1,871 matches
-
Florian vede în „arta mută” un posibil regenerator al teatrului: „Ori cît s’ar imprima vechiului text elementele noui, ritm, decor constructivist, viață, rezultatul va lipsi. Același teatru vegetativ se va tîrî într-un decor nou. Ceeace lipsește teatrului ca să devie cu ajutorul celorlalte elemente moderne o expresie a epocii este textul modern. Sîntem gata a crede că o artă mai nouă, arta mută, cu posibilități mai proprii vremei, ne va pregăti acest text pe care și-l va însuși și teatrul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2138_a_3463]
-
dar se certau, când stabileau conducătorul dansului și cei mari trebuiau să îi despart, altfel se păruiau, însă acum depășise acea perioadă a copilăriei. Viața lui Stani se desfășura între coordonate fixe, plauzibile, așa cum ar trebui să fie existența tuturor. Devia de la ele întâmplător, câteodată, prin vreo sărbătoare și se bucura de fiecare dată când soarta lua în joc neprevăzutul iar finalul, îndepărtat, foarte îndepărtat, visul oricărui licean, era banchetul la minunatul Cazinou constănțean. El și colegii au fost nevoiți să
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
pe tablă, substanțele se legau între ele, valențele se combinau în timp, nimic neprevăzut și toate se sfârșeau plauzibil, cu reacții care scoteau un fum colorat și un precipitat care ascundea ce se petrecea în realitate. Nu aveai voie să deviezi sensul unui electron, să amesteci o impuritate clasată că puteai provoca o reacție în lanț imprevizibilă, neplanificată și cine știe ce se putea întâmpla cu atomul care era atât de instabil! Sosea în clasă, deseori, necăjită cu ochii roșii. Avea pregătită batista
un liceu la malul mării by aurel avram stănescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91601_a_92358]
-
Adevăr. Poate există unele nelămuriri pentru faptul că Mircea Eliade ne amintește de ele și vă întrebați cu toții de ce. Am să dau un răspuns simplu pe marginea căruia veți putea reflecta zile în șir: acestea trei sunt primele care au deviat de la sensul lor material; omul când a avut și-a dorit mai mult și când a avut mai mult și-a dorit și mai mult, atunci când Lumea a început să se împartă în Tabăra Profanului și Tabăra Sacrului, moment în
ANTOLOGIE: poezie, proză. Concursul naţional de creaţie literară „Ionel Teodoreanu” Dumeşti – Iaşi ediţia a VII-a by colectiv () [Corola-publishinghouse/Imaginative/245_a_1227]
-
-l bănuiești. - Nu e adevărat! Faptele sînt cele care Îl disculpă! - Poftim, dovada! - Totuși, totul pare să se concentreze În jurul celor din familia Kersaint, pe deasupra este singura familie cu copii naufragiatori care nu a avut victime. - Vezi, continui tot așa, deviezi imediat spre altceva. Marie se posomorî și, deși era cam zdruncinată, schimbă iarăși vorba. - PÎnă atunci, cum explici că blazonul familiei Kersaint este săpat În celula lui Ryan? - Mama ta e În serviciul lor de aproape cincizeci de ani. Dacă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1941_a_3266]
-
din cânepă, În timp ce escorta se așeza În partea din spate. Sub acea Învelitoare, căldura era sufocantă, Însă, cel puțin, poetul nu era silit să stea cot la cot cu zbirii. Vehiculul Înaintă huruind pe caldarâm, tras de un cal care devia În continuu, la rândul său prea puțin convins de acea cursă nocturnă nefirească. Podeaua se hurduca pe dalele ce pavau strada, fără ca benzile din piele prin care era suspendată să poată atenua smuciturile. Migrena lui Dante se Înrăutățea, În acele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
pe care Îl transportai? — Era un om se știință. Cunoști secretul polului magnetic? — Te referi la tija de metal care caută mereu nordul? Cea adusă de amalfitani? E un instrument deja cunoscut. — Da. Dar poate nu știi că orientarea ei deviază dinspre septentrion cu un unghi crescător, pe măsură ce se Înaintează către occident. Bătrânul avea sarcina de a măsura acea deviație, pentru fiecare grad de longitudine. Acum, rezultatul muncii sale zace În arhivele Serenissimei, Încă o armă În războiul Împotriva necredincioșilor, răspunse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
În loc să trebuiască să vă treziți. Între timp apăruse unul din arcașii mercenari, cu săgeata potrivită În arbaletă. Se aplecă Într-un genunchi țintind cu grijă spre spinarea lui Dante, care se Îndepărta. Mâna lui Cecco Angiolieri Împinse arma În sus, deviind săgeata, care se pierdu peste capul fugarului. — Stai. Și-a făcut deja un mormânt de cuvinte, zise el arătând spre poet. Acolo va fi Îngropat. Străbătu drumul care Îi mai rămăsese gâfâind, apelând la ultimele sale puteri. În fond, revolta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
oprise lovitura mortală. Dintr-o săritură, poetul ridică din nou mâna, de astă dată țintindu-l mai jos, În dreptul inimii. Împlântă pumnalul din răsputeri. Dar celălalt izbutise, smucindu-se amarnic, să se elibereze din strânsoare, și din nou lama rată, deviind dinspre inima spre care se Îndrepta și afundându-se În mușchiul umărului. Simți cum forța adversarului său cedă pe neașteptate, ca și când spiritele vitale l-ar fi abandonat. Ridică Încă o dată mâna, dar ceva Îl apucă de braț, Încercând să Îl
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
În urechi. Fiindcă, precum Ulise, vrei să fii singurul care știe. EPILOG 22 iunie, la primele sclipiri ale zorilor Dante se năpustise la drum lovind aprig din pinteni, istovindu-și calul. La câteva mile de zidurile cetății Pisa, urmele fugarilor deviaseră spre coastă, părăsind strada care se Îndrepta spre oraș. Rafalele de vânt dinspre Marea Tireniană Îl orbeau, umplându-i ochii de lacrimi. Drumul bătut de care se oprea la destule mile de coastă. Acolo, se Întindea o mlaștină enormă, Întreruptă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1916_a_3241]
-
un șuierat strident și-n dreptul hubloului apăru o lumină roșie. Până să se lămurească ei ce se-ntâmplă, de-afară se auzi o voce puternică. — Nava „Bourul”, treci pe dreapta! — Hait! făcu speriat Dromiket 4. Să știți c-am deviat spre stânga! Sări la tabloul de comandă și opri nava. Apoi apăsă pe un buton negru, confecționat dintr-o substanță rară, care încă din primul trimestru al anului în curs fusese raportată și obținută peste plan dintr-o substanță refolosibilă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
coordonate evoluăm? Dromiket 4 citi cifrele de pe scala indicatorului pozițional, le introduse în computerul autonom, privi rezultatul și spuse: — Pe coordonatele dinainte stabilite. — E bine, zise comandantul Felix S 23. — După calculele mele, peste un minut-două, dacă nu cumva vom devia spre dreapta, trebuie să dăm peste stația orbitală „Avântul”. — „Avântul”? întrebă Felix S 23. la să vedem ce-i cu ea. Luă din raft volumul I din enciclopedia „Cosmosul de la A la Z” și începu să caute. — „Avântul” - citi el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2120_a_3445]
-
sunt furtuni cu fulgere care să incendieze tot cerul, cum erau în copilăria mea. Tata și-a amintit că trecusem cu el sub o ploaie de mai, cu fulgere bogate dar obișnuite, însă eu aveam pe atunci numai trei ani. - Deviezi! Legendele sunt aproape totdeauna simboluri. - Nu aproape totdeauna. Când sunt, sunt în același timp. Dar omenirea nu le-a creat cu intenția de a simboliza. Simbolul e totuși o formă mai subtilă de gândire. Ele au izvorât din câte un
Luntrea Sublimă by Victor Kernbach [Corola-publishinghouse/Imaginative/295598_a_296927]
-
Homar și Godun! Sună bine, nu crezi? Am putea să facem un business... În aceeași după-amiază, Omar se împrietenise cu câmpul. Era o bucată de șes scobit, adâncit ca o farfurie ce ținea chiar în mijloc meandrele unui iaz. Godun deviase cursul de apă și făcuse amenajări. Godun se simțea latifundiar, pe când se uita, dimineața, până în linia orizontului, la coamele înțepate de ulmi, de mesteceni și de tufe sălbatice, împletite ca niște cuiburi. Cumpărase totul încet. Cât prindeai cu privirea era
Omar cel orb by Daniela Zeca () [Corola-publishinghouse/Imaginative/607_a_1328]
-
salariul binemeritat). Într-un fel sau altul, mai mult necontrazicându-mă decât aprobându-mă explicit, Howard Îmi confirmase presupunerea că membrii Centrului se ocupă cu ce se ocupau și precursorii lor din alte timpuri, În speță, cu acțiuni menite să devieze de la drumul cel bun mecanica unor evenimente. De ce-o făceau, de ce istoria nu trebuia lăsată să-și vadă de-ale ei În liniște n-am priceput, Însă acum motivația cădea pe locul al doilea. Dacă exista vreuna, bineînțeles, ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
intervale de timp neregulate, În pofida aparențelor de normalitate comportamentală și a coerenței formale a actului vorbirii, În creierul afectat al pacientului se produce un scurtcircuit violent, care se soldează cu discontinuități de percepție a realității, compensate sau, mai bine spus, deviate În manifestări atipice de delir verbal. Atipice, pentru că durează foarte mult, uneori câte o zi Întreagă, după care bolnavul cade Într-o stare de prostrație, de muțenie și imobilism din care nu poate fi scos. Pe parcursul unor astfel de derapaje
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1884_a_3209]
-
inversiunii destul de elegant, ca atunci când vezi reflectată În oglinda unei frizerii fereastra spre care melancolicul frizer Își Întoarce privirea În timp ce Își ascute briciul la curea (așa cum fac toți În asemenea momente) și, Încadrat În fereastra reflectată, o porțiune de trotuar deviind o procesiune de pietoni indiferenți În direcția greșită, În lumea abstractă care Își pierde brusc hazul și dezlănțuie un torent de teroare. Ori de câte ori Încep să mă gândesc la dragostea mea pentru o persoană, am obiceiul să trasez imediat raze din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2082_a_3407]
-
plin, fără să-mi dau seama că libertatea aceea mă înlănțuia încet, încet, fără scăpare, închizându-mă, cocon năuc, în gogoașa nimicului.“ Aici e situat chiar începutul: graba spre o ședință a viitorilor comuniști din facultate, plină de promisiuni, va devia într-o izbucnire rebelă, ce conduce firul Textului în chiar inima întunericului: prima beție solitară, plină de o savoarea pe care numai cei ce au practicat-o o pot pricepe... Cel ce bea conștient, programatic, își pierde umanitatea așa cum o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2046_a_3371]
-
ce avea să le trebuiască pe insule, cu o mare liniștită, cum era de obicei la acele latitudini, și În absența aproape totală a vîntului, Împinși mai mult de un curent suav care venea dinspre coastele peruviene. Același curent Îi devie cu cîteva grade spre sud, Îndepărtîndu-i de direcția prevăzută, dar, la jumătatea celei de-a doua săptămîni, străjerul zări pămînt și În fața lor Începu să se profileze tot mai clar o insulă aridă, stîncoasă și solitară, refugiu al iguanelor, pelicanilor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Niña Carmen În arșița toridă a amiezii, la sfîrșitul primei săptămîni. În fiecare clipă am impresia că Insula Hood va apărea din nou În spatele tău. Nu Înaintăm. - Ba Înaintăm, o contrazise Oberlus, convins. Înaintăm Încet spre est, deși curentul ne deviază spre sud. - Și pe noi ne-a deviat spre sud la numai cîteva zile după ce plecaserăm din Guayaquil, admise ea. Iar pilotul ne-a explicat că e un contracurent care vine din Panama și Împinge vapoarele la sud de Galápagos
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
sfîrșitul primei săptămîni. În fiecare clipă am impresia că Insula Hood va apărea din nou În spatele tău. Nu Înaintăm. - Ba Înaintăm, o contrazise Oberlus, convins. Înaintăm Încet spre est, deși curentul ne deviază spre sud. - Și pe noi ne-a deviat spre sud la numai cîteva zile după ce plecaserăm din Guayaquil, admise ea. Iar pilotul ne-a explicat că e un contracurent care vine din Panama și Împinge vapoarele la sud de Galápagos. Poate de asta am ancorat În Hood, cînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
s-o facem Într-una din insulele mari, mai spre nord... N-o să ajungem niciodată! repetă ea. Oberlus nu-i răspunse, stătu pe gînduri cîteva clipe și În cele din urmă se Întoarse spre prizonierii săi: - Ați auzit, spuse. Am deviat și, chiar dacă Încercăm să ne Întoarcem, n-o să mai găsim niciodată insula. Curentul dinspre mal ne-ar trage În larg și n-am ajunge nicăieri. Nu ne mai rămîne, prin urmare, decît un singur loc unde să mergem: continentul, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
Iguana Oberlus se uită la el cum dispărea și se așeză apoi pe scaunul răposatului, punînd mîna pe vîsla care rămăsese liberă: - Pune mîna pe timonă, Îi porunci Niñei Carmen. Și adu-ți aminte: spre răsărit! Mereu spre răsărit... Dacă deviezi cu un singur grad, te las fără apă. Trebuie să ieșim din zona moartă, fără vînt și fără pește. Începu să vîslească Însuflețit. Dacă mergem așa, În cîteva zile trecem de jumătatea drumului... Ea lăsă să-i scape un oftat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
i-l oferi imitînd gestul amabil al unui ospătar: - Mănîncă! Îi porunci. Mestecă Încet și Înghite zeama, dacă deocamdată nu poți Înghiți carnea... Recupereză-ți forțele, pentru că singurul lucru de care avem nevoie este puterea. Făcu un gest spre prora. Chiar dacă deviezi și nu-ți vine să crezi, acolo, În față, spre răsărit, fie că vrei sau nu, se află continentul, și chiar dacă ar trebui să vîslesc singur, tot am de gînd să ajung acolo. Spintecase burta altui pește și, luînd o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]
-
luînd o bucată mare de carne albă, tare și palpitîndă, o băgă În gură și Începu să mestece cu concentrarea și interesul celui care nutrește absoluta convingere că Împlinește un ritual de care depinde Însăși viața lui. Baleniera, Între timp, devia foarte Încet spre nord-est, dar Oberlus știa asta și nu părea să dea importanță faptului, pentru că, recăpătîndu-și forțele, avea să pună din nou mîna pe vâsle și să recupereze terenul pierdut; avea să continue să vîslească, neobosit, pînă la mult
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2009_a_3334]