2,108 matches
-
Preciză. „Ar mai fi o șansă la recurs...! Mare atenție Însă. Recursul va trebui pregătit În cele mai mici amănunte...! Și, cine știe...?” Tony Pavone rămase pironit locului privind Înaltul cerului către o țintă Închipuită, Încercând să-i fixeze poziția umbrită de milioanele de aștri, ce cu siguranță roteau În jurul lor alte milioane de planete generatoare de viață și unde desigur oamenii acolo, vor fi la un Înalt nivel de civilizație...! În momentul când realiză situația de fapt, Tony Pavone izbucni
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Lui nu va avea sfîrșit." 34. Maria a zis îngerului: "Cum se face lucrul acesta, fiindcă eu nu știu de bărbat?" 35. Îngerul i-a răspuns: "Duhul Sfînt Se va coborî peste tine, și puterea Celui Prea Înalt te va umbri. De aceea Sfîntul care Se va naște din tine, va fi chemat Fiul lui Dumnezeu. 36. Iată că Elisaveta, rudenia ta, a zămislit, și ea, un fiu la bătrînețe; și ea, căreia i se zicea stearpă, este acum în a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85112_a_85899]
-
teribil de greu să scriu nu un poem apocaliptic, ci o povestire cât de cât coerentă. înapoi în acvariul pustiu al vilei din Cumpătu, plin doar de aerul cameleonic - acum e auriu, mai deschis sau mai întunecat 18 după cum norii umbresc stațiunea - și de țiuituri care se rotesc printre mobile. Descui ușa camerei mele și mă învăluie căldura sobei lăsate aprinsă. La fereastră bate aceeași creangă de pin, cenușie și cumva plină de viață, încordată și sigură pe sine. Dar trag
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
mi se ridică în sus, cu corpul între ele. Cineva mă ține încă. MAREA BUNĂTĂȚII Feifel zăcea treaz în pat, cu un picior umflat. E un bărbat înalt, are ochi negri și o gură cam mare. O mustață subțire îi umbrește buza de sus. În rest, înfățișarea lui amintește mereu de un pin răsucit de furtună care și-a pierdut ramurile pe o parte. Azi ca și ieri, Feifel se simte așa, ca și cum viața s-ar fi scurs din toate părțile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
începu să-și spună rugăciunile pentru dimineața Sabatului. Feifel își spălă într-adevăr fața, apoi își inspectă cu grijă unghiile, deschise gura larg ca să-și vadă culoarea limbii. La sfârșit își pieptănă cu grijă părul rar și mustața care-i umbrea buza de sus. Se îmbrăcă frumos și se duse la sinagogă. Pe drum, tocmai când se simțea eliberat de puterea spiritelor visate, auzi în el o voce ironică: - Ce idiot ești! Mai întâi se gândi la vechiul său demon zeflemitor
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
orice conversație cu ea și-și trimesese poemele altor femei mai blânde. Într-o zi, Zina descoperise că el dăruise poemele scrise pentru ea altor femei și fusese îngrozitor de furioasă. Acum putea să râdă de aceste amintiri amare care-l umbreau ca un nor trecător. Putea să scrie în gând câte versuri poftea, așteptând să se coacă în minte și să-i cadă direct pe hârtie ca fructele. Acum putea să improvizeze chiar în timpul serviciului divin un mic poem pentru Tua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
vin roșu. Datoriile soțului meu crescuseră între timp și el căuta acum o cale suprarealistă de a ieși din mizeria amenințătoare. Umplea cu mare răbdare foi întregi cu cifre, vertical și orizontal, formând o caligrafie fină. Trăsăturile feței lui erau umbrite parcă de ramuri de copaci ce veneau de la jocul de lumini și umbre al lumânărilor. În acel chip încercam să pătrund și să mă scald toată noaptea. Avea un chip transfigurat, de alchimist, o față de fost maestru al dansului păsării
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1993_a_3318]
-
un trosnet de sfârșit de lume, coaja oului de pe masă plesnește și din el se ridică Himera, umplând camera cu țipătul ei de balaur, cu ghearele ei de leu, cu aripile imense de liliac. Se întinde triumfătoare deasupra ta, te umbrește cu totul, pe când tu, înfrigurată și brusc chircită, minusculă, continui să scrii cu îndîrjire: "nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu nu
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
în sistem. Jammu, o indiancă-mână-de-fier, ajunge șefa poliției din St. Louis. Și pentru că, așa cum o declară, „eram mereu în cumpănă între a ne sacrifica pentru oamenii noștri și a ne sacrifica pentru idealurile noastre“, alege să elimine tot ce-i umbrește propriul ideal. Cel al controlului suprem. Mai totul e „americănesc“ în Al 27-lea oraș Cum Franzen e un adept al implicitului, motivațiile personajelor sale nu sunt tocmai la vedere, se insinuează în dialoguri și episoade eliptice, pot fi, cel
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2179_a_3504]
-
Pe lângă considerarea operei lui Anton Holban ca având o descendență franceză, nu trebuie trecut din vedere climatul literar românesc. În jurul anului 1930, se observă o deschidere către „citadinism” și „intelectualism” în proza națională. Tehnica analizei și autoanaliza a căror importanță umbrește evenimentele epice în sine, sunt mărci ale unei noi orientări. Camil Petrescu este cel care prin publicarea în anul 1930 a romanului Ultima noapte de dragoste, întâia noapte de război deschide o noua etapă în evoluția prozei românești și influențează
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
considerarea operei lui Anton Holban ca având o descendență franceză, nu trebuie trecut din vedere climatul literar românesc. În jurul anului 1930, se observă o deschidere către „citadinism” și „intelectualism” în proza națională. Tehnica analizei și autoanaliza a căror importanță umbrește evenimentele epice în sine, sunt mărci ale unei noi orientări din care fac parte Anton Holban, Camil Petrescu, Hortensia Papadat-Bengescu, Mihail Sebastian, G. Călinescu, Gib. Mihăescu, G. Ibrăileanu, Eugen Lovinescu. Anton Holban e un exponent al unei perioade din evoluția
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
risipește pentru moment luminozitatea, aducând o undă de tristețe. Încet, încet, sonoritățile cresc, devin dramatice. Când ajung la un punct culminant, răsună parcă însăși ,,Eroica”. Dar, în scurt timp, totul se potolește și repriza readuce atmosfera poetică, visătoare, de la început, umbrită din când în când de ecoul răbufnirilor dramatice. În partea a III-a - scherzo (allegro) - este remarcabilă măiestria cu care știa Beethoven să dispună timbrele instrumentale. Dialogul între instrumente, precum și alternările de intensități, creează momente de un umor scânteietor. Iată
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
sau a aleilor înguste. Biserica Sfintei Fecioare din Carmel, din partea de est a satului, se află pe o terasă frumos pavată cu dale, în jur fiind multă vegetație exotică. O altă zonă frumoasă a locului se află pe micuța stradă umbrită de smochini, Avenida da Praia, cu restaurante și vile construite prin anii 1920. Aici, se află Muzeul Caselor din Taipa, cu cinci reședințe, dintre care prima casă, specifică în stilul portughez din trecut, se evidențiază prin piesele autentice de mobilier
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
ar fi putut să și-l închirieze, păstrîndu-și o mansardă. Pentru un doctor, o astfel de afacere era strălucită. Felix iubea și respecta pe Otilia peste orice măsură posibilă, dar combinațiile lui moș Costache îl aruncau într-o silă care umbrea sentimentele lui. Exagerând, în sensul prudenței, i se păru că se țese în jurul lui o manoperă pentru a-l deposeda de avutul lui, pe care nu și-l cunoștea bine, înainte de majorat. A i se propune să fie coproprietar cu
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
de departe și să poarte cu ea sensul unei recunoașteri vechi, în care și prin care ne simțim păstrați, regăsiți și adăpostiți. Acest tip de suferință este altfel decât suferința care ne lovește în față; ea nu bruschează, ci este umbrită de un cearcăn și se insinuează în noi ca să ne facă să simțim că viața noastră se petrece în altă parte. Ea ne scoate din noi înșine ca să ne facă să dispărem cu bucurie într-o zonă vagă și vacantă
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
o febrilitate excesivă, reflex al unui moment de entuziasm căruia, fără nicio îndoială, îi va succeda un altul- de neîncredere și scepticism. Structură ciclotimică, după cum recunoaște singur. Se uită iarăși pe geam. Doar în acest scurt interval, aerul s-a umbrit și s-a răcorit, ca sub invizibili curenți reci de apă. Între aleile cu pietriș auriu, pe straturile impecabile cu trandafiri ai Sophiei, se deschid din loc în loc corole înșelătoare galben-pai, desigur, fără parfum și cu catifeaua petalei asprită de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
cu spatele de pervazul ferestrei. Am făcut acolada de mai înainte pentru a ajunge la problema nefericirii. Dacă știam că ești căsătorit, nu ți-aș fi telefonat, spune ea cu tristețe vădită în glasul aproape stins. Liliana, ce rost are să umbrim fericirea acestei seri? Are, Mihai Vlădeanu! Pentru că ea nu poate fi deplină cînd e clădită pe nefericirea altora. Mihai face cîțiva pași prin cameră, în timp ce rîde încet, amuzat, spre surprinderea totală a Lilianei. Ești tu o femeie de excepție, crede
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
întîrzie în fața afișelor. Dacă ar vrea să intre la film, Mihai ar face-o, dar fără tragere de inimă. Îi lipsește ceva. Exclamația lui George: "dacă e să plece", și faptul că Tamara știe motivul drumurilor sale în Ardeal au umbrit toată povestea lui cu Liliana, au coborît-o în banal, vulgarizînd-o. Simte mînuța Cristinei jucîndu-se cu degetul lui, de care se ține și, chiar prin faptul că nu e în stare să răspundă fetiței, înțelege cu durere că nu e în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
ea la el: ce fericit era vărul Juan, cu pectoralii plesnind sub cămașa de mătase, cu pîntecul umflat pe care Încerca să-l ascundă cu ajutorul croitorului, cu mîna vîrÎtă Între nasturii de la haină, Într-un gest insuportabil, cu mustăcioara dreaptă umbrindu-i buza de sus cum văzuse el În tinerețe În cine știe ce cabaret (n-o să uite niciodată clipa cînd Santiago, soțul ei, a spus că era distanța cea mai scurtă Între obrajii lui bucălați), părul lins cum poartă magnații În Grecia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
de a se Întoarce la realitate și de a-și aduce aminte că gazpacho este un fel de supă care-i place lui Juan Lucas În octombrie și că se servește rece; minunata buclă de păr Îi căzu pe frunte, umbrindu-i o clipă fața. Văzînd că o prindea Între degete și o așeza la loc, scuturîndu-și ușor capul pe spate, Julius, care Își ținuse pînă atunci respirația, răsuflă ușurat și spuse repede restul poveștii. Se uita la Susan, dar cuvintele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
reacție negativă atât pe plan cultural, cât și politic. Aceste considerente mă determină să susțin menținerea disciplinei de studiu Limba franceză în programele-cadru ca primă limbă modernă de studiu în România. O eventuală diminuare a importanței limbii franceze ar putea umbri într-un timp scurt progresele înregistrate de România pe parcursul multor ani de perseverență. Învățământul de și în limba franceză trebuie să fie considerat și astăzi, în România, ca fiind prioritar, întrucât pentru români, limba franceză este simultan un excelent mijloc
Cuvântul - dinspre şi pentru oameni... : declaraţii politice, texte de presă, discursuri, interviuri, corespondenţă by Sanda-Maria ARDELEANU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100953_a_102245]
-
de a părăsi capitala și anume lipsa de inspirație : Zoil, pizmaș, pretinde cu zâmbetul pe buze/ Că te ai retras deoparte, cam părăsit de muze (I 8). Ranchiuna acestui personaj răuvoitor se trage din propria aspirație zadarnică la gloria literară, umbrită de succesul lesnicios al lui Horațiu care dobândește cu ușurință faima, fără a fi chinuit de caznele travaliului poetic : Ah ! El e de vină/ Că din întunecime nu pot ieși-n lumină/ .../ Și însă ce-i Horațiu ?... Un om fără
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
viitorul este respins de toți ceilalți. În poemul dramatic al lui Iorga, apropierea vasului care îi aduce pe Paris și Elena la Troia ar trebui să fie prilej de veselie o dată ce vestește sărbătoarea nunții. Cu toate acestea, o presimțire întunecată umbrește momentul festiv, iar Priam, Hecuba și Andromaca sunt neliniștiți de dorul de luptă al lui Hector : parcă pe toți apasă o frică, o prevestire (III 1). Încrezător în această pace sfântă a zeilor din ceruri, preotul cetății le reamintește troienilor
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
fii/ singur cu adevărul tău și-n cer/ alăturea de zei, să nu te fi/ atins de mine și de tron - scena 8). Inițial, Tiresias admiră tăria lui Oedip, evidentă și pentru cei de sus, dar observă că ea este umbrită de mândria lui excesivă : dacă n-ar fi atâta/ de trufaș și nestăpânit, aproape/ s-ar confunda cu zeii [...] are-o forță-atotdezlănțuită/ de care zeii trebuie să țină seama (scena 5). Ulterior, prorocul îl pune în gardă că atitudinea lui
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
rosti cu voce tare bănuiala, ca s-o scoată cu totul din sărite pe Lizaveta Prokofievna, cu care tot timpul și din când în când se ciorovăia răutăcios, în pofida prieteniei care îi lega. — Stai amice, nu te grăbi, nu-ți umbri triumful! îi răspunse Lizaveta Prokofievna, așezându-se în fotoliul oferit de prinț. Lebedev, Ptițân, generalul Ivolghin se grăbiră să le ofere scaune domnișoarelor. Generalul se ocupă de cel pentru Aglaia. Lebedev îi oferi un scaun și prințului Ș., reușind până
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]