1,786 matches
-
ard una, este amenințat. Auziți, ăștia de partea cui luptă? nu se poate abține să nu răbufnească după ce rămîne puțin mai în urmă. În jurul său se sparg sticle, se devastează vitrinele magazinelor, se decupează stemele cu Republica Socialistă de pe drapelele tricolore, se dau foc steagurilor roșii ale Partidului Comunist capturate de pe clădirile unor instituții sau de pe stîlpi. Îmbrînceli, pumni, piedici, un derbedeu încearcă să-l buzunărească, paștele mă-tii, tocmai acuma ți ai găsit, vrea să-i tragă o labă-n
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
nimic din amalgamul de vrăji și vrăjeli pe care o gașcă de pontifi, uzurpând și monopolizând reprezentarea culturii și spiritualității românești, le propagă drept specifice. În schimb, câtă tristețe și autoironie, răbdare și blândețe, zeflemea, mândrie și cultură adevărată, fără tricolor și cruce”. Și adăuga: „Apropo de «specificul românesc»: ce mult am iubit amestecul de zeflemea, autoironie și franchețe, cu ambele picioare pe pământ! Și ce mult Îmi lipsește aici, printre nemți, filosofi morocănoși! Ce dor permanent și veninos! Dorul nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
învățătoarea care-o înlocuise pe prima învățătoare, tovarășa Ulărescu (trebuie să aflați că tovarășa Câsu, alături de care am și poze 9/12 pe treptele școlii, ce e drept, poze de grup, cu încă treizeci și unu de pionieri minusculi cu tricolor alb-negru, era o zână, un pic zaharisită, fără baghetă, cu ochelari, înaltă, uscățivă, ar fi făcut sigur carieră în baschet dacă nu s-ar fi dedicat celor mici, în timp ce tovarășa Ulărescu, cu care n-am nici o fotografie, Slavă Domnului!, fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
palma, da, nu tovarășa învățătoare Ulăreascu), cât să ajungem amândoi pe lista ei. Și m-a respins. La Academia Militară a fost o festivitate a-ntâia. Ce de cămăși albe pe esplanada din fața statuii! Ce de cravate purpurii cu tivul tricolor! Câte centuri cu cataramă de-aia mare, cu stema republicii! Noi, mulți, foarte mulți, cei care nu aveam privilegiul să fim făcuți pionieri în prima serie, veniți nu dintr-o singură clasă ori dintr-o singură școală, ci din zeci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
sunt în general altele, zborul e scurt și haotic, iar amintirile cam triste. Doi la mână: cravata nu valorează în metamorfoza asta nici cât o ceapă degerată. Oricât te-ai ruga de ea, mai mult de o cârpă pitică cu tricolor tivit pe margini nu va deveni niciodată. Și trei la mână: să presupunem că ați avea la îndemână un prinos de fericire și n-ați ști ce să faceți cu el. L-ați da de pomană? L-ați păstra într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
noua stema a R.P.R., apoi În 1952 a fost plasată și stema roșie cu cinci colțuri În cununa deschisă de spice și În 1965 simbolul heraldic a rămas același, numele statului, Republica Socialista România, a fost scris Întreg pe pamblica tricoloră. După căderea regimului comunist, Încă din primele momente ale Revoluției din 1989, stema comunistă a fost ruptă sau tăiată de pe steag, multe din drapelele românești purtând astfel o gaură În mijloc. În 1992, prin Legea nr. 102 din 21 septembrie
Caleidoscop by P.D. Bâlbă () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91742_a_93360]
-
mâna și a întins arătătorul spre bucata de cer împestrițată de stele de peste coșurile morii.) 5. (Acest cuvânt l-a rostit după ce a ascultat o ceartă între Paul și Nicușor, care tocmai ieșiseră pe jos cu câteva stegulețe roșii și tricolore de hârtie de la defilare. "Tata mi-a adus de la demonstrație zece stegulețe", zicea Paul. "Tata mi-a adus cincizeci", zicea Nicușor. "Ba mie mi-a adus tata cinci sute de stegulețe", zicea Paul. "Și mie mi-a adus un milion
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
stăteam eu, aripile lăcuite erau împânzite de crăpături, iar balamalele ușilor năpădite de rugină. Iag purta un costum de un cenușiu-deschis, cu niște cute pe mâneci lăsate, probabil, de geamantan. Pe cap avea tuflită o panama albă cu o panglică tricoloră. Fața lui galbenă avea niște pete roșii sub ochi, de parcă fusese pișcat de urzici. Părul deschis, sprâncenele și colțurile ochilor lui erau pline de praful drumului. Din când în când mă uitam la petele mici și umede de funingine din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2163_a_3488]
-
interpretase, la bis, Sonata pentru pian numărul 3, aplaudată îndelung de cei prezenți. La Père Lachaise, Enescu odihnea într-o companie ilustră, vecin fiindu-i Chopin, mormântul acestuia fiind mereu încărcat cu flori. La Enescu fu surprins de marea panglică tricoloră și de un buchet de flori de câmp, "imortele", viu colorate. Aprinse și aici o candelă, zicându-și că și Enescu s-ar fi odihnit mai împăcat în țară, țara pe care o iubise și o servise exemplar. Gata cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
proză scurtă pline de umor autentic și rafinat. Ca președinte al Academiei Ortodoxe din Cernăuți, își stimulează colegii în lupta pentru afirmarea spiritului nostru național, participând în fruntea lor la manifestările întregii suflări românești din Bucovina pentru apărarea sfântului nostru tricolor și a limbii noastre strămoșești. Pentru munca depusă și pentru deosebitele sale merite, a primit o serie de Ordine și Distincții, printre care: Ordinul Coroana României, Marele Cordon al Ordinului Sfântul Mormânt, Medalia Răsplata muncii pentru biserică Clasa I etc.
MEANDRELE DESTINULUI by SORIN-CONSTANTIN COTLARCIUC () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1596_a_2962]
-
cel Mare, la 15 (27) august 1870. 1. Îndată după leturghie în ziua Sântei Marii se va decora mormântul lui Ștefan cel Mare cu cununi de flori și cu lauri și se vor arangia în simetrie cel puțin 70 făclii tricolore. 2. La prânz, în trapeza mănăstirei, va ținea președintele comitetului arangiator o cuvântare amăsurată locului și scopului și va invita pe oaspeți la ceremonia sfințirei prezentului consacrativ. 3. La 5 ore după prânz se va începe ceremonia și adică: a
Opere 16 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295594_a_296923]
-
momentului! Dictatorul își pierduse instinctul de conservare, al lui și al națiunii lui. A plătit. Dar plătim și noi decenii la rând pentru acel moment. Reamintim că, inițial, pe Casa Poporului se montase o... mână imensă, din inox, cu un tricolor enorm... Involuntar, Ceaușescu reitera vechea relație dintre deținătorul puterii politice și artist. Politicianul tinde să devină cosmocrator tocmai pentru că el este trimisul (nu unsul) lui Dumnezeu pe Pământ. El se crede urmașul “monarhului ascuns”, o falsă ipostază în poliarhie. Așa
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
cu fațadele galbene ale caselor și cu un cer ușor metalic. În fața noastră era poliția, blindată cu coifurile și cu scuturile ei de plastic, care păreau că trimit scânteieri de oțel, În timp ce un comisar În civil, dar Încins cu un tricolor țipător, se fâțâia Încoace și-ncolo prin fața alor săi. Am privit, În spatele meu, capătul cortegiului: mulțimea se mișca, dar bătând pasul pe loc, șirurile erau alcătuite, dar neregulat, aproape ca niște serpentine, masa de oameni părea Împănată cu lănci, stindarde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Moldovenești (R.S.S.M.), iar apoi la 27 aprilie 1990 ca Președinte al Sovietului Suprem al R.S.S.M. În momentul critic din august 1989, a acceptat să susțină proiectul de lege care conferea limbii române dreptul de limbă oficială și revenirea la drapelul tricolor, fapt care i-a atras simpatia universală a moldovenilor. La 3 septembrie 1990, Mircea Snegur este numit președinte al R.S.S. Moldova de către Sovietul Suprem al acestei republici. De la 3 septembrie 1990 deține funcția de 30 aug. 1991, Rep. Moldova -Chișinău
Ceauşescu- ... -Băsescu : Mitterand - Snegur - Iliescu - Lucinski - Constantinescu - Regele Mihai I : evocări de reporter by Dumitru V. Marin () [Corola-publishinghouse/Journalistic/500_a_1238]
-
femeia-salcie, femeia-girafă, femeia-șarpe, bărbatul-lumânare, omul-toacă, omul-pasăre, omul-gât, oameni-mâini, oameni-picior, oameni-cai sunt Într-o continuă metamorfozare au fiecare propriul adevăr. Alături de ei, „intră, șuierând pe nări, omul-locomotivă, trăgând În urma lui un număr de douăzeci și patru de vagoane, acoperite de panglici și steaguri tricolore, cu roțile mânjite de macaroane și compot...“. O carte bine elaborată Încă de la apariția sa la Începuturile erei industrializării, trenul i-a fascinat pe foarte mulți scriitori. Se poate spune că cel care a dat naștere „metaforei feroviare“ a fost
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2197_a_3522]
-
decât pe, eventual, nave (mai ales că nu văzusem decât două-trei și acelea pe Dunăre...), acceptând oarecum esențialitatea celui japonez, a celui elvețian deasemeni (cu condiția să-i dispară benzile laterale, roșii); a celui canadian. Tricolorul nostru românesc, dragul nostru tricolor Îmi pare, În continuare, greșit armonizat (albastru-galben-roșu - albastrul lângă galben dă o a patra culoare: verde, ceea ce e prea mult). Iar de când, În locul emblemei vechi - și aceea supraâncărcată, comuniștii au pus să fie zugrăvit (pe drapel!) un peisaj... Suntem singurii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
orfăneii, suntem mult mai crescuți pe-peste tot decât lumea cealaltă. A-ha. Așa, da. Nu știam eu de ce - uite de ce. Așa că găsesc mai frumos negrul În jurul roșului. Și cum are ochii verzi... Aș face, dac-aș fi rege, un tricolor al meu, al nostru, al orfăneilor: negru-roșu-verde - dar nu l-am purta pe-afară, numai pe cuptor. Eu n-am Încă nimica negru, dar Tecla zice că las’ că vine, vine și negrul - azi-mâine; dacă nu azi, atunci sigur mâine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
din Sovietia, ba. Eu tot nu pricep - și i-o spun: tata a ieșit din Sovietia - care-i departe și de-moarte - și a ajuns aici, la noi, În România și nu iese: de ce, dacă-i mai bun?, și mai tricolor? La care mama dă din mână cu lehamite și-și face de lucru prin alte părți, ca să nu-mi răspundă; ori să n-aud eu. După aceea vine-ncoace, râde, mă mângâie, mă pupă, mă bate pe umăr, ca pe-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
trăit din plin - eram deja mare. - Ai să vezi, continuă tata, râzând, că dacă are să se Întâmple minunea să fie liberată România de comuniști - am spus: liberată, adică tot alții or s-o libereze, că Românii... vai de geanta lor tricoloră - noi, o să fim, În continuare, suspecți. O dată În ochii Basarabenilor care nu s-au refugiat În ’44: plecând noi În refugiu, nu-i părăsisem? nu-i trădasem? - trebuia să rămânem acolo, să-mpărțim cu ei și binele și răul... A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
și cu care ținuse legătura mult timp după întoarcere. Reia hârtiile deja triate și caută, caută cu febrilitate. Căutarea nu este zadarnică. Într-un teanc de plicuri legate cu panglică de culori indefinibile, care par să fi fost cândva culorile tricolorului românesc, găsește și unul la care adresa expeditorului, Ovidiu Frunză, este clară : "Comuna Arbore, Județul Rădăuți, Bucovina-România". Conținutul scrisorii, caligrafiată cu grijă pe două pagini de caiet dictando, este anodin, dar orice amănunt are importanță pentru Dora. Copiii acestui domn
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1476_a_2774]
-
Sinăuții-de-Jos (unde s-a născut acum 70 de ani), și până la a fi membru de onoare al Academiei Române, trebuie să facă un efort și să-și imagineze un om scund, îmbrăcat cu ie românească (cusută cu fir albastru), încins cu tricolor și purtând ochelari de vedere fumurii. Se află pe strada Domnească (fosta Iancu Flondor), urcat pe un piedestal și vorbește cu însuflețire celor prezenți. Voce din off: "Ne-am îndurat a ridica Bucovina la rang de ducat și i-am
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
s-a desfășurat o paradă a portului popular la care au participat circa 2.500 români în costume naționale: au inundat artera pietonală a orașului, au cântat, au dansat, s-au manifestat ca români. Și deasupra tuturora, flutura mândrul nostru tricolor. Mai rău stau lucrurile când vine vorba de apărarea drepturilor noastre identitare, sau de a ne manifesta împotriva politicii de deznaționalizare (promovată de toate regimurile câte au fost în Ucraina de la proclamarea acesteia ca stat independent și suveran, politică moștenită
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
Învingătorul sunt vremelnici”; Nimic mai jalnic; o limbă biciuită de altă limbă”; - ”Toți ne Închinăm Într-un fel Patriei; unii doar cu viața, alții și cu moartea”; - ”Veșnica tinerețe În lucruri trecătoare”; - ”Pentru Întâia dată mi-am ridicat privirile spre tricolor, care mi-a devenit stindarul vieți, de pe cuptorul din casa bunicilor de pe Nistru. Încă nu mă ridicasem În picioare... Mereu Întrebam pe Moș Carp și el Îmi răspundea: «Aceasta-i semnul neamului nostru și În bine și În rău»”. - ”Nu
Refugiaţi basarabeni apostoli ai neamului românesc by Vlad Bejan () [Corola-publishinghouse/Journalistic/91599_a_93564]
-
scrise de Jorge Luis Borges și Adolfo Bioy Casares Împreună. Tocmai ai terminat lectura primei lor versiuni românești, Într-un argou pe care, pastișându-l oarecum, sper că am izbutit să-l tai din aceeași mucava, dar nu bi-, ci tricoloră, În care comun este, cum era de așteptat, numai albastrul, culoare a purității și limpezimii, și, tocmai de aceea, și a ceșcuței din care don Isidro Parodi Își bea veșnicul ceai mate. Poate că rândurile care urmează ar fi trebuit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]
-
Palatul Poporului, grație genialului urbanist Ceaușescu!) și admiram turiștii japonezi care coborau din autobuze cu aparatele lor de fotografiat ultraperfecționate. Dintr-un car se dau jos ținându-se de mână copii, tot japonezi: disciplinați și zâmbitori, strângând în pumn stegulețe tricolore. Nu știu de ce mi-am adus aminte de pionierii din România, din rândul cărora n-am avut onoarea să fac parte. Așa că mă apuc să evoc perioada aceea din viața mea și să-i explic lui Pastenague de ce n-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]