19,653 matches
-
și ceva de ani Începe să aibă niscaiva probleme...” Noimann Împlinise cu doi ani În urmă această vârstă „extrem de rotundă”, cum se lăuda el, serbându-și aniversarea printr-un „marș” de pomină. Mai Întâi, făcu eforturi ca să-și conștientizeze vârsta, obișnuindu-se Încetul cu Încetul cu ideea că trupul său nu suferise totuși schimbări esențiale. De multe ori, medicul se trezea stând, cu halatul de mătase descheiat, În fața oglinzii de pe hol și făcându-și complimente. „Nu-i așa că n-am Îmbătrânit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
de irealitate, care-i conferă o dimensiune supraomenească, imprimînd simțurilor noastre un alt ritm. Fără această doză, realitatea ar fi atît de anostă, Încît ne-am pulveriza. E ca și cum am avea de-a face cu un om care s-a obișnuit să ia În fiecare dimineață o anumită cantitate de drog, fără de care nu poate funcționa. Desigur, cantitatea de drog trebuie mărită zilnic, pentru ca organismul să ajungă Într-o anumită formă. Retrage-i doza și omul va intra În criză. Așa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Într-o anumită formă. Retrage-i doza și omul va intra În criză. Așa și cu realitatea, pentru a putea exista, are nevoie, pe zi ce trece, de o doză de irealitate din ce În ce mai consistentă... Celulele realității noastre anoste s-au obișnuit să-și primească doza zilnică de vid mai mult sau mai puțin imaginar. Suntem obișnuiți să trăim la o anumită tensiune. Pentru asta avem nevoie de drog și de alcool... Mulțimea de eprubete se alinia În fața casei lui, formând un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
cu realitatea, pentru a putea exista, are nevoie, pe zi ce trece, de o doză de irealitate din ce În ce mai consistentă... Celulele realității noastre anoste s-au obișnuit să-și primească doza zilnică de vid mai mult sau mai puțin imaginar. Suntem obișnuiți să trăim la o anumită tensiune. Pentru asta avem nevoie de drog și de alcool... Mulțimea de eprubete se alinia În fața casei lui, formând un fel de nai sau orgă. Fierbând Înăuntrul recipientelor, cifrele se Învălmășeau În aer, luând forma
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
de data aceasta Noimann nu răspunse. „Păi atunci de ce vă ascundeați sub pat, prefăcându-vă că sunteți plecat de acasă?” Noimann mușcă din pernă și scoase un geamăt Înăbușit. Falsul Satanovski nu-l băgă Însă În seamă. Ginecologul probabil era obișnuit cu suferința, astfel că gemetele lui Noimann nu-l impresionau prea mult. „Ați stat ascuns sau nu?” Îl interogă el din nou. „Poate că am stat, dar asta nu vă privește...” „Uite că mă privește”, răspunse cu o voce neașteptat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
ciungul, „ați văzut că vă simțiți mai ușurat după ce ați intonat ultima formulă?” Noimann nu-l contrazise. Se simțea un pic mai bine. Crampele se mai răriră. „M-am așteptat, de fapt, la asta”, surâse celălalt. „Dumneavoastră, domnule Paul, sunteți obișnuit să lunecați mereu prin spațiile lichide, care, trebuie s-o recunoașteți, la rândul lor alunecă fără efort prin dumneavoastră...” „Faceți cumva aluzie la dipsomania mea?” „Nicidecum”, surâse celălalt. „E doar o simplă incantație, a cărei menire este să elibereze răul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Întrebarea lui Noimann Îl incitase la o confesiune lungă... „Cât despre abstracțiunile care vă bântuie conștiința, aici nu Încape Îndoială că avem de-a face cu energii ce vin dintr-un univers malefic În esența lui... Venind din gol, fiind obișnuiți cu vidul, ele caută orice crăpătură pentru a pătrunde În corp... Uneori e suficient să ai un por deschis pe undeva pentru a te trezi cotropit de unul din miile și milioanele de coșmaruri ce bântuie materia din univers. Ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
căpătau forme concrete. Poate că a fost suficient să se gândească la piciorul metric, că, iată, În fața ochilor Îi apăruse un ditamai picior, care Începea acum să-l terorizeze. Să fi fost doar o simplă metaforă? Noimann s-ar fi obișnuit cu ea. El avea Însă de-a face cu o imagine palpabilă. Piciorul metric se metamorfozase Într-un picior marin. Într-un nod marinăresc. Iar camera lui devenise ca o corabie ce naviga, clătinându-se pe valuri, pe mări necunoscute
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
-se după Bikinski și alți belferi de la Corso, de atâtea ori Noimann pe domnitor, făcând tot felul de glume nesărate pe seama lui? Iată că acuma, În timpul crizei, domnitorul se răzbuna pe el, trimițându-i drept mesager piciorul său, pe care obișnuia să-l țină ușor Îndoit din șold. Dreptul sau stângul? Noimann Încercă să-și aducă aminte de modul cum Își sprijinea domnitorul Cuza sabia de șold. Capul Însă Îi era atât de năclăit de băutură, Încât În loc de un Cuza vedea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
de ce Noimann Își amintea acum tocmai de Satanovski? Inginerul stârnea repulsie celor din jur. Dar dacă stăteai mai mult În preajma sa, Începeai să Înțelegi modul lui de-a fi. Numele, desigur, era ca un stigmat. Satanovski părea să se fi obișnuit cu el. Îl purta cu lejeritate și chiar noblețe. „E ca și cum”, Își spuse Noimann, „am avea de-a face cu un om gol pușcă ce ar sta pe o estradă alături de alții Îmbrăcați În frac. Sau poate invers...” „Mai degrabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
să joace cărți. Ajunsese acolo și o anumită Lily Fundyfer... Și alte paparude. A ieșit un scandal cumplit... La fața locului au descins jandarmii. Cu chiu, cu vai, mituind-i, stomatologul Paul reușise să iasă din Încurcătură... De atunci, Noimann obișnuia să se reculeagă de unul singur În lăcașurile sale. „E-un mic rai și un iad acolo”, murmură el, făcându-i semn din mână chelnerului să mai aducă un rând de halbe. Apoi, calm, apelând de fiecare dată la un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
când mergeți la Loto-Prono ca să extrageți din urnă numerele câștigătoare sau apelați la un alt truc?”. Aranjând cărțile de joc Într-o figură complicată, Satanovski spuse: „Mai aplic câteodată și alte trucuri...”. Pictorul ar fi vrut să-l Întrebe dacă obișnuiește ca Înainte de extragerea finală să treacă pe la o anumită casă, situată undeva pe Bașotă, ca să solicite serviciile unei anumite persoane de sex opus, trecută de mult de prima tinerețe, dar, fiindcă nu avea chef de discuții de prisos, Își păstră
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
-l duce zburând spre barieră. Aici Îl așează pe calea ferată, În calea altor mâini și altor degete. „Mathilda, Mathilda... Lilith, Lilith...” PAGINĂ NOUĂ XI. Locomotiva Noimann Construită În secolul trecut, gara Iași Îi impune călătorului venit din provincie și obișnuit să vadă În preajma sa doar clădiri mărunte și făcute În grabă un sentiment de mândrie națională. Privind-o ori din față, ori din spate, nu-ți poți stăpâni strigătul lăuntric de admirație: „Ce construcție solidă, ce turn, ce coloane, ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
țipete nostalgice, Încearcă zadarnic, luptând cu inerția, să se ridice Înapoi În eter... Senzația durează, desigur, doar o clipă, cât tragi un fum de țigară În piept și-l slobozești, În rotocoale, peste mese. Dimpotrivă, ochii călătorului sosit din capitală, obișnuiți cu vacarmul Gării de Nord, rămân dezolați văzând modestul edificiu, construit atât de haotic, În care elementul modern se Îmbină ca nuca În perete cu cel clasic, edificiul care, În comparație cu gara Bucureștilor sau o altă gară metropolitană, pare un mușuroi de pământ
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Îi găsesc ai lor țepeni, c-un prosop răsucit în jurul grumazului, legat de suportul de prosoape din baie. Spermă moartă peste tot. Sigur, părinții curăță. Trag niște pantaloni pe copil. Fac să pară totul... mai acceptabil. Să pară intenționat. Genul obișnuit de sinucidere tristă de adolescent. Un alt prieten de-al meu, un coleg de la școală, avea un frate în marină care i-a spus că tipii din Orientul Mijlociu și-o freacă altfel decât noi. Fratele ăsta era încartiruit într-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
yoga. Toată lumea cobora și urca din și în aceeași limuzină Lexus, doar culorile erau diferite. Nimeni nu era impresionat. Fiecare seară era o lâncezeală socială absolută. Cea mai bună prietenă a doamnei Keyes, Elizabeth Ethbridge Fulton Whelps, zisă și „Inky”, obișnuia să spună că lucrul „cel mai și cel mai” poate fi doar unul singur. Într-o seară, Inky a spus: „Cânt toți își pot permite cel mai și cel mai, adevărul e că arată cam ...banal”. Nu mai vedeai pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
zile, zice Inky. Dați-o de la unul la altul. Putoarea e mai bună decât un bodyguard pentru a ține oamenii la distanță. Să puți pentru a avea intimitate, noul mod de a-ți proteja spațiul personal. Intimidare prin duhoare. Te obișnuiești cu orice miros, spune ea, indiferent cât de rău. — Doar v-ați obișnuit cu Eternity de la Calvin Klein..., spune Inky. Inky și Evelyn dau o raită prin împrejurimi, doar ele două într-o plimbare lejeră. În fața lor pe stradă, anturajul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
decât un bodyguard pentru a ține oamenii la distanță. Să puți pentru a avea intimitate, noul mod de a-ți proteja spațiul personal. Intimidare prin duhoare. Te obișnuiești cu orice miros, spune ea, indiferent cât de rău. — Doar v-ați obișnuit cu Eternity de la Calvin Klein..., spune Inky. Inky și Evelyn dau o raită prin împrejurimi, doar ele două într-o plimbare lejeră. În fața lor pe stradă, anturajul unei statui în fustă mini se revarsă dintr-o limuzină, tipi zvelți având
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
ar fi unul dintre băieții cu care am crescut. Are un zâmbet pe care parcă l-am văzut în fiecare zi în copilărie. Îi știu gropița din bărbie, și fiecare pistrui de pe nas. Strungăreața dintre cei doi incisivi, știu cum obișnuia să fluiere prin ea. Aici și acum, îi dă o injecție câinelui. Stând în picioare lângă o masă de oțel argintiu într-o încăpere friguroasă cu faianță albă, ținând câinele de blana de pe ceafă, spune ceva despre paraziți la inimă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
scriu necroloage. Legende sub fotografii. Orice. Ești furat pe față când construiești un castel din cărți de joc și nu mai ajungi să-l dărâmi chiar tu. Îți petreci toți anii ridicând o himeră, creînd o iluzie. Transformi un om obișnuit într-o vedetă de cinema. Adevărata răsplată te așteaptă la sfârșitul afacerii. Atunci îi tragi covorul de sub picioare. Dărâmi cărțile. Îl arăți pe fantele frumușel vârându-și un hârciog în cur. Dezvălui că tânăra actriță cu înfățișare de fată cuminte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
două vârste. Fără să zâmbească. Ajung aici și primul pas e interviul de evaluare, luat cu ajutorul păpușii cu anatomie detaliată. Care e diferită de o păpușă cu anatomie corectă, dar mulți le confundă. Și Cora le-a confundat. O păpușă obișnuită cu anatomie detaliată e făcută din pânză, și e cusută ca un animal de pluș. Are părul din sfori împletite. Marea diferență dintre ea și o păpușă de cârpe oarecare stă în detalii: un penis flasc și testicule. Sau un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
un semn clasic de bântuire. Apoi Baroneasa Degerătură afirmă că a găsit un punct friguros în fumoarul gotic. În galeria celor O mie și una de nopți îți poți vedea aburii răsuflării în aerul rece de deasupra pernei pe care obișnuia să stea domnul Whittier. Contesa Clarviziune spune că e stafia Lady-ei Zdreanță cea pe care o auzim umblând după ce se dă stingerea. În coada cortegiului funerar, Directoarea Tăgadă spune: — A văzut-o cineva pe Cora Reynolds? Sora Justițiară spune: — Oricine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
mai înalte ale demnităților administrative și politice au grijă ca mai întâi să-și confecționeze obraji de toval. Adevăr Cel ce nu a cunoscut greul și răul, nu prețuiește binele de care dispune. Grav Este grav dacă cineva s-a obișnuit cu răul dar e și mai grav dacă respectiva persoană și-a pierdut dorința de mai bine. Liniștea Mult-căutata liniște din ambianță poate fi dăunătoare dacă se asociază timp îndelungat cu singurătatea. Prăpăstioși Temerile devin tot mai greu de suportat
Gânduri diamantine - Aforisme, cugetări, gânduri by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1185_a_2204]
-
-i cu atenție privirea. Infractori Cum să nu sporească numărul infractorilor din moment ce legile sunt blânde iar închisorile s-au transformat în hoteluri confortabile și chiar case de odihnă? Pensionari Din păcate, mulți dintre condamnații la privare de libertate s-au obișnuit cu excelentele condiții din închisori, au devenit pensionari ai acestora și au renunțat definitiv la viața în libertate. Savoare O ceașcă de cafea capătă alt farmec dacă este savurată concomitent cu o țigară și asezonată cu o bârfă împreună cu vecina
Gânduri diamantine - Aforisme, cugetări, gânduri by Vasile Fetescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1185_a_2204]
-
și liniște sufletească. Lectură plăcută, prietene cunoscut sau necunoscut ...încă! O să încep dur, spunându-ți simplu, lasă-ți viața în pace! De ce? Pentru că ne zbatem și ...Doamne, ce ne mai zbatem. Da, ne zbatem și ne place, pentru că ne-am obișnuit să avem ceva la care să muncim, neam obișnuit să fim stresați mereu, ne-am obișnuit să fim iubiți și considerați, ne zbatem ca să demonstrăm că suntem și noi buni la ceva, că merităm o viață mai bună. Ne place
LINIȘTEA DIN INTERIOR by Doina Comanici () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1631_a_3047]