17,249 matches
-
cuvintelor, în angajarea dialogului, având un flux verbal neadecvat. În dislexia instrumentală percepția auditivă și vizuală este tulburată, iar ca urmare au loc dificultăți de exprimare orală și scrisă, stil infantil, vocabular sărac, instabilitate psihomotoră etc. Acești copii au o inteligență liminară, un comportament normal, fără tulburări de lateralitate și în organizarea spațiotemporală. O altă categorie a dislexiilor, de natură afazică, ca urmare a leziunilor de răspântie parieto temporo occipitală se manifestă la sindroame dismaturative. În aceste cazuri au loc tulburări
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
oamenilor moderni, este la prima vedere o strădanie inutilă. Dar cum este necesar să cunoaștem toate acțiunile omenești, credem că ar fi primejdios să ignorăm educarea simțului religios și moral, tot pe atât de păgubitor ca lipsa de educare a inteligenței. Nevoia de rugăciune este una din cele mai adânci și mai subtile ale naturii umane. Ca să fii sănătos, este bine să ieși din tine însuți printr-un efort care nu dispersează atenția: funcțiunile mentale și organice se armonizează când îți
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
sufletului tău, pentru a ajunge la substratul invizibil al acestei lumi. Unificarea activităților conștiinței duce la o mai mare armonie a funcțiilor viscerale și nervoase. S-a observat că în grupurile sociale în care sunt dezvoltate simțul moral-religios cât și inteligența, maladiile nutriției și ale nervilor, criminalitatea și nebunia sunt rare iar oamenii sunt mai fericiți. Noi nu considerăm rugăciunea o superstiție zadarnică, nici un rest de barbarie. „Nici un om nu s-a rugat vreodată fără să învețe ceva” spunea marele savant
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
un sentiment înalt, stenic, plin de speranță, de optimism, care-i luminează omului rostul firesc al existenței sale în lume. Este virtutea prin care-L cinstește, preamărește și psalmodiază pe Dumnezeu pentru că l-a înzestrat cu facultatea rațională și a inteligenței de a cunoaște bunurile superioare și de a le folosi după voia sa, să săvârșească binele, fără a-l lipsi de a fi liberul arbitru, ci numai indicându-i calea adevărată. Omul este subiect de interes pentru toți cercetătorii, ca
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
cunoaștere, la dreptate, la bine, la frumos. Și Descartes, Bergson, Lucian Blaga au definit omul ca purtător al unui psihic specific uman, căci el voiește, afirmă, înțelege colaborarea, comunică și prin aceasta se diferențiază de animale. Omul probează influența și inteligența de a prelua experiența anterioară, pe care o folosește în noi situații, ceea ce înseamnă începutul invenției, a creației. Specia umană este specia „Homo sapiens” și și „Homo faber” (omul meșteșugar). Lucian Blaga cugetă la destinul creator al omului din unghiul
Articole şi cuvântări by Veronica Bâlbâe () [Corola-publishinghouse/Science/330_a_1276]
-
Damaschin [1993: 86-87], omul care acționează și face este principiul propriilor sale fapte, fiind prin urmare înzestrat cu "liber arbitru"; dacă o atare libertate nu ar exista, la ce bun l-ar mai fi înzestrat Dumnezeu cu facultatea deliberării, a inteligenței, a gîndirii proprii? Răspunsul plauzibil s-ar găsi poate în filosofia hegeliană, pentru care "pomul (fructul) interzis" reprezintă doar un simbol: "Dumnezeu, Inteligența creatoare a pus în calea omului "pomul cunoașterii binelui și răului" cu intenția vădită ca omul să
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
libertate nu ar exista, la ce bun l-ar mai fi înzestrat Dumnezeu cu facultatea deliberării, a inteligenței, a gîndirii proprii? Răspunsul plauzibil s-ar găsi poate în filosofia hegeliană, pentru care "pomul (fructul) interzis" reprezintă doar un simbol: "Dumnezeu, Inteligența creatoare a pus în calea omului "pomul cunoașterii binelui și răului" cu intenția vădită ca omul să guste din roadele lui și să se angajeze pe calea cunoașterii" [Portelli, 1993:86]. Să reamintim din nou în încheierea acestei dispute convingerea
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
pe care o teorie cuprinzătoare a minciunii ar trebui să le ia în seamă. Pornind de la aceste criterii, cărora le putem adăuga și altele, o tipologie generală a mincinosului poate fi definită în funcție de [Gorgos, 1989:433]: • factorii de personalitate: intelectuali (inteligență, flexibilitate, fluiditate, creativitate etc.); dinamic-energetici (temperament, afectivitate, motivație); proiectivi (trebuințe, tendințe, dorințe, aspirații, scopuri, idealuri); efectori / instrumentali (memorie, deprinderi, priceperi, capacitate, aptitudini); relaționali (caracter, legături interpersonale); etc. • factori de natură bio-psiho-socială: constituție biologică (stare de sănătate sau de boală), vîrstă
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
derivată din imperativele "vieții ca o pradă" este mai mult decît sugestiv sugerată de un proverb rundi: "Omul care nu minte nu-și poate hrăni copiii". Minciuna ca joc (întrecere, competiție, luptă etc.) asociază capacitatea de a minți cu virtutea inteligenței, a imaginației și a creativității, a inventivității și talentului etc., pusă atît în slujba binelui (să ne amintim de cîte ori eroii pozitivi nu sînt obligați să înșele), cît și a răului. Pentru homo ludens, cum notează Huizinga, pentru omul
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
avantaje materiale. Normele comunități defineau contextele în care se puteau spune sau nu acest gen de minciuni. Într-o tranzacție financiară, înșelătoria și viclenia erau considerate virtuți, moduri perfect justificate prin care o persoană isteață triumfa asupra uneia lipsită de inteligență; drept urmare, toată lumea încerca să înșele. Pe de altă parte, achiziționarea de bunuri materiale sau profit printr-un alt mod decît o înțelegere oficială, obținerea unor avantaje doar prin intermediul înșelătoriei, era considerat un act condamnabil. În acest context, cazurile juridice contestate
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
realizat în 1950. Una din cele șase valori centrale identificate în această cultură era "istețimea", care se referea la capacitatea de a păcăli, de a induce în eroare, de a înșela, de a fi mai șmecher, de a învinge prin inteligență, de "a fraieri" și capacitatea concomitentă de a evita la rîndul său de a fi înșelat, păcălit sau "fraierit" de către ceilalți. (Miller 1958:9) Această "istețime" era prețuită mai ales de tinerii care se asociau în bande. Era o calitate
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
care reușeau să-i păcălească, se plasau pe o poziție superioară în cadrul bandei. Deși forța fizică era de asemenea apreciată, un lider isteț cîștiga mai mult prestigiu decît unul puternic, reflectînd, spune Miller, "un respect general al clasei inferioare pentru inteligență în sensul istețimii". Miller nu explică, ci constată doar divergența între aceste norme și acelea ale clasei mijlocii americane; scriind înainte de elaborarea teoriilor clasificatoare, el etichetează bandele ca elemente delincvente. Privind retrospectiv, ceea ce este interesant în descoperirile sale este faptul
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
care cel mai bun mod de a acționa, pentru fiecare participant, depinde de ceea ce crede că vor face ceilalți" (Schelling 1960:9-10), însă sfera sa de aplicabilitate nu se limitează la acest context. Psihologii sociali disting între două feluri de inteligență, cea machiavelică și cea tehnică (Byrne și Whiten 1988), distincție care corespunde celei făcute de Cheney și Seyfarth (1990: cap.9) între inteligența socială și cea orientată asupra obiectului. Toți acești scriitori afirmă că cele două genuri de inteligență pot
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
sfera sa de aplicabilitate nu se limitează la acest context. Psihologii sociali disting între două feluri de inteligență, cea machiavelică și cea tehnică (Byrne și Whiten 1988), distincție care corespunde celei făcute de Cheney și Seyfarth (1990: cap.9) între inteligența socială și cea orientată asupra obiectului. Toți acești scriitori afirmă că cele două genuri de inteligență pot fi deosebite unul de altul și că prezența primului tip nu implică neapărat și prezența celuilalt. Conform formulării lui Cheney și Seyfarth (1990
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
de inteligență, cea machiavelică și cea tehnică (Byrne și Whiten 1988), distincție care corespunde celei făcute de Cheney și Seyfarth (1990: cap.9) între inteligența socială și cea orientată asupra obiectului. Toți acești scriitori afirmă că cele două genuri de inteligență pot fi deosebite unul de altul și că prezența primului tip nu implică neapărat și prezența celuilalt. Conform formulării lui Cheney și Seyfarth (1990:261-262), aceste două feluri de talente sînt specifice anumitor domenii. Inteligența tehnică este genul de inteligență
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
că cele două genuri de inteligență pot fi deosebite unul de altul și că prezența primului tip nu implică neapărat și prezența celuilalt. Conform formulării lui Cheney și Seyfarth (1990:261-262), aceste două feluri de talente sînt specifice anumitor domenii. Inteligența tehnică este genul de inteligență necesar în interacțiunea cu lumea materială sau neînsuflețită, în timp ce inteligența machiavelică sau socială este necesară în interacțiunea cu alte ființe vii, iar în cazul oamenilor, în special cu semenii lor. O persoană care își folosește
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
inteligență pot fi deosebite unul de altul și că prezența primului tip nu implică neapărat și prezența celuilalt. Conform formulării lui Cheney și Seyfarth (1990:261-262), aceste două feluri de talente sînt specifice anumitor domenii. Inteligența tehnică este genul de inteligență necesar în interacțiunea cu lumea materială sau neînsuflețită, în timp ce inteligența machiavelică sau socială este necesară în interacțiunea cu alte ființe vii, iar în cazul oamenilor, în special cu semenii lor. O persoană care își folosește abilitatea machiavelică ține cont de
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
primului tip nu implică neapărat și prezența celuilalt. Conform formulării lui Cheney și Seyfarth (1990:261-262), aceste două feluri de talente sînt specifice anumitor domenii. Inteligența tehnică este genul de inteligență necesar în interacțiunea cu lumea materială sau neînsuflețită, în timp ce inteligența machiavelică sau socială este necesară în interacțiunea cu alte ființe vii, iar în cazul oamenilor, în special cu semenii lor. O persoană care își folosește abilitatea machiavelică ține cont de posibilele reacții ale altor oameni atunci cînd decide cum să
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
naturală îi favorizează pe cei care sînt "trișori subtili", ea favorizează de asemenea și capacitatea de a-i detecta și a-i descoperi pe cei care înșeală. În cartea sa Evoluția socială, Trivers (1985) nu vorbește prea mult despre selecția inteligenței sociale folosite în mod cooperant, însă are multe de spus cu privire la selecția capacității de a înșela, inclusiv abilitatea de a se autoamăgi. Scara Mach structurată de Christie și Geis (1970), despre care am discutat în capitolul 8, se concentrează în
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
trei sau patru milioane de ani în urmă, cînd umanoizii s-au mutat în savana africană, unde "au descoperit un mediu în care cunoștințele tehnice au început să le aducă profit". Această teorie pare să se bazeze pe posibilitatea folosirii inteligenței machiavelice în scopul obținerii de avantaje tehnice și materiale. Cheney și Seyfarth (1990:262) subliniază că deși cele două feluri contrastante de inteligență pot fi specifice anumitor domenii, "regulile învățate într-un domeniu pot fi abstractizate și aplicate altor domenii
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
cunoștințele tehnice au început să le aducă profit". Această teorie pare să se bazeze pe posibilitatea folosirii inteligenței machiavelice în scopul obținerii de avantaje tehnice și materiale. Cheney și Seyfarth (1990:262) subliniază că deși cele două feluri contrastante de inteligență pot fi specifice anumitor domenii, "regulile învățate într-un domeniu pot fi abstractizate și aplicate altor domenii". Ei susțin părerea lui Humphrey cînd comentează că "o deosebire crucială între oameni și alte specii evoluate poate fi aceea că oamenii sînt
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
care este menținută doar de către indivizii care reușesc să ghicească reacțiile celorlalți. În consecință, putem presupune că cele două trăsături, intenționalitatea de ordin superior și fluiditatea organizării sociale s-au dezvoltat concomitent. Anumite date arată că acea complexitate socială și inteligența care o susține se pot dezvolta mai repede decît inteligența tehnică (Jolly 1988; Chevalier-Skolnikoff 1986:211; Jolly 1985: 379). Importanța mai mare a inteligenței sociale decît a celei tehnice este evidențiată de Humphrey (1983:16) care spune: apariția lui Vineri
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
reacțiile celorlalți. În consecință, putem presupune că cele două trăsături, intenționalitatea de ordin superior și fluiditatea organizării sociale s-au dezvoltat concomitent. Anumite date arată că acea complexitate socială și inteligența care o susține se pot dezvolta mai repede decît inteligența tehnică (Jolly 1988; Chevalier-Skolnikoff 1986:211; Jolly 1985: 379). Importanța mai mare a inteligenței sociale decît a celei tehnice este evidențiată de Humphrey (1983:16) care spune: apariția lui Vineri în scenă a fost ceea ce a complicat lucrurile pentru Crusoe
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
și fluiditatea organizării sociale s-au dezvoltat concomitent. Anumite date arată că acea complexitate socială și inteligența care o susține se pot dezvolta mai repede decît inteligența tehnică (Jolly 1988; Chevalier-Skolnikoff 1986:211; Jolly 1985: 379). Importanța mai mare a inteligenței sociale decît a celei tehnice este evidențiată de Humphrey (1983:16) care spune: apariția lui Vineri în scenă a fost ceea ce a complicat lucrurile pentru Crusoe. Dacă s-ar fi arătat și un Luni, Marți, Miercuri și Joi, Crusoe ar
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
atinse și în alte moduri. Însă, odată ce copiii pot sesiza atitudinea proprie și cea a altora, însușindu-și astfel abilitatea pe care Premack și Woodruff (1978) o numesc "teorie a minții" (cf. Whiten 1991), ei ajung să aibă și o inteligență creativă, apropiindu-se mai mult de definiția de Homo sapiens. Cercetările care au încercat să descopere vîrsta la care copiii își însușesc acest gen de "teorie" arată că, din 56 de copii nord-americani anglofoni, 90% din cei sub trei ani
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]