2,297 matches
-
stârpiturii: „Stai pe loc, ca trag!” Mă opresc și aștept... Însoțit de soldați și de câine, plutonierul se Îndreaptă spre mine, aproape În fugă și fără să mai spună nimic Îmi repede un pumn În plină figură, Încât am scăpat felinarul din mână, mi-au sărit zdrențele de pe umeri și m-a podidit și sângele, si țipând mă Întreabă: „Nu cunoști regulamentul, banditule? Vrei să evadezi, hai? Ia, să-ți dau eu evadare!”... Și-mi mai căra niște pumni tot peste
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
asta nu-1 prea preocupă. În sfârșit, obosit și gâfâind din cauza efortului, Îl aud urlând: „Marș la baraca, banditule, și te spală!” Mi-am luat haină de jos, pe care, În timp ce colectăm loviturile lui Popescu, o călcasem În picioare, am luat felinarul răsturnat și am dat să intru În baraca; făcusem vreo câțiva pași și tocmai văd pe Matei Vasile, cel mai fioros brigadier din lagăr, scoțând capul pe o ferestruica de la o altă baraca din apropiere și aprobând pe Popescu: „Dați
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
ondulat. Șoselele sunt drepte ca un fir de panglică, evitând cât e posibil curbele, sursa atâtor accidente. Pentru întâia oară de când străbatem SUA ne oprim în fața unei bariere de cale ferată. Aici nu vedem cantoane, nici cantonieri cu steagul și felinarul în mână. Totul e mecanizat. Un stop puternic luminat roșu și cu inscripția vizibilă: stop, listen, go; oprește, ascultă, mergi. Am trecut în statul Dakota de sud. Seara rămânem în orășelul Sioux City, pe malul fluviului Missouri. Acest afluent al
30.000km prin SUA. 1935-1936 by Prof. dr. Nicolae Corn??eanu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83483_a_84808]
-
o prostituată era o curtezană, una care ținea salon, azi ar fi una care se ocupă de relații publice, tu numești curvă o femeie care se ocupă de relații publice, ca și cum ar fi o matracucă dintr-alea care-și aprind felinarul la marginea drumului pentru camionagii?” În clipa aceea Riccardo trecu din nou pe lângă ea și o apucă de un braț. „Vino să dansezi”, zise. Stăteau În mijlocul sălii, schițând mișcări ușoare, un pic cam absenți, ca și cum ar fi bătut Într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
fac un copil cu Lia, mi-am zis. Iar pe el (sau pe ea) am să-l Învăț să cânte imediat la trompetă, imediat ce-o să poată sufla. 57 În fiecare al treile copac, pe ambele laturi, era atârnat un felinar, și o minunată fecioară, Îmbrăcată și ea În albastru, le aprinsese pe toate cu o torță strălucitoare, iar eu am adăstat, mai mult decât era nevoie, să admir spectacolul, care era de o frumusețe nespusă. (Johann Valentin Andreae, Die Chymische
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
a prins pe Duncan făcînd ochi dulci unei alte fete! — Duncan frînge inimile femeilor, zise femeia binedispusă. Duncan clătină din nou din cap și-și văzu de lucru. Era o dimineață de sîmbătă. Lucrau doispreze la banc și cu toții făceau felinare de noapte, trăgînd fitilele și suporturile metalice prin bucățele de ceară, pe care le puneau apoi În cutii anti-inflamabile, gata pentru a fi Împachetate. În mijlocul bancului circula o bandă care ducea felinarele terminate spre un cărucior care aștepta. Banda mergea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
sîmbătă. Lucrau doispreze la banc și cu toții făceau felinare de noapte, trăgînd fitilele și suporturile metalice prin bucățele de ceară, pe care le puneau apoi În cutii anti-inflamabile, gata pentru a fi Împachetate. În mijlocul bancului circula o bandă care ducea felinarele terminate spre un cărucior care aștepta. Banda mergea cu sunetul unui obiect care se rostogolește și cu un scîrțîit constant - nu foarte tare, dar atunci cînd se combina cu șuierul și zăngănitul mașinilor de fabricat lumînări, aflate În cealaltă parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
să-i abată atenția. După o secundă, se aplecă de parcă ar fi fost ațîțat de ceva. Strigă spre ceilalți de la banc: — Uite-o pe doamna A, uite-o cum intră. E cu doi tipi! Femeile care Încă mai lucrau la felinare Întoarseră capetele să vadă. Întotdeauna erau fericite cînd apărea ceva care să Întrerupă rutina zilnică. Cu o săptămînă Înainte, intrase un porumbel În clădire și toți dăduseră ocol Încăperii aproape o oră, profitînd la maximum de această distracție. Acum, cîteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
lumînări. Întinse mîna și-i atinse brațul: — Îmi dați voie să vă arăt...? Fetele care stăteau la banc Își curmară chicotele și priviră În sus, așteptînd. Bărbatul veni mai aproape și-și ridică privirea. — Aici este micul nostru sector de felinare, Îi spuse doamna Alexander. Duncan vă poate explica procesul. Duncan, dînsul este... Bărbatul se oprise totuși În drum și-l măsura pe Duncan de parcă nu-și putea crede ochilor. Începu să rînjească. — Pearce! zise el Înainte ca doamna Alexander să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Îi era arătat, și, o dată sau de două ori, Își duse la loc bucla neunsă, căzută pe frunte. — Da, Îmi dau seama cum merge, zise el. M-am prins, desigur. Nu-i luă decît un minut să explice. Duncan puse felinarul pe care-l făcuse În mijlocul benzii rulante, foșnitoare, și acesta fu dus mai departe, la căruciorul din margine. — Asta-i tot, zise el. Doamna Alexander trecu mai departe. BÎntuise prin jur mai tot timpul și avea aerul ușor dezamăgit al
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
trecu mai departe. BÎntuise prin jur mai tot timpul și avea aerul ușor dezamăgit al unui părinte care Își vede copilul făcînd varză rolul din piesa școlară. — Dar, zise ea satisfăcută, este un proces destul de simplu. Fiecare dintre micile noastre felinare trebuie să fie asamblat manual... Nu cred c-ai putea să ne spui cîte ai făcut de cînd ești aici, nu, Duncan? — Nu prea, răspunse Duncan. — Nu... Totuși Îți merge bine, sper? Și cum stai - se gîndea la un mijloc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Duncan deveni rigid și făcu un pas, intrînd aproape În panică. Doamna Alexander, Îi văzu expresia feței și o intrepretă greșit. — Uite, rîse ea bătîndu-l pe umăr, te pun Într-o situație jenantă. O să te las să te ocupi de felinarele tale. Apoi dădu din cap aprobator spre bancul de lucru. Len, ce mai faci? Îți merge bine, Winnie? Mabel, ai vorbit cu domnul Greeing despre scaun? Bravo! Atinse ușor apoi brațul lui Fraser. Doriți să mă urmați acum În sala
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
nu va face decît o figură absurdă. Se ridică. Îi era frig și se simțea Încordată. Se duse la oglindă. Era absolut descurajant să te uiți la tine Într-o oglindă dintr-o cameră Întunecată; totuși, venea puțină lumină de la felinarul din stradă și observă că obrazul și brațul gol aveau semne roșii și albe, mici urme În carne de unde stătuse pe covor. Cel puțin aceste semne Îi dădeau un strop de satisfacție. Deseori Își dorise ca gelozia ei să ia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
că odată, pe cînd răsfoiam o revistă, Îi indicasem un inel care arăta de-a dreptul uluitor. — Nu-mi vine să cred că ți-ai amintit! repetam eu Întruna, ținîndu-mi mîna la nivelul feței și privind sclipirile diamantului În lumina felinarelor de pe stradă. Nu-mi vine să cred că ai făcut asta. — Am vrut să-ți fac o surpriză, spuse Dan, sărutîndu-mă pe urechea stîngă, și m-am gîndit că nu ar mai fi același lucru, dacă n-ai purta inelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1966_a_3291]
-
-o din cauza mamei lui. Femeia obișnuia să vorbească singură, în șoaptă. Când intra în încăperea ei, avea senzația c-o întrerupe. Cu toate acestea, în pofida campaniilor sale publice despre puritate, de la moartea ei făcuse multe vizite secrete în încăperile cu felinar aflate deasupra bazarului. Acolo le cerea femeilor să se poarte într-un fel anume, să-l atingă în locuri pe care se jena să le numească. Acest fiu era o amintire neplăcută a mamei care plantase sămânța păcatului în conștiința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
băuturile și plecăm spre Stockbridge. Drumul e alunecos, căci a Înghețat la suprafață. Vedem un taxi care abia se mișcă Încercând să Întoarcă Încet pe o stradă laterală, dar alunecă pe gheață și Își zgârie caroseria de un stâlp de felinar. După ce se oprește, bulangiul ofticat țâșnește afară și cercetează stricăciunile. — Morții măsii... se răstește el, apoi smucește de portiera taxiului deschizând-o brutal. Îi fac un semn din cap lui Gus. Puțoii dinăuntru se dau jos. Ăsta o să ne ducă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
pe Bladesey. Prietenul meu. Însoțitorul meu În călătorie. Confratele Blades. Cel mai bun dintre masoni. Un confrate. Cobor treptele Înguste, Împleticindu-mă pe lângă tipul blond de la recepție. Pe stradă, o curvă zdrențuită și dependentă de heroină Îmi zâmbește de sub un felinar, un vestigiu al unui tricou cu Amsterdam care rareori amintește de viața normală reală. Intru Într-un bar și comand o Heineken. Mă gândesc la Bladesey, puțoiu ăla mucos și patetic care se mulțumește cu foarte puțin și care nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2026_a_3351]
-
de încovoiat, de lent și de năucit, iar Destinat nici măcar nu-i răspunse atunci când acesta îl întrebă dacă se simțea bine. Dar probabil că se întoarse în aceeași seară în vestibul, în penumbra doar puțin destrămată de lumina albăstruie a felinarelor din stradă, pentru a se convinge de ceea ce văzuse, pentru a privi urmele subțiri de noroi pe tabla în alb și negru a pardoselii, și a se uita apoi în ochii îndepărtatei lui soții, care surâdea și ea, dar cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
literar unde să învețe să dea elegantă stilului, să analizeze stilistic ceea ce scrie și să fie obligatoriu criticată pentru eventualele deficiențe. Oamenii din compartimentul trenului începură să se agite, semn că trenul se apropie de gară. Prin ceață murdară, vedeam felinarele reflectându-se în apă Dâmboviței. Intrăm iarăși, prizoniera a tăcerii în cel mai mitic dintre orașele nuvelelor fantastice ale lui Eliade. ÎNTÂLNIREA L-am recunoscut pe șeful cenaclului imediat ce am pășit în sala 16 a Casei Scânteii, străjuita de
AGENT SECRET, LAURA by LUMINI?A S?NDULACHE () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83482_a_84807]
-
spunea că aș fi bun de agricultor. Am fugit pur și simplu, pe geam, la școală, căci ei plecau la lucru și, de frica nebunilor popii, mă țineau încuiat în casă. Mama, săraca, ce să facă? Venea cu mine cu felinarul până în vârful dealului și mă urmărea cu privirea până intram în zona de case a satului vecin. O dată, țin minte, pe mine și pe mama ne-a înconjurat o turmă de mistreți. Era iarnă, noapte, frig teribil. Înnebuniți de spaimă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2257_a_3582]
-
mărunt. Nu de frig, de plăcere. De auzit, nu se vede bine. Decât ploaia. Dacă n-ar ploua atâta, s-ar auzi vuitul viiturii - de la ruptură. Așa cum vuvuia și acum mai an. Dar tot vulvulvuietu-i, fiindcă aud aud licăriri de felinare. Nu știu dacă felinarele se mișcă prin apropiere, prin ogrăzi, pe ulițe, ori Încolo, pe Imașul Cailor; sau dincolo de șosea, pe Pășunea Vitelor. Sau dacă mă mișc eu, cu tot cu calidor - așa-i cu felinarul la casa omului, când plouă strașnic
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
de plăcere. De auzit, nu se vede bine. Decât ploaia. Dacă n-ar ploua atâta, s-ar auzi vuitul viiturii - de la ruptură. Așa cum vuvuia și acum mai an. Dar tot vulvulvuietu-i, fiindcă aud aud licăriri de felinare. Nu știu dacă felinarele se mișcă prin apropiere, prin ogrăzi, pe ulițe, ori Încolo, pe Imașul Cailor; sau dincolo de șosea, pe Pășunea Vitelor. Sau dacă mă mișc eu, cu tot cu calidor - așa-i cu felinarul la casa omului, când plouă strașnic. Primprejur, glasuri somnoroase, ațâțate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
vulvulvuietu-i, fiindcă aud aud licăriri de felinare. Nu știu dacă felinarele se mișcă prin apropiere, prin ogrăzi, pe ulițe, ori Încolo, pe Imașul Cailor; sau dincolo de șosea, pe Pășunea Vitelor. Sau dacă mă mișc eu, cu tot cu calidor - așa-i cu felinarul la casa omului, când plouă strașnic. Primprejur, glasuri somnoroase, ațâțate: - Haida, măi, că s-o rupt! - Haidiț’ la pești, măi! - Dă tu un cal, pun și eu unu și-om merge la pești cu căruța! - Nu, că eu mă ’c
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
frumos de Moș Iacob, poate că m-ar fi luat cu el: pe drum, i-aș fi dus ciorpacul - cel cu care să luăm peștii din apă, cum i-ai lua cu lingura din strachină - acolo i-aș fi ținut felinarul, chiar coșâlca plină cu pești... Moș Iacob n-are cai, n-are căruță - am fi mers la pești cu căruța, ca alți măneni - așa-s de mulți peștii, că trebuie să te duci la ei cu căruța - când se rup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
un bou - fie și cât un vițel, cât un purcel, oricum, cam cât tine de mare. Te-ai bătut cu el, v-ați trântit, zi de vară, până-n sară; prin apa până la brâu, până la genunchi, până-la; ai pierdut și felinarul și coșul de papură; În căldare să-l pui - nu-ncape; să te-ntorci acasă numai cu el, unu?, oricât de mare, nu-i păcat să-i lași pe ceilalți celorlalți? ; ori, mai rău: nimăruia? Și-atunci unde pui peștele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]