3,752 matches
-
definește prima cercetare semnificativă a autorului, Ideologia literară poporanistă, cât și monografia de tinerețe Duiliu Zamfirescu, editată postum (1980). Aplecarea spre concret poate să fi fost și una din căile prin care după 1945 N. se orientează către viziunea determinist-sociologică, marxistă asupra literaturii. Participă la acțiunea de „reconsiderare” a clasicilor, a curentelor și revistelor literare, a scriitorilor „realiști”, urmărind literatura română modernă nu numai ca oglindire a prefacerilor economice, politice și sociale, dar și ca produs și expresie a acestor prefaceri
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288444_a_289773]
-
este eseul Existența tragică. Încercare de sinteză filosofică, rămasă până astăzi una dintre cele mai frumoase și actuale cărți românești de filosofie. Apărută în 1934, lucrarea cunoaște în 1968 ediția definitivă, din care sunt eliminate referirile (critice) la determinismul economic marxist. „Poem filosofic” situat la egală distanță de perspectiva sentimentală, ca și de cea sceptică sau cinică, Existența tragică poate fi revendicată și de literatură, grație vibrației ideilor („idei trăite”), „stării emoționale” (ce le încarcă de seva autenticului), cât și deschiderii
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289368_a_290697]
-
și fără Învățăminte, 306-307 • Criza de adaptare la realitate, 308 • Palma peste obraz, 309 • Negarea negației, 310 Vladimir Tismăneanu (n. 4 iulie 1951). Profesor de științe guvernamentale la University of Maryland, College Park, S.U.A. Autor al volumelor The Crisis of Marxist Ideology in Eastern Europe. The Poverty of Utopia, 1988, Latin American Revolutionaries (În colab.), 1990, In Search of Civil Society, 1990, Condamnați la fericire. Experimentul comunist În România, 1991, Debates on the Future of Communism (În colab.), 1991, Ghilotina de
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
anii ’80. Este clar că existau și niște privilegii. Din discuțiile pe care le-am purtat cu Ion Iliescu, Înțeleg că au avut și ei anumite Întâlniri, când Radu Florian era ceea ce, În datele epocii respective, se putea numi un marxist luminat. Nu Îl cita la cursul de socialism științific de la Facultatea de Filosofie pe Ceaușescu, Îi cita pe Marx, Gramsci, Lukács. În egală măsură, nu e nimic grav să ne punem Întrebări. Am vorbit În repetate rânduri cu Adrian și
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
Dobrogeanu-Gherea”, de pildă. Ar fi cel mai normal lucru, mai cu seamă dacă vrei să dovedești public cât de opus ești oricărei forme de antisemitism. De ce „Ovidiu Șincai”? Dobrogeanu-Gherea este menționat de Leszek Koßakowski, a fost probabil singura figură de marxist original pe care a dat-o România. Cristian Preda a scris un text foarte bun În Studia politica despre Dobrogeanu-Gherea, inclusiv despre reacția acestuia la Revoluția Rusă. A apucat 1918 Înainte de a muri. Îl cunoscuse, cred, pe Lenin și, În
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
Vladimir Tismăneanu: Mă refer la perioada de după 1948. Îl compar cu Gheorghe Vasilichi, autorul reformei Învățământului din 1948, sau cu Miron Constantinescu, un om inteligent, dar extrem de abuziv, despotic, intolerant, lipsit de deschidere spre formule occidentale care să nu fie marxiste? Evident, nu. Îl pot compara cu activistul de partid relativ luminat Paul Niculescu-Mizil. Mircea Malița avea o orientare tehnocratică și era interesat de științele umane, formulele Clubului de la Roma etc. Mircea Mihăieș: Era și el tot un fel de perestroikist
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
la propunerea lui Gheorghe Rădulescu, nu știu detalii. Nu știu dacă În cazul lui MRP putem vorbi de un mare poet, dar este În orice caz un mare descoperitor de poeți și un intelectual foarte interesant, unul dintre puținii intelectuali marxiști, comuniști din România interbelică, un personaj puțin dezechilibrat, lucru de asemenea cunoscut. Mai ales În momentele de tulburare a rațiunii, putea să scrie lucruri Îngrozitoare... Mircea Mihăieș: Suferea și de un dezechilibru erotic. Vladimir Tismăneanu: Erotic și nervos. Pe celălalt
[Corola-publishinghouse/Science/2223_a_3548]
-
ce nu prea trebuie decupată în felii (în rituri, dogme, instituții...), ci percepută global, „ca o activitate culturală totală ce se exprimă în diverse limbi”. religia are ritmul ei specific, propriile legi și mecanisme funcționale. Roger Bastide a refuzat reducționismele marxiste, structuraliste, psihanalitice. Sociologul francez practică și o distincție de acum clasică între sacrul sălbatic și sacrul domesticit. Primul era domesticit în comunitățile tradiționale prin transă. În Occident, sacrul domesticit se dezagregă eliberând sacrul sălbatic. Exemple: cultul vedetelor, al VIP-urilor
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
căderii actualului regim politic, domnia alawiților poate lua sfârșit. Aceștia din urmă sunt de partea președintelui assad pentru că el și tatăl său le-a oferit privilegii, autoritate și putere. Astăzi, rușII Îi stigmatizează pe sunniții revoltați Împotriva regimului fundamentalist și marxist al președintelui Bashar al-assad drept „teroriști”. Dimpotrivă, alawiții șIIți sunt gratulați cu apelativele „eroi”, „luptători pentru apărarea țării” etc. SUA, având alte interese politice, economice și financiare decât Rusia, folosesc aceleași stigmate, dar în sens invers. Își construiesc un anonimat
Sociologia religiilor: credințe, ritualuri, ideologii by Nicu Gavriluță () [Corola-publishinghouse/Science/610_a_1439]
-
pe a noastră, ceea ce o face să semene cu o închisoare din care putem evada doar devenind conștienți de limitele ei, însă complet liberi nu putem fi niciodată, deoarece suntem prizonierii teoriilor, iar cei care trăiesc într-un context închis marxiști, freudieni, adlerieni interpretează orice argument adresat împotriva propriului lor context ca fiind inclus în acest context, determinând imposibilitatea dezbaterii).271 Mit, istorie, ideologie Tot de la Popper se poate demara discuția privind relația mitului cu istoria, pe de o parte, în ciuda
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
miturile create de către oamenii muncii reflectă într-o anumită măsură și istoria, oglindind un caracter național, prin studiul lor putându-se înțelege izvoarele caracterului național și contribui la construcția socialismului).301 Chiar dacă aceste contribuții în ceea ce se consideră o tradiție marxistă (oare nu alunecă într-un flagrant oximoron o sintagmă care s-ar putea explicita ca "tradiție revoluționară"?) sunt greu, dacă nu imposibil de evaluat, din motivele amintite mai sus cu privire la blocarea într-un câmp conceptual autist în raport cu care nu se
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
a reflectării mitice o constituie gradul scăzut de dezvoltare a forțelor de producție și, implicit, al dominării forțelor naturii prin imaginație."302 Chiar dacă la un alt nivel, incomparabil mai rafinat și mai abil în țesătura ideilor, Barthes oferă prin "semiologia marxistă" pe care o profesează un exemplu concludent pentru relația mitului cu ideologia. Pentru el, mitul fiind "un mod de semnificare", prin urmare orice putând deveni un mit (imagini, lucruri, practici, persoane), "miticitatea" nu este înscrisă în ființa lor. Acest proces
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
socială să își conceapă acțiunile ca bătălii ce se vor încheia în triumf și mântuire (precum imnurile și posterele propagandistice, imageria mitică trebuie evaluată în relație cu sentimentul și acțiunea, mai degrabă decât cu intelectul și istoria). Împingând ideea conflictului marxist în sferele antiraționale, mitice, apocaliptice (și deci religioase, în sens funcțional), conceptul sorelian al mitului a constituit dinamul marxismului și al fascismului revoluționar din secolul XX, ca mari mitologii în acțiune.304 Mitul politic nu mai e inconștient, atrage atenția
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
impuse de "blocul de putere").475 Obiectele culturale însă nu pot fi puse în conexiune cu fenomenele sociale decât prin intermediul conceptului mediator al ideologiei, este de părere și Frederic Jameson, care nu mai poate fi definită în cheia vechilor poziții marxiste și pozitiviste, ca falsă conștiință ori ca eroare colectivă opusă unor anumite forme ale adevărului științific.476 În această perspectivă, nimic nu deposedează un text cultural de funcționalitatea sa istorică și socială ca retorica mitului și a viziunii, continuă Jameson
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
grade diferite de profunzimi psihologice, sociale, politice și ideologice (în 1959, Sanpei Shirato publică Ninja bugeicho, prima bandă desenată modelată pe modelul istoric al teatrului Fig. 20Bandă desenată japoneză pe teme istorice kabuki jidaimono și oferă o perspectivă în cheie marxistă asupra istoriei reale și legendare, prin prisma conflictului dintre clase).709 Manga vehiculează și ea arhetipuri proprii, într-o rețetă de succes: eroul principal (de regulă androgin), ajutorul său (adesea sursă de umor), un personaj feminin atractiv (amanta ori cea
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
continentală, precum și activitățile subversive ale comuniștilor în Hong Kong (după revoluția culturală din 1976, temele politice pierd interesul publicului, redresat doar spre anii '90, când se apropia cedarea către China).723 Dacă din ani '50 în China continentală orice manhua ne-marxistă era interzisă, Hong Kong-ul reprezenta principalul producător de materiale grafice de limbă chineză pentru restul Globului, însă după introducerea televiziunii (1967) succesul manhua se stinge, majoritatea producției acesteia pliindu-se pe temele preferate ale zilei (kung-fu, gangsteri, filmele lui Bruce
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
justificând idealurile, de altfel suficient de modeste încât să nu atenteze la poziția liderului.873 Ilegalitatea, pe de altă parte, era definită doar în relație cu activitatea comuniștilor, întrebuințând termeni din vocabularul ideologic al luptei de clasă, clișeele pe axa marxistă economic-social-politic expunând și substraturi decelabile la analiză: viața grea a ilegalistului (căsuța întunecată și familia nevoiașă ca semn al destinului lor) avea rolul de a proiecta anatema asupra vechii orânduiri și de a justifica necesitatea schimbării sistemului, presupusa sete de
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
în sine, slabă și sclerozată încă din clipa elaborării sale: "gravitatea triumfului lui Lîsenko nu provine nici pe departe din conținutul tezei sale, ci din natura argumentelor lui". Ibid., p. 146. 285 Ibid., p. 130. Mulți preferă să considere teoria marxistă ca adevărată, în ciuda infirmărilor istoriei (nivelul de trai al proletariatului nu a scăzut ci a crescut constant, ponderea acestuia a scăzut de asemenea, crescând cea a funcționarilor, adică a micii burghezii). Practic, nici nu mai există proletariat în sensul dat
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
Pierre Brunel, op. cit., vol. 2, p. 103. 310 Irena Zwikiewicz în Pierre Brunel, op. cit., vol. 2, p. 34. 311 Jean-Paul Champseix în Pierre Brunel, op. cit., vol. 2, pp. 263-266. Autorul face o observație interesantă: "paradoxul filozofic extraordinar este că filozofia marxistă a dat naștere, în realitate, tiranilor nietzscheeni". ibidem, p. 266. 312 Pierre Brunel, op. cit., vol. 2, p. 202. 313 În ibidem, vol. 2, p. 204. 314 Ibid., vol. 2, p. 212. Într-adevăr, putem identifica astfel de pârghii subconștiente și
by Gelu Teampău [Corola-publishinghouse/Science/1113_a_2621]
-
că reușitele regimului comunist i-au adus sprijin popular: "Mulți ruși ar putea spune parafrazînd cuvintele lui Winston Churchill despre democrație că sistemul sovietic este cel mai prost din lume, cu excepția tuturor celorlalte". Mulți specialiști în științele sociale, fie ei marxiști sau economiști liberali, sînt de acord cu Adam Przeworski (1991) că ipoteza lui Churchill este doar în parte adevărată: sprijinul popular va fi obținut doar dacă regimul produce beneficii economice, un lucru greu de obținut într-o economie în transformare
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
regimurile nedemocratice diferă între ele și mai ales prin ce se deosebesc regimurile totalitare și post-totalitare de dictaturile "normale" și de regimurile care au evoluat gradat spre democrații stabile. A iniția o democrație la sfîrșitul unui regim fondat pe principii marxiste, leniniste și staliniste este cel mai dificil lucru. Democratizarea este un proces de învățare, iar încercarea și eroarea este cea mai cunoscută formă de învățare politică. Aceasta face dinamica democratizării nesigură, în special în țările post-comuniste, în care atît guvernanții
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
Democratizarea a introdus responsabilitatea în plan vertical: parlamentul, acționînd în numele electoratului, cîștigă puterea de a trage la răspundere guvernul. Responsabilitatea este de asemenea incompletă dacă arii impor-tante ale politicii publice sînt scutite de controlul unui guvern ales prin vot popular. Marxiștii acuză faptul că puterea unui guvern ales de a reprezenta poporul este limitată de capitaliști. În America Latină și Orientul Mijlociu, liderii militari reclamă adeseori o poziție politică privilegiată, amenințînd cu preluarea puterii în cazul în care directivele lor nu sînt urmate
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
sociolog ungar descria ca "libertate ironică, adică, libertatea de a trăi în afara sistemului în care trăiau; libertatea de a nu se identifica cu sistemul" (Hankiss, 1990: 7, italice în original). Corupția întinsă a creat cinism și i-a determinat pe marxiștii idealiști să denunțe practicile comuniste nu numai ca fiind "un socialism pervertit și birocratizat", dar și "un univers ostil al unei noi opresiuni" (Fehér, Heller și Markus, 1983: viii). Ipocrizia instituționalizată explică două fenomene acceptarea comunismului timp de patru decenii
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
de Est, economia de piață a lăsat locul unei economii de comandă în care prețurile, salariile și alocarea bunurilor și serviciilor erau determinate mai mult de mecanisme de stat birocratice, decît de piață. Proprietatea privată a fost expropriată în conformitate cu doctrinele marxiste, ceea ce a eliminat și o sursă importantă de finanțare pentru instituțiile societății civile. Proprietatea privată era tolerată atît timp cît nu interfera cu dominația generală a statului asupra economiei. Dată fiind condiția rurală relativ înapoiată a Europei de Est înainte de
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]
-
place;... o fac în împrejurări cu care se confruntă direct, date și transmise din trecut. Tradiția tuturor generațiilor dispărute apasă ca un coșmar mințile celor în viață". (Marx, 18 Brumar, citat în Jowitt, 1992: 266) Oamenii socializați într-un regim marxist pot fi de acord cu referirea la elementele de "coșmar" din trecutul lor, iar ca reacție să sprijine o alternativă democratică. În concordanță cu ipoteza lui Churchill, Leslie Holmes (1997: 13) afirmă că "postcomunismul este mai bine înțeles ca o
Democraţia şi alternativele ei by Richard Rose.,William Mishler, Christian Haerpfer [Corola-publishinghouse/Science/1395_a_2637]