19,653 matches
-
tu și văd că ține la el foarte mult. —Ai văzut, mamă, cât s-a împotrivit la început. — Probabil unde l-a văzut mic, nu i-a plăcut. — Tocmai că era mic să-l fi iubit mai mult. Nu era obișnuit cu câini, că noi de mulți ani nam mai ținut pe lângă casă. Să știi că este un câine foarte bun. Cum simte ceva, cum latră. Nu mai intră găini din vecini, pisici, că le fugărește. Oamenii cu atât mai mult
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
mâinile în mâinile lui, zâmbind. Ești nebun? râde Cecilia, retrăgându-și mâinile. Le sosește comanda. Se întrerupe discuția pentru a servi bucatele și băuturile aduse. La terminare, Cecilia își scoate portmoneul din geantă. —Robert, vom plăti jumi-juma, ca neamțu’, cum obișnuim a spune noi în România. —Mă jignești. —Eu nu am banii tăi, nici nu sunt la mine acasă, dar trebuie să contribui și eu cu ceva, ca să nu mă simt prost. — Te rog, Cecilia, mă supăr. Vrând, nevrând, i-a
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
pahar cu vin? — Da. — Nu pe tine te-am întrebat Leni. Nu, mulțumesc. Servesc cafeaua. Sărut mâna, mulțumește Matei. Timpul petrecut în casa Ceciliei îl bucurase. Se simțise atât de aproape de ea. Crăciunul l-a petrecut în familie, așa cum se obișnuiește și s-a vizitat cu logodnicii, care își propusese să petreacă Revelionul la cabana „Miorița”, la vreo 10 km de oraș. —Matei, unde petrecem Revelionul? l-a întrebat atunci Gelu. Depinde unde găsim locuri. — N-ar fi bine să mergem
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
Matei roagă pe domnul din spatele lui să facă schimb de locuri, ca să-i cedeze locul lângă Cecilia care deja se așeza pe locul ei de lângă fereastră. Foarte binevoitor domnul acceptă. Așezându-se lângă Cecilia, Matei o ia de mână, așa cum obișnuia, plin de fericire. — Nu mă așteptam să te revăd aici, îi șterge cu batista lacrimile care încă se prelingeau pe obrajii Ceciliei. Nici eu n-am visat acest lucru. De mi-ar fi spus cineva, n-aș fi crezut, îi
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
era grav bolnavă, i-a propus lui Matei. —Trebuie să mergem la biserică să ne rugăm pentru noi, pentru iubirea noastră. Nu te pot refuza, deși eu nu am fost de multă vreme. —Ești ateu? — Cred în Dumnezeu, dar nu obișnuiesc să merg la biserică, uneori nepermițându-mi nici serviciul. —Te rogi? — Rar. Când te-ai rugat ultima dată? —Hai, măi Cecilia, mă faci să mă simt prost. Dacă ne căsătorim va trebui să intrăm în biserică, să ne rugăm în fața
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
cu brio. Să ți se-mplinească toate dorințele, iubitule, și când ne-o fi mai rău să ne fie ca acum, recurge la o urare tradițională Cecilia. Ciocnesc cupele de șampanie și beau din ele după ce își încrucișează brațele așa cum obișnuiesc cei ce au o afecțiune deosebită unii față de alții, apoi se sărută. — Când ai să mai vii în țară? — Nu curând. Numai bine ajung în Germania și iarăși să mă întorc? —Sau de Anul Nou. Nu mai pot veni, Matei
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
care s-au logodit, simbolizând atât inelul de logodnă cât și unirea lor. În mijlocul cercului își scriseseră numele. Simțindu-se bine în brațele lui Matei a cărui îmbrățișare îi anihilase frigul din spate, privind desenul, Cecilia lansează un joc, așa cum obișnuia de multe ori. — Doi tineri îndrăgostiți: Cecilia și Matei. Tu îi cunoști? — Pe Matei nu-l cunosc, însă pe Cecilia o știu, se prinde el în joc. este o fată încântătoare, fermecătoare, dar dacă ai supărat-o cu ceva, este
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
sporită, neștiind nimic despre visul Nataliei. Au trecut zile, au trecut săptămâni, Natalia se ruga din ce în ce mai des și cu credință din ce în ce mai mare, nu numai dimineața și seara, ci de câte ori îi veneau în minte ca un laitmotiv cuvintele din vis. Se obișnuise cu aceste cuvinte și cu atmosfera din spital nemaifiind îngrozită ca la început și o anima speranța că va ieși pe picioarele ei. Doctorii o vedeau zilnic, dar nu constatau nicio schimbare în afară de buna dispoziție a fetei. Matei, când era
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
tatăl ei. Nu-i mai bine că v-am făcut o surpriză? —Ce bine arăți! o pupă Leni, luându-i-o înainte mamei, țopăind de bucurie. — Tot năbădăioasă ai rămas, o sărută Cecilia și o strânge tare în brațe, cum obișnuia. Stai tu, că mă doare, nu te-ai lăsat de năravul tău. Mi-a fost tare dor de tine, prostuță, înțelegi? —Sărut mâna, mamă, nu mai ai loc de ei. Ce mai faci? se îndreaptă Cecilia spre Silvia care rămăsese
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
mai săruta atât și nu mă mai ține în brațe că intră cineva și nu se face să ne vadă. Doar suntem logodnici. Oricum suntem într-o instituție. —Ai să mă omori cu regulile U.E. cu care trebuie să ne obișnuim acum când ne pregătim pentru aderare. —Te las să-ți faci serviciul și ne întâlnim după masă. Nu uita tributul. Își contopesc buzele în sărutul îndrăgostiților pe care el îl prelungește încât Cecilia cu greu se poate desprinde să plece
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
permanență, chiar dacă el se găsea la sute de kilometri. Unchiul Filip se bucura enorm de succesul Ceciliei, dar pe de altă parte se gândea că ea va pleca și va rămâne singur. Mai greu îi va fi acum după ce se obișnuise cu Cecilia considerând-o ca pe fata lui. Căutase s-o convingă să profeseze în Germania fiindcă se iviseră șanse pentru ea, de când cu aderarea noastră la U.E., dar dragostea față de Matei a determinat-o să se întoarcă în țară
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
a Ceciliei care a arătat splendid în rochia de mireasă, cu voalul și coronița de pe cap. La casa Ceciliei, au sosit la ora stabilită Matei cu nașii, cu muzicanții în mai multe autoturisme împodobite cu flori și panglici cum se obișnuia la ei în oraș. Matei a adus un minunat buchet miresei, de data aceasta nu din trandafiri cum obișnuia el până acum, ci din cale albe, simbol al purității. A rămas uimit și plăcut impresionat văzând-o atât de frumoasă
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
au sosit la ora stabilită Matei cu nașii, cu muzicanții în mai multe autoturisme împodobite cu flori și panglici cum se obișnuia la ei în oraș. Matei a adus un minunat buchet miresei, de data aceasta nu din trandafiri cum obișnuia el până acum, ci din cale albe, simbol al purității. A rămas uimit și plăcut impresionat văzând-o atât de frumoasă. S-a limitat doar să-i sărute mâna, restul alintărilor rezervându-le după cununia religioasă. Nu s-a stăpânit
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
ca orice petrecere, fie nuntă, botez sau altceva, să se încheie la ora 24, ei trebuiau să se conformeze acestei dispoziții. De aceea și masa s-a servit imediat după ce s-au întors de la cununia religioasă, nu seara cum se obișnuia până atunci, rămânând timp suficient pentru petrecere. Imediat după miezul nopții, când totul era pe terminate, mirii s-au dus la nași la părinți cerându-le iertare pentru necazurile care eventual le-au produs, mulțumindu-le și lor pentru grija
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
o tură prin apartament să vadă cum arată, fiind încântați. Apoi eu zi, măi copii, să fiți fericiți! Să trăiți ani mulți! Ție, nepoate, îți port un pic de ciudă, că mi-ai luat-o pe Cecilia cu care mă obișnuisem atât de mult și speram să rămână lângă mine, că sunt singur cuc, lăcrimează unchiul Filip, bătându-l pe umăr pe Matei. Lasă, unchiule, că mâine, poimâine, vin ai mici ai noștri și o să-ți umple casa. Dacă voi mai
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
Nu te-aș ierta, dar nu mă lasă inima să nu te iert, când, ești atât de atent. Știam eu că ești bună, dragostea mea. arată-mi că mă ierți. Cecilia îl sărută punându-și mâinile după gâtul lui, așa cum obișnuia, stârnindu-l și pe el la asemenea manifestări. —Pupăciosule, se desprinde din îmbrățișarea lui. Cât a stat în spital, Cecilia n-a avut probleme. Laptele i se formase, copiii au supt cum i-a pus la sân, starea sănătății lor
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
acum. Într-o zi când s-a întors de la serviciu, Matei de la serviciu,Matei a găsit-o furioasă și copiii plângând în pătuțul lor. — Ce i-a apucat pe micuții ăștia, s-a îndreptat spre ea s-o sărute cum obișnuia când venea sau când pleca de-acasă. —Lasă-mă că nu mai pot. Matei și-a dat haina jos, s-a spălat și a luat fetița în brațe, care plângea mai tare. —Las-o jos că trebuie s-o schimb
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
lăsând loc respectului, prieteniei și obișnuinței. În cazul lor, pasiunea exista ca-n prima zi, deși trecuseră ceva ani de când își uniseră destinele. A doua zi dimineața când s-au trezit, au început cu alintările, cu gesturile de iubire, cum obișnuiau. Deodată, Matei, sub imboldul fericirii de care fuseseră cuprinși noaptea, sau pur și simplu dintr-o presimțire neconștientizată, a privit-o atent pe Cecilia. —Ce te uiți așa la mine, romaticule? —Vreau să verific ceva. —Ce anume? — Dacă imaginea chipului
Feţele iubirii by Victoria D. Popa () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1166_a_2071]
-
cămașă de noapte albă; privind În dreapta și În stânga, femeia se aplecă și-l sărută pe frunte, după care Își duse teatral mâna la inimă și se prăvăli moale pe podea. Noimann surâse În sinea sa. De-a lungul anilor, se obișnuise atât de mult cu tot felul de trucuri la care apelau reprezentantele sexului frumos pentru a ieși Într-un fel sau altul În evidență, Încât un leșin În plus sau unul În minus Îl lăsau rece. „Doriți cumva o pernă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
banii mână de la mînă, câte o punguță de tutun. Tot ei Îi dădeau bonuri de masă și haine groase pentru sezonul cald, când Lawrence, nu se știe din ce pricină, suferea de frig. Iarna, masterandul o suporta relativ ușor, fiind obișnuit să meargă, chiar și pe viscol, În pantaloni de pijama și În tricou. Cu ochii ațintiți În ochi și bărbile revărste peste halbe, cei doi tovarăși de beție ai lui Noimann, Oliver și pictorul Bikinski, măsurau cantitatea de adevăruri supreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
timp și un anume Braic sau omul-paie, care fusese cu chiu, cu vai smuls dintr-un stog de fân și adus la spital pentru investigații. Braic, un lungan de treizeci de ani, cu creștetul pleșuv și ochi negri ca tăciunii, obișnuia să stea la masă și să soarbă supa din farfurie nu folosindu-se de lingură, ci de un pai de plastic, pe care-l ținea tot timpul la Îndemână, inclusiv atunci când cineva, prefăcându-se că aprinde o țigară, striga: foc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
marginea lui; observând-l Însă cu atenție, sări ca ars. Sub pătură se mișca o formă. Dând ușurel așternutul la o parte, masterandul o descoperi, Înfășurată În cearșaful său pătat de rugină, pe distinsa doamna Bernic sau femeia-sicriu, cea care obișnuia, la miezul nopții, să stea Întinsă la podea, În mijlocul salonului de dedesubt, rezervat sexului frumos, Înconjurată de candele și lumânări de parafină aprinse, invitând pacienții să se Întindă În interiorul ei capitonat cu atlaz fosforescent pentru a avea parte de o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
mort, ci doar migrat, pentru o vreme, În alte regnuri. O să-l sedăm și o să-și revină singur...” În spiciul său, profesorul Perjovski mai aduse vorba, printre altele, de femeia-toc, de femeia-mătură, de femeia-cârlig și femeia-frânghie de rufe, cea care obișnuia să se urce pe terasa blocurilor din cartierul Kanta, unde după ce-și lepăda, dansând Într-un ritm din ce În ce mai trepidant, nenumăratele sale fuste Înflorate, rămânând doar Într-un combinezon trandafiriu, intra Într-o transă atât de profundă, Încât, rotindu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
se Înfurie de-a binelea. Crucea de metal tremura amenințător În mâna lui puhavă. Chiar și chipul lui Hristos suflat În aur căpătă un aer Înfricoșător. Pictorul Însă nu se sperie. Starețul putea să răcnească mult și bine. Bikinski era obișnuit cu astfel ieșiri... „Se vor gândi la cele sfinte”, răspunse pictorul cu răceală În glas. „Și asta nu tot trândăveală e?” răbufni Pafnutie, Îndreptându-și barba amenințător În direcția apusului. „Mă mir cum poate un stareț să spună astfel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
la cele sfinte”, răspunse pictorul cu răceală În glas. „Și asta nu tot trândăveală e?” răbufni Pafnutie, Îndreptându-și barba amenințător În direcția apusului. „Mă mir cum poate un stareț să spună astfel de vorbe...” „Te miri fiindcă te-ai obișnuit cu trândăveala. La noi rugăciunea nu se rostește-n gol, ci o Împletim cu buna rânduială și cu munca, altfel ne-ar mânca păduchii de vii...” „Dar poate că și păduchii sunt o Încercare...” „Gata”, făcu starețul. „Am terminat. Tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]