2,265 matches
-
fost reconsiderarea termenilor filo sofiei clasice grecești, mutarea înțelesurilor pe care le formulase filosofia greacă întru dimensiunile spiritualității creștine. Se pune întrebarea de ce a fost preferată limba greacă, apoi filosofia greacă, și în special termenii filosofiei platoniciene și aristotelice în conturarea căii pe care poate fi exprimată dogma și trăirea creștină. Ar fi fost posibil, spre exemplu, să fie utilizată orice limbă a Orientului apropiat care reprezenta marca unei tradiții și mai vechi decât cea greacă. Este de amintit doar situația
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
rezolvată în favoarea recunoașterii a ceea ce reprezintă pentru grec, de la eleați încoace, caracteristicile Ființei, mai cu seamă a caracterului său de unitate absolută, și în consecință orice multiplicitate nu este decât relativă și aparentă. O astfel de ontologie nu lasă posibilitate conturării unei doctrine a persoanei, nici măcar a recunoașterii unei existențe veritabile a indivi¬dualului. Nostalgia grecului este după refacerea deplinătății participării întru Ființă, și purificarea de greșeala căderii în alteritatea care este „regiunea” sensibilului. Mesajul evanghelic descrie însă o situație cu
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
și aspectul treimic insistând că divinitatea este Treime în Sine. Dumnezeu se face pe Sine Treime. Pe ansamblu, apologetica, deși folosind un univers discursiv încă neprelucrat pentru necesitățile noii expresii creștine a raportului unu-multiplu, va face pași importanți în conturarea unei permeabilități la ideile creștine a spațiului cultural elenist și va da măsura importanței găsirii unor cât mai bune corespondențe între experiența spirituală creștină și expresia sa dogmatic-dis cursivă. La acel moment nu a fost clar faptul că modelul înțelegerii
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
afirma generarea eternă a Fiului, coeternitatea sa cu Tatăl și cu Duhul, oferind putința unei mai adecvate surprinderi a comple¬xității și dificultății problemei. Arie este un personaj care a jucat, prine reacție la erezia sa, un rol important în conturarea unei doctrine bizantine a înțelegerii trinitariene a divinității. Orientarea sa își găsește fundamentul într-un monoteism ebraic radical, nedeclarat, însă ceea ce contează pentru evoluția înțelegerii ideii de triunitate este că argumentările sale au exploatat un raționalism de inspirație greacă, insistând
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
a fost implicată filosofia în acest spațiu. Deși tema pare a ține exclusiv de discursul teologic, nevoia de exprimare în cadrele discursului a antinomiei Triunității, ca înțelegere creștină a divinității a implicat din plin nu doar limbajul filosofiei, ci și conturarea unor maniere noi, originale, de exprimare a paradoxalității exprimării discursive a inefabilului ce au influențat pe ansamblu modalitatea bizantină de filosofare. Dacă capado-cienii au reușit să găsească o formulare ce a depășit insuficiența expresiilor anterioare modalității creștine de rezolvare a
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
ceea ce este dincolo de ceea ce poate fi conceput. Mai mult, calea negativă în gândire consemnează o transcendere a exigențelor determinării obiective a adevărului, însemnând esențialmente un refuz de a epuiza adevărul prin formularea lui. Autorul care a jucat rolul cheie în conturarea discursului apofatic al Răsăritului a fost, fără îndoială, Dionisie Areopagitul. Să nu uităm însă că, la fel de mult, Dionisie joacă un rol major în tradițiile spirituale occidentale, mai ales în mistică, dar și în discursul scolasticii. Însă în Apus, apofatismul a
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
se ține seama de specificul sub care dualitatea întunericlumină a fost înțeleasă în acest spațiu. Riscul stă în faptul că simbolismul luminii poate fi întâlnit în multe arii spirituale și în multe filosofii, practic peste tot acolo unde este necesară conturarea unui limbaj care să fie propriu expe¬rienței mistice. Aparent aceste coduri funcționează asemă¬nător, și este în consecință permisă o atitudine comparativă în interpretare, rezultând putința descrierii unei atitudini arhetipale ce traversează spiritul uman. Există însă diferențe dramatice în
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
cunoașterii înțeleasă în mod esențial ca unire. De aceea simțurile nu au jucat un rol mai puțin important decât intelectul în experiențele ultime de cunoaștere, ba chiar ceea ce le este propriu ca putințe cognitive a jucat un rol major în conturarea unei simbolistici a inefabilului ce însoțește dimensiunea personală a oricărei cunoașteri, care pentru bizantini era așa de importantă. În mod paradoxal, pentru bizantini, teoria cunoașterii are un fundament ce poate primi, cu rezervele de rigoare, numele de empirism. Deși au
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
Ba chiar studiul lui Aristotel capătă o importanță crescândă, în măsura în care în opera sa se puteau identifica principiile unei argumentații consistente și coerente. Constantinopolul veacurilor VII-IX cunoaște o nemaintâlnită fervoare în constituirea unor biblioteci clasice cât mai exhaustive, ca și în conturarea unor cercuri intelectuale în care erau supuse analizei argumentele pro și contra valorii și eficienței reprezentării. Istoria consemnează că la 814 împăratul iconoclast Leon V va însărcina pe Ioan Gramatikos să pună laolaltă toate textele aparținând epocii clasice, care ar
Dan CHIŢOIU by Repere în filosofia bizantină () [Corola-publishinghouse/Science/91598_a_92852]
-
vorace și de monștri (unul dintre aceștia fiind omul însuși, în starea sa frustă și de nefinisare), care trebuie înfrânt, supus prin raționalizare, disciplinat prin rigoare, prin programe educative precise și prin dialectică. Prima consecință a fenomenului spun specialiștii este conturarea omului european ca om agonal: ca un om care luptă mereu și la tot pasul împotriva a ceva, fie că e vorba de iraționalul terifiant care-l înconjoară, sau de terifiantul lăuntric, interior, care-l hărțuiește și îl neliniștește. A
Deimografia : scenarii ale terorii în proza românească by Cătălin Ghiţă [Corola-publishinghouse/Science/1392_a_2634]
-
cuvintelor relativ-interogative în periferia stângă propozițională. Cu referire la latină, încadrată tot în categoria limbilor nonconfiguraționale, ca urmare a cercetărilor lui Hale, Ledgeway (2012) arată că libertatea excepțională de topică derivă din setarea mixtă centru inițial / centru final, secondată de conturarea periferiilor stângi ale domeniilor fazale, nu dintr-o presupusă organizare sintactică plată a latinei. Termenul configuraționalitate discursivă a fost introdus de Kiss (1995) și nu face referire la concepte de tipul structură sintactică ierarhizată / structură ierarhizată plată, ci la topica
[Corola-publishinghouse/Science/85002_a_85788]
-
frecvent Mihai Codreanu, Demostene Botez, Otilia Cazimir, cărora li se alătură Al. A. Philippide, G. Bărgăuanu, Dragoș Protopopescu (iscălind și Dinu Lance) și George Lesnea (cu numeroase tălmăciri din Serghei Esenin). Împreună cu scriitorii „viețiști”, un rol chiar mai important în conturarea identității revistei îl au, ca și în faza precedentă, criticii, istoricii literari, esteticienii. În fruntea lor se află tot G. Ibrăileanu, care, pe lângă ripostele date celor ce negau importanța publicației în etapa anterioară ori rostul revistei în noul context („V.R.
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290534_a_291863]
-
operei sale)? Spiritul și gustul sunt totul? Interpretarea datelor puse în lumina de analiză scrierilor sale în contextul istoriei esteticii sau prin referințe la teoria literaturii conduce, pornind de la aceste întrebări și urmărind implicațiile ideilor și noțiunilor de lucru, la conturarea a trei teze kantiene fundamentale privitoare la creația poetica: 1) geniul este un compus din natură și raționalitate, ale cărui manifestări sunt strâns legate și influențate de sociabilitate; 2) condiția de posibilitate a metaforei este jocul liber concurent al facultăților
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
substratul naturii în noi și în afara noastră"123 și că un câmp "inaccesibil" facultății noastre totale de cunoaștere 124, se dovedește a fi un concept de importanță hotărâtoare atât în teoria explicită a artei și a geniului, cât și în conturarea consecutivă a celei implicite a cunoașterii artistice. În timp ce, pentru realizarea unui obiect de artă mecanică (un meșteșug cum este, să spunem, dulgheria), creatorul poate stabili cu anterioritate, în chip rațional și pe baza experienței, regulile de lucru, când e vorba
by VASILICA COTOFLEAC [Corola-publishinghouse/Science/1106_a_2614]
-
a „manifestării vitale” și a „neliniștii spirituale”, în raport cu expresia literară amenințată, mai devreme sau mai târziu, de încremenirea în „formula” oficializată, definirea poetului ca „explorator” pornit în căutarea unui „pământ virgin”, modelarea - în funcție de aceste date - a procesului receptării operei și conturarea unei specifice atitudini sociale, de frondă și revoltă antipozitivistă și antiburgheză etc., se înscriu și la Ilarie Voronca într-un flux unitar și coerent, urmând unei logici specifice. Ceea ce trebuie evidențiat în sensul individualizării atitudinii lui Voronca în contextul programului
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
deschide - în chip revoluționar în contextul românesc al momentului - calea unei perspective textualizante asupra poeziei, cu accent pe refuzul medierilor retorice și caracterul autoreferențial al poemului. Nu îndeajuns s-a reliefat însă rolul modelator pe care l-au jucat în conturarea acesteia datele oferite de demersurile teoretice și de practica creatoare a plasticienilor constructiviști din anii ’20. Ori de câte ori ia în discuție (în articolele sale din Punct și Integral) problemele limbajului poetic, Voronca are în vedere metamorfozele artistice constructiviste, procedând la paralele
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
reflector sui generis al ființei elogiate, proiectată într-o inepuizabilă rețea de analogii. Poetul se situează, totuși, foarte departe de ordinea și echilibrul tradițional-romantic, orice coagulare de tip anecdotic fiind evitată. Nu se poate vorbi, de asemenea, nici de precisa conturare a unui „cadru” natural al confesiunii: planurile interferează, sistemul de referință se schimbă rapid de la un vers la altul, fiecare imagine devine un fel de nucleu generativ al altor asocieri, astfel încât poemul întreg propune o suită de relee iradiante care
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
ale „senzației” și, fragmentar, chiar cu acel „impresionism ordonat” pe firul, mai mult sau mai puțin mascat, al unei „idei” - este limpede că viziunea tradițională asupra poeziei s-a schimbat substanțial; poemul contează, în coerența sau rupturile sale funcționale, pentru conturarea „mesajului”, ca ansamblu al tuturor acestor demersuri, ce se armonizează, în ultimă instanță, în sensul concretizării, în însăși mișcarea aleatorie a textului, a unei experiențe existențiale multiplu dimensionate. Iar actul scrierii poemului este prezent, nu întâmplător, cum se va vedea
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
ce-i drept, chiar la promotorii săi francezi cei mai înflăcărați!). Similaritatea (metaforei) și contiguitatea (metonimică) funcționează la el nu atât (sau aproape deloc) în sensul revelării unor obscure straturi ale inconștientului, cât în direcția realizării unei viziuni caleidoscopic-spectaculare, în conturarea căreia o cvasiinfinitate de „obiecte” este convocată pentru a dezvălui înrudiri posibile, analogii surprinzătoare, cu - adeseori - o pasiune și un rafinament de poet manierist și cu un foarte marcat gust baroc pentru „teatralitatea” perspectivei, - decor, aparență, metamorfoză. Chiar dacă am face
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
atmosferă alta decât aceea a principiilor și regulamentelor incontestabil arbitrare?” Ele definesc însă, dincolo de transparența conceptuală a manifestelor, o formă mentis caracteristică poetului, un model generator al structurilor imaginarului, ce poate fi identificat deopotrivă la nivelul configurării „cosmosului” specific, al conturării eului liric, al unei anume dinamici a limbajului. Fără să prefigureze prea mult din spectaculoasa evoluție avangardistă a lui Voronca, Restriști-le debutului trasau totuși o schiță semnificativă a ceea ce urma să se definitiveze ca vectori ai viziunii sale în
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
observat despre metafora barocă, „două obiecte pe care totul le separă afară de calitatea comună, ingenios depistată, superficială și accidentală”. Reintroduse în context, imaginile de această factură participă totuși, de cele mai multe ori, la realizarea unei relative unități de viziune, în sensul conturării universului ca spectacol dinamic, plin de vitalitate și culoare. Ceea ce se pierde la nivelul asocierilor izolate, se compensează în mare parte prin multiplicarea lor în serii de aproximativă echivalență. Caracterul „descriptiv”, „impresionist” al discursului „integralist”, deschis reportericește spre pulsul realului
[Corola-publishinghouse/Science/1852_a_3177]
-
operații de tipul celor de: observare, identificare, comparație, opunere, clasificare, categorizare, organizare, calculare, analiză și sinteză, emitere de ipoteze și verificare, explicare a cauzelor, sesizare a esențialului, corectare, stabilire de relații funcționale, abstractizare și generalizare, evaluare, interpretare, judecată critică, anticipare, conturare de imagini, formare a propriei opinii, extragere de informații, transfer de informație În alt context (În alte sarcini de lucru), comunicare etc. În consecință, metodele active presupun tot atât de multe tehnici de activare a unor asemenea operații. Astfel, sub genericul metode
[Corola-publishinghouse/Science/2051_a_3376]
-
de simbolistică între creația lui Emily și cea a lui Charlotte. Aceste diferențe apar mai ales în raport cu Jane Eyre, cartea scrisă măcar prezumtiv în același interval de timp cu tulburătoarea poveste a lui Heathcliff. Dacă vom urmări, pas cu pas, conturarea psihologică a protagonistelor din Jane Eyre și La răscruce de vînturi (în condițiile în care personajul feminin este, atît pentru Charlotte, cît și pentru Emily Brontë, adevărata miză estetică scrisului!), în speță Jane Eyre însăși și contradictoria Catherine Earnshaw, vom
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
erori" de cronologie cam bizar, judecînd după natura necondiționat flexibilă a literarității!). Se poate observa că preocuparea Philippei Gregory (născută în Kenya, în 1954, dar crescută și educată în Anglia) pentru istoria britanică a dus, de-a lungul timpului, la conturarea unei opere epice impresionante prin dimensiuni și, deopotrivă, prin succesul de public internațional. Scriitoarea se lansează cu "trilogia Lacey" alcătuită din romanele Wideacre (1987), The Favoured Child (1989) și Meridon (1990) unde constru iește un personaj memorabil în figura Beatricei
[Corola-publishinghouse/Science/1479_a_2777]
-
viziunea aparatului de stat și celălalt al informatorului. Iulia Vladimirov surprinde tacticile principale ale sistemului comunist: încercările de racolare, intimidarea, denigrarea și, ca ultimă soluție, eliminarea fizică. Ținem să amintim aici de un alt studiu care a contribuit decisiv la conturarea biografiei Monicăi Lovinescu. Este vorba despre Scrisori către Monica: 1947-1951, un volum semnat de Ecaterina Lovinescu-Bălăcioiu și îngrijit de Astrid Cambose. Cartea conține o selecție de scrisori și cărți poștale transmise de Ecaterina LovinescuBălăcioiu fiicei sale între anii 1947 și
by MIHAELANICOLETA BURLACU [Corola-publishinghouse/Science/1012_a_2520]