19,069 matches
-
și nici n-o mângâia de loc, peste zi. Ea avea nevoie doar de un pic de iubire și nu de o inundație totală. Acum știe deja, mâine din nou îl va aștepta pe domnul din vecini și-i va mărturisi că îl iubește, iar el o va mângâia și vor asculta muzica frumoasă dar numai sub geam, nu va mai intra niciodată în curte la el. -Mă va asculta oare? Mă va înțelege? Mai pune muzica acea duioasă de dragoste
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
nervos, speriat că întârzie, îl trage agasant după el... mă opream și mă uitam lung după copil, deși aveam tot timpul impulsul de a interveni, mă stăpâneam să nu fac, dar la cea mai mică provocare aș fi zis: vă mărturisesc o metodă infailibilă pentru a grăbi copilul dimineață spre creșă, cămin, școală... întrebațil, care poveste ar vrea să audă? ... și spuneți-i, veți vedea cum se va obișnui să țină pasul cu dvs. numai să audă povestea. Azi din nou
Pisica năzdrăvană by Suzana Deac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91517_a_93223]
-
ceasuri vecinii invidioși și clevetitori ar ști că bunicuțul murise În unicul fel În care se putea muri, și că asta ar Însemna, pur și simplu, că propria familie, crudă și ingrată Îl expediase la graniță. Ne este foarte rușine, mărturisiră. Maphia ascultă, ascultă, și spuse că se va gândi. Nu Întârzie douăzeci și patru de ore. Urmând exemplul bătrânului de la pagina ..... *, fusese dorința morților să moară, prin urmare aveau să fie Înregistrați În certificatul de deces ca sinucigași. Robinetul se deschise din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
fost aceea de a oferi acelor ființe umane care mă detestă atât o mică mostră de ceea ce ar Însemna pentru ele să trăiască mereu, adică etern, deși, Între noi fie vorba, domnule director general al televiziunii naționale, eu trebuie să mărturisesc totala mea ignoranță În legătură cu aceste două cuvinte, mereu și etern, dacă sunt ele atât de sinonime pe cât se crede În general, ei bine, odată trecută această perioadă de câteva luni pe care am putea s-o numim probă de rezistență
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
la poștă scrisorile morții, cu atât mai puțin ni se va spune prin ce canale misterioase Îi ajunse acum În mână scrisoarea returnată. Recunoaștem cu umilință că au lipsit explicații pe parcurs, pe acestea și cu siguranță mult mai multe, mărturisim că nu suntem În situația de a le da astfel Încât să-i satisfacem pe cei care ni le-ar cere, doar dacă, abuzând de credulitatea cititorului și neținând seama de respectul cuvenit logicii Întâmplărilor, am adăuga noi irealități la irealitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
admise coasa, Și cu această beretă pe care o am pe cap, Și, Și cu haina asta de piele, Și, Și cu geanta asta pe umăr, Nu zic că nu, Și cu acești cercei din urechi, Mă predau, Sunt irezistibilă, mărturisește, Depinde de tipul de bărbat pe care vrei să-l seduci, În orice caz chiar ți se pare că sunt frumoasă, Eu am spus-o mai Întâi, Dacă-i așa, la revedere, mă voi Întoarce duminică, cel mai târziu luni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
o agonisește tot sărăntocul pe nimica? LIANA: Mă rog de iertare, slăvite stăpâne și tată, eu am socotit că dragostea mea, dacă trebuie cumpănită cu cele de-ale gurii, nu va părea Măriei Tale mai de puțin preț decât cea mărturisită de surorile mele. PRICINĂ: Rău ai socotit, și de aceea mă vezi trecut în jâlțul cel albastru. Ba am să mă așez de-acu' până la sfârșitul zilelor doar în cel negru, pentru că mezina mea, cea mai ocrotită și cea mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
Lianei și ca unul care te-ai socotit ocărât prin bucatele aduse în fața ta. BOLOVAN: Hă, hă, dacă mă punea pe mine să fac judecata, îndată porunceam să-ți taie capul, frate Pricină! PRICINĂ: Mă aflu întru totul rușinat, și mărturisesc asta fără sfială la toți aici de față. Fata mea cea mai mică, Liana, a dovedit cumințenie, răbdare și minte, iară eu n-am știut-o prețui cum se cuvine, după cum n-am cunoscut-o când am intrat în casa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
-l mușc și de unde? TERENTIE: Că nu s-a tulburat el fără pricină... Au te roade pizma și zavistia că n-ai fost găsit vrednic să păstorești și sfinția ta niște binecredincioși? Și atunci încerci să-i smomești pe alții? Mărturisește și cere iertare! SISOE: Greu pricepi, Sfinte Terentie! Am vrut doar să-i dovedesc acestui cap necopt că raiul nu-i panoramă, să caște gura pe cele dealuri! Aici se cade să calci cu evlavie, privind cuviincios doar ceafa sfântului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1483_a_2781]
-
ar putea fi genul care să încerce un șantaj? La urma urmei, scrisorile îi erau adresate lui. Dacă nu e Kindermann, atunci e cu siguranță cineva care-l cunoaște. Sau cel puțin cineva care avea ocazia să îi fure scrisorile. — Mărturisesc că nu l-am bănuit pe Kindermann pentru simplul motiv că scrisorile îi implică pe amândoi. Se gândi o clipă și adăugă: — Știu că sună prostește, dar nu m-am gândit deloc la cum ar fi putut să ajungă scrisorile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
poate de dăunătoare afacerilor. — Și atunci, de ce îmi spuneți mie? — Vreau ca nebunul ăsta să fie prins, și încă repede, Gunther. Se uită cu înțeles la Nebe și continuă: — În cea mai bună tradiție Kripo, un bărbat, un evreu, a mărturisit deja crimele; numai că, de vreme ce mai mult ca sigur atunci când a avut loc ultima crimă el era reținut, se pare că s-ar putea să fie de fapt nevinovat și că un element mult prea zelos din preaiubita forță polițienească
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
o adevărată petrecere. Crescând, am început eu însumi să ignor această zi. Am rugat-o pe mama ta să nu piardă timpul organizând petreceri-surpriză, care nu mă surprind deloc. Ea s-a lăsat convinsă, iar eu, fără să i-o mărturisesc vreodată, am fost supărat pe ea pentru că m-a neglijat cu atâta ușurință. Ziua nu era dintre cele mai frumoase. Soarele rămânea sufocat în spatele unei grămezi de nori calcaroși de formă indefinită. Socrii mei, de curând întorși dintr-o croazieră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
se plătesc, poate nu-i așa pentru toți, dar pentru noi este. Pentru că, împreună cu fiul acela, ne-am aruncat pe noi înșine. Nu fumez, deci nu există nici măcar un muc de țigară cu amprenta buzelor mele. Nimic vizibil care să mărturisească trecerea mea prin casa aceea. Invizibilul era în trupul Italiei. O dată îmi tăiase unghiile de la picioare, dar nu le aruncase, le lăsase să alunece într-un săculeț de catifea, din acelea care se folosesc pentru bijuterii. Unghiile acelea tăiate erau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
sine însuși. În vocea ei cauți confirmarea nevoii tale de a te agăța de lucrurile existente, de a citi ceea ce e scris și gata, alungând fantasmele ce scapă printre degete. Chiar dacă îmbrățișarea voastră a avut loc numai în imaginația ta, mărturisește, e totuși o îmbrățișare ce se poate realiza dintr-o clipă într-alta...) Dar Ludmila e întotdeauna cu cel puțin un pas înaintea ta: — Mi-ar plăcea să știu că există cărți pe care voi mai putea să le citesc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
nu pierdem timp, trimitem traducerea la tipografie să fie culeasă... Și iată că în corectură observăm greșeli de sens, ciudățenii... Îl chemăm pe Marana, îi punem textul original în față și-i cerem să traducă o bucată cu glas tare... Mărturisește că n-are habar de cimbrica! Și traducerea pe care o predase? — Numele proprii le pusese în cimbrică, nu: în cimeriană, nu mai știu, dar textul îl tradusese dintr-un alt roman... — Ce roman? — Ce roman?, l-am întrebat. Iar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
puțin cunoscuți care, neavând succes, au sfârșit la coșul de gunoi. După multe cercetări am reușit să demasc această escrocherie, ale cărei victime suntem atât eu cât și autorii plagiați. — Romanul pe care-l citeam nu mi-a displăcut deloc - mărturisește Cititorul - și regret că nu pot urmări povestea până la sfârșit. — Dacă asta e totul, vă pot dezvălui sursa: e vorba de un roman japonez, sumar adaptat, cu numele de personaje și locuri occidentalizate: Pe covorul de frunze luminate de lună
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1925_a_3250]
-
să fie super drăguță cu el când s-a prezentat. În seara aceea au stat de vorbă ore în șir, mai întâi la petrecere, apoi la o bere Amstel la Taverna lui Pete. Fusese șocant de sincer când i-a mărturisit dezgustul lui față de viața amoroasă din New York, cum a trecut el de faza întâlnirilor cu diverse actrițe și modele și că era pregătit să cunoască, după spusele lui, “o fată adevărată”, sugerând, desigur, că Leigh era candidata perfectă. Evident, ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
Oran. După părerea generală, ele nu-și aveau locul aici, ieșind puțin din obișnuit. La prima vedere, Oranul este, într-adevăr, un oraș obișnuit și nimic mai mult decât o prefectură franceză de pe coasta algeriană. Orașul ca atare, trebuie să mărturisim, este urât. Cu aerul său pașnic, îți trebuie un timp oarecare ca să sesizezi ce anume îl deosebește de atâtea alte orașe comerciale de pe toate meridianele. Cum să-ți poți închipui, de pildă, un oraș fără porumbei, fără arbori și grădini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
ORAȘUL NOSTRU CÂT ȘI AIUREA, CARE AU TOTDEAUNA CURAJUL BUNELOR LOR SENTIMENTE. PUȚINUL PE CARE-L DEZVĂLUIA DESPRE SINE DOVEDEA ÎNTR-ADEVĂR SENSIBILITATE ȘI ÎNCLINAȚII PE CARE OAMENII NU ÎNDRĂZNESC SĂ LE RECUNOASCĂ ÎN ZILELE NOASTRE. EL NU ROȘEA CÂND MĂRTURISEA CĂ ÎȘI IUBEA NEPOȚII ȘI SORA, SINGURA RUDĂ PE CARE O MAI AVEA ȘI PE CARE SE DUCEA S-O VIZITEZE LA FIECARE DOI ANI ÎN FRANȚA. EL RECUNOȘTEA CĂ AMINTIREA PĂRINȚILOR SĂI, MORȚI PE VREMEA CÂND ERA ÎNCĂ TÂNĂR
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
din fericire sunteți aici. Dar vedeți cât e de greu. Ce părere ai avea de "somptuoasă" ? zise Tarrou. Grand îl privi. Reflecta: \ Da, zise el, da ! Si, treptat, un zâmbet se așternea pe chipul său. Câtva timp după aceea, a mărturisit că adjectivul "înflorite" îl stânjenea. Cum nu văzuse niciodată decât Oranul și Montelimarul, le cerea uneori prietenilor săi indicații asupra modului în care înfloreau aleile din Bois de Boulogne. Lui Rieux și lui Tarrou aceste alei nu le făcuseră, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
O APĂRAU ÎMPOTRIVA ORICĂREI ATINGERI. ACESTA ERA MODUL LOR DE A REFUZA ASERVIREA CARE ÎI AMENINȚA ȘI, CU TOATE CĂ APARENT ACEST REFUZ NU DĂDEA ACELEAȘI REZULTATE ÎN COMPARAȚIE CU CEL AL LUI TARROU, PĂREREA NARATORULUI ESTE CĂ AVEA TOTUȘI O SEMNIFICAȚIE ȘI CĂ MĂRTURISEA ȘI EL, PRIN ÎNSĂȘI VANITATEA ȘI CONTRAZICERILE LUI, TOT CE ERA ATUNCI MÂNDRIE ÎN FIECARE DINTRE NOI. Rambert lupta pentru a împiedica ciuma să-l înăbușe. Ajungând la convingerea că nu putea părăsi orașul prin mijloace legale, era hotărât ― îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
târziu și dormea buștean. Trecerea bruscă de la lipsă de ocupație la această muncă istovitoare îl lăsa aproape fără visuri și fără puteri. Vorbea puțin de evadarea lui apropiată. Un singur fapt de reținut: la capătul unei săptămâni, el i-a mărturisit doctorului că, pentru întâia oară, în noaptea precedentă, se îmbătase. Ieșind din bar avusese deodată impresia că ganglionii lui se îngroșaseră și că brațele i se mișcau greu la subsuori. Se gândise că l-a lovit ciuma. Și singura reacție
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
să vorbească din ce în ce mai puțin. Dacă ar fi să dăm crezare notelor sale, Tarrou îi înțelegea și îi vedea chiar de la început cum stăteau înghesuiți în corturile lor, ocupați să asculte bâzâitul muștelor sau să se scarpine, vărsându-și mânia sau mărturisindu-și spaima când găseau o ureche binevoitoare să-i asculte. Dar începând din momentul în care tabăra fusese suprapopulată, se găsiseră din ce în ce mai puține urechi binevoitoare. Nu le mai rămânea așadar decât tăcerea și neîncrederea. Exista într-adevăr un fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
ocup de asta, din moment ce doriți acest lucru. Și doctorul s-a ocupat într-adevăr, iar viața cetății ciumate și-a reluat cursul obișnuit, până la Crăciun. Tarrou continua să se arate peste tot cu felul lui liniștit și eficace. Rambert îi mărturisea doctorului că stabilise, datorită ajutorului celor doi tineri paznici, un sistem de corespondență clandestină cu soția lui. Primea din când în când câte o scrisoare, îi propusese lui Rieux să profite și el de sistemul lui, și acesta a acceptat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
bine instalată. O dată mai mult ea se străduia să uimească. Tarrou lupta, nemișcat. Nici o singură dată, în cursul nopții, el nu opuse agitația asalturilor febrei, luptând doar prin robustețe și prin tăcere. Și de asemenea nici o singură dată nu vorbi, mărturisind astfel, în felul său, că nu-i mai stătea în putință să se sustragă bolii. Rieux urmărea fazele bătăliei doar după ochii prietenului său, rând pe rând deschiși sau închiși, cu pleoapele mai strânse pe globul ocular sau dimpotrivă, destinse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]