1,860 matches
-
găsea cineva care să sară mai puțin decât el. a se punea atunci capră. Mircea nu era printre cei mai importanți în gașcă. Primii erau Mimi și-apoi Vali, fiindcă erau cei mai mari și ca vârstă, și ca putere. Mimi era frate cu Lumpă, o leșinătură de țigănuș plin de muci pe care-l băteau toți, căci lui Mimi nu-i prea păsa de el. Tatăl lor era bețiv și mama hoață de buzunare. Avea un obraz dolofan și altul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
mai importanți în gașcă. Primii erau Mimi și-apoi Vali, fiindcă erau cei mai mari și ca vârstă, și ca putere. Mimi era frate cu Lumpă, o leșinătură de țigănuș plin de muci pe care-l băteau toți, căci lui Mimi nu-i prea păsa de el. Tatăl lor era bețiv și mama hoață de buzunare. Avea un obraz dolofan și altul scobit de i se vedea prin el maxilarul. Dar când ieșea din pușcărie era foarte elegantă. Mimi făcea colecție
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
căci lui Mimi nu-i prea păsa de el. Tatăl lor era bețiv și mama hoață de buzunare. Avea un obraz dolofan și altul scobit de i se vedea prin el maxilarul. Dar când ieșea din pușcărie era foarte elegantă. Mimi făcea colecție de pachete de țigări și avea și un arici viu, pe care-l scotea câteodată afară, în spatele blocului. Îi dădea să mănânce salată. Când era-n toane bune, spunea un fel de povești, toate la fel, despre un
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
ținea Hitler avuțiile furate de la toate popoarele: într-un lac foarte adânc din România. Soldatu-și făcuse un submarin, scosese comorile din lac și le dăruise României. Vroiseră să-i dea bani și decorații pentru asta, dar el nu primise. După Mimi venea Vali, un băiat drăguț, tăcut, de care se temeau toți, nu se știe de ce. Într-o zi-l apucase așa, se suise pe fațada blocului, ținîndu-se de țevile de gaze și ajunsese până la etajul patru. Ăștia doi erau șefii
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
puțul pătrat era înconjurat numai de bucătării în care tot ce se putea vedea erau oale clocotind pe aragaze și femei cu umerii asudați amestecând în ele. Nici vorbă să se țină vreunul de cuvânt. Poate dac-ar fi fost Mimi sau Vali acolo, ei ar fi reușit să urce până sus, dar toți cei de față urcară doar până pe la trei sau patru, după care-ncepeau să țipe cât îi ținea gura: "Dați-mă jos! Dați-mă jos!" Mircea stătuse
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
pe undeva prin fundul clasei. La joacă, de asemenea, abia dacă ceilalți îl băgau în seamă. Chiar și acum, în mod sigur aveau mai curând să râdă de el, că sărise ca broasca sau chițcăise ca șobolanii. Deși chiar și Mimi sau Vali și-ar fi dat și pielea de pe ei să-i fi chemat la el Omul Șarpe. Ce-i păsa însă? Ce-i mai păsa? O fericire care semăna mult cu frica îl copleșea acum, când stătea cu picioarele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Toți făceau colecție de capace de bere turtite cu ciocanul. Puteai să ai Rahova sau Azuga câte vroiai, că nimeni nu dădea doi bani pe ele. Dar un Okocim era deja prețios, iar dacă aveai un Radeberger te invidiau toți. Mimi avea aproape numai de-astea bune, străine, se ducea pe la restaurante și se milogea pe la chelneri să i le dea. Le punea apoi pe șina de tramvai, și tramvaiul când trecea peste ele le-ntindea atât de bine, că erau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
era că după ce se scula și-și bea cana de lapte cu cacao ieșea pe-afară, în spatele blocului. Se obișnuise să alerge și să se joace-n fiecare zi, în vacanța aceea nesfârșită, cu copiii din gașcă, Vova și Paul, Mimi și Lumpă, Flocică, Sandu și Luci, Dan Nebunul și Silvia... Să joace fața, să se suie pe gardul de prefabricate al morii, să asculte bancurile lui Jean. Nu-i plăceau toți copiii la fel de mult. Paul era un derbedeu blond care
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
din spatele blocului. Era ca o mare platformă de beton, chiar lângă gardul morii, în dreptul Scării Cinci. Acolo-și făceau de multe ori veacul copiii, acolo stăteau și pălăvrăgeau, acolo hotărau de-a ce să se joace. Acum vorbeau despre defilare, Mimi mințea de îngheța apele. Zicea că găsise el un car alegoric în dreptul unei cârciumi (șoferul cică intrase să bea niște coniac), și pe carul ăla roșu, plin de flori, stăteau o grămadă de gagici cu ghirlande și panglici, care-l
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
că găsise el un car alegoric în dreptul unei cârciumi (șoferul cică intrase să bea niște coniac), și pe carul ăla roșu, plin de flori, stăteau o grămadă de gagici cu ghirlande și panglici, care-l așteptau pe șofer. Ș-atunci Mimi, fără să-l vadă nimeni, cică intrase-n cabină și pornise carul ăla alegoric. Se plimbase pe străzi cu el, ajunsese până-n Ferentari. Și gagicile erau chiar deasupra lui, pe niște bare de metal: dacă se uita-n sus le
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
carul ăla alegoric. Se plimbase pe străzi cu el, ajunsese până-n Ferentari. Și gagicile erau chiar deasupra lui, pe niște bare de metal: dacă se uita-n sus le vedea chiloții pe sub fuste. Și cică una nici nu avea chiloți, Mimi-i văzuse tot... Toți copiii știau că minte, ca și cu Hitlerii și cu celelalte, dar le plăceau poveștile, și chiar dacă nu le-ar fi plăcut, cine să-i spună lui Mimi în față "sanchi"? Vorbiră, agățați de gard sau
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
fuste. Și cică una nici nu avea chiloți, Mimi-i văzuse tot... Toți copiii știau că minte, ca și cu Hitlerii și cu celelalte, dar le plăceau poveștile, și chiar dacă nu le-ar fi plăcut, cine să-i spună lui Mimi în față "sanchi"? Vorbiră, agățați de gard sau stând în fund pe rezervor, până ce aerul se-ntunecă și vântul se făcu de-a dreptul rece. Deja puțin îngălbenite, frunzele plopilor foșneau sclipind ca niște solzișori în soarele ce cobora după
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
e frumos”... Bravo, bravo! Elefănțelul a recitat minunat! se entuziasmează Sorina. Și câte alte poezii mai știe! îl laudă Sorin. Și cântă, și dansează, și știe și glume. Ia, să mai ascultăm și-un cântec! Propune Sorina. „În continuare, maimuțica Mimi ne va cânta Vine, vine primăvara...” Din „culise”, apare, în brațele prezentatoarei regizoare sau ale regizoarei-prezentatoare, „cântăreața”, pe care „publicul” o aplaudă entuziast, din toată inima. -”Vine, vine primăvara, Se așterne-n toată țara, Floricele pe câmpii, Hai să le-
Sorin şi Sorina : Povestiri by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/372_a_1293]
-
că eu totuși ți-oi răspunde, Mintea, nu zic ba, frumoasă-i, numai că eu nu știu unde-i Dară vezi tu, mămucuță, eu vin iar la vorba mea: De eram Achil pe Brizeis nimeni nu mi-o mai lua! [ANA] (amenințînd) Mimi! [MUȚI] Mînie-te, mamă, zi ce-i vrea... zi la femeie Nu numai plăcinte dară, nici mâncare să nu-mi deie Și să mor de foame, totuși de-ar veni vrounu-aice. Să te ieie cu [de-a] sila... iară mintea, ea
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
te superi?... Zi că nu te-i supăra! [ANA] Spune, de!... [MUȚI] Cum aș începe?... Doamne, Doamne, mămucuță, Tare ești tu frumușică, nu știu cum, și ești drăguță Decât cum nu se mai poate, cum nu-i altă mămăiță. [ANA] Ce vrei, Mimi, spune-odată... [MUȚI] Să spun? Da? Dă-mi o guriță! [ANA] Atît? [MUȚI] Da. Și încă una... și-ncă una. Nu știu cum, Da mi-ești fără samă [dragă]... [ANA] Haide, Mimi, pleac-acum, Dă-ne pace... [MUȚI] Tu nu crede că-s așa
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
se mai poate, cum nu-i altă mămăiță. [ANA] Ce vrei, Mimi, spune-odată... [MUȚI] Să spun? Da? Dă-mi o guriță! [ANA] Atît? [MUȚI] Da. Și încă una... și-ncă una. Nu știu cum, Da mi-ești fără samă [dragă]... [ANA] Haide, Mimi, pleac-acum, Dă-ne pace... [MUȚI] Tu nu crede că-s așa de rău copil Știu poveste mai frumoasă decât cea a lui Achil. Eu știu una de la moșu: i-a pădurilor * poveste, Și frumoasă, și frumoasă cum n-au fost
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
una de la moșu: i-a pădurilor * poveste, Și frumoasă, și frumoasă cum n-au fost și nu mai [ANA] Așadar moșu Teodor, spune dar [ - -/- - ] meu [MUȚI] Ceva nou, n-ai auzit-o pîn-acuma, numai eu. (recită Povestea codrului)] [ANA] Aide, Mimi, mergi acuma... să veniți când voi chema [MĂTUȘA] Mie nu-mi dai o guriță? [MUȚI] Nu mi-ești dragă ca mama. [II] 2260 [MĂTUȘA] Ce copil vioi e Mimi, ce drăguțu-i... {EminescuOpVIII 339} [ANA] Mătușică, E-ndărătnic, fără minte, tocmai
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
ai auzit-o pîn-acuma, numai eu. (recită Povestea codrului)] [ANA] Aide, Mimi, mergi acuma... să veniți când voi chema [MĂTUȘA] Mie nu-mi dai o guriță? [MUȚI] Nu mi-ești dragă ca mama. [II] 2260 [MĂTUȘA] Ce copil vioi e Mimi, ce drăguțu-i... {EminescuOpVIII 339} [ANA] Mătușică, E-ndărătnic, fără minte, tocmai de-asta îmi e frică. [MĂTUȘA] De n-ar fi ca al tău tată, care, Dumnezeu să-l ierte, Mi-a făcut viața-amară cu-ndărătnicele-i certe... [ANA] Ce
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
de limbaj al muților, în care erau mimate stările, dacă era vorba de foame, se trăgea cu mâna peste burtă, dacă era vorba de sete, se mima paharul la gură. Toată chestia se numește pantomimă albă, iar cel mai cunoscut mim din această categorie este, fără doar și poate, Ladislav Fialka. Mic de statură, semănând oarecum cu Valentin Silvestru al nostru, Fialka făcea de toate, cu un aer distant, parcă grăbit, gândindu-se la altceva sau așa mi se părea mie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2164_a_3489]
-
să gândesc, pe atât de onorat sunt de delicata prietenie ce mi-o arătați. Cu cele mai bune gânduri, Radu Petrescu Dacă aveți cumva nr. 12 (1977) al Vieții Românești, iată o erată la cele două articole ale mele: Retrospectiva Mimi Podeanu (p. 64) rândul 22 de sus: nu supunerea, ci spunerea; rândul 10 de jos: nu atmosfera porumbeilor, ci metafora porumbeilor; (p. 65, coloana 1) rândul 21 de sus: nu artistice, ci artistei. Expoziția Marin Gherasim (p. 66, coloana 2
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
obicei. SINDROMUL FREGOLI: un sindrom rar întâlnit de identificare greșită, în care suferindul e convins că mai multe persoane diferite sunt de fapt una și aceeași persoană care-și schimbă înfățișarea. Sindromul poartă numele lui Leopoldo Fregoli (1867-1936), magician și mim italian, a cărui capacitate de a-și modifica fulgerător chipul și vocea pentru a întruchipa orice personaj uimea publicul... La fel ca și sindromul Capgras, Fregoli presupune un fel de scurtcircuitare a capacității de a distinge chipuri. Unii cercetători sugerează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
noastră auzi judecăți de tipul „ are haz, dar e cam cabotin!”. Întîlnești și țipete alarmante de genul „Vaaaiiii!!! ce cabotin eeee!!!”... Artistul despre care vorbim, Însă, are și un partizan indiscutabil, care conferă noblețe termenului : ”E actor ambulant, Înrudit cu mimii , cu jonglerii; el posedă o admira bilă tehnică actoricească. A contribuit la Înflorirea teatrului occidental În sec. 17.[...]Organizatorii misterelor, de la el așteptau executarea sarcinilor dificile.[...] Fără cabotin nu există teatru ; și invers!” (Meyerhold, Baraca de bîlci, 1910). Însă Mihnea
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
diviniza-o!)! Da, da, țintirim, subiect deloc funest, deoarece C.M. vrea să afle unde odihnesc personalitățile culturii noastre și cum le sunt Îngrijite mormintele. Aventură dezarmantă, deoarece În cimitirul cu pricina mai nimeni nu știe de - cazul propus de cronicară - Mimi Botta, Victor Ion Popa sau madam Bulandra. Lumea Întreabă de ...Laura Stoica! Și tradiționaliștii, de Eminescu. Punct. Povesteam azi, pe strada Lăpușneanu din Iași, unei colege foarte serioase ! de catedră, că tre’ să existe un paranormal care ne guvernează, oricît
Jurnal teatral, 4 by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1599_a_2908]
-
într-un halat imens și pufos. Face câțiva pași prin camera luminată de mica veioză cu abajurul în culoarea mierii, oprindu-se în fața micului aparat de radio și-l deschide. Se aude vocea lui Jean Moscopol spunând cântat iubitei sale Mimi noapte bună. Schimbă postul căutând altceva. Printre șuierături și fragmente de voci, prinde clar Balada lui Ciprian Porumbescu. Căzut sub vraja melodiei blânde și mângâietoare, ca un oftat de iubire, ascultă țintuit în fotoliu acordurile ușoare, sau profunde ce închipuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
Când Începeam să fac sandal, Lefty mă căra prin cameră. Pentru că nu putea să-mi vorbească, mă zgâlțâia mult și Îmi cânta, și-și freca nasul lui mare și coroiat de năsucul meu micuț, latent. Bunicul meu arăta ca un mim impunător, cu chipul nepictat, iar eu, cel puțin Înainte să Împlinesc cinci ani, nici nu mi-am dat seama că ar fi ceva În neregulă cu el. Când obosea să se strâmbe, mă ducea la fereastra de la mansardă, de unde priveam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]