2,172 matches
-
eliberat eu, ce mai căuta aici, în hotel? M-am prins, lucrează aici. Dar dacă lucrează aici, înseamnă că nu a fost sechestrat, înseamnă că se ducea de bună voie sau pe bani. parcă mă făcea să am mai puține remușcări că părăsesc Africa pe banii unui pedofil. L-am mai văzut o dată la televizor pe Patrik. Eram în Franța, după mulți ani, și am văzut pe TF1 un reportaj despre pedofilia din Indonezia sau Filipine. Avea fața acoperită de pătrățele
Singur sub duș by Dan Chișu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295575_a_296904]
-
ci copilul care-i semăna. Tu nu păreai să ai prea multă nevoie de mine. Eu, da. Nu m-ai iertat niciodată pentru că te-am ales pe tine. Știu. Tu credeai că sufăr și-mi trăiesc o adolescență întârziată din cauza remușcărilor legate de David. Sufeream, într-adevăr, pentru că simțeam că nu am nimic de oferit, nu am ce să te învăț, nu am cum să te fac să mă iubești din nou, nu am cum să câștig tot ce am pierdut
Dincolo de portocali by Ioana Bâldea Constantinescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1347_a_2732]
-
parte integrantă a sistemului său nerovs, și șovăia încă în expectativă. Bine de știut. Căci abia determina propria sa atitudine față de acest om și această femeie. O luă de-a dreptul prin noroiul grădinii în terase. Nu mai încerca nici o remușcare acum. Îl testaseră fără pic de milă și el nu vedea de ce ar fi obligat să se poarte cu mănuși. Avea nevoie de informații despre propria lui persoană și de tot ce îi era necesar să știe despre Venus. Și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
vreodată. Se năpusti în cabină și apăsă pe al treilea buton. Codurile pentru această noua destinație fură "2" și respectiv "B". În timp ce ieșea din elevator la cea de a patra destinație, din cabina din dreapta sa apăru un necunoscut. Fără nici o remușcare, Gosseyn deschise focul. Împinse apoi cu piciorul movila informă de cărnuri sfârâinde înapoi în cabină. Acesta fu de altfel singurul incident care avu loc în fulgerătorul său raid. Cu toate acestea, în ciuda grabei sale și deși nu se oprise mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85122_a_85909]
-
privește îngrozit. Căci, și Justițiarul visului, o știe, e înfiorător ca în vis să te pomenești față în față cu o ființă trează. Dușmanul se bîlbîie, ar vrea să fugă dar pare țintuit. Își cere iertare în lacrimi cuprins de remușcare și-l copleșește cu promisiuni și jurăminte. Justițiarul îl vede și simte puterea cum îi blindează trupul. Numai privirea sa e în stare să distrugă orice armă. Zîmbește. E mulțumit de recunoașterea vinei. Îl iartă și cu mîna dreaptă trasează
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
amenint. Și să sfîrșesc prin a o pedepsi înăuntrul meu atît de crîncen încît pedeapsa se întoarce acum asupra mea și mă mistuie...” Între două capete ale disperării, vitraliul rece și camera lui V. tînăr plină de mirosul greu al remușcării, doresc să mă retrag altundeva, ca într-o scăpare.. Cine sînt eu? Mă întreb din nou căci nu sînt nici Judecătorul pe care-l simt încă în mine așa cum mă retrag prin grădini fosforescente. V. cel din sticlă, cu mișcări
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
trîntit la podea îl paralizează o clipă pe Doctor care a venit în fugă, chemat de vecini. Plîng, acum, molcom. Și înăuntrul meu e la fel. Răvășit ca după o furtună ce a măturat totul. N-a mai rămas decît remușcarea, o durere surdă și senzația inutilității. Trupul mă doare. „-Credeam că ai băut”-spune Doctorul-„dar văd că e mai rău!” Și începe imediat prin a mă ridica și ami obloji rănile. „-Lasă-mă, Doctore”-îi spun. „-Nu merit! Sînt ultimul
Celsius : 41.1 by Victor Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Imaginative/464_a_721]
-
dispăru. O clipă mai tarziu Eleanor o auzi trântind ușa din față. Se așeza pe un scaun, la masa din sufragerie, si privi în gol - sau, cine știe, în viitor. Mânia îi dispăruse. Pe chipul ei se citeau acum doar remușcarea și teama. 4 Peste vreo alte două săptămâni, dis-de-dimineață, Eleanor ședea pe același scaun, aproape în aceeași poziție, doar că de data asta avea în fața ei, pe masă, o ceașcă cu două degete de ceai rece. Peste cămașă de noapte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
Nu știu ce importantă mai are... — Nu! N-o lasă să scape așa ușor, Adrian! interveni Șam. Să fiu al dracu’ dacă eu, unul, am s-o las! — A, nu mă gândeam la dumneavoastră, domnule Sharp, zise Fanny. Nu cred că am remușcări în legătură cu articolul acela. — Puțin îmi pasă, fiindcă tocmai voiam să-ți spun să-ți vari în cur remușcările! i-o întoarse Șam. N-am auzit în viața mea așa o smiorcăiala de tot rahatul. Fanny îl ignoră. — Uitați care-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
dracu’ dacă eu, unul, am s-o las! — A, nu mă gândeam la dumneavoastră, domnule Sharp, zise Fanny. Nu cred că am remușcări în legătură cu articolul acela. — Puțin îmi pasă, fiindcă tocmai voiam să-ți spun să-ți vari în cur remușcările! i-o întoarse Șam. N-am auzit în viața mea așa o smiorcăiala de tot rahatul. Fanny îl ignoră. — Uitați care-i treaba! N-ar trebui să vă simțiți prea prost din cauza interviului meu, îi spuse ea lui Adrian, căci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1918_a_3243]
-
refuzat cu ochii ăia mari și adânci ca de urs panda. Ne-a mai zis că, oricât s-ar strădui, tot nu ar putea scrie ca cel adevărat, că-i era rușine de ce făcuse și de poezia lui. Plin de remușcări, se gândea să-l contacteze pe celălalt și să-i ceară iertare, să se retragă și să-i lase locul, așa cum se cuvenea de la bun început. Era gata să meargă la închisoare dacă așa ar fi vrut celălalt, să fie
Soarele răsare din televizor by Carmen Dominte () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1323_a_2718]
-
colegilor săi, ar fi putut apărea inacceptabil unui catolic precum Hergé. În definitiv, nimic nu este mai devastator decât povara celui mai groaznic dintre păcate, sinuciderea. Dar lectura ficțională a lui Hergé reabilitează un suflet ce aspiră la puritatea pierdută. Remușcările lui Wolff sunt semnul renașterii binelui care forțează regăsirea solidarității cu semenii. Ca de atâtea ori, Tintin este prezența ce acționează asemenea unui catalizator. Moartea lui Wolff este un alt semn că reporterul adolescent este unul dintre instrumentele prin care
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
de metal a locomotivei abandonate în deșert, la șase ani de la terminarea războiului, este ținta spre care se îndreaptă Salomon Horaz, ofițerul evreu ce a servit în serviciile de informații ale Maiestății Sale. În fața rămășițelor ce evocă tumultul sângelui și remușcările celor care supraviețuiesc, un dialog neverosimil se încheagă între locomotiva trăindu-și agonia sub soarele nemilos al Orientului și soldatul ce revine pe urmele trecutului său. În prozele lui Pratt, ca și în arta lui Alejo Carpentier, Garcia Marquez ori
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
carnivoră, istoria povestită de Koinski este parte din istoria pe care oamenii preferă să o uite, fascinați fiind de statuile pe ale căror socluri se înalță idolii lor de mucava. Coșmarul visat în deșert este o fabulă ambiguă despre secrete, remușcări și moarte. În tot acest cosmos al celui de-Al Doilea Război Mondial, Ernie Pike (creație a argentinianului Hector Oesterheld și a lui Hugo Pratt) deține o poziție privilegiată, de martor și de duhovnic. Silueta lui ficțională este modelată după
Camera obscură : vis, imaginaţie și bandă desenată by Ioan Stanomir () [Corola-publishinghouse/Imaginative/595_a_1437]
-
săptămâni. „Adică ar trebui să ne culcăm În două coșciuge, pentru a vedea la ce s-ar fi putut gândi Tolstoi”, Îl ispiti inginerul. Noimann Însă nu mai avea chef de nici un experiment. Sufletul său era chinuit și așa de remușcări. Tot vorbind despre Tolstoi, Satanovski Îl Întrebă dacă Își aduce aminte de visul Kareninei. „Care vis?” făcu Noimann. „Cum adică, nu știți care?” se miră inginerul și Începu să-i povestească, mișcându-și În sus și-n jos bărbia, despre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
dacă mi-ai mai da o șansă . Nu-ndrăznesc să-Ți cer, o, Doamne, să treci pragul meu umil, dar dacă mi-ai bate-n ușă Ți-aș zâmbi ca un copil . Te-aș striga, dar n-o pot face, remușcări mă chinuiesc, mi-este atâta de rușine să Te chem, chiar nu-ndraznesc. Mă retrag mai bine-n casă, să-mi ascund, să-mi plâng amarul, căci în casa-mi șubrezită n-ai să treci Doamne hotarul . Tu nu poți
Trezirea by Elena Marin Alexe () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83357_a_84682]
-
sunet nearticulat, dar Hedrock continuă să-i vorbească lui Royan cu același glas de oțel, într-un ritm foarte lent: Mai mult decît atît, în ciuda structurii ei cooperatiste, firma aceasta și-a dobîndit o reputație de neinvidiat în privința lipsei de remușcări, iar politica președintelui ei de a pune să se agate femeiuști drăgălașe pe stradă ca să fie duse în diferitele lui apartamente secrete este... Hedrock văzu cum Triner apucă convulsiv statueta. Se ridică exact cînd Royan urlă ca să-l avertizeze. Focul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
sine, tăcerea era dominată de încordarea nervoasă și de privirile speriate. Hedrock-arestatul stătea în picioare, liniștit, cu un ușor zîmbet ironic pe buze, fără a face vreun efort de a se smulge din mîinile paznicilor. Nu simțea nici un fel de remușcări. Avea o treabă de făcut și-și pusese în gînd s-o ducă pînă la capăt. Spuse glacial: ― Nu mai vreau să pierd timpul cu discuții. Hotărîrea organizației acesteia de a mă ucide, în ciuda faptului că mașina de analiză Pp
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85088_a_85875]
-
mai ales ochii portretelor. 3. În noaptea aceea n-am dormit. Era ca atunci când uiți ceva important și te chinuiește amintirea uitării sau când lucrul abia presimțit te prinde în ticăloșia desfășurării lui și-ți lasă pe limbă gustul unei remușcări, fără să știi cu ce ești vinovat. Unde greșisem ? Nu acum, cu Petru, fiindcă, fără doar și poate, greșisem înainte, altundeva... Un timp m-au năpădit, firește, ispitele explicative, tentațiile analogice, un fel de învârtire în jurul cozii capabilă cel mult
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
spun! îi răspunse, privind prin fereastră cu fața schimonosită de încruntare, dar foarte repede se întoarse cu fața spre el, zâmbind. Atunci ea observă cum el își frământa mâinile iar pe chipul său umbrit de tristețe se putea citi durerea remușcării. Angela îl sărută pe frunte, spunându-i că va reveni a doua zi și părăsi salonul. Radu îngândurat, rezemat de tocul ușii îi urmărește mersul grațios și mândru. Ea ieși pe ușa holului cu o mișcare bruscă a capului fără
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
cu degete subțiri și fine și același suflet cald. în acea seară înainte să adoarmă, acel accident, care pentru el era o viziune urâtă, îi reveni în minte. Acesta îi aduse mamei lui atâta suferință iar tatălui său o grea remușcare dureroasă de care nu se putea elibera deși nu el purta vina accidentului. într-o zi de joi a lunii februarie, când el avea vârsta de nouă ani întorcându-se cu părinții lui de la Hunedoara într-un trabant pe
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
alte surprize: Scene din viața și moartea poetului necunoscut Marian Constandache / Un carnaval În infern Înghit vipere, scriu scrisori de recomandare pentru numiri papale, arunc lava fierbinte a marilor vulcani la picioarele sfinților, Îmi Încălzesc măruntaiele tinere la focul tainicei remușcări, storc taina din icrele negre ale celebrelor pergamente, jupoi pielea de pe spinarea marilor speranțe, consiliez diavolul ca pe o bătrînă cămătăreasă... Restiui și eu, În felul meu, așa cum spuneam, cerului marea-i singurătate. Am băut, am dansat, ne-am jucat
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
părintesc. Mi-e teamă, totuși, atît de teamă mi-e, că de la jumătatea acestui poem am să Înnebunesc. Grea-i această metaforă, grea ca o mașină de război, grea și amenințătoare... Mă tocmesc la marginea ei, Îi ascut colții ― o remușcare ce se rupe din vis. Părăsesc ca pe o soră umbra pe care am scris deja prima jumătate a poemului. Izbesc poarta de lemn a icoanei și iau cu mine tonul Înalt al trompetelor ultime. Grea-i această metaforă... Grea
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
tu că o parte a pendulului se Înveșnicește pe spinările noastre... E limpede acum În aer. Comedianții nu mai aruncă flăcări pe gură. Doar vena mea se mai zbate pe tîmpla buhăită de nesomn, doar trupul meu aleargă, sub sentința remușcării, pe străzile pustii ale orașului. Din cînd În cînd mă Înghiontește durerea În icoanele cu epoleți, unde Dumnezeu plînge-n tranșee. Limba Îmi clămpănește-n gură un cîntec de bun- rămas, cîntec acompaniat de ruperea celebrei și neînceputei ape. Acum Încă
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]
-
cu gesturi leneșe, ca și cum aș lucra la o sinucidere curată. Aud cum urlă lupii. PÎnă la Încheietura mîinii mă lucrează un botez pe care-l răstorn cu tot cu apa silnică și caut să păstrez În curățenie și- n taină remușcarea. Răsturnat În scaun, mărturisesc pe gură un cîntec de lepădare. Între cer și pămînt, icoanele ― marile acrobate ce păstrează Încă vie imaginea de cerșetor bătrîn a lui Dumnezeu cîntînd o melodie năstrușnică la ultima vioară cu efect Întîrziat. Doar așa
UN CARNAVAL ÎN INFERN (scene din viaţa și moartea poetului necunoscut) by Marian Constandache [Corola-publishinghouse/Imaginative/91597_a_107358]