2,647 matches
-
în Moldova, cât și diplomatică, la Constantinopol, în care nu au lipsit întreruperile și momentele de tensiune, în cele din urmă, pe 2 iulie 1776, la Palamutca, pe Nistru, a fost semnată de generalul Vincenz baron von Barco, din partea Imperiului habsburgic, și de Mehmed Tahir Aga, din partea Porții otomane, Convenția finală ce consfințea încheierea delimitării granițelor Bucovinei 44. În felul acesta, cedarea teritoriului Bucovinei din trupul Moldovei, de Poarta otomană către Imperiul habsburgic, văzută ulterior, pe bună dreptate, în istoriografia română
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
de generalul Vincenz baron von Barco, din partea Imperiului habsburgic, și de Mehmed Tahir Aga, din partea Porții otomane, Convenția finală ce consfințea încheierea delimitării granițelor Bucovinei 44. În felul acesta, cedarea teritoriului Bucovinei din trupul Moldovei, de Poarta otomană către Imperiul habsburgic, văzută ulterior, pe bună dreptate, în istoriografia română, ca un act de nedreptate făcut românilor, în contemporaneitate a pus cu pregnanță în fața elitei politice românești problema necesității schimbării statutului politico-juridic al Principatelor Române, necesitate aflată în strânsă corelație cu diminuarea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
din două foste ținuturi moldovenești și anume: ținutul Cernăuți cu ocolul Câmpului Rusesc, aproape în întregime, și aproximativ două treimi din ținutul Suceava, cu ocolul Câmpulung Moldovenesc. Zona ocupată a fost pusă, încă de la 1 septembrie 1774, odată cu intrarea armatei habsburgice în Cernăuți, sub ascultarea Consiliului Aulic de Război din Viena. Ca urmare, începând din anul 1774 și până în 1786, pentru conducerea teritoriului Bucovinei a fost instituită o Administrație militară și, ca o recunoaștere a individualității sale politice, în bună măsură
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
și un registrator 50. De altfel, chiar din primele momente ale pătrunderii trupelor imperiale în nord-vestul Moldovei, atât populația, cât și autoritățile politico-administrative și cele ecleziastice au fost somate, prin proclamația lansată de generalul Spleny, să se supună noii stăpâniri habsburgice 51. Ordinul dat tuturor locuitorilor, sub amenințarea unor aspre pedepse, de a nu se mai supune poruncilor Porții otomane sau ale Divanului și implicit ale domnului Moldovei, ci să asculte numai de ordinele Curții din Viena, a provocat iritarea Porții
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
centrale, asigurări privitoare la garantarea drepturilor și privilegiilor stării nobiliare și ale bisericii ortodoxe 53, spre a le atrage de partea sa. Aceste asigurări ale generalului Spleny au fost socotite de boieri și de clerici ca un angajament al Imperiului habsburgic de a respecta starea de lucruri din timpul Moldovei, ceea ce nu corespundea întru totul cu planurile politice ale Curții din Viena. Până la semnarea convențiilor cu Poarta otomană, Administrația militară a Bucovinei a luat o serie de măsuri militare de apărare
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
legăturile nu au fost întrerupte, așa cum a fost cazul cu Basarabia anexată în 1812 de ruși și când boierii au fost siliți să opteze pentru locuirea în dreapta sau în stânga Prutului 62. Pe linia îmbunătățirii modului de funcționare a administrației, autoritățile habsburgice au introdus, pe lângă un control militar strict, ideea remunerării cu o sumă fixă a personalului administrativ moldovenesc folosit în Administrația Bucovinei. Astfel, începând cu anul 1777, boierul Leon Imbault, starostele de Cernăuți, era remunerat cu 1.200 florini anual, mazilul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
fl. anual 64 etc. La început, austriecii nu au încasat impozite, interesându-se mai întâi despre birurile ce le plătiseră anterior locuitorii din Moldova 65. Apoi, după semnarea la 7 mai 1775 a Convenției de cedare a Bucovinei către Imperiul habsburgic, Consiliul Aulic de Război din Viena, socotind că scutirea de bir pe doi ani a locuitorilor din Moldova și Țara Românească, dată ca urmare a înțelegerii dintre Poarta otomană și Rusia, nu putea servi ca normă și în Bucovina, aflată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
care evoluția sa viitoare în cadrul Austriei urma să o aibă asupra celorlalți boieri moldoveni, care "au văzut în acest demers al său, mânați de necesitățile propriei politici, oglinda destinului și regulile purtării lor viitoare"76. Pentru primii ani ai stăpânirii habsburgice a Bucovinei, documentele sunt foarte zgârcite în privința informațiilor referitoare la viața și activitatea lui Vasile Balș. În acest interval de timp, putem fixa perioada când tânărul boier își desăvârșește studiile în capitala imperiului. În 1777, după ce devine major, o dată cu împlinirea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
Bucovina, va participa personal la depunerea jurământului față de Casa de Austria. Pentru Curtea din Viena, după încheierea convenției austro-turce din 1776, ultimul act de drept public internațional, ce consacra terminarea procesului de cedare a Bucovinei de Poarta otomană, către Imperiul habsburgic, s-a pus problema depunerii jurământului de credință, de populația noii provincii, către autoritățile austriece. În vara anului 1777, la solicitarea forurilor vieneze, generalul Spleny trimetea Comandamentului General al Galiției raportul său referitor la modalitatea depunerii jurământului în Bucovina. Administratorul
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
acea vreme, i-a părut potrivită aspirațiilor sale iluministe, precum și temperamentului său dinamic. La acea dată, față de regimul corupt, înapoiat și despotic, pe care Poarta otomană îl exercita prin intermediul domnilor fanarioți, în Principatele Române, în încorporarea Bucovinei în "luminatul" Imperiul habsburgic, aflat în plin proces de modernizare, Balș vedea posibilitatea realizării mai lesnicioase a pasului necesar pe calea progresului și civilizației pentru națiunea română. Deși stabilit în Bucovina, acesta a luat cunoștință, prin intermediul fraților săi sau direct, în timpul deplasărilor sale în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
obținute de vistieria statului din această provincie, la înființarea unei colonii comerciale armenești în Suceava, la numărul evreilor și la posibilitatea reducerii lor, la îmbunătățirea drumurilor de comunicație cu Transilvania etc. În legătură cu statutul constituțional-administrativ al noului teritoriu inclus în Imperiul habsburgic s-au conturat mai multe puncte de vedere. Pentru o organizare politică sau civilă a provinciei se invoca faptul că o dorită dezvoltare a comerțului în Bucovina se putea face mai bine sub o administrație civilă, că sistemul vămilor se
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
experiența avută în Transilvania 109, că principala cerință pentru instituirea unei zone militare de graniță era cea a terenului cu care statul urma să-i doteze pe viitorii grăniceri 110. În privința modalităților de încadrare viitoare a acestei achiziții în Imperiul habsburgic, opiniile au fost împărțite. Unele păreri aveau în vedere o unire a întregului district, fie cu Galiția, fie cu Transilvania. Altele vizau o împărțire a teritoriului bucovinean, prin care partea nord-estică până la râul Moldova să revină Galiției, iar partea vestică
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
împăratului doleanțele lor în legătură cu aceste planuri 118. Prin această alegere, Balș devenea primul și cel mai important reprezentant politic al românilor din noua provincie, ce s-a aflat în fruntea mișcării politice românești din Bucovina în primele decenii ale stăpânirii habsburgice. Mare boier, făcând parte dintr-una din cele mai reprezentative familii boierești din Moldova, cu o cultură vastă, desăvârșită prin studiile făcute la Viena, pătruns aidoma lui Mihai și Ion Cantacuzino, Enăchiță Văcărescu și a altor oameni politici contemporani lui
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
iluminismului, redactând o serie de memorii politice, între anii 1780-1781, pe care le adresează Curții din Viena. În calitatea sa de deputat al Bucovinei, reprezentând interesele tuturor stărilor provinciale, Balș s-a deplasat în toamna anului 1780 în capitala Imperiului habsburgic unde, pe 13 noiembrie, în cadrul unei audiențe a înmânat personal contelui Anton Hadik, președintele Consiliului Aulic de Război, în subordinea căruia se afla districtul bucovinean la acea dată, două memorii foarte importante, întocmite de el, cu rugămintea expresă ca acestea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
la acea dată, simpatizau cu Monarhia de Habsburg, iar pe viitor i-ar face să privească cu reținere pe austrieci și chiar i-ar îndepărta de Casa de Habsburg. Punerea sub o altă jurisdicție ar fi restrâns mult posibilitatea Imperiului habsburgic de exercitare a vreunei influențe în Moldova, prin intermediul boierilor, cum de altfel s-a întâmplat mai târziu, după alipirea Bucovinei la Galiția. Considerentul că, "într-un stat civilizat, oamenii din epoca de azi se întrec să-și însușească principiile cele
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
decât gorștina și deseatina, având și un număr de oameni care-i slujeau, scutiți de plata oricărei contribuții. În numele stărilor privilegiate ale Bucovinei, Balș solicita recunoașterea, chiar și în cazul schimbărilor reformatoare iosefine, preconizate a fi introduse aici de autoritățile habsburgice, a drepturilor și privilegiilor avute până atunci, precum și o reducere a taxelor vamale pentru produsele aduse de pe moșiile ce le aveau în Moldova 136. Spre deosebire de marea boierime, boierimea din clasa a III-a își datora starea, funcțiilor inferioare pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
excluși din societatea acestora. Același sentiment nobiliar exclusivist îl are față de mazili "care prin uzurpare se prezintă ca boieri", de fapt fiind un fel de funcționari, folosiți în trecut, fără plată, la supravegherea diferitor lucrări domnești, însă cărora noile autorități habsburgice le-au acordat o bonificație pentru lucrările la care erau folosiți. Mazilii nu se bucurau de privilegiile boierimii și trebuiau să achite întotdeauna dările 137. Este posibil ca unele din aceste afirmații ale deputatului Bucovinei să fi fost influențate nu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
inoportune, putând influența negativ Curtea din Viena în deciziile sale privitoare la soarta noii achiziții teritoriale. De aceea, Balș, în memoriul înaintat împăratului, în numele stărilor privilegiate, se dezicea vehement de acțiunile perturbatoare ale mazililor și, exprimându-și loialitatea față de regimul habsburgic instituit în Bucovina, cerea chiar măsuri la adresa acestora, pentru a avea în viitor o comportare mai cuviincioasă față de regim 138. Spre deosebire de scrierile politice din Principatele Române 139, Balș consideră clerul o stare distinctă, atât datorită consistenței numărului, cât mai ales
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
rural, precum și instituirea unui regim forestier mult mai sever, menit să împiedice fenomenul frecvent al tăierii abuzive a pădurilor, care risca să ducă la o totală despădurire a provinciei 154. Prezența lui Vasile Balș, în noiembrie 1780, în capitala Imperiului Habsburgic a avut și alte rosturi, pe lângă acela de a prezenta doleanțele bucovinenilor Curții din Viena. Într-un context internațional al "problemei orientale" ce lăsa să se întrevadă posibilitatea ieșirii Principatelor Române din înapoiatul sistem al dominației otomane, prin înglobarea lor
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
al II-lea, cererea secretă a partidei boierești filoaustriece din Moldova, alcătuită cum avea sa declare mai târziu din unii "dintre cei mai însemnați boieri, cu care el stătea și este în relație prin legătura stării și sângelui", ca Imperiul Habsburgic să ia sub stăpânirea sa acest principat 155. În același timp, a discutat și condițiile pe care aceștia le puneau, prezentând monarhului austriac "drepturile, tratarea și dorințele" boierilor. Care vor fi fost acele doleanțe, nu putem decât să bănuim, deoarece
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
fost acele doleanțe, nu putem decât să bănuim, deoarece cu toate investigațiile noastre nu am găsit referințe detaliate în arhivele vieneze. Din dispoziția imperială, dorințele Moldovei le-a comunicat și contelui Cobenzl. Cererii boierilor de includere a Moldovei în Imperiul habsburgic nu i s-a dat curs de autoritățile vieneze. Împăratul Iosif al II-lea, în cunoștință de cauză cu situația internațională a momentului, i-a comunicat că "gelozia puterilor nu îngăduie și nu va îngădui așa ceva"156. În perioada noiembrie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
să fie tratată ca o provincie cu totul separată și pe cât posibil după tradiția și obișnuințele actuale", pentru ca, prin aceasta, să se câștige "simpatia și încrederea națiunii moldovene"160, atât de necesară în realizarea planurilor viitoare de expansiune a Imperiului habsburgic spre gurile Dunării și Marea Neagră. În condițiile în care situația provinciei rămânea incertă, pe 5 aprilie 1781, Vasile Balș, în calitatea sa de însărcinat cu afacerile Bucovinei, a înaintat un nou memoriu Consiliului Aulic de Război din Viena, în care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
de organizare a clerului bucovinean într-o episcopie aparte a provinciei, scoasă de sub ascultarea unui centru ecleziastic din afara monarhiei 166. Un prim rezultat în această direcție se va vedea în scurt timp când, pe 24 aprilie 1781, în urma insistențelor autorităților habsburgice, mitropolitul din Iași a consimțit să transmită episcopului de Rădăuți conducerea spirituală asupra mănăstirilor ortodoxe existente în Bucovina 167. Influențat probabil de raportul întocmit de contele Blümegen, de memoriile lui Balș, precum și de starea de tensiune existentă în noua provincie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
un consiliu aristocratic, spre a se sustrage legilor și ordinelor imperiale. Consiliul ar fi urmat să fie condus de starostele Imbault, socotit a fi spionul Curții din Petersburg și al domnului Moldovei și, ca atare, un om primejdios pentru autoritățile habsburgice. De aceea, părerea lui era că mazilii nu ar fi trebuit să fie folosiți în chestiunile administrativ-juridice ale Bucovinei și nici în viitoarea organizare a provinciei 1. Consiliul Aulic de Război din Viena a luat măsuri drastice la adresa mazililor care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]
-
căpitanul Pizelli propunerile și toate chestiunile legate de elaborarea planului de organizare a provinciei. Conform ordinelor transmise Comandamentului General al Galiției, primul ar fi fost folosit numai în treburile importante, urmând a fi trimis, ori de câte ori era nevoie, ca reprezentant special habsburgic pe lângă domnul Moldovei. Totodată, se cerea ca acesta să indice persoanele ce ar mai fi trebuit îndepărtate din Administrația Bucovinei, în afară de Mihalache 3, chestiune deloc comodă pentru boierul bucovinean. La mijlocul lunii noiembrie 1781, probabil după ce Balș va fi fost ajuns
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1474_a_2772]