1,728 matches
-
internațional s-a dovedit a fi o sarcină nu tocmai ușoară. Instituțiile supranaționale aplică, de obicei, standarde duble în privința stabilirii unor sancțiuni bazate pe principii democratice. De exemplu, Uniunea Europeană a reacționat vehement la formarea unui guvern care includea un partid populist radical în Austria, dar nu avut nicio reacție atunci când Silvio Berlusconi a format o coaliție cu Alianța Națională a lui Gianfranco Fini și cu Liga Nordică a lui Umberto Bossi. În același timp, Organizația Statelor Americane (OAS) a încercat să
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
instituțiile supranaționale încearcă să impună sancțiuni bazate pe principii democratice, acestea nu sunt capabile să depășească diferențele de putere existente la nivel global. În schimb, această situație oferă mai multă vizibilitate și, într-o anumită măsură, mai multă legitimitate, forțelor populiste, așa încât acestea își pot asuma înfățișarea unui David care luptă împotriva lui Goliat (Mouffe, 2005b: 64). Așa s-a întâmplat, de pildă, în Austria, unde mulți oameni de dreapta au trecut de partea guvernului mai ales pentru a protesta împotriva
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
a protesta împotriva implicării UE, percepută ca nelegitimă și ipocrită. Pe de altă parte, în America Latină, mulți populiști au făcut din lupta împotriva implicării în regiune a Statelor Unite, în mod vădit în interes propriu, o parte importantă a luptei lor populiste împotriva americanismului. Problema este că susținerea democrației este bazată pe ideea lipsei partizanatului. În consecință, implicarea actorilor din afara sistemului în guvernele alese în mod democratic ridică inevitabil suspciuni privitoare la existența unei agende partizane (Carothers, 2010: 69). Cu alte cuvinte
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
în mod necesar împărtășit de toți alegătorii din lume. Desigur că acest aspect pune problema bazelor normative și istorice ale însuși conceptului de democrație liberală (Koelble și Lipuma, 2008). În cele din urmă, ar fi greșit să gândim că forțele populiste acționează doar la nivelurile subnaționale și naționale. În vreme ce eforturile lui Jean-Marie Le Pen de a crea un puternic bloc populist al dreptei radicale cu acoperire largă în spațiul UE, care ar putea juca un rol important în Parlamentul European, au
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
însuși conceptului de democrație liberală (Koelble și Lipuma, 2008). În cele din urmă, ar fi greșit să gândim că forțele populiste acționează doar la nivelurile subnaționale și naționale. În vreme ce eforturile lui Jean-Marie Le Pen de a crea un puternic bloc populist al dreptei radicale cu acoperire largă în spațiul UE, care ar putea juca un rol important în Parlamentul European, au eșuat lamentabil, președintele venezuelean Chávez a devenit un jucător regional serios în spațiul Americii Latine. Pe fondul celor mai mari
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
avea pentru a-i răsplăti pe aliații din alte țări ale regiunii, cum a fost cazul președintelui bolivian Evo Morales și a celui ecuadorian, Rafael Correa, și pentru a submina influența Statelor Unite în America Latină (Ellner, 2008). Mai mult, actualului val populist radical de stânga din America Latină îi este caracteristică încercarea de a redefini atât democrația, cât și susținerea ei între niște cadre care să manifeste mai multă apreciere pentru "popor" (Legler, Lean și Boniface, 2007: 11). Deși evaluarea unei asemenea tentative
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
populismul de la o societate la alta? Nu e o coincidență faptul că specialiștii în politica Americii Latine au identificat existența diferitelor "valuri de populism", cum a fost cel al ascensiunii liderilor neopopuliști, în anii 1990, și cel al apariției foțelor populiste radicale de stânga, în primul deceniu al noului mileniu (Friedenberg, 2007; Gratius, 2007). În mod similar, ascensiunea în Europa a partidelor populiste radicale de dreapta a fost descrisă ca un "val" (de exemplu, Von Byme 1988) sau ca un fenomen
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
de populism", cum a fost cel al ascensiunii liderilor neopopuliști, în anii 1990, și cel al apariției foțelor populiste radicale de stânga, în primul deceniu al noului mileniu (Friedenberg, 2007; Gratius, 2007). În mod similar, ascensiunea în Europa a partidelor populiste radicale de dreapta a fost descrisă ca un "val" (de exemplu, Von Byme 1988) sau ca un fenomen "contegios" (de exemplu, Rydgren, 2005). După cum sugerează și aceste exemple, avem motive întemeiate să credem că apariția populismului într-o țară are
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
și a colaboratorilor săi (2008) există cel puțin trei mecanisme care pot influența (re)apariția populismului: competiția, învățarea și emulația. Mecanismul competiției a ieșit indirect la iveală în diferite capitole ale cărții, acolo unde s-a arătat că apariția forțelor populiste a reprezentat o provocare pentru partidele tradiționale, care, în anumite condiții, sunt tentate să copieze discursul populist. În același timp, partidele tradiționale își pot adapta agendele pentru a preîntâmpina apariția concurenților populiști (Mudde, 2007: 281-2). Spre deosebire de competiție, mecanismul învățării se
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
învățarea și emulația. Mecanismul competiției a ieșit indirect la iveală în diferite capitole ale cărții, acolo unde s-a arătat că apariția forțelor populiste a reprezentat o provocare pentru partidele tradiționale, care, în anumite condiții, sunt tentate să copieze discursul populist. În același timp, partidele tradiționale își pot adapta agendele pentru a preîntâmpina apariția concurenților populiști (Mudde, 2007: 281-2). Spre deosebire de competiție, mecanismul învățării se referă la o schimbare a convingerilor, care rezultă fie prin observare și interpretare, fie prin achiziția de
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
acolo unde s-a arătat că apariția forțelor populiste a reprezentat o provocare pentru partidele tradiționale, care, în anumite condiții, sunt tentate să copieze discursul populist. În același timp, partidele tradiționale își pot adapta agendele pentru a preîntâmpina apariția concurenților populiști (Mudde, 2007: 281-2). Spre deosebire de competiție, mecanismul învățării se referă la o schimbare a convingerilor, care rezultă fie prin observare și interpretare, fie prin achiziția de noi structuri sau teorii. Acest proces de învățare socială este facilitat, de regulă, de schimbul
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
socială este facilitat, de regulă, de schimbul de informații care are loc prin intermediul rețelelor în care își desfășoară activitatea atât tehnocrații, cât și "intelectualii sadea", dezvoltându-se noi idei și politici care pot fi preluate de lideri și de partide populiste. În cele din urmă, mecanismul emulației face referire nu atât la reprezentanții ofertei populiste, cât mai ales la cei ai cererii. Din acest punct de vedere, electoratul unei țări este conștient de evoluția politică a țărilor învecinate și, prin urmare
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
în care își desfășoară activitatea atât tehnocrații, cât și "intelectualii sadea", dezvoltându-se noi idei și politici care pot fi preluate de lideri și de partide populiste. În cele din urmă, mecanismul emulației face referire nu atât la reprezentanții ofertei populiste, cât mai ales la cei ai cererii. Din acest punct de vedere, electoratul unei țări este conștient de evoluția politică a țărilor învecinate și, prin urmare, apariția unui actor populist într-un loc poate atrage după sine un "efect de
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
urmă, mecanismul emulației face referire nu atât la reprezentanții ofertei populiste, cât mai ales la cei ai cererii. Din acest punct de vedere, electoratul unei țări este conștient de evoluția politică a țărilor învecinate și, prin urmare, apariția unui actor populist într-un loc poate atrage după sine un "efect de demonstrație" în alte locuri. O a doua direcție de cercetare se referă la relația dintre tipul de organizare promovat de forțele populiste și modelul de democrație pe care aceștia doresc
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
țărilor învecinate și, prin urmare, apariția unui actor populist într-un loc poate atrage după sine un "efect de demonstrație" în alte locuri. O a doua direcție de cercetare se referă la relația dintre tipul de organizare promovat de forțele populiste și modelul de democrație pe care aceștia doresc (la care aspiră) să îl creeze. Mare parte din literatura despre America Latină presupune că populismul include lipsa unor organizații puternice de partid și accentuarea comunicării directe dintre lider și adepți (de exemplu
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
al Poporului). Avantajul întrebuințării definiției noastre, cu trimiteri minimale la o ideologie sau alta este acela că ne permite să o folosim pentru analize transregionale și, de asemenea, să studiem efectul organizării de partid asupra relației dintre populism și democrație. Populiștii neorganizați dăunează, într-adevăr, mai mult democrației, așa cum susțin Levitsky și loxton în această carte, sau partidele populiste având un grad mai mare de instituționalizare sunt cele care constituie o amenințare mai mare? În plus, relația dintre ideologia populistă și
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
permite să o folosim pentru analize transregionale și, de asemenea, să studiem efectul organizării de partid asupra relației dintre populism și democrație. Populiștii neorganizați dăunează, într-adevăr, mai mult democrației, așa cum susțin Levitsky și loxton în această carte, sau partidele populiste având un grad mai mare de instituționalizare sunt cele care constituie o amenințare mai mare? În plus, relația dintre ideologia populistă și tipul de cadru instituțional preferat de actorii populiști este în strânsă legătură cu un subiect tratat de mulți
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
democrație. Populiștii neorganizați dăunează, într-adevăr, mai mult democrației, așa cum susțin Levitsky și loxton în această carte, sau partidele populiste având un grad mai mare de instituționalizare sunt cele care constituie o amenințare mai mare? În plus, relația dintre ideologia populistă și tipul de cadru instituțional preferat de actorii populiști este în strânsă legătură cu un subiect tratat de mulți specialiști, respectiv transformarea modului de organizare a partidelor politice și posibilul impact al acestei transformări asupra regimului democratic (de exemplu, Katz
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
așa cum susțin Levitsky și loxton în această carte, sau partidele populiste având un grad mai mare de instituționalizare sunt cele care constituie o amenințare mai mare? În plus, relația dintre ideologia populistă și tipul de cadru instituțional preferat de actorii populiști este în strânsă legătură cu un subiect tratat de mulți specialiști, respectiv transformarea modului de organizare a partidelor politice și posibilul impact al acestei transformări asupra regimului democratic (de exemplu, Katz și Mair, 1995; Von Byme, 1993). Mair (2002, 2006
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
organizare a partidelor politice și posibilul impact al acestei transformări asupra regimului democratic (de exemplu, Katz și Mair, 1995; Von Byme, 1993). Mair (2002, 2006), de pildă, a susținut faptul că erodarea "democrației partinice" pregătește apariția unui gen de "democrație populistă", în care partidele politice sunt înlocuite de lideri puternici care dezvoltă o legătură directă și nemijlocită cu "poporul". Văzută astfel, ascensiunea forțelor populiste merge mână în mână cu apariția unui scenariu politic nou, marcat de crearea unor "partide-cartel" și de
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
2002, 2006), de pildă, a susținut faptul că erodarea "democrației partinice" pregătește apariția unui gen de "democrație populistă", în care partidele politice sunt înlocuite de lideri puternici care dezvoltă o legătură directă și nemijlocită cu "poporul". Văzută astfel, ascensiunea forțelor populiste merge mână în mână cu apariția unui scenariu politic nou, marcat de crearea unor "partide-cartel" și de influența crescândă a mass-media, în special a televiziunii. Totuși, chiar dacă noul scenariu politic amintit anterior a câștigat teren în multe țări, nu am
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
mână cu apariția unui scenariu politic nou, marcat de crearea unor "partide-cartel" și de influența crescândă a mass-media, în special a televiziunii. Totuși, chiar dacă noul scenariu politic amintit anterior a câștigat teren în multe țări, nu am văzut ca forțele populiste să apară în toate (de exemplu, Spania în Europa și Chile în America Latină sunt excepții importante). În același timp, este o exagerare să spunem că toate forțele populiste sunt în conflict cu crearea și menținerea cadrelor instituționale (Hawkins, 2010a: 169-75
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
anterior a câștigat teren în multe țări, nu am văzut ca forțele populiste să apară în toate (de exemplu, Spania în Europa și Chile în America Latină sunt excepții importante). În același timp, este o exagerare să spunem că toate forțele populiste sunt în conflict cu crearea și menținerea cadrelor instituționale (Hawkins, 2010a: 169-75). Astfel, studiile ulterioare privitoare la populism și la democrație ar trebui să acorde mai multă atenție tipului de organizare promovat de liderii populiști și impactul pe care acestea
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
să spunem că toate forțele populiste sunt în conflict cu crearea și menținerea cadrelor instituționale (Hawkins, 2010a: 169-75). Astfel, studiile ulterioare privitoare la populism și la democrație ar trebui să acorde mai multă atenție tipului de organizare promovat de liderii populiști și impactul pe care acestea le au cu adevărat asupra calității democrației. Cu toate că populismul tinde să genereze un soi de politică de tip "Macho", s-a scris puțin pe tema relației dintre populism și gen. Aceasta este o treia direcție
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]
-
fond, avem motive întemeiate să credem că manifestări ale populismului având un anumit specific regional sau istoric dezvoltă abordări diferite față de gen. Într-adevăr, recentul volum publicat de Kampwirth (2011) arată că în America Latină au existat o varietate de proiecte populiste care apărau diferite modele de masculinitate sau de feminitate. De exemplu, Evo Morales reprezintă un caz de populism "de jos", în care mai multe organizații locale - inclusiv asociații pentru drepturile femeilor - joacă un rol important în termeni de stabilire a
[Corola-publishinghouse/Science/84983_a_85768]