20,251 matches
-
pe vârfuri și-i șoptește la ureche: — Îmi curge iar sânge... Ah! se liniștește Occia. — Menstruația, murmură încet. Oftează apoi. O problemă grea cu toate fetele la pubertate, dar cu ea e o adevărată catastrofă. Degeaba i s-au dezvoltat sânii și i s-au lățit coapsele, că mintea tot a unui copil de cinci ani i-a rămas. Nu reușește s-o facă să înțeleagă și să nu se mai sperie când vede sânge. — Ți-am spus că e normal
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
normal să-ți curgă sânge prin crăpătura dintre picioare, șușotește exasperată spre ea. — Da?! se minunează fata. — Parcă ar fi prima dată când auzi asta, bombăne Occia. I-a vorbit de ovare, de pântec. Că toate fetele au ciclu. Că sân gerarea nu e cu nimic mai periculoasă decât atunci când se taie la deget. Asinia repetă întruna bucuroasă: — Nu-s bolnavă! Nu-s bolnavă! O smucește cu duritate. — Da’ taci odată! Se teme că nu o mai poate stăpâni. Chiar a
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
ridice fețișoara spre ea: — Dar e nevoie să te străduiești și tu, înțelegi? Îi șoptește încet la ureche: — Să nu te temi de ochii mei goi! Văd cu inima. Copila își zvârle brațele în jurul ei și i se pitulește la sân. Bun! își zice Occia. Pare calină. Dacă nu e proastă, va fi ușor de strunit și se va integra. Se pregătește să-i vorbească despre templu și despre viața lor de aici când, pe neașteptate, două preotese cad grămadă peste
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
vede că e înnebunită de spaimă. Cu fruntea încruntată, Occia deliberează. Să fie doar ome nească nebăgare de seamă? Sau vrerea zeilor? Mai ales într-o zi ca asta. Se răstește la fete: — Ia nu mai stați cu mâinile-n sân și puneți repede de frecați două bețe uscate ca să reaprindem focul cât mai repede. Ar trebui să aducem niște laur cărunt de pe altarul troian, murmură nemulțumită Claudia. — Nu e timp, o repede Occia. Important e ca focul să ardă din
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
tăi intră abia spre sfârșitul programului... Și nu trebuie să mă ocup de încălzirea lor? răbufnește și mai aprig Rufus. Vrei să cadă secerați de întinderi musculare când intră în arenă și să mă facă de râs? Își scuipă în sân. — Dumnezeul cel Atotputernic mi-e martor că nici capul meu nu e atât de țeapăn pe umeri încât să nu se rostogolească dacă s-ar întâmpla o astfel de nenorocire. Pusio îl privește bănuitor: — Pe cine ai jurat? N-am
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
stolei îl zgârie, dar savurează durerea, căci dă impuls dorinței, o face mai acută, mai greu de stăpânit. Se joacă în treacăt cu plăcuțele prinse pe veșmânt, care poartă - brodat cu litere de aur - numele ei. Mariamne! Urcă pieziș către sâni și, dintr-odată, o simte fremătând de încordare. Înțelege că a ajuns la destinație și începe să apese. Ușurel la început, apoi cu tot mai multă putere. Îndea juns de tare încât să o excite, dar suficient de puțin ca să
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
iubire, Maică Preasfântă. Mama care cântă ținându-mă În poală ca și cum m-ar legăna, pe când eu nu mai aveam de mult nevoie să fiu legănat, dar Îi ceream să cânte, pentru că-mi plăceau vocea ei și mireasma de levănțică a sânului ei: „O, Regină a Cerurilor - pururea curată și pururea frumoasă - slavă ție, fiică, mireasă, roabă - slavă ție, mamă a Mântuitorului”. Firește: prima femeie din viața mea n-a fost a mea - cum, de altfel, n-a fost a nimănui, prin
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
și naufragiezi În mările sudului, te culege (ca unic supraviețuitor) o pirogă de indigeni și Îți petreci ani mulți neștiut de nimeni, pe o insulă locuită numai de papuași, cu fete care-ți cântă cântece de dor intens, zbuciumându-și sânii abia acoperiți de ghirlanda din flori de pua. Începi să te obișnuiești, ei Îți spun Jim, cum le zic albilor, o fată cu pielea chihlimbarie ți se strecoară Într-o seară În colibă și-ți zice: „Eu a ta, eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Păi de unde credeți că vine ideea de Fecioară? Primele fecioare care apar În Europa sunt fecioarele negre ale celților. Sfântul Bernard, când era tânăr, stătea În genunchi În biserica Saint-Voirles, În fața unei fecioare negre, și aceasta și-a stors din sân trei picături de lapte ce au căzut pe buzele viitorului fondator al Templierilor. De aici romanele Graalului, ca să creeze o fațadă cruciadelor, și cruciadele pentru a regăsi Graalul. Benedictinii sunt moștenitorii druizilor, o știe toată lumea”. „Dar unde sunt aceste fecioare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
Amparo. „Cu uterul. Mă scuzați, contele de Saint-Germain nu s-ar exprima așa, Îmi Închipui. Vreau să spun că sunt născută În această țară, și chiar ceea ce nu știu Îmi vorbește de undeva, de aici, cred...” Își duse mâna la sân. „Cum i-a zis În seara aceea cardinalul Lambertini unei doamne cu o splendidă cruce de diamante pe decolteu? Ce fericire ar fi să mori pe calvarul ăsta. Tot așa mi-ar plăcea mie să aud vocile acelea. Acum trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
și mă deplasam urmând impulsurile care-mi erau transmise de grup. O vedeam, nu prea departe de mine, pe Lorenza care rătăcea mimând recunoașteri pătimașe cu unul sau cu altul, cu capul Înălțat, cu privirea voit mioapă, cu umerii și sânii neclintiți și drepți, cu un mers distrat, de girafă. La un moment dat, șuvoiul ce se scurgea firesc mă imobiliză Într-un colț În spatele unei mese, iar Lorenza și Belbo erau cu spatele la mine, În fine se Întâlniseră, blocați Împreună, probabil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
ești doi, unul e ce ai tu acolo mic și drăgălaș, una e ce am eu acolo mică și drăgălașă, și câte una sunt nasul și inima, deci vezi câte lucruri importante sunt unice. Și doi sunt ochii, urechile, nările, sânii mei și ouțele tale, picioarele, brațele și fesele. Trei e mai magic decât toate pentru că trupul nostru nu-l cunoaște, nu avem nimic care să fie trei lucruri și-ar trebui să fie un număr foarte misterios pe care-l
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
1993 ; Marinescu, M., 1976). Conform cercetărilor lui N. I. Nadejdin, în anul 1845 staroverii din Moldova se îndeletniceau fie cu vreo meserie, fie cu negoțul. La Iași, capitala Moldovei, ei constituiau o comunitate însemnată în mahalaua de dincolo de Bahlui, având în sânul ei mulți negustori bogați ce dispuneau de capitaluri însemnate. Legumicultura reprezintă ocupația de bază a rușilor-lipoveni din Tg. Frumos, Brătești și Focuri, dar se practică pe o scară destul de largă și în celelalte comunități. Județul Iași deține cea mai mare
Ruşii-lipoveni din judeţul Iaşi : dinamici socio-demograficoeconomice by Iacob Pavel () [Corola-publishinghouse/Administrative/91763_a_93067]
-
legănîndu-și șoldurile. Winnie țipă. Avea o față cu o diformitate, un nas turtit, o gură țuguiată și vocea foanfă. Uite ce-a făcut! le spuse ea colegelor. Celelalte fete văzură și se puseră pe rîs. Len mai adăugă ceară la sîni și pe fund. Apoi o făcu să se miște mai afectat. — O, puiule! O, puiule! spuse el prostindu-se. Apoi strigă spre Winnie: Așa mergi tu cînd ești cu Champion! Domnul Champion era maistrul fabricii, un om delicat, pe care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
stranie, incitantă - să nu semene deloc cu o actriță sau o fată trăsnet. — Julia, mă bucur c-ai picioare și nu coadă, spuse ea, plimbîndu-și degetul mare În cambrura piciorului ei. Chiar așa, iubito? Și eu. — Cu toate că sînt sigură că sînii tăi ar arăta superb Într-un sutien din scoici. ZÎmbi. Își amintise un banc. Ce i-a spus sutienul pălăriei? o Întrebă ea pe Julia. Julia se gîndi. — Nu știu. Ce? — Tu ia-o Înainte, iar eu o să le salt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
pentru a o scoate din gură. Dar atunci cînd reveni, o sărută cu mai multă forță și se lăsă tot mai greu peste ea. Își petrecu mîna pe trupul ei În jos, de la obraz la șold, apoi, În sus, prinzîndu-i sînul În mînă. MÎna Îi era fierbinte și o strîngea aproape dureros. CÎnd și-o retrase și Începu să tragă de nasturii rochiei, ea Îi opri degetele și săltă capul. — Ar putea veni cineva, Reg. — Nu-i nimeni, zise el, pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
erau ale pîrÎului, păsărilor și frunzelor neliniștite. Ea Își deschise la Început doi nasturi, apoi, după o clipă, Încă doi. Reggie Îi trase corsajul, lăsîndu-i sutienul la vedere; Își lipi buzele de mătasea lui, căutînd sfîrcul, venind tot mai aproape de sîn. Ea fremăta sub atingerea lui. Dar ciudățenia era că-l dorise mai mult Înainte, În mașină, În mijlocul localității Stepney, Îl dorise mai mult cînd stătuseră pe pod. El Îi strînse pieptul cu gura și Începu să-și miște mîna În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
udînd covorul. Prosopul era alb-gălbui și destul de subțire, ca un șervet de copil. Săpunul avea straturi cenușii În el. Dar Își adusese pudră de talc și Își tamponă cu parfum, dintr-o sticluță, Încheieturile mîinilor, gîtul, clavicula și spațiul dintre sîni. CÎnd Își puse rochia ușoară din crêpe și-și schimbă ciorapii fildecoși, de iarnă, cu cei de mătase, de culoarea pielii, se simți de parcă era În cămașa de noapte, ușoară și expusă privirilor. Coborî așa, puțin timidă, la bar și-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
fusese prins Într-o coadă sau un conci, dar explozia i-l despletise. — N-a scos un cuvînt de cînd stă Întinsă. Are șaptezeci și șase de ani. Din cauza ei sîntem acum afară. Stăteam acolo - arătă spre adăpost - ca-n sînul lui Avram, jucînd cărți și ascultînd radioul. Apoi a zis că vrea să meargă la toaletă. Am scos-o, iar cîinele ne-a urmat furios. Apoi fetele au Început să plîngă, apoi el a ieșit - se referea la soțul ei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
Sora de gardă o urmă fără grabă, aparent indiferentă la lumini orbitoare și bubuituri. — Nu poți sta departe de noi, Langrish? zise ea acoperind o nouă rafală de mitralieră. Ei, și ce avem de data asta? Era blondă și cu sîni mari, și aripile bonetei erau răsucite În două locuri: Întotdeauna o frapaseră pe Kay, care se gîndea că seamănă cu coarnele vikinge purtate de anumiți cîntăreți de operă. Trimise după un cărucior și o targă cu rotile, mînÎndu-i pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
permitea să-și țină poșetele În birou, așa că o reținu; dar Înainte de a Închide ușa, deschise repede poșeta și se uită Înăuntru, să se asigure că are tot ce credea că-i trebuie - era data de ciclu, și o dureau sînii și stomacul - un tampon igienic și o cutie de aspirine. Ar fi dorit să se ducă chiar acum la toaletă și să-și pună tamponul, dar nu mai avea timp. Luă o aspirină cînd o luă Înapoi pe scări, mestecînd-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
că intră În ritmul mașinii de scris și merge ca trenul... Acum În mintea ei umbla gîndul la Reggie. Își aminti senzația atingerii lui. Își aminti cum Își petrecuse el mîna pe coapsele ei. Simțea amintirea În vîrful degetelor, În sîni, În gură și Între picioare... Era teribil să te gîndești la asemenea lucruri, să-ți revină atît de viu În minte, cînd erai Încojurată de atîtea fete de familie foarte bună și sunetul arid, poc, poc, poc al atîtor mașini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și „Ei, vezi! Așa!“ În cele din urmă șablonul, hîrtia și cerneala fură așezate la locul lor, și tot ce avea Viv de făcut era să stea și să Învîrtă de mîner de două sute de ori... Mișcarea asta Îi rănea sînii fragili. Simți că Începe să transpire. Ca lucrurile să fie și mai anapoda, intră un tip de la alt departament, care stătu și-o urmări. — Întotdeauna Îmi place să vă văd pe voi, fetele, făcînd asta, zise el, după ce ea termină
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
rațional. Era obosită. Probabil că era dărîmată. Mai scoase hîrtie din cutie și se tamponă Între picioare, iar cînd hîrtie se dovedi Încă o dată nepătată, se sculă În picioare și sări de cîteva ori să forțeze sîngele să iasă. Dar sînii Începură s-o doară, aproape o Înțepau, din cauza săriturilor și, cînd Îi atinse, Îi simți umflați, Întinși și plini. Luă din nou agenda și numără a treia oară. Poate că făcuse o greșeală cu ultima dată. Nu era nici o greșeală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
și i-aș pune mîinile pe piept. Aș ciupi-o. Aș putea să trag puțin - n-ar putea face nimic dac-aș face așa, pentru că rochia - Înțelegi? - rochia i-ar țintui brațele În lături... Și după ce-aș termina cu sînii, i-aș da la o parte fusta. I-aș ridica-o pînă În talie. Nu i-aș scoate chiloții, dar aceștia ar fi mătăsoși, ușori, și ai putea intra În ea... Glasul i se stinse treptat. CÎnd Începu din nou
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]