3,842 matches
-
aromînă (Sărună < lat. Salona = Saloniki; Lăsun < gr. Elason; Băiasa = gr. Vovusa, alb. Vojusë; Dzîna < lat. Ad Dianam, Ciuma Naltă, Suma cu Bradu, Moașa-Smolcu, Moașa-Gurguliu, Devol, Florina, Castoria, Veria, Serres). Numele de origine sau cu aspect fonetico morfologic romînesc se găsesc răspîndite, de altfel, pe o arie largă în afara teritoriului dintre Carpați, Dunăre și Marea Neagră, unde se află vatra cea mai concentrată în care s-au format și au trăit mereu. În Grecia medievală sunt atestate localitățile Valahi, Vahlia, Vlahoi, Valaka, Musata
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
de pildă, dacă putem considera că toate toponimele cu forma Brașov sau apropiate de aceasta, aflate în zone diferite, uneori foarte îndepărtate, au fost formate de la același nume de persoană, care probabil că nu putea fi foarte frecvent și foarte răspîndit. Nu cumva unele dintre ele sunt numai omonime, avînd etimon (sau etimoane) diferite, chiar dacă soluțiile respective n-au fost suficient documentate și argumentate? Breaza Este numele unui oraș (turistic) din județul Prahova, a șase sate (din județele Bistrița Năsăud, Brașov
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
este un derivat de la apelativul rășină (rășinari, „cei care strîng și vînd rășina brazilor“ folosită ca tămîie în slujbele religioase). Ocupația aceasta este confirmată în documente pentru rășinăreni, pînă la sfîrșitul secolului al XIX-lea, iar modelul toponimic este larg răspîndit (Buștenari, Albinari, Cărbunari, Grădinari, Dohotari, Păcurari etc.). E posibilă și derivarea de la un alt nume de localitate, Rășina, de unde ar fi putut veni locuitorii (avînd în vedere informația cu foștii ocupanți ruteni ai satului), dar cele două toponime menționate sub
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
l-au tradus slavii o dovedesc toponimele Mărăcinele, Mărăcineni, Valea Mărăcinișului, Spini, Spinoasa, Schinetea, Spinul, Valea Spinului, Spinuș, Spineni, Schineni, Spinești, Scaia, Scaioși, Scaiul, Scăiasa, Scăioși, Scăiuș, Scăianca, Scăieni, Scăiești ș.a., presărate în toate regiunile teritoriului romînesc. E drept că răspîndite sunt și toponimele din aceeași familie semantică formate (sau traduse?) în maghiară (Bogaciu = Bogács < magh. bogács, „spin“; Cuchi nișul ș.a. < magh. kökényes, „măceș“), slavă (Glogova, Glovavaț, Glovoveț etc. < sl. glog, „păducel“, Cîmpina < kopina „rug de mure“), sîrbă (Dracea < srb. drača
101 nume de locuri by Ion Toma () [Corola-publishinghouse/Science/1350_a_2724]
-
datorită penetranței incomplete a genei patologice, astfel de neoplazii pot scăpa observației, în familiile mici. Afirmația despre determinismul monogenic al unei condiții patologice se poate face doar pe baza analizei unor familii numeroase sau a mai multor familii. Mult mai răspândite sunt neoplaziile comune, care au un determinism multifactorial (multigenic). Neoplaziile condiționate monogenic debutează în copilărie, iar cele determinate multigenic debutează mult mai târziu. În cazul tumorilor condiționate monogenic, tumorile primare sunt multiple și multifocale. De regulă, neoplaziile ereditare comune sunt
Imunogenetică și oncogenetică. Principii de oncogenetică și oncogenomică. Partea II by Lucian Gavrilă, Aurel Ardelean () [Corola-publishinghouse/Science/91988_a_92483]
-
se leagă. Proteinele HMG influențează activitatea diferitelor molecule reglatoare cum ar fi: receptori hormonali, proteina p53, proteinele RAG implicate în recombinarea V(D)J, proteinele homeotice HOXD9 și a câtorva factori de transcriere. Domeniile funcționale ale proteinelor HMG sunt foarte răspândite, ele fiind componente și ale diferitelor proteine reglatoare cu domenii de legare la ADN. Familia de gene HMG-I cuprinde proteinele HMG-I, -Y și -C. HMG-I și -Y sunt produșii aceleiași gene, rezultați prin splicing alternativ. Cantitățile crescute
Imunogenetică și oncogenetică. Principii de oncogenetică și oncogenomică. Partea II by Lucian Gavrilă, Aurel Ardelean () [Corola-publishinghouse/Science/91988_a_92483]
-
dezvoltării copilului și procesului învățării. În acest scop, el trebuie să cunoască perfect etapele dezvoltării copilului, să fie la curent cu principalele teorii și modele despre învățare și să fie în măsură să recunoască, să analizeze dificultățile individuale cele mai răspândite și să le remedieze. II. Institutorul trebuie să fie capabil să predea într-o clasă - El trebuie să știe să creeze o dinamică a clasei și să o exploateze pentru a dezvolta întregul potențial al elevilor. - să facă din elev
Politici educaţionale de formare, evaluare şi atestare profesională a cadrelor didactice by PETROVICI CONSTANTIN () [Corola-publishinghouse/Science/91525_a_92853]
-
de personalitate, în ultimele două decenii a câștigat mult teren teoria celor cinci mari factori (Five Factors Theory - FFT, sau Five Factors Model - FFMĂ. Aceasta deoarece: - e o abordare dimensională ce susține continuumul cu normalitatea. Pentru normalitate este cea mai răspândită, acceptată și testată doctrină caracteriologică a trăsăturilor de personalitate în lumea anglo-saxonă, dar și cu validări în alte arii lingvistice (John, 1999Ă; - permite evidențierea concomitentă a trăsăturilor anormale, deviante, maladaptative ale tulburărilor de personalitate și a celor normale, firești, adaptative
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
măsoară personalitatea și din perspectiva funcționării sociale. NEO-PI-R măsoară cele cinci dimensiuni fundamentale ale personalității acceptate de psihologii preocupați de trăsături. SWAP-200 are în vedere și mecanismele de apărare. Alte inventare măsoară anumite trăiri patologice ale persoanei. Deși e destul de răspândită opinia că autoevaluarea lasă loc unei mai mari subiectivități decât evaluarea făcută de operatorul de interviu, rezultatele sunt, în general, aceleași. Repetarea aceluiași chestionar la aceeași persoană la intervale nu prea mari de timp e destul de stabilă. Ea nu e
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
Prin vizarea repetitivă a răspunsurilor sine-obiect astfel facilitată pacientul devine capabil să se adapteze la problematica existențială și în afara relației terapeutice. Dintre terapiile derivate din modelul relației obiectuale (STRUP, 1984, GABBARD, 2000Ă psihoterapia centrată pe transfer este varianta cea mai răspândită (KERNBERG, 1989, CLARKIN și colab., 1999, KOENIGSBERG, 2000, YEOMANS și colab., 2002Ă. Metoda apelează la o relație explicită, cu tehnici foarte bine structurate și cu scopuri ierarhizate și net delimitate. Sunt fundamentale clasificarea dominantelor afective ale pacientului și definirea tuturor
[Corola-publishinghouse/Science/2367_a_3692]
-
să știe în acest stadiu care sînt acele elemente care merită să fie conservate ca obiective ale studiului sau. El răspunde la această problemă, pe de o parte, căutînd să afle dacă evenimentele care sugerează dezvoltările sînt tipice sau larg răspîndite și, pe de altă parte, dacă aceste evenimente se distribuie printre categoriile de persoane și diferitele unități de organizare. Din toate acestea, el trage concluzii esențialmente cantitative, pe care le utilizează pentru descrierea organizației pe care o studiază" [Becker și
by HENRI PERETZ [Corola-publishinghouse/Science/1003_a_2511]
-
cantitativ dar și “calitativ“, a crescut gradul de periculozitate a unor delicte comise prin violență de tineri și a scăzut sensibil vârsta de la care un minor devine delincvent. Pe de altă parte, modelele criminale oferite tinerilor au devenit tot mai răspândite și vizibile, iar oportunitățile de asociere cu delincvenți adulți sunt tot mai mari. Cercetările sociologice și criminologice din acea perioadă, cu toate interdicțiile impuse de ideologia regimului totalitar, au relevat faptul că, în apariția diferitelor manifestări delincvente juvenile, un rol
ASISTENŢA COPIILOR VICTIME A INFRACŢIUNILOR by GEORGE COSMIN DIACONU () [Corola-publishinghouse/Science/814_a_1559]
-
de opinie publică din ultimii 15 ani ar fi predispus la o lene socială și mai pronunțată, căci în egală măsură reușita individuală "în fața celorlalți", precum și "izbînda grupului" nu sînt recompensate decît arbitrar. 5.4. Conformismul Poate cele mai larg răspîndite experimente în psihologia socială în decursul timpului, studiile asupra conformismului suscită pînă astăzi numeroase comentarii contradictorii (Asch, 1952). Pînă astăzi experimentul originar asupra influenței unei majorități cantitative reunește peste 30 de replici în alte spații culturale decît cele nord-americane. Cel
Psihologie interculturală: repere teoretice și diagnoze românești by Alin Gavreliuc () [Corola-publishinghouse/Science/855_a_1870]
-
Centrale și de Sud-Est a făcut obiectul unor studii în anii din urmă (Goodwin et al., 1999, apud Sperneac, 2004) și ne îngăduie să privim în cheie comparativă speciile de autodezvăluire ale esticilor față de cele ale "occidentalilor". Desigur, cele mai răspîndite studii pe dimensiunea autodezvăluirii pleacă de la ideea comparării națiunilor individualiste sau colectiviste, în încercarea de a sublinia patternuri proprii de autodezvăluire, așa cum este cazul numeroaselor analize interculturale realizate asupra unor eșantioane din Statele Unite și Japonia, sistematizate tot de R. Goodwin
Psihologie interculturală: repere teoretice și diagnoze românești by Alin Gavreliuc () [Corola-publishinghouse/Science/855_a_1870]
-
Ioana, 2001). Nematozii substratului de cultură sunt printer cei mai importanți dăunători ai culturilor de ciuperci. Apar frecvent în ciupercăriile clasice și mai rar în cele industrial. Atacul se manifestă prin distrugerea miceliului, când este în faza tânără. Cel mai răspândit este nemaodul ciupercilorDitylenchus myceliophagus. 8.3. Măsuri de prevenire și combatere a ciupercilor Cultivatorii de ciuperci trebuie să aibă în vedere reducerea utilizării pesticidelor și parcurgerea tuturor etapelor care contribuie la acest lucru prin adoptarea altor măsuri de control decât
PRINCIPALII DĂUNĂTORI AI LEGUMELOR DIN CÂMP ȘI SPAŢII PROTEJATE by TEODOR GEORGESCU () [Corola-publishinghouse/Science/91566_a_92850]
-
așa cum sînt" (Platon, Sofistul). Sensul și configurația disciplinelor, indiferent de obiectul lor, ca și raportul dintre ele, depind de natură și de configurația "reală" a obiectului disciplinei respective. În această privință, teza noastră fundamentală este - contrar unei concepții astăzi foarte răspîndite, dar teoretic rău fundamentate și, în realitate, sofistica și contradictorie - că istoria lingvistică corespunde mult mai bine decît descrierea sistematică și analiza funcțională sincronica - sau, mai degrabă, că numai istoria corespunde exact - felului de a fi real, daca nu al
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
o pune în evidență (de pildă, greacă veche, suedeză, japoneză sînt limbi cu accent de înălțime). Limbile cu accent tonic (accent de intensitate și accent de înălțime) se diferențiază de limbile cu tonuri (tonale). Acestea din urmă sînt cele mai răspîndite din lume, desi limbile indo-europene și majoritatea celor uralo-altaice sînt limbi cu accent tonic. Tonul este o "caracteristică articulatorie, constînd în variații de înălțime în rostirea silabelor dintr-un cuvînt. Aceste variații sînt determinate de numărul de vibrații pe secundă
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
mai mică măsură, franceza. Ea este mai supla în limbile în care flexiunea verbală rămîne bine diferențiată, ca spaniolă și italiană și în limbile cu declinare, ca germană, majoritatea limbilor slave, maghiară, finlandeză și basca."174 Topica SVO este foarte răspîndită, dar majoritară e ordinea SOV, întîlnită de pildă în limbile indo-iraniene, limbile altaice etc. Ordinea VSO este și ea bine reprezentată: o regăsim în multe limbi semito-hamitice, în cele polineziene etc. E mai rară topica VOS (atestata de pildă în
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
tip nominativ-acuzativ), subiectul verbelor intranzitive și cel al verbelor tranzitive este marcat similar, opunîndu-se în ansamblu obiectului unui verb tranzitiv. Subiectul verbelor tranzitive și intranzitive stă în nominativ, în timp ce obiectul verbelor tranzitive stă în acuzativ. Tipul acuzativ este cel mai răspîndit (toate limbile indo-europene, cu excepția cîtorva limbi indo-iraniene, limbile fino-ugrice, limbile afro-asiatice, limbile negro-africane etc. 2. ergativă Într-o limbă ergativă (o limbă cu structura actanțială de tip absolutiv-ergativ), subiectul verbelor intranzitive și obiectul verbelor tranzitive este marcat similar, opunîndu-se în
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
de anumite comunități că limba maternă. După J. Fishman, creolele au în comun cu pidginurile absența standardizării, a autonomiei și a istoricității, dar, spre deosebire de acestea din urmă, se caracterizează prin vitalitate. Creolele înlocuiesc treptat limbile indigene originare. Creolele cele mai răspîndite au la bază franceză, spaniolă, portugheză, engleza și olandeză. Apariția lor se află în strînsă legătură cu procesul creării imperiilor coloniale, după secolul al XVII-lea. În cea mai mare parte a cazurilor, în anumite condiții istorice, sociale și culturale
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
coordonate spațio-temporale și bazat pe o coroborare a arheologiei și a antropologiei cu lingvistică comparată. Între mileniul VIII i.C. și jumătatea mileniului al IV-lea i.C. a existat o Veche Civilizație Europeană apărută mai întîi în Anatolia și răspîndită apoi în sud-estul Europei. E vorba de o civilizație ne-indo-europeană, transformată între mileniile VII-IV i.C. într-o civilizație pre-indo-europeană. Ar fi fost vorba de o societate pașnică, sedentara, fără arme, animista, bazată pe rituri ale fecundității, matriarhala (Gimbutas o
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
ocupat întotdeauna cea mai vastă întindere de pămînturi, cuprinzînd, la un moment dat, întreaga zonă dintre cursul Tisei, nordul Pontului Euxin și al Mării Caspice, Iran, Hindukuš și nordul subcontinentului indian. Chiar și astăzi, însumate, limbile moderne indo-iraniene se află răspîndite din Osetia Caucazului, prin Kurdistan și întregul Iran, prin Afganistan și Belucistan, pînă în nordul și în centrul Indiei, formînd cel mare trunchi, foarte ramificat, de sorginte indo-europeană, daca nu ținem seama de extinderea mult mai recentă a englezei, spaniolei
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
301. quashqai (kașkai, kashgai) Iran; limba a uneia dintre ultimele populații nomade ale lumii (pastori nomazi) marea familie uralo-altaică, familia turcica, ramura de S-V (oguz); SOV arabă adaptată 302. quechua O Bolivia, Peru, Ecuador / N Argentina, Chile; cea mai răspîndită limba amerindiana; lingua franca a civilizației incase familia amerindiana, ramura quechua; aglutinanta; SOV "scriere" quipu (sistem de frînghii înnodate, de culori diferite); scriere ideografica locală quillca, fără separarea cuvintelor, rîndurile în continuare, de la stînga la dreapta și invers; transcriere latină
[Corola-publishinghouse/Science/84963_a_85748]
-
poate fi sortită decât unei simplificări a lucrurilor. Este știut că nu tot ceea ce este vechi este și demodat, tot așa după cum nu tot ceea ce este nou este și modern. În funcție de gradul de generalitate, de extensia sferei de aplicabilitate, foarte răspândită este și clasificarea ce face distincție între: metodele generale sau „marile metode” de învățământ (cum sunt: expunerea, prelegerea, cursul magistral, conversația, lucrările practice etc.) valabile în predarea celor mai multe discipline; metode particulare sau speciale (restrânse la predarea unor discipline de învățământ
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]
-
colectivă (în sens multiplu, cu angajarea tuturor membrilor clasei). metode de activitate în grupuri mari (de dimensiuni superioare acelora ale unei clase) de tipul: videoconferință, conferință etc.; dezbateri în grupuri mari, în mase. Există și o clasificare, de altfel foarte răspândită, care adoptă drept criteriu modul efectiv în care elevii sunt puși în contact direct sau indirect cu realitatea, de unde diferențierea metodelor în: metode directe; metode indirecte. Una dintre cele mai obișnuite clasificări din lucrările de didactică și manualele de pedagogie
Metode de educaţie întâlnit e în opera fericitului Augustin şi actualitatea lor by Mihaela Bobârcă () [Corola-publishinghouse/Science/1682_a_2903]