19,069 matches
-
și agasat, am sfârșit prin a deveni mai scurt, apoi prin a tăcea Într-un mod oarecum abrupt. Rochefort mă Întrebă cu fervoare: — Dacă ai fi sigur că Manuscrisul ar exista, interesul tău pentru Omar Khayyam ar renaște? — Neîndoielnic, am mărturisit eu. Și dacă ți-aș spune că am văzut cu ochii mei acest Manuscris al lui Khayyam, chiar În Paris, și că l-am răsfoit? XXVII Dacă aș spune că această revelație mi-a bulversat, dintr-odată, viața, ar fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
la un coleg vecin, În casa căruia fusese recent instalat un telefon, ca să cheme câțiva deputați și pe unii clerici democrați, cum ar fi ayatolahul Behbahani și ayatolahul Tabatabai. Înainte de răsărit, aceștia s-au dus la fața locului, ca să-și mărturisească, prin prezență, atașamentul față de Constituție. În mod curios, cazacii i-au lăsat să treacă. Ordinele lor erau să interzică ieșirea, nu intrarea. Mulțimea protestatarilor nu Înceta să sporească. La răsăritul soarelui, erau câteva sute, Între ei - numeroși „fii ai lui
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
că Morgan i le-a repetat el Însuși, textual, cu prima ocazie. Fără să genereze, de altminteri, nici o dramă. În realitate, toată lumea era fericită că anumite lucruri de bun-simț sunt spuse, În fine, fără ocolișuri. — De când e Shuster aici, Îmi mărturisi Într-o zi Șirin, există În atmosferă ceva mai sănătos, mai curat. În fața unei situații haotice, Încâlcite, ne imaginăm Întotdeauna că e nevoie de secole ca să ieșim din ea. Dintr-odată, apare un om și, ca prin farmec, copacul pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2219_a_3544]
-
decât alta, fără să acord prea mare atenție prețurilor. Din când în când, mă uit la câte o etichetă cu prețul și am câte o tentativă de a încerca să văd cât înseamnă asta în bani adevărați; însă, trebuie să mărturisesc, nu prea știu cât mai e rata de schimb curentă. Și, chiar dacă aș ști, oricum n‑am fost niciodată prea tare la matematică. Dar ideea e că nu contează. N‑am de ce să‑mi fac griji, pentru că aici e America
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
Becky plecată. „Mi‑ar prinde bine să am mai mult spațiu pentru activitățile mele“, ne‑a spus ea. „Poate îmi voi închiria un birou.“ CHELTUITOAREA SECOLULUI Nesățioasa de 26 de ani, care stă la pretențiosul hotel Four Seasons, ne‑a mărturisit că habar nu are care este prețul pe noapte al camerei. Reporterul nostru a urmărit‑o spărgându‑se în figuri, cheltuind peste 100 de dolari numai pe felicitări, apoi dând iama prin magazine, cumpărând haine de lux și cadouri în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1997_a_3322]
-
găsea Kane.) Ce dracu' poate să facă o asemenea creatură într-o ființă umană? Nu va fi ușor s-o extirpăm. Ash... nu e deloc... deloc bine! ― Nu știu dacă vietatea se luptă cu Kane, nici dacă-i dăunează. (Ash mărturisea că situația îl depășea.) După controlul medical, este sănătos! Numai că nu reacționează la apelurile noastre. Știu că sună aiurea pentru moment, dar gândește-te puțin. Poate în felul ei, pe care nu-l înțelegem, încearcă să-l ajute. Dallas
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
tare mi-e teamă că nu le-a acordat Compania decât prea puțină importanță. Forma de viață străină îi interesa, mult mai mult. Speram să o apărăm și să supraviețuiți pentru a vă lua salariile, dar era, trebuie s-o mărturisesc, o considerație secundară. ― Ce reconfortant! zise Ripley. Se gândi un moment, apoi zise:) Ai declarat că scopul devierii noastre pe acea stă planetă era "căutarea unei forme de viață, aproape ostilă cu siguranță". Și că experții Companiei știau de la început
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85061_a_85848]
-
materie de orgoliu. Ochii lupului m-au obsedat În toți anii de atunci. Și aș fi vrut să am totdeauna puterea să fiu ca În acea noapte. Dacă n-am făcut-o, iată măcar că nu mi-e teamă s-o mărturisesc. Mă grăbesc, Însă. SÎntem Încă În pauza dintre Întrebarea sfinxului și răspunsul lui Oedip. Un asemenea moment se află, bineînțeles, la o răspîntie de drumuri. Oedip va decide singur pe care dintre ele va porni. Ar trebui să notez ceea ce
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
care l-am văzut de cîteva zile pe dig străbate acum Încet, cu opriri, fîșia de plajă. Se apleacă din cînd În cînd, ia de jos o piatră și o aruncă absent În apă. Aseară l-am auzit fără voie mărturisind unui prieten o decepție recentă: „Nu pot trăi fără dragoste. Mi-am pus inima pe această carte. Am jucat și am pierdut. Acum pot să mă ridic de la masă”. Și eu Îl socotisem incapabil de dragoste! Firește, va uita că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
putea ține În palmă. Țărmul meu Înseamnă și moarte și speranța acestui strop de fericire. Ce-mi folosește o fericire care renunță să fie trează și să țină minte ce-a iubit? Eu plîng sau rîd, dar tu ce poți mărturisi, Calypso? Tu și stîncile? Privește luminile și umbrele alungite ale acestui amurg. La un asemenea ceas, soarele e parcă plin de regrete. La fel sînt și eu. Există, Calypso, clipe cînd nimic nu e mai omenesc și mai duios ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
au umanizat divinul. Statuile ne dovedesc că zeii au fost aduși printre oameni de o lume pentru care nu exista nimic mai rău decît a Înceta să trăiești. Ea Întoarce În marmură obrazul dinspre zei, Însă numai pentru a-și mărturisi setea de viață. Si eu, privind marea, o fac, probabil, cu aceeași teamă ascunsă ca și grecul care, fixînd Îndelung marmura, sfîrșea prin a se crede zeu; mă simt ca Într-un templu unde soarele, apa, pescărușii ce țipă fericiți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
că e presat de timp. — Mâine vi-l trimitem acasă. — Mâine vi-l plătesc. — Nu cred în ziua de mâine. Îl plătiți acum și-l aveți acasă peste două ore. — De acord. Cât costă? Directorul se uită pe etichetă și mărturisește, jenat de enormitate: — 850 de euro. De acord, spune Lionel. Plătesc cash, nu vreau factură, dar vreau 30% discount, o cămașă de mătase, o cravată și o batistă, albe - cadou. Batem palma? Directorul își slăbește nodul de la cravată și se
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
speră prea multe de la Lionel. — Propunerea dumneavoastră? — Ne gândeam să vă cumpărăm memoriile, cu promisiunea fermă să le publicăm numai după moartea dumneavoastră. — Ce vă face să credeți c-am avut o viață interesantă? Étienne roșește ca o fetiță și mărturisește: — Pentru noi ar fi suficient să aveți o moarte interesantă. Lui Lionel propunerea i se pare tentantă. În orice caz, demnă de un intelectual. În măsura în care inginerii pot fi considerați intelectuali. Una e să scrii și alta e să te plimbi
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
puteai strecura, neobservat, delicatul cadou. Nu-mi plac filantropii, o știi. Mă bucur că nu faci parte din această dubioasă categorie. Mata ești chiar nițel zgârcit, coane Gafton... Sper că nu te indispune faptul că te-am observat cu atenție. Mărturisesc o stimă neclătinată față de acest semn de seriozitate. Zgârcenia e o chestie serioasă, merită toate onorurile! Doar găgăuții o socotesc un defect. Sunt cu atât mai mișcat de propunere, îți dai seama. Profesorul vorbea repede repede, cu privirea pe fereastra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
Doar știa că e o minciună, doar știa, tâmpitul. Sau nu știa? Spune-i că proștii aleși sunt mai proști decât proștii. Sunt aleșii proștilor, spune-i asta, spune-i! Gata să facă o criză, sărăcuța Venera, tocmai acum, când mărturisise că știa de Mauriciu Gafton și dedoctorul Marga și de bietul detectiv A.D.V.V.. Dar își revenea, iată, se calma, scumpa de ea, spectacolul nu se încheiase. — Vezi, dumneata, domnule Vancea, fragilul Tavi, bolnavul. Vicleanul, întortocheatul Tavi... Câinele nu mișcă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
strâmbă, obosit, psihanalistul. — Cum să nu mă iuțesc, onorabile? Eu, care mi-am sacrificat cariera și am rămas între dumneavoastră?Am renunțat și la Muntele Măslinilor și la bordelurile din Buenos. Ca să rămân între dumneavoastră! Căci fără mine, trebuie să mărturisiți, tot aia era... că ce contez eu, biciclistul? Un înlocuitor, atât! Da’ vorba e, sunt alegător? — Ești beat, Tolea? Fii bun, vorbim altă dată... sunt obosit. Cetățeanul Marga își aprinse țigara, ieșea din joc. — Altă dată? Da’ acu ce treabă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
rău. ION CREANGĂ (1837‐1889) * Tudor Arghezi (1880‐1967) Pare un funcționar de bancă sau un negustor aju ns rotofei, cu fața rotundă și privirea blândă. Dar talent... ar e cu carul. și încă n‐a arătat tot ce poate! - mărturisea George Tutoveanu care îl cunoscuse, unui convorbitor de la Academia Bârlădeană. * MAMĂ ȚARĂ Maică, mulți te‐au dușmănit Că ești neam blagoslovit. Unde sapă sapa locul Sare din pământ norocul. Ai pământ și ape multe, Vântul stă să ți le‐ asculte
OMAGIU MAMEI () [Corola-publishinghouse/Imaginative/416_a_1082]
-
tale; În zile viitoare, când vara va izbucni în grădina îndrăgostiților, ei nu vor ști că florile boschetelor lor împrumută o mai vie frumusețe din cântecele mele, nici că iubirea lor pentru această lume sporește din iubirea mea. Nașterea poemului mărturisește forța creatoare cosmică a omului. Prin geniu, arta este a doua creație a lumii, afirmă Kant și Eminescu. Îngerii însăși se uimesc de operele noastre de artă, scrie Rainer Maria Rilke. Cât de utopică este ideea, potrivit căreia, de s-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
fie o pregătire pentru a merita viața cerească lângă zeul luminii, Re, al căror fiu se proclama. În acest sens, el trebuia să ducă o viață în cultivarea "infinității valorilor" bine, frumos, adevăr, dreptate, simțire, măiestrie lucru pe care îl mărturisea dincolo lui Osiris și Isis, prin celebra Declarație a inocenței, așa încât se considera "curat", condiție pentru a i se dezvălui "taina aflată înapoia tuturor tainelor". Pe de altă parte însă, în scrierile sapiențiale ale vechilor egipteni, aflăm îndoielile, mâhnirile, nedumeririle
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
față, pentru că "s-ar prăbuși în flăcări". Poemul lui Giacomo Leopardi, Infinitul, începe cu un motiv prezent și în alte creații ale sale, refugiul în natură, evocat mai cu seamă în poezia Viața singuratică: așezat la marginea unui lac, poetul mărturisește că priveliștea, cufundată în binefăcătoarea pace, îl face să uite nu numai lumea, dar și pe sine însuși: "mi se pare că membrele mi s-au dizolvat, că nu mai am nici viață nici simțire ". Această idee a dizolvării în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1515_a_2813]
-
al doilea rînd, repet, nu cred că e bine să aduci animale vii pe scenă: nu e artistic, nu e igienic și nu e profesionist (calul, mîța sau gîsca fiind imprevizibile și putînd strica, oricînd, o scenă). O cronicăreasă Îmi mărturisește, cu umor, că a pățit o rușine, Într-o seară : a plecat să vadă Macbeth și a nimerit la...Richard al treilea (se referea la modul În care juca interpretul rolului titular). Actorii erau de altă părere - că doamna Încurcase
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
și teatrului. A și cîntat, Împreună cu Ștefan Iordache. A făcut televiziune și radio. CÎnd vrem să omagiem un mare dispărut, musai să ne documentăm. Sau, mai bine, să nu ne băgăm În discuție... „Îmi duc educația ca pe o povară!”mărturisea, atît de frumos, actrița Iarina Demian. Să o parafrazez și să zic și eu că-mi duc crucea bunului-simț, cu resemnare, de o viață?...mi-e că voi fi acuzat de schizofrenie... Exprimare paradoxală a lui Robert Wilson:„Un actor
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
Delicios scrie Andrei Pleșu În Adevărul despre cineva care a făcut o comparație deplasată :” A-l compara pe N. Iorga, cu Dan Puric, e ca și cum l-am compara...pe Iorga, cu Puric”. Solomon Marcus, la TV, În dialog cu Patapievici, mărturisește cu mîhnire că actorii se mai și laudă că au fost proști la matematică!... Ca să-i ofer o palidă consolare marelui om de știință : și eu am fost prost la matematică, dar mă rușinez de această personală incapacitate. Punct. Uneori
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
fără cultură & personalitate! Ce analfabetism tronează În mass-media - nu numai În cazul acestei emisiuni! Dar, mă-ntorc și zic : nu cumva am avut, eu Însumi, În timp, tentația de-a folosi epitetul , legat de opera unor vivanți? Vai, cum nu?! Mărturisesc, fără rușine, dar și fără mîndrie, am decretat, În foru-mi interior, cel puțin de 10 ori, e genial! CÎnd? Nu-mi amintesc fiecare ocazie, dar o să ncerc... Visul lui Brook, Revizorul lui Pintilie, Nepotul lui Rameau (Esrig), Război și pace
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]
-
lui Heiner, adesea nu exista dialog. Majoritatea textelor lui ca un ping-pong. Dar limbajul lui este atît de bogat În imagini, Încît trebuia să mă gîndesc cum să structurez universul meu de imagini Împreună cu al lui”. Sau, vorbind despre Medeamaterial, mărturisește : „Soluția vizuală pe care am găsit-o funcționa ca un fel de mască pentru text”-s.n.. Bizară sintagmă! Deși, Într-un fel, orice imagine scenică poate fi o mască pentru text... Într-o discuție cu publicul, Wilson povestește evoluția
JURNAL TEATRAL by Bogdan ULMU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1611_a_3004]