2,334 matches
-
lasciv tîmplă la tîmplă peste lăzi pline de coca-cola amiaza asudă cum Îngerii cîntînd la trompetă. DEALURILE Și unul după altul dealurile pielea lor de rinocer sub bărbia noastră uriașele lor labe așezate prietenește lîngă picioarele noastre ochii lor mici neliniștiți proptiți în ochii noștri liniștindu-i unul după altul dealurile cum un convoi de animale prea mari pentru strîmtele noastre vieți glumind necontenit prefăcîndu-se că ar dori să ne viziteze apartamentele. ESTIVALĂ Într-o cursă de furtuni cine cîștigă un
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
măruntaiele mecanice ale mașinii mesajul fu din nou destul de clar : nU. acest nU ieșea dintr-un fel de fîlfîit neputincios, ca și cum niște aripi retezate s-ar fi rotit inutil într-un cilindru. — nu vrea, confirmă Ken. Calmul lui Ken o neliniști și mai mult pe Betty. — ne-au blestemat aricii, spuse ea. Ken ieși din nou, ocoli fără grabă botul mașinii, ridică încet capota și examină superficial, la lumina lanternei, intestinele metalice ale vehiculului. — Ce i-ai făcut ? întrebă Betty. Ken
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
accesul la vis. Îți vom tăia capul și vom construi un nou raport social între viață și vis. 34. sunt mort de trei ani. nu vă mint, zac în acest apartament de trei ani, așteptînd să fiu descoperit, să se neliniștească vreo persoană, vreun vecin sau vreun funcționar din cauza dispariției mele. sau mai precis din cauza faptului că nu am dat semne de viață de trei ani. nimeni însă nu pare neliniștit. Pensia îmi intră automat în contul de la bancă, iar chiria
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
nu a observat că în cutia mea poștală s-au adunat totuși mai multe plicuri decît de obicei. Cum probabil poștașii care deservesc acest cartier se schimbă la fiecare șase luni sau un an, niciunul dintre ei nu s-a neliniștit văzînd că un teanc bunicel de maculatură s-a format în cutia mea poștală. sunt mort de trei ani și zac în bucătărie cu capul pe masă. așa m-a prins comoția cerebrală, practic nu am suferit nicio secundă. nici măcar
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
baie, dar porumbeii n-au fost de acord. războiul dintre lilieci și porumbei a durat de altfel trei zile și a fost atît de zgomotos încît am sperat că vecinii mei de la ultimele etaje vor observa ceva, că se vor neliniști de tot acest vacarm de aripi și țipete. Dar nu a fost să fie, în ziua de astăzi oamenii s-au obișnuit cu zgomotele orașului, vacarmul face parte din cotidianul lor. Zgomotul circulației, urletul sirenelor, al soneriilor și al diverselor
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
fără enigmă, răspunsuri fără întrebări. ele sunt și cele mai repetitive. în felul acesta subiectului i se creează un fel de acvariu de imagini, o vagă normalitate onirică. Dacă n-ar visa nimic timp de șase luni, subiectul s-ar neliniști, s-ar considera bolnav sau anormal. Cu visele de umplutură el se declară mulțumit, sentimentul comunicării sale cu Dublul său este hrănit cît de cît. a treia categorie sunt visele-scenariu, visele narative. aceste vise sunt în mod real creația mea
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
rolul lui Indiana Jones eram tot eu. antonio Banderas jucîndu-l pe Zorro eram sută la sută tot eu, Victor, fiul mamei mele. Pînă și Humphrey Bogart suferind din dragoste în Casablanca eram tot eu... Din cînd în cînd tata se neliniștea la ideea că multe dintre filmele pe care le vedeam împreună începînd de la vîrsta de cinci sau șase ani erau destul de violente... „nu contează, important este să se termine cu bine” spunea mama. în momentele-cheie ale acțiunii mama simțea nevoia
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
contemple peisajul. — De ce nu trece nicio mașină pe aici ? întrebă fata. — nu știu, răspunse Victor. în timp ce răspundea la întrebarea pusă de acest al doilea personaj al visului, o a doua voce tresări în mintea lui Victor și începu să se neliniștească. Ce fel de vis este acesta ? Și ce fac eu, de fapt, aici, cu o fetișcană nebună, poate chiar minoră ? Și de ce, în loc să repar motorul, continui de fapt să dezmembrez toată partea mecanică a mașinii ? Fata își ridică brațele în
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
aceste tapeturi din mătase, toate aceste candelabre, toate aceste sobe din faianță de meissen, toate aceste console din lemn lustruit, toate aceste draperii enorme vor fi golite de memoria noastră ? Da. nu le puteam ascunde adevărul acelor confrați ai mei neliniștiți de moartea Casei monteoru. îi vedeam pe toți acolo, unii adevărați monștri sacri ai literaturii române, alții mai degrabă scriitori oficiali deja uitați, alții pure personaje ale unei epoci complicate... toți aveau în comun acum acest atașament profund față de Casa
Negustorul de începuturi de roman by Matei Vişniec () [Corola-publishinghouse/Imaginative/605_a_1341]
-
scrisorilor cu stoicismul unui clubman; ieri am constatat că afișa doar o mască. Omul a fost rănit, blessé. În biroul meu, În fața unui Maraschino 1934, Învăluit În fumul tonic al havanelor, omul și-a scos toate măștile. Înțeleg ce-l neliniștește. Publicarea epistolelor scrise de Moncha ar da o grea lovitură societății. Căci e o femeie hors concours, dragă prietene: frumusețe fizică, avere, noblețe, loc În societate, ce mai, un spirit modern Într-un vas de Murano. Îndurerat, Carlos Anglada insistă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
de suferit, dar tutunul său abisinian e abominabil. III Pe 5 septembrie, la căderea serii, un vizitator cu brasardă și umbrelă a intrat În celula 273. A vorbit neîntârziat, cu o vioiciune funerară, dar don Isidro a observat că era neliniștit. — La dispoziția domniei voastre, crucificat ca soarele la apus. José Formento a arătat vag spre luminatorul ce dădea În spălătorie. Veți spune că sunt un Iuda care mă devotez chestiunilor sociale, pe când Maestrul e persecutat. Dar cu totul altceva mă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
perlă“. La Fray Bentos, ospitalitatea unui prieten farmacist, doctorul Jivago, avea să Împlinească restul. Această excursie, prima mea ieșire În străinătate, m-a umplut - de ce să nu o spun? - de obișnuita neliniște. Dacă cercetarea mapamondului nu a Încetat să mă neliniștească, asigurările pe care mi le-a dat un călător cum că locuitorii Uruguayului stăpânesc limba noastră au izbutit totuși să mă calmeze. Am debarcat pe 29 decembrie În țara frățească; pe 30 dimineața, În tovărășia lui Jivago și la Hotelul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
că tu treci pampa scoțând sufletu la catâru dă tracțiune și escortezi perechea șucară care nu se face că n-aude imperativele telurice și faci să meargă camera ca să filmezi meleagu. Șozu e că, după atâtea zile, io v-am neliniștit pă bune cu bomba că am pus dă podoabă punctu final la o comedie bufă - inedită, ba bine că nu. Ați vrut s-o luați dă garagață, da io dă-i și iar dă-i, și v-a rămas decât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
lecturat avea ideea fixă să vină fără chef cu Înteresu palpitant. Tu mă știi, așa că nu juca tristu rol să crezi că io o să perd gogeamitea spectacolu. A trecut niște zile și am concretizat decât că mă gineam la ceas, neliniștit c-o să Îngroș gașca lu ăia de ciulesc receptoru ș-o să rămân În șandrama, chiar dacă baremi ca burdihanu sub blana cu cap dă tigru. Am văzut Înscris pă tablă cu litere dă cretă că titlu Lectură și respingere la pesia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
misiuni. Așa m-au târât cu sine vâltorile școlii primare, a misitiei de valize din piele și, atunci când am lăsat treburile de-o parte, a compunerii câte unui vers. Ultima chestiune, lipsită de interes În sine, a trezit curiozitatea spiritelor neliniștite din Maschwitz și nu a Întârziat să ia amploare și să zboare din gură În gură. Am simțit, la fel ca cel care vede cum crește fluxul, că tocmai consensul popular, fără deosebire de sex și etate, avea să primească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
cald și simțeai în aer miros de ploaie. Bine, chiar foarte bine ar fi fost să se pornească ploaia, nimeni n-ar mai fi auzit vîslele, nici scîrțiitul furcheților. Ora de întâlnire trecuse, nu cu mult, dar trecuse și era neliniștit. Să mai stea o zi ascuns în mal era de negîndit. Întîi pentru că trebuia să ajungă cît mai repede la "ai săi", deținea știri noi și de o importanță deosebită, aflase prin oameni de încredere că germanii pregătesc o ofensivă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
călcînd ușor, ca o pisică, ascultînd atent zgomotele, celelalte sunete, nu apa, nu vîntul. Mai era puțin și urma să plouă. Poate cu asta și avusese noroc. Înaintea ploii, probabil din cauza electricității atmosferice, a presiunii crescute, simțurile sînt mai ascuțite, neliniștea mai mare, sunetele mai clare. Omul venea fără grijă. Călca apăsat, ca din pod, probabil era cherchelit. Că era soldat nu avea nici o îndoială, pe lîngă faptul că militarii au un fel anume de a merge, mai ales cînd au
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
-o pe KF., dar i-a sărutat mîna, simțind ca o arsură pe buze căldura pielii sale, strîngînd din dinți pînă la durere ca să-și stăpînească respirația, nodul din gît, așa că totul a rămas înlăuntrul său. Sper să nu vă neliniștească prea tare, domnule Popianu, faptul că v-am ieșit în întâmpinare... Îmi place să fiu pregătită atunci cînd mă onorați cu vizita dumneavoastră. E o ocazie rară, care trebuie prețuită ca atare." Nici nu-și putea da seama dacă își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
nu în alta parte. Și te mai miri că au apărut caraghioșii ăștia doi să facă ordine în Vladia, te mai miri..." Nu-i spusese că se miră de ceva anume, dar domnișoara K. F. ca întotdeauna aflase ce-l neliniștea. Îi intrase în cap. Îi intrase în suflet. Și lui, așa cum intrase în mintea și sufletul întregii așezări. Nu înțelegea cum anume și mai ales de ce reușea să se vîre în ființa intimă a celor din Vladia, dar nici nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
să o scoată din făgașul ei bun-prost cum era, dar știut și acceptat, pentru a o împinge pe alt drum. Un drum necunoscut pe care el, Mihai Mihail nu-l putea întrezări din cauza întunericului în care se afunda. Ceea ce-l neliniștea profund era chiar amenințarea acestui întuneric. O amenințare pe care o simțea chiar în viața sa, cu cît înainta, cu atît jur-împrejurul său era tot mai întunecat, iar firul de lumină pe care îl urma, care se năștea întotdeauna cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
apuci pe alt drum, să cauți altceva, în altă parte. Pe cînd un "pe aproape", "foarte aproape" te paralizează, te hipnotizează, te face să-ți pierzi vremea și cumpătul. Două lucruri mai prețioase decît succesul chiar, timpul și cumpătul. Era neliniștit și chiar sîcîit. Lista de adrese, de nume era un succes. Un succes care arăta că lucrurile devin grave. Comedia, carnavalul, risca să devină o adevărată tragedie. Priviți cu oarecare îngăduință și mai ales fără prea multă profesionalitate ce puteau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
Plecasem cu căruța spre gară și tata lăsase caii la pas foarte încet... Nu înțelegeam nici de ce plecasem așa devreme... - Domnule, începu el, te duci la București... Și tăcu vreme îndelungată. Nu eram atent la el, dar nu eram nici neliniștit. Nu credeam în adevărul evenimentelor care se petreceau, așa cum nu credeam în lucrurile nefirești. Acest sentiment de neîncredere care mi se năștea în conștiință în acea toamnă era adânc și cu anii a devenit foarte stabil și m-a eliberat
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
Îl scrisesem, era un eșec, la întoarcere, în septembrie, nu-mi mai plăcuse deloc. Acum părăsisem Bucureștiul, și ce era și mai grav, și serviciul, și mă retrăsesem în munți, s-o iau de la cap... Eșecul din vară nu mă neliniștea, fiindcă trăiam încă sub euforia debutului în volum, care oricum, în ciuda injuriilor, fusese un succes. Starea mea de spirit se echilibra. Aveam douăzeci și șase de ani, trecusem printr-un război în care nu murisem, debutasem în literatură chiar în
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
spirit, cu râsul acela care nu înceta (cît mă gândeam și contemplam în minte ridicola știre, cât izbucneam în hohote) s-ar putea să-l jignească pe omul din fața mea... Dimpotrivă, Swift nu m-a turburat și nu m-a neliniștit deloc postura în care punea el animalul numit Yahoo. Recunoșteam omul în prada pornirilor lui obscure, inferior, evident, purității unui cal. Cunoșteam caii. Eram trimis cu ei să-i pasc și ne confundam în intenții: "Voi pașteți, eu citesc. Nu
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]
-
stai!" Și îi răsuceam pe loc și îi băteam cu palma pe ceafă. Nici n-aveam în mâna un bici. Ridicau capetele, panica îi părăsea și rămâneau cuminți în amurgul misterios și tăcut al câmpiei care se pare că îi neliniștise. "Acasă!" șopteam și le îndreptam gâturile lor frumoase înapoi, spre satul care, poate, le zburase o clipă din minte. Trăgeau singuri la fântână, intrau singuri în grajd îndată ce descălecam în curte. Da, erau puri, fiindcă erau castrați. Armăsarul alerga prin
Viața ca o pradă by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295611_a_296940]