2,784 matches
-
aproape toate alimentele se alterează și se uzează. Prin ce fenomen? Pur și simplu prin oxidarea în contact cu aerul. Mai precis, în contact cu oxigenul (O2), care reprezintă aproximativ 20% din aer. Ne dăm seama ușor de fenomenul de oxidare atunci când uitam o bucată de măr într-un colț al camerei, pentru mai multe ore. La început, bucata de măr devine maro: este chiar începutul și în același timp, faza cea mai vizibilă a oxidării. Fenomenul continuă: mărul putrezește, apoi
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
seama ușor de fenomenul de oxidare atunci când uitam o bucată de măr într-un colț al camerei, pentru mai multe ore. La început, bucata de măr devine maro: este chiar începutul și în același timp, faza cea mai vizibilă a oxidării. Fenomenul continuă: mărul putrezește, apoi se usucă. Vom vedea în capitolele următoare că fenomene oarecum similare se pot produce și în organism. Din fericire, amatorii de sucuri de fructe care vor să savureze nectarul fără a înghiți fructe devenite maro
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
a împiedica apariția acestei culori dezagreabile: este de ajuns să se adauge lămâie, portocală sau grapefruit în suc. De ce? Pur și simplu pentru că aceste fructe din familia citricelor conțin vitamina C, care este un bun „antioxidant”. Ca atare, ea împiedică oxidarea și, în același timp, încetinește îmbătrânirea prematură a fructelor. Îi invit pe cei care nu sunt convinși încă să facă un mic experiment care va reuși, poate, să-i lămurească mai bine. Puterea antioxidanților: un experiment În cadrul experimentului pe care
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
încă să facă un mic experiment care va reuși, poate, să-i lămurească mai bine. Puterea antioxidanților: un experiment În cadrul experimentului pe care vi-l propun, veți testa puterea vitaminei C de a proteja alimentele biologice împotriva daunelor provocate de oxidare. Pentru aceasta, aveți nevoie de următoarele ingrediente: un măr proaspăt, o banană necojită, un vas gradat, un mixer electric și vitamina C pudră (sau zeamă de lămâie). Pentru început, iată cele 4 etape care trebuie urmate: tăiați fructele în două
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
mult lucrurile, aproximativ același lucru are loc și în organism. Așa cum vitamina C a protejat fructele de oxigen, ea vă va proteja și în organismul dumneavoastră. În capitolele următoare vom vedea cum celulele corpului nostru sunt și ele vulnerabile la oxidarea masivă și la surplusul de radicali liberi. În caseta mea1, avansez ideea că pentru a avea o sănătate optimă trebuie să adăugam zilnic dietei suplimente de antioxidanți, căci în ziua de azi poluarea mediului înconjurător produce cantități incredibil de mari
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
sa pentru a produce, împreună cu alimentele digerate, energia de care au nevoie pentru a-și îndeplini sarcinile cotidiene. De-a lungul acestor trei faze, oxigenul poate intra în reacție cu diferite elemente. Acest lucru duce în general la reacții de oxidare și creează specii oxigenate reactive sau radicali liberi. Aproape la fel ca un avion care poluează aerul lăsând o dâră albă de fum pe cer, oxigenul produce propriii săi poluanți, radicalii liberi. Să vedem prin ce procese se produc în
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
prin ce procese se produc în general astfel de reacții. Stresul oxidativ Când celula utilizează oxigenul pentru a produce energie, vorbim despre un proces aerob, altfel spus „cu aer”. În timpul acestui proces aerob au loc, între altele, numeroase reacții de oxidare. Rezultatul e producerea de energie, dar și de diferiți produși secundari. Un produs secundar este de exemplu, fumul rezultat atunci când un butuc arde în șemineu. În organism, acești produși secundari se numesc „specii oxigenate reactive” sau „radicali liberi”. Acești faimoși
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
capabil să se adapteze pentru a face față situațiilor de urgență. Unele studii au arătat, de exemplu, că la iepuri ai căror plămâni erau supuși unui stres oxidativ, vitamina E migra în special spre plămâni pentru a-i proteja de oxidarea produsă de fumul țigară 2. Una din problemele care apar la fumătorii înrăiți este că această situație devine permanentă; sistemul de adaptare este epuizat și nu mai face față surplusului de toxine care intră în organism. Echilibrul potrivit În această
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
În această carte, voi descrie mai ales efectele nefaste ale radicalilor liberi. Totuși, trebuie să știm că ei nu există doar pentru a face rău. Probabil că vă voi șoca și vă voi da impresia că mă contrazic, dar fenomenul oxidării este foarte important pentru viață. O sănătate bună înseamnă un echilibru între oxidanți și antioxidanți. Dezechilibrul produce boli și conduce la o îmbătrânire accelerată. Din contra, în mediul de viață și de muncă al zilelor noastre, se dovedește că radicalii
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
lipsă Moleculă instabilă Electron lipsă Radicalul hidroxil: un alt exemplu comun de radical liber este reacția care are loc cu apa (fig 2.3) și care dă radicalul hidroxil OH0, după cum se vede mai jos: H2O + 1/2O2 → 2 OH0 Oxidarea naturală a aerului Atât timp cât nu vor găsi o anumită stabilitate unindu-se cu un alt electron, radicalii liberi vor rămâne foarte reactivi și chiar „hiperreactivi” în căutarea unei perechi. Unul din exemplele cele mai cunoscute ale acestei activități frenetice a
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
Atât timp cât nu vor găsi o anumită stabilitate unindu-se cu un alt electron, radicalii liberi vor rămâne foarte reactivi și chiar „hiperreactivi” în căutarea unei perechi. Unul din exemplele cele mai cunoscute ale acestei activități frenetice a radicalilor liberi este oxidarea aerului. În stare naturală și mai ales în prezența luminii, oxigenul (O2) este foarte instabil, deoarece posedă doi electroni liberi, unul pe fiecare atom (vezi fig. 2.2). Ei se numesc „di-radicali”. Aceste molecule de oxigen reacționează deci foarte ușor
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
se numesc „di-radicali”. Aceste molecule de oxigen reacționează deci foarte ușor cu tot ce întâlnesc în drumul lor: de exemplu, cu fructele și legumele pe care le aveți în bucătărie sau cu fierul din caroseria mașinii dumneavoastră. Este ceea ce numim „oxidare naturală”. Și această reacție produce radicali liberi. Vestea proastă este că reacția nu se oprește aici. După această primă reacție de oxidare, compusul care se formează este la rândul lui ușor oxidabil cu o altă moleculă de oxigen și așa
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
și legumele pe care le aveți în bucătărie sau cu fierul din caroseria mașinii dumneavoastră. Este ceea ce numim „oxidare naturală”. Și această reacție produce radicali liberi. Vestea proastă este că reacția nu se oprește aici. După această primă reacție de oxidare, compusul care se formează este la rândul lui ușor oxidabil cu o altă moleculă de oxigen și așa mai departe. Este vorba de ceea ce se numește o reacție în lanț, care are loc până ce fructul s-a uscat complet sau
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
celule. Atunci intervine enzima numită „metionină-reductază”. Ea are puterea de a neutraliza acest agent criminal, dar trebuie la rândul ei să fie prezentă într-o cantitate suficientă. Oxigenul singlet (1O20-) Oxigenul singlet este format în principal în cursul peroxidării lipidice (oxidarea membranelor celulei), la fel ca și peroxidul de hidrogen. Este produs, de asemenea, sub acțiunea unor radiații, cum ar fi cele solare. De fapt, oxigenul singlet (1O20-) este pur și simplu o formă „excitată” de oxigen: unul din cei 6
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
contribuind la degenerescența maculară, care este principala cauză a cecității. Principiile reacției cu radicali în lanț Atomul este unitatea minimală a materiei. El are un nucleu în jurul căruia gravitează perechi de electroni care îi asigură stabilitatea. Totuși, în timpul procesului de oxidare (respirație, digestie, mișcare), se întâmplă, ca unul din electroni să scape, ceea ce creează un dezechilibru. Atomul începe să caute un alt electron, indiferent de proveniența sa, chiar dacă ar fi furat unul de la vecinul său cel mai apropiat, care va face
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
nefaste cu cât rinichii sunt principalii colectori ai corpului și fără buna lor funcționare pot să apară rapid complicații grave și intoxicații de tot felul. În 1989, o cercetare experimentală a stabilit pentru prima dată o relație între nivelul de oxidare provocată de radicalii liberi și numărul de leziuni în țesuturile unor șobolani diabetici 14. Autorii susțin rolul deloc de neglijat jucat de radicalii liberi în dezvoltarea diabetului și, mai ales, ajutorul pe care îl poate oferi consumul de antioxidanți în
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
pereții arteriali și încep să obstrucționeze arterele numai când transportatorii lor, lipoproteinele (LDL), s-au combinat cu oxigenul, adică atunci când s-au oxidat. Doctorul Jialal de la Universitatea Texas din Dallas a fost primul care a arătat că antioxidanții pot preveni oxidarea lipoproteinelor în organismul uman. Echipa doctorului Hermann Esterbauer de la Universitatea din Graz, Austria, a arătat că oxidarea acizilor grași polinesaturați din LDL este precedată de epuizarea antioxidanților din organism, ceea ce este încă un semn al activității lor în combaterea oxidării
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
oxigenul, adică atunci când s-au oxidat. Doctorul Jialal de la Universitatea Texas din Dallas a fost primul care a arătat că antioxidanții pot preveni oxidarea lipoproteinelor în organismul uman. Echipa doctorului Hermann Esterbauer de la Universitatea din Graz, Austria, a arătat că oxidarea acizilor grași polinesaturați din LDL este precedată de epuizarea antioxidanților din organism, ceea ce este încă un semn al activității lor în combaterea oxidării. In vino veritas? Numeroase studii publicate în ultimii ani au ajuns la concluzia că un consum zilnic
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
oxidarea lipoproteinelor în organismul uman. Echipa doctorului Hermann Esterbauer de la Universitatea din Graz, Austria, a arătat că oxidarea acizilor grași polinesaturați din LDL este precedată de epuizarea antioxidanților din organism, ceea ce este încă un semn al activității lor în combaterea oxidării. In vino veritas? Numeroase studii publicate în ultimii ani au ajuns la concluzia că un consum zilnic de unu-două pahare de vin, de preferință roșu, ar diminua cu aproximativ 40% riscurile de accidente cardiace. Această protecție s-ar datora
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
Reduce peroxidarea lipidelor; reduce efectele inflamatorii Formarea trombozei Agenți de coagulare Stabilizează plachetele (plachete în circulație) Aglomerare a plachetelor (coagulare, compactare) Formarea plăcilor. Arterioscleroza Placă arteriosclerotică Calciu Îngustare severă Cicatrizare, atragerea și mai multor grăsimi și aglomerare Protejează endoteliul împotriva oxidării continue provocate de stres *Preluată din Gutman și Schettini, 1999, op. cit., pp. 63 Rolul glutationului în prevenirea aterosclerozei Atunci când vorbim de sănătatea arterelor și de prevenirea antioxidantă, nu putem trece în nici un caz sub tăcere rolul preponderent al principalului antioxidant
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
accidente vasculare cerebrale și cu 22% în cazul bolilor de inimă decât cele care consumau doar 10.000 UI zilnic sau mai puțin. Din nou despre vitamina E și sănătatea inimii Amintiți-vă că vitamina E este ultimul bastion înaintea oxidării lipoproteinelor, care conțin de altfel o cantitate mică, dar insuficientă pentru a se apăra de oxidare, atunci când sunt expuse la un număr mare de radicali liberi. Glutationul și vitamina C pot regenera vitamina E care s-a „sacrificat”. Studiul ATBC
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
10.000 UI zilnic sau mai puțin. Din nou despre vitamina E și sănătatea inimii Amintiți-vă că vitamina E este ultimul bastion înaintea oxidării lipoproteinelor, care conțin de altfel o cantitate mică, dar insuficientă pentru a se apăra de oxidare, atunci când sunt expuse la un număr mare de radicali liberi. Glutationul și vitamina C pot regenera vitamina E care s-a „sacrificat”. Studiul ATBC (Alpha Tocopherol Beta Carotene Preventtion Studz), o cercetare de prevenție primară (în dublu orb) cu grup
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
lucru care are loc atunci când suntem stresați. Acest fenomen diminuează protecția persoanelor care iau aspirină chiar în momentul când au cea mai mare nevoie de respectiva protecție. Între altele, aspirina nu are nici o proprietate antioxidantă, esențială de altfel în combaterea oxidării LDL-colesterolului și nu diminuează cantitatea de colesterol sau presiunea arterială. Din contra, antioxidanții ca glutationul sau bioflavonoidele, pe care le găsim în extractul de sâmburi de struguri, în quercitină, în ginkgo biloba sau în afine, exercită o protecție antioxidantă și
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
ales pentru cancerul la prostată. Hormonii masculini (androgenii), care se găsesc mai ales în prostată, sunt recunoscuți pentru faptul că induc un stres oxidativ. În mod normal, glutationul (GSH), care este antioxidantul natural al celulei, constituie o bună protecție împotriva oxidării. Însă, pe măsură ce omul îmbătrânește, nivelul de GSH scade: la 65 de ani, el este cu 20% până la 40% mai mic. Această scădere a nivelului de GSH riscă să pună în pericol țesuturile prostatei. Un studiu recent 29 a confirmat faptul
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]
-
mai ales interiorul vaselor sangvine. Vasele de sânge sunt deci întărite, devenind în același timp mai elastice și mai puțin permeabile, ceea ce permite creșterea eficacității circulației sângelui. S-a dovedit însă și că proantocianidinele joacă un rol important în prevenirea oxidării colesterolului rău și a daunelor provocate de radiațiile solare UVB. În 1981, dermatologul Pierre Agache a demonstrat în mod convingător puterea histaminică și antialergică a extractului din sâmburi de strugure 7. Proantocianidinele au și puterea de a diminua presiunea sangvină
[Corola-publishinghouse/Science/2291_a_3616]