2,424 matches
-
informează Daily Mail, citat de . În timp ce veterinarii au susținut inițial că animalul ar fi murit în urma unei crize cardiace și că nu ar fi putut să facă nimic pentru a-l salva, o autopsie a demonstrat că patrupedul ar fi lătrat atât de mult încât ar fi ajuns să se sufoce. Proprietara susține că firma care administrează așezământul ar fi încercat să șteargă urmele neglijenței îngrijitorilor.
Tragedie bizară: Un bulldog englezesc a lătrat până a murit () [Corola-journal/Journalistic/69407_a_70732]
-
voind să-i facă o vizită. Când Suflețel auzi zgomot de mașină și văzu un automobil în poartă (instinctul lui avea o justificare: era mașina ce servise la omorul lui Dan Bogdan!) fugi imediat în pod. Poarta era închisă, dulăul lătra formidabil, o servitoare deschizând dinăuntru o fereastră întrebă cine este. Abia după ce, descoperind pe Suflețel în gura podului, primi instrucțiuni, veni la poartă cu cheia, unde mai verifică o dată identitatea vizitatorului. Poarta fu reînchisă imediat tot cu cheia. Suflețel coborî
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
scoate din clasa a treia și o trece în clasa a patra, a persoanelor care conlucrează temporar cu mine. Față de acestea Ștolț se arată răbdător, atâta vreme cât crede a-mi fi indispensabile. Îndată ce constată că mă supăr și ridic glasul, le latră și el. Dacă mă cert cu Elvira, Ștolț nu latră, ci se ascunde sub pat sau îndărătul unui scaun, de frică să nu fie pricina conflictului. Gradarea aceasta în stimă nu înseamnă că Ștolț e mizantrop. Mai degrabă mă crede
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
a patra, a persoanelor care conlucrează temporar cu mine. Față de acestea Ștolț se arată răbdător, atâta vreme cât crede a-mi fi indispensabile. Îndată ce constată că mă supăr și ridic glasul, le latră și el. Dacă mă cert cu Elvira, Ștolț nu latră, ci se ascunde sub pat sau îndărătul unui scaun, de frică să nu fie pricina conflictului. Gradarea aceasta în stimă nu înseamnă că Ștolț e mizantrop. Mai degrabă mă crede amenințat de mari primejdii, acasă, și uzează de o severă
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
torturarea nărilor. Ștolț percepe universul ca o maree continuă de efluvii, și, închis în casă, printr-o simplă zbârcire a nasului el știe că mă aflu la poartă. La un trandafir, care i s-a părut prea toxic, Ștolț a lătrat cu lacrimi, implorîndu-mă să-l scot din această bolgie infernală. Numai gazonul e pe placul lui Ștolț, vara, când e prea cald, fiindcă se așază cu pântecele pe el, să-i țină răcoare. De asemeni, Ștolț are un vegetal din
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
urlă la muzică. - Și al meu urlă, la anume tonuri acute din Chopin. Urlă de suferință din cauză că unda muzicală îi zguduie organismul prin finețea timpanului. Muzica orchestrală, în care toate sunetele se echilibrează, îi dă o somnolență dulce și vigilentă. Latră ușor în somn. . - Ha-ha-ha! râse Gaittany, făcând semne la ceilalți că Ioanide este extrem de original. . - Nimic de rîs! Simte semnificația umană a frazeimuzicale. De altfel și parfumul îl indispune prin violența lui. Excesul i se pare pervers și diabolic. Incolo
Bietul Ioanide by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295568_a_296897]
-
fost destul. Oamenii au început să vestească nenorocirea cea mare: vin rușii! Și în primăvara lui 1944, ca o hoarda de lăcuste hămesite, soldații ruși s-a reavarsat în sat. Cand au intrat în ograda, au împușcat câinele ce ii lătra și cu davai! au golit podul de ceriale, curtea de păsări, grajdul de vite și sura de fan. Scroafa s-a opus să i se ia purceii și a fost împușcată. Asfel, din zecile de animale (păsări, oi, porci, căi
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93330]
-
mai slabi și mai negricioși decât grădinarii din sănii. Muierile erau în schimb cu mult mai frumoase, sulemenite ca orășencele și știind să-și facă ochii umezi și scânteietori pnntr-o anumită fiertură de buruieni. Oprind în mijlocul câte unui sat, convoiul, lătrat de dini și-nconjurat de copii cu căciuli ascuțite, se desfăcea, caii deshămați erau adăpostiți prin grajdurile oamenilor, care primeau plată bună în mahmudele de aramă, și jumătatea de sută de bulgari, după ce mergeau și se-nchinau la biserică - mai învoalte
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
în toate mințile. În urechi îmi susură singurătatea, disperat și liniștitor în același timp, cum auzeam odată susurul intestinelor ce-nfășurau uterul mamei mele. Bolboroseala de grotă cu izvor subteran a vezicii ei. Uneori trece tramvaiul sau, adânc în noapte, latră vreun câine vagabond, sau cineva vorbește tare și toate aceste zgomote îi amintesc pielii mele (căci sigur pe-atunci auzeam cu pielea, ca păianjenii, de parcă aș fi fost în întregime învelit în propriul meu timpan) de ecou-ndepărtat al vocii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
aruncă o privire spre femeia ghemuită pe covor și ieși, lăsând acul patefonului să scrâșnească mai departe pe placa rotitoare. Străbătu repede pasajul cu pași sonori și se afundă în străduțele neluminate, oribile, sub stelele dinspre care venea curent înghețat. Lătrată de câini vagabonzi, smulsă de bețivi, confundată cu femeile ușoare care propteau din loc în loc, în preajma cârciumilor, zidurile și felinarele, fata, a cărei minte zvâcnea îmbîcsită de o drojdie murdară de gânduri, ajunse după vreo oră acasă. Vasilica nu se
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
foc și privind arabescurile fumului în dungile de lumină, Maria se simțea ca într-un pântec rotunjit, tandru, în jurul ei. Mirosea a mămăligă și-a tocăniță de-ți lăsa gura apă. Tocmai mesteca-n mămăligă când auzi câinele, pe Roșu, lătrând ca un apucat. Era un câine cu blana de culoarea focului, care-avea o poveste a lui, ciudată și mișcătoare. Nemții erau nelipsiți de la o vreme din sat. Veneau, mereu, cu motocicletele lor, opreau să bea bere la crâșma din mijlocul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
l-a văzut pe Tătica, înnebunise de bucurie, țopăia și scâncea, deși era slab de i se vedeau coastele și-și arunca pe pământ, zupăind, labele țepene. Întâmplarea asta a rămas multă vreme de pomină-n sat. Iar acum câinele lătra înecîndu-se, cum Maria nu-l mai auzise niciodată. Ieși pe ușa cuptorului, și fulgii de zăpadă îi îngheța-ră-ntr-o clipă fața înroșită de la foc. La poartă era un milog nenorocit, ieșit din cine știe ce spital, căci avea capul și mâinile în întregime
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
numai Dumnezeu știe." Pe când surorile intrară în camera de culcare, preotul se ridică și se îndreptă clătinîndu-se spre scară. Coborî și se văzu în strada pustie. Merse automat pe caldarâmul sonor, cu sutana agățîn-du-i-se mereu în marile, cărnoasele plante ornamentale, lătrat de dobermanii cenușii din curți, până ajunse pe Canal Street și văzu, printre clădirile înalte, de piatră, ale cartierului comercial, apele fluviului Mississippi încărcate de ambarcațiuni. Pretutindeni se aprinseseră felinare străvechi, în care gazul de altădată încă nu fusese peste
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din Tîntava, iar mămăliga se sleise pe măsuța de lemn, Cedric, cu ochii lui de negru, acum plini de fantomele colorate ale icoanelor reflectate-n ei, își ducea mai departe, tot mai greu, tot mai chinuit, povestea. Luna rustică, galbenă, lătrată de toți dinii satului, își făcuse apariția într-un colț al ferestrei, pe când ninsoarea-ncetase. Lumina unicei candele scânteia cu fire de raze subțiri ca niște sârmulițe de alamă peste fețele în clarobscur ale surorilor. Negrul aproape că pierise în
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
foarte puțină certitudine, multe ipoteze, o mulțime de ștersături și modificări. Se-ntindea, din aproape-n aproape, în direcții imprevizibile și eteroclite. Intrară, pătrunzând în bezna mirosind a lături, într-o încîlceală de străduțe de pe dreapta șoselei. Greierii țârâiau, dinii lătrau, și din când în când vreun unchiaș cu basc pe cap scotea capul pe poartă, se uita în susul drumului și mormăia ceva. Închidea apoi poarta și dispărea sub bolta de viță de vie. În altă curte, câțiva oameni cinau afară
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
cu voce joasă, totuși, căci mi-era teamă de ironiile părinților, deși ei, de cele mai multe ori, stăteau ca morții în aura albastră a televizorului, în sufragerie - întrecea orice măsură. Așezat pe marginea patului, cu cartea-n mână, șuieram, gunguream și lătram versurile, contorsionîndu-mi mușchii feței ca intrat în transă până începeau să mă doară și, ca sfincterul peribucal al trompetiștilor, îmi amorțeau pentru o vreme. Fiecare vers trebuia trăit cu o intensitate absolută, căci fiecare aducea o dumirire, o luminare interioară
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
către ea, cu brațele-ntinse spre ea, într-o limbă necunoscută. Uneori mi se părea că recunosc guturalele negrilor somalezi, sau glotalele arameilor. Plescăitul dogonilor, cvintele javanezilor. "Ti-kitan", striga foarte des, ca un tact obsesiv al discursului, și când rostea (lătra? blestema în torturi? scrâșnea din măsele?) cuvîntu-ăsta, făcea și cu mâinile un gest, mascat pe jumătate de efodul aurit și de manipulumul ce-i dubla mânecile de serasir. Parcă-și afunda ghea-rele-n stern, își smulgea cu un efort dement coastele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
acolo, pe jumătate-ngropat, ca un schelet de vită-n deșert. Am mers și eu cu ei, cu plasa mea în mână, înghițind praf, călcând în balegi proaspete și-mpiedicîndu-mă-n fiare răsucite. Câinii de casă, rămași fără stăpâni de la demolări, ne lătrau furios, încă mai apărau cîte-o curte imaginară. Până și ruinele de primăvara trecută fuseseră date jos. Piatră pe piatră nu mai rămăsese din vechiul, umbrosul, patriarhalul centru al bătrânului oraș. Iar blocul stacojiu rămăsese în urmă, cu pereți subțiri ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
curte, cu copii în pielea goala printre straturi de flori, cu femei nemaipomenit de șleampete în capoate jerpelite, torul puțind într-un fel anume, nu ca la Tîntava, puțind a săpun de casă și-a corcodușe strivite. Din fiecare curte lătra cîte-o javră, și oamenii, rufoși, nebărbieriți, cu albeața pe ochi sau cu cîte-o mână chircită, ieșeau să vadă cine trece, erau altfel de oameni decât cei de la bloc. Mahalagii, zicea mama lui. Ajunseseră-n fine în fața casei ciudate a lui
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
copacii parfumați. Blocurile astea cu patru etaje aveau holuri adânci, răcoroase, unde te puteai ascunde la nevoie. În fața lor, pe bănci, stăteau bătrâni ciudați jucând table, babe ce se uitau la trecători... Mereu câte doi-trei pechinezi se-nvîrteau printre picioare și lătrau la copii ca nebunii. Ploaia-i gonise acum pe toți în blocuri, iar copiii din gașcă, maiouri și pantaloni scurți, doar Jean în bluza lui de iarnă și de vară, mergeau spre menajerie toți grămadă, ținîndu-se după gâturi și ocupând
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
poarta de fier a țesătoriei "Donca Simo", știi că trebuie să cobori. O faci la dreapta pe o străduță mult prea meschină pentru uriașul cer de vară de deasupra. Treci de un dud, de niște amărâte straturi de cârciumărese, te latră câinii din toate curțile. O faci la stânga și iar la dreapta, pe lângă ruina sinistră a unei foste case negustorești cu pretenții: pe pereți avusese "frește", cum se lăudase decenii întregi proprietarul. Mai rămăsese-n picioare un perete de var albastru
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fată cu patine strălucitoare de metal, semn că părinții ei erau înstăriți, și mulți, mulți copii, de la țânci care abia puteau merge-n picioare până la flăcăi ce trăgeau deja pe ascuns din pipă. Pe măsură ce, cu Frits zupăind după el și lătrând la ciori, băiatul se depărta de sat - depășise iazul și intra pe râu, care dădea curând în altă burtă de gheață verzuie - oamenii deveneau mai rari și singurătatea mai vastă. Orizontul era foarte jos. Copacii ieșeau parcă de sub pământ, ca
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
se așeză, gâfâind, pe treptele ei, privindu-și cu mirare degetele de la picioare, degerate, cum ieșiseră prin încălțările sparte, își dădu seama că Frits nu mai era. Un val de spaimă îl copleși. Nu-și mai amintea când îl auzise lătrând ultima dată. Îl strigă, ridicîndu-se-n picioare, cu o voce care-l sperie și mai mult. Nu era vocea lui. Patină câteva sute de pași înapoi, strigând mereu, dar câinele nu era de găsit. Cum frigul devenise chinuitor, Maarten trebui să
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Dumnezei? Dacă înțeleg și asta, pot să fiu Abate în locul tău. Rim văzu cum chipul Abatelui se schimonosește, într-o încercare dramatică de a-și ține gura închisă. Ochii lui Aloim păreau însă că îi privesc de peste tot și Abatele latră scurt, evident fără voia lui: ― Nu știu, e lăsat așa de Sfântul Augustin. Noi doar colectăm semințele vieții.. ― Etete... atâția morți și atâta zarvă pentru o piatră despre care nimeni nu știe cu adevărat cum funcționează, râse nebunește Aloim. Părând
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]
-
încă de pe vremea Imperiului. Bănuiesc că vârsta ei v-a făcut să o arătați... Să știți însă că e una dintre cele mai... - ... urâte femei pe care le-am văzut vreodată. Uită-te ce față are! Parcă e o lăcustă, lătră Oksana. Barna hohoti zgomotos. - Iarăși folosești cuvinte de pe Vechea Terra. Și chiar sunt curios cine a vorbit acum: Oksana sau Johansson? Femeia îi privi cu un zâmbet larg și apoi se depărtă câțiva pași pentru a-i cuprinde pe operatori
Aba by Dan Doboș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295578_a_296907]