul într-o experiență personală cu deznodământ nefericit. Piesa se distinge printr-un subtil și savuros comic de situații, cele trei personaje principale fiind individualizate prin comportamentul lor. Ca prozator, deși recuperează în romanul Floare de oțel (1930) fapte și întâmplări care au avut loc pe front, în timpul primei conflagrații mondiale, P. nu scrie o simplă cronică
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288917_a_290246]
-
și cu nepusă-n masă la îndeplinirea sfintelor datorii liberale. Vorba lui Sandu-Napoilă: "De, boieri d-v., pe lângă bejănie și caraghioslîc! " [25 noiembrie 1877] O LĂMURIRE ["O FOIȚĂ FABRICATĂ... "] O foiță fabricată în oficina "Romînului" se supără foc pe descrierea comică ce am făcut-o unei reviste a gardei cetățenești. N-avem de gând a răspunde acelei foi, pentru că n-ar fi în stare să ne înțeleagă. Dar pentru lămurirea puntului nostru de vedere e important să mai venim iar asupra
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
strămoși, e rezultatul unui dureroase istorii, în cursul căreia poporul nostru, pierzănd orice speranță de îndreptare, ia lucrurile mai mult în bătaie de joc, ca și când lui Dumnezeu i-ar fi plăcut să drapeze tragedia sorții noastre cu foarte multe scene comice. Realitatea tragică a vieții noastre de stat e nespusa mizerie a populațiunilor de jos, e stoarcerea lor prin nemăsuratele clase improductive, compuse mai cu seamă din străini, e ușurința și lipsa de caracter în viața publică, e putrejunea bizantină a
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
a produce iluzia că spun ceva. Cel mai nou product al muzei d-lui C. A. Rosetti este cuvântul ce l-a ținut la realegerea sa în Cameră și pe care-l dăm întreg atât ca o curiozitate de valoare comică, cât și ca semn caracteristic al generației ce ne guvernă. D. C. A. Rosetti, ocupând fotoliul președenției in aplauzele se înțelege frenetice ale Camerii, a rostit următoarele cuvinte: Domnilor deputați, Trămițîndu-mă din nou la acest biurou, care este pentru mine
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
tragedie și joacă și el vrun rol, publicul se prăpădește toată seara de râs de interpretarea ciudată pe care Crăcănel o dă rolului său tragic; daca se dă vro comedie, publicul plânge de interpretarea, vrednică de comizerațiune a rolelor sale comice. Ei bine, Crăcănelul Parlamentului e d. Petre Grădișteanu. Pronunțând cuvinte mari și având o fizionomie nenorocită, care poartă sigiliul neșters a unei viclenii pronunțate, voind a vorbi cu sentiment și căldură și nefiind capabil de aceasta, domnia sa se umflă în mod
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
D. Lascar Costin, orator de bun-simț și cu multă energie în glas și atitudine, s-a pronunțat contra proiectului guvernului, mai cu seamă pe baza pericolelor economice cari ar amenința țara în urma primirii proiectului. D. Alex. Sihleanu, unul din tipurile comice ale Adunării, a pledat și acum din punctul de vedere al "balonului captiv" și a vorbit înaintea unei sale deșerte de deputați, în care nu rămăsese prin scaune decât acei gurmanzi pentru cari orice discurs al d-lui Sihleanu e
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
înțelege rolul ce i se încredințează și-l studiază asemenea, însă, nedîndu-i-se roluri cari să se potrivească pe deplin cu înzestrarea sa naturală, e împiedicat de a se identifica în roluri nepotrivite. De multe ori bătrânul soldat a produs efecte comice când nu era intențiunea autorului. Așa, când toți stau pe malul înalt și pe punte, plini de groază și emoțiune, zăresc pe Luisa, sergentul strigă "vino, vino la noi", publicul bufnește de râs. Se înțelege ca de era altul cu
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
autorului. Așa, când toți stau pe malul înalt și pe punte, plini de groază și emoțiune, zăresc pe Luisa, sergentul strigă "vino, vino la noi", publicul bufnește de râs. Se înțelege ca de era altul cu o voce mai puțin comică vorbele aceste nu ar fi distrat publicul. D. Mateescu a jucat cu mult efect, însă aceasta nu vrea să zică că d-sa a conceput rolul său în mod adecuat cu intențiile autorului. Purnic este un servitor simplu și nesocotit
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
un gest așa de îndemînatic și ușor încît ai fi jurat că Purnic face pe prostu fără a fi. Am observat însă că d-sa a fost aplaudat chiar de unii membri din comitetul teatral. Desigur acestea priveau dispunerea lui comică și nu fidelitatea cu care pătrunsese rolul. Scena de amenințare între d. Ilagiescu și Mateescu a fost foarte bine ezecutată. Cu multă părere de rău constatăm că oamenii cari dau direcțiunea teatrului nostru nu au instructul cuvenit și poate nici
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
capăt. A avut diverse funcții în administrația orașului Iași și a fost vicepreședinte al Senatului. Între 1854 și 1862, I. scrie poezii sentimentale sau patriotice, distingându-se prin ușurința versificației. Ulterior abandonează acest gen de poezie, dedicându-se exclusiv „cânticelelor comice”, apărute mai ales în „Convorbiri literare” (1867-1879). Scrise sub formă de monolog, alternând proza cu versul, „cânticelele”, mai toate rămase în pagini de revistă, au drept model pe V. Alecsandri. Subiectele sunt extrase din viața societății românești de după 1860, ale
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287486_a_288815]
-
nu erau acele pene astăzi nu mai eram. Treceau nemții și spuneau (noi Înțelegeam): „Au fost aici, i-am văzut, au fost aici, au fost aici!”. Nu le-a dat În cap să caute În pene. Asta ar părea acum comic, dar era dureros. Foarte dureros. Vă spun, tata stătea În mijloc și de-o parte și de alta stăteam noi, copiii, și stătea cu mâinile pe noi și așa făcea, așa făcea... și ne scărpina și-i dădea jos. Pentru că
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
ne-am Întors și, În sfârșit, cu un camion de armată, am ajuns la Botoșani. Dar fără nici un bagaj - n-aveam nici măcar o cămașă de schimb. Bagajele rămăseseră dincolo, la un pădurar, unde rămăsese și prietena mamei. Am ajuns, foarte comic, În Botoșani. Era iunie și mama mea purta un palton cu un guler de blană, iar eu aveam papuci cu talpă de lemn și eram și eu Îmbrăcată cu ceva mai gros. Când am ajuns pe lângă gară, ne-am dat
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
un costum, de exemplu, de la morți mai rămânea câte o haină... Noi râdeam de o doamnă care zicea că a rămas cu trei costume și o pereche de cizme și avea deja cu ce să supraviețuiască câteva luni! Este aproape comic, dar așa se Întâmpla... Dumneavoastră ce mâncați? Piața era plină cu absolut tot ce voiai - numai bani nu erau... Țăranii veneau, că ce erau să facă cu laptele, cu brânza, cu smântâna, cu carnea, cu slănina. În special, era o
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
la o fabrică de ciment și și-a Îmbolnăvit plămânii), iar În aceste condiții nu a putut rămâne acolo... Și În ’21, când s-a Întors, a făcut armata la pompieri, la București. Știu că tata ne povestea multe lucruri comice, În sensul că ei știau cu o zi Înainte când va arde și ce va arde, adică erau niște treburi aranjate: lumea, ca să obțină despăgubirile de la asigurări, și comandanții lor erau cumpărați pentru... cum să spun, a realiza focul așa cum
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2330_a_3655]
-
mă pot stăpâni eu însumi, în fața perspectivei apropiate a morții, să nu râd de povestirea pe care Petrică ne-a relatat-o atunci după masă cu lux de amănunte. Cunoaștem toți asemenea întîmplări scabroase și în același timp de un comic imens, ca s-o mai relatez aici pe a lui. Râd acum, când sânt detașat de tot (și această detașare îmi aduce în suflet, ca o scurtă zguduire, o suferință insuportabilă că n-o să mai pot trăi și n-o să
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]
-
Mă uitam la el cu adevărat curioasă și, curios lucru, dispus să trec peste cele întîmplate... Cine știe, îmi spuneam, pe lume se petrec tot felul de ciudățenii, un bărbat, până se formează, îti oferă tot felul de surprize, chiar comice. Ne lăudăm cu inteligența, dar ce se petrece la noi, acolo unde spunea Petrică, în subconștient și în biologic (cînd vorbea de Zola)... O colegă a avut ambiția țărănească să nu facă dragoste cu iubitul ei decât în noaptea nunții
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]