2,316 matches
-
ceva care parcă-i sta în gât; părinte!... vină degrabă! — Ce-i, Petrache? ce-i, omule? întrebă părintele Ștefan, oprindu-se mirat și așezându-și cu grijă cârja dinainte. —Părinte! degrabă, părinte! că moare... — Cine moare, omule? strigă părintele, răsuflând ușurat; vină-ți în fire, Petrache! unde? cine? —Vină degrabă, iacătă-l-ăi!... Petrache își șterse năucit sudoarea de pe frunte, se întoarse și năvăli în crâșmă. Părintele Ștefan se luă după el. Străinul sta întins, nemișcat, pe podele. Horcăia cu greu și o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
de la lumina neclintită a lămpii și se întorcea spre icoana rămasă de la maică-sa. De undeva, din necunoscut, poate din umbra cea nețărmurită unde plutea sufletul dus, îi venise un drum de mângâiere pentru răni. La icoane, aici, se simțise ușurată, cu sufletul hotărât să meargă înainte. I se aprinsese deodată ceva în minte, veniseră amintirile totdeauna dragi din trecut, și într-o sară de gemete, de amar și de disperare, amintirile acestea căzuseră cu mângâieri line peste inima chinuită. Se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
speriase, probabil. Nici n-am mai văzut-o vreodată. Sincer să fiu, n-am suferit din pricina plecării ei. Poate cel mult vanitatea mea a fost lezată. Dar a fost o rană superficială care s-a vindecat repede. Apoi am răsuflat ușurat. Nu eram apt să trăiesc în comun cu o femeie pe care n-o iubeam. Preferam să fiu singur ca un lup care se ține departe de haită. Mă simțeam mai bine așa. Nu mă întreba nimeni nimic, nu trebuia
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
de acuzare, se aflau tata, fosta mea soție și procurorul care mă incriminase în proces. Toți mă priveau înfricoșați. Acum eu eram judecătorul. Soarta lor depindea de mine. Le-am dat pedepse grele, apoi i-am achitat, lăsîndu-i să plece, ușurați, fericiți că au scăpat, cu excepția procurorului. Acesta învîrtea o pipă între degetele lui lungi și osoase. Probabil ca să-și stăpânească agitația. Tremura. Faptul că rămăsese singur l-a speriat. Am așteptat să-i crească panica, să-și scoată din buzunar
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Odată, când mă spălam pe mâini, am lăsat să-mi scape săpunul jos și am fost fericit că s-a repezit imediat să-l ridice. Altădată, l-am chemat să schimbe limonada pretextând că se încălzise și, iarăși, am răsuflat ușurat când Francisc a rânjit politicos, a dat din cap supus, a luat carafa și a ieșit să-mi îndeplinească rugămintea. Modestia nu-mi mai atârna demult ca o piatră de moară de picioare, dar nici nu țineam să mucezesc între
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
acum, pe apucate, ziua. Noaptea doar cei cu nervii tari reușeau să mai ațipească. Toți ceilalți stăteau cu luminile stinse, ascultând vuietul mării și blestemul sacadat al bufniței. Uneori, acest blestem se depărta, părea acoperit de valuri. Atunci respirau mai ușurați. Dar când să-și așeze capul pe pernă, să adoarmă în sfârșit, după lungile nopți de insomnie în care reușiseră să devină palizi, străvezii, blestemul reizbucnea. Bătrânii se rugau să vină nopți cu furtună, cu trăznete și tunete care să
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
adevăr, un individ, iar acel individ nu era nimeni altul decât Arhivarul! Câteva clipe am rămas năucit de surpriză. Îmi vuia capul. Cum, el, Arhivarul era Bătrînul? Ce farsă sinistră! Din fericire, n-a durat mult și am putut răsufla ușurat. Individul nu se comporta totuși între oglinzi ca un stăpân. Înghițea câte o dușcă de limonadă, după care se lingea pe buze și plescăia, se muta pe celălalt fotoliu, ridica picioarele pe masă și iarăși se scula, țopăind între oglinzi
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
suspectă datorită căreia mi-am dat seama că mințea. Ce nevoie avea de o minciună inutilă? Exista o singură explicație. Se zăpăcise. Mă uitam la icoană, tăcut, și mă întrebam: de ce se împăcase totuși cu Aristide? din cauza mea? fiindcă respirase ușurată, nu mă puteam înșela în această privință. ― De ce mă minți? Cred că tonul meu uscat și absent a făcut-o să nu se cramponeze de minciuna pe care i-o dictase primul impuls. Atunci am aflat ce se întîmplase. Dinu
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
da’ deștept mai ești! — Conceptul e o ființă prin excelență virtuală. Important e să prindă rădăcini în mentalitate. Țăranul, de pildă, înainte de război, nu concepea ideea de egalitate. În timpul comunismului a dobândit-o: ideea, nu realitatea! — Ideea, poate... răsuflu eu ușurat. — Și nu văd de ce ne-ar fi dor de țăranul cu căciula în mână și capul plecat în fața boierului ori a vechilului. Dor de România de atunci. Egalitatea aceasta virtuală, egalitatea în drepturi e absolut necesară societății moderne. Asociată ideii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1891_a_3216]
-
pensia și nu are bani pentru cumpărături de lux. Numai că una s-a cerut la baie iar cealalta continua să-i prezinte tot felul de variante de oferte. Până la urmă, le-a văzut plecate și amicul meu a răsuflat ușurat. Un gând totuși nu îl lasa în pace: de ce nu au sunat negustoresele și la alte uși, după ce au plecat de la el. Dimpotrivă, păreau foarte grăbite să părăsească locul cu pricina. Apoi i s-a părut că și cea care
Pe urmele infractorilor by Vasile Ghivirigă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91846_a_92804]
-
-i adresa, ia-i adresa, mailul, telefonul, un contact, ceva! Vocea mea îi răspunde însă sec și politicos că și mie mi a făcut plăcere de cunoștință și îi urează drum bun. Atât. Mă răsucesc apoi pe călcâie și plec, ușurată că am evitat, din nou, o complicație. În definitiv, asta e deviza vieții mele terne: fără complicații. Irina Centea Prima bere Nu mă simțeam diferit și nici nu simțeam nevoia să fac pe rebela. Singura nevoie era aceea de a
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
cu tot cu miros după ea. — Dragoș, tatăl tău a murit. Este la morgă, la spital în Negrești. Ar trebui să mergi. Îmi pare rău. Condoleanțe. Vasile pleacă. Se îndepărtează încet, cu bocancii scrâști-scrâști prin zăpadă, și dispare înghițit de ninsoare, pesemne ușurat că și-a îndeplinit misiunea de sol al morții. Împietrit în zăpadă, mă gândesc că asta e cea mai mare surpriză pe care mi-a făcut-o un străin vreodată. Poate că totul e doar o farsă, dar nimeni nu
Ficţiuni reale by ed.: Florin Piersic jr. () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1342_a_2714]
-
să mă duc, dar uite că nu vreau să mă gândesc! Poate mi-e frică! Mergea ținându-și trupul cât putea de țeapăn, târșâindu-și mai mult papucii pe covor, străduindu-se în zadar să nu verse cafeaua, a răsuflat ușurată, la o adică, nimeni nu-i taie capul, tot ele o beau până la urmă, și s-a așezat privită atent de cealaltă, care se ridicase să o ajute și să-și ia ceașca, și-acum sta cu mâinile împreunate peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
să simtă asta. În nici una din zilele următoare ușa cămăruței nu era încuiată. Banii, câți or fi fost, n-a avut curiozitatea să-i numere, erau aruncați pe masă, printre creioane. A mai așteptat un timp, după care a răsuflat ușurată, avusese noroc. Pleca liniștită în vizitele ei lăsând toate ușile deschise și dulapurile descuiate, râzându-și de sperietura și cicălelile soră-sii, care se temea de orice străin. Dar cum ai putea locui în aceeași casă cu un om în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
orașul supraaglomerat să se destindă și să se umple de zgomote închipuite, precum ronțăitul de fierăstrău al firelor de iarbă legănate de adiere, și atunci se ridica ușor, îl învăluia cu brațele, îl trăgea la pământ, sărutându-l și respirând ușurată, dă-o naibii de logică! n-o să trăiesc o veșnicie! Iar din acele clipe încolo n-ar mai fi fost interesată și, prin urmare, nu știa de legătura existentă între aceste teorii despre iubire, artă, căsătorie și alunecările singuratice Îalunecări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
în gol, cum se întâmplă când uiți să calci o treaptă și te prinde o clipă disperarea, dar îndată a simțit solul sub picioare, în acel moment nemaiexistând coridorul, nici întunericul, ci un un spațiu colorat în care a răsuflat ușurată: aha! toate astea le știe; dar umbra stând cu spatele și cântând la pian aducea numai cu fiica ei, iar sunetele erau de clavecin și, repetate mereu aceleași, deveneau enervante, încât le-a îndepărtat cu mâna de lângă ea, apoi, întorcând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
idei cu Cemeilă, devenit respectuos peste măsură, s-a entuziasmat de muzică, de unde se vede că mai și asculta în același timp, i-a amintit Yvonnei că trebuie să dea niște telefoane în zori. Pe urmă a plecat. Am răsuflat ușurați, cel puțin eu și Andrei Vlădescu, de data asta nu ne mai spusese, ca întotdeauna aproape, s-o îndemnăm pe Yvonne să se apuce naibii de doctoratul ăla - care e singura realizare spre care trebuie să tindă, de fapt nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
ar fi fost un duhovnic de care ai nevoie în clipele grele și primejdioase și neclare, ca să-i treci lui poverile sufletului, poate îl și plătești pentru asta, și pe urmă îți vezi de drum uitându-l și simțindu-te ușurat până când sufletul se încarcă din nou; știind că nimeni nu venise la el pentru că ar fi avut vreo plăcuță în fața casei cu meseria-duhovnic scrisă cu litere de-o șchioapă sau cu vreun anunț-îndemn veniți să vă descărcați sufletele, femeilor, discreție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
Bazei Internaționale. Îi tolerau pe cei cîțiva americani și europeni care trăiau În districtele rurale și, de fapt, rareori se vedea pe acolo cîte un soldat japonez. CÎnd ajunseră, În sfîrșit, la casa izolată a doctorului Lockwood, Jim se simți ușurat, constatînd că petrecerea nu va fi una de succes. Pe alee erau doar o duzină de mașini, iar șoferii lor munceau din greu să curețe praful de pe aripi, dornici să plece cît mai repede. Piscina fusese golită, iar grădinarul chinez
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
găteau pentru deținuți. În timp ce curăța gamela lui Basie, Jim se Întreba dacă marinarul Îl recunoscuse cu adevărat. Oare știa că Jim Îl păcălise? Poate că Îl va pîrÎ pe Jim celorlalți deținuți, dar ei nu-i puteau face mare lucru. Ușurat că, În cele din urmă, avea un aliat În lupta lui cu femeile eurasiatice, Își sprijini capul pe genunchi. Îl simți pe Basie Împungîndu-l cu gamela. — Ora de haleală, Jim. Treci la coadă. CÎnd Jim se ridică, sperînd că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
Jim stătea În picioare pe bancă, făcînd semne peste gardul de sîrmă, astfel Încît fiecare om din lagăr să-l vadă. Totuși, pe sutele de soldați plictisiți nu-i interesau acești civili și autobuzele lor din Shanghai. Jim se simți ușurat cînd fură respinși. După ce porniră spre Soochow, șoferul Îl lăsă să stea În cabina din față. Într-un fel, acest băiat englez neastîmpărat, care Îl enervase atît de mult, Îi oferea acum o mică măsură de siguranță. Jim nu știa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
la podul de cale ferată. Caporalul Începu să-l blesteme pe șofer, Înfuriat În mod vizibil de starea deținuților. Își scoase revolverul Mauser și arătă spre un șanț antitanc de pe malul pe care Îl lăsaseră În urmă. Jim se simți ușurat cînd caporalul plecă Înapoi la podul lui. Oricît erau de bolnavi, n-ar fi vrut să se odihnească În șanțul pentru tancuri. De-abia mai putea să șadă pe bancă și Îi venea să se culce pe podea, alături de doctorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
fel ca și domnul Maxted și doctorul Ransome. Toți cei din Lunghua erau morți. Era absurd că nu Înțeleseseră lucrul ăsta. Stăteau pe marginea cîmpului, În spatele gloatei de prizonieri care umplea acum terenul de adunare. Jim Începu să se legene, ușurat că Înțelesese adevăratul sens al războiului. Nu-i nevoie să ne omoare, domnule Maxted... — Bineînțeles că nu, Jim. Domnule Maxted, nu au nevoie, pentru că... — Jim! Domnul Maxted Îl Înghionti pe Jim, apoi apăsă capul băiatului la pieptul lui costeliv. — Amintește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
ofițer În rezervă din armata indiană, care ținuse la Lunghua o conferință despre armele de infanterie În Marele Război. Prea slăbit ca să se ridice În capul oaselor, arătă spre mîinile lui Jim. Jim ciupi buzele domnului Maxted și se simți ușurat cînd limba i se mișcă Într-un spasm. Încercînd să-l Încurajeze, Jim spuse: — Domnule Maxted, rațiile noastre trebuie să vină curînd. — Ești un băiat bun, Jamie, tu trebuie să te ții bine. Maiorul Griffin Îi făcu semn. — Jim... — Vin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2010_a_3335]
-
vorbind despre marele și puternicul împărat al Franței, îl numea le petit-gris sau chiar le petit Nap. O văzu revenind cu unul dintre platouri, pe care îl așeză între ei, pe canapea, invitându-l din ochi să servească. Și respiră ușurat. În general, rolul de gazdă îi dădea dureri de cap. Ea, însă, îl preluase cu cea mai mare naturalețe. ― Am auzit câte ceva despre un boier... Fil... Filipescu, da?... Cu siguranță, știți mult mai multe amănunte legate de felul în care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]