20,324 matches
-
Caraivan. Preocupările redacției se îndreaptă spre reconstituirea istoriei zonei (istoria Hușilor, a Bârladului), publicându-se numeroase documente și contribuții istorice, semnate de episcopul Iacov Antonie, de Petru T. Gâdei, Gh. Ghibănescu și Virgil Caraivan, sau de interes istorico-literar: rapoarte școlare redactate de Mihai Eminescu, informații despre începuturile Societății Scriitorilor Români. În poezie se manifestă câteva talente locale: Gh. Nedelea, Constantin Asiminei, G. Pallady, Constantin Goran, Cezar Cristea, A. Mândru, Ciprian Doicescu, Mircea Pavelescu; la fel și în proză: Virgil Caraivan, Constantin
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289153_a_290482]
-
a disciplinei. Aceasta era și corolarul unei lucrări importante, Cuvente den bătrâni, fiind inclusă în tomul al treilea, intitulat Istoria limbei române. Venind în descendența eforturilor lui T. Cipariu, editează în Cuvente den bătrâni texte din secolul al XVI-lea redactate în românește, ale căror caracteristici sunt semnalate și studiate analitic, spre a servi la definirea diacronică a structurii lexico-gramaticale a limbii. Dacă în primul tom (Limba română vorbită între 1550-1600) publică și comentează mai ales texte neliterare (zapise oficiale și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287418_a_288747]
-
și colaborează la rubricile „Cronicile literare”, „Cartea românească” și „Recenzii”. Adrian Marino este o prezență constantă, susținând „Cronicile literare” și cele „Cronicile artistice”, semnalând „Cărți noi”, scriind recenzii și alte articole pe teme culturale. „Cronicile dramatice” și cele „cinematografice” sunt redactate de D. I. Suchianu și N. Saftu, iar rubrica „Caleidoscop” este susținută de Dan Petrașincu. În 1946 aici debutează cu versuri Vasile Nicolescu, iar în 1947 Petru Creția, cu articolul Sensul morții la Poe . Colaborează cu poeme Petru Vintilă, Mihai Beniuc
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288367_a_289696]
-
călătorie (Constantinopol, Brusa, Atena, Insulele Ionice), făcând un popas mai îndelungat la Veneția, unde își trăiește idila cu Elena Negri; bolnavă fără scăpare, Nineta își dă sfârșitul peste puțină vreme, în drum spre țară. La revoluție, A. nu stă deoparte. Redactează un proiect de revendicări, compune poezii agitatorice, care au un viu răsunet. După înfrângerea mișcării, se refugiază, ca mulți alții, în Bucovina (unde un comitet al revoluționarilor moldoveni îl desemnează secretar), apoi în Ardeal. La Brașov, așterne pe hârtie un
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285234_a_286563]
-
O chestiune importantă, care revine adesea în preocupările lui, este aceea a limbii. În 1863 el tipărește, la Paris, sub pseudonimul V. Mircesco, o Grammaire de la langue roumaine, alcătuită la îndemnul lui J. A. Vaillant, cu ajutorul lui A. Ubicini (care redactează și o introducere) și al lui Al. Papadopol-Calimah. A susținut întotdeauna, în ortografie, principiul fonetic, combătând excesele și derapajele latiniste, italieniste, puriste. A făcut, sporadic, și critică literară (Stanțe epice de dl. Aristia, Constantin Negruzzi), împărtășind poziția cumpănită a unui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285234_a_286563]
-
violeți” din Cai verzi, „armăsarul cu aripi” din imaginația unui copil, răzbunarea benignă a unor roboți) sau a deliberatei confuzii livrești („judecata” personajelor din literatura universală pentru copii). R. a elaborat și O istorie a literaturii pentru copii și adolescenți, redactată într-un stil colocvial și prezentată ca scurtă „sinteză analitică”, în care inventariază, amalgamat, diferite scrieri socotite subsumabile genului: epopeile antice, literatura medievală, literatura populară românească, opere din literatura franceză, engleză, germană, americană ș.a. SCRIERI: O nemaipomenită colivie, București, 1961
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289146_a_290475]
-
comunice statelor riverane Bulgaria și Serbia proiectul aflat în dezbaterea CED și că "România va putea să ridice obiecțiile sale asupra acestui proiect"43. Așadar, la 4 iunie 1880, anteproiectul întocmit de comitetul format din reprezentanții celor trei state sus-menționate - redactat în realitate de experții austrieci și numit pe bună dreptate, din această cauză, "proiectul austriac", a fost supus spre dezbaterea Comisiei Europene 44. Conținutul său vine să reflecte încă o dată optica neschimbată a Vienei. În acest act se prevedea că
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
Puterile acestui organism erau cât se poate de largi. Inspectorii-șefi, subinspectorii și căpitanii de porturi îi erau subordonați. Problemele în litigiu sau contestațiile urmau a fi judecate, în ultimă instanță, de această comisie 45. Proiectul, sub formula în care fusese redactat, atingea grav suveranitatea statelor riverane, reprezentând o încălcare clară și gravă a legislațiilor publice în materie de navigație fluvială statuate în cadrul Congreselor de la Viena (1815) și Paris (1856). Cum era și firesc, guvernul român s-a opus acestui proiect. În
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
României la Londra, Nicolae Callimachi-Catargi. Pe 20 august, el îi comunica lui Vasile Boerescu că a avut o convorbire cu lordul Granville, noul secretar de stat la Foreign Office, despre problema dunăreană și, în consecință, acesta i-a cerut să redacteze un memoriu în care să figureze punctul de vedere oficial al guvernului român cu privire la proiectul austro-ungar58. Ministrul român al Afacerilor Străine, exprimând poziția cabinetului liberal prezidat de Ion C. Brătianu, a fost de acord ca reprezentantul său diplomatic în capitala
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
depeșei lui D.A. Sturdza, Ion Ghica, care sesizase deja guvernul român asupra unor indicii care duceau la întrunirea unei conferințe menite a dezbate problema Dunării, a început un febril și susținut demers pe lângă Foreign Office 222. Într-un lung memoriu, redactat în limba franceză și intitulat La Question de Danube 223, Ion Ghica arăta că Tratatul de la Berlin a făcut unele modificări în privința regimului de navigație pe Dunăre stabilit de tratatele anterioare. În conformitate cu acestea, România avea dreptul de membru în Comisia
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
că această dispoziție fundamentală a Actului de la Viena a fost ulterior aplicată în mod diferit și că a dat chiar loc la numeroase și vii controverse. Autorizându-se prin câteva cuvinte pronunțate în cadrul Congresului, cu titlul de explicație a textului redactat de ambasadorul prusac, anumite guverne au susținut în consecință că nu a fost deloc în intențiile acestei adunări internaționale de a pune națiunile străine într-o situație de egalitate - în ceea ce privește navigația pe fluvii - cu statele riverane. Această interpretare a dat
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
fi pronunțate pentru parcursul în aval de Galați. În scopul îndeplinirii sarcinii care îi fusese trasată la Congresul din 1878, Comisia Europeană a crezut util, la început, să delege o subcomisie compusă din reprezentanții a trei state neriverane pentru a redacta un proiect de regulament care ar fi apoi supus deliberărilor sale. Această subcomisie a fost alcătuită din delegații Germaniei, Austro-Ungariei și Italiei. Ea întocmise un anteproiect, în redactarea căruia Austro-Ungaria își prevalase propriile vederi și care a primit în general
[Corola-publishinghouse/Science/84942_a_85727]
-
românilor în fața împăratului Franz Joseph. După înfrângerea revoluției rămâne la Viena, unde își continuă cercetările istorice și filologice până în 1852, când este chemat la Iași și numit inspector general al școlilor. L. are merite deosebite în reorganizarea învățământului din Moldova. Redactează numeroase manuale de istorie, dintre care Istoria românilor (I-III, 1853) a cunoscut mai multe ediții, deși a fost foarte criticat pentru excesele latiniste. În urma unor conflicte cu Gh. Asachi, apoi cu fostul său prieten Simion Bărnuțiu, demisionează în 1858
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287756_a_289085]
-
Litere (până în 1878). Funcțiile însemnate se succedă mereu și L. pune multă abnegație în îndeplinirea lor. În 1866, la înființarea Societății Literare Române, este ales secretar general, apoi președinte al Societății Academice Române (1870-1872, 1873-1876). Din însărcinarea forului academic a redactat împreună cu I. C. Massim Dicționarul limbei române (I-II, 1871-1876) și un Glosariu (1871). După contestarea lucrării de către mulți cărturari, pentru același latinism extrem, se retrage din activitatea publică. L. a avut puține preocupări legate în vreun fel de literatură. A
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287756_a_289085]
-
comun. În ultimii ani ai decadei a noua scriitorul citea regulat proză SF la cenaclul Junimea. Concomitent, în cărțile sale se strecoară elemente de intrigă polițistă, începând cu Tratament fabulatoriu și sfârșind cu Femeia în roșu, unde partea strict fictivă, redactată de el, plonjează în senzaționalul comercial, contrastând - calculat - cu tehnicismul celorlalte două părți. Remarcat prompt încă de la debut, scrisul prozatorului se menține constant în atenția criticii. Aventuri într-o curte interioară este una dintre cele mai bune cărți de proză
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288398_a_289727]
-
a Imperiului otoman, domnii lor fiind numiți de Poartă, în relațiile cu alte state urmând să fie reprezentate prin agenții Porții, iar tratatele semnate de aceasta din urmă urmau să fie aplicate integral și în Principate. Ca urmare, Kogălniceanu a redactat un protest, semnat de peste 300 de persoane, împotriva „infamelor stipulații” care atingeau „înșiși vechile noastre drituri, păstrate și respectate până și în timpii cei mai nenorociți”. Consulul englez, Colquhoun, arăta ca românii se tem ca nu cumva Poarta „să nu
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
a “frăției creștine” dintre suverani, atunci și politica externă a Marii Britanii a părăsit vechea rezervă, devenind mai activă, fără a elimina însă prudența obișnuită. Astfel, lordul Castlereagh, Secretarul de stat britanic al Afacerilor, s-a plasat pe o poziție neintervenționistă, redactând celebrul document intitulat State Paper (5 mai 1820), în care sublinia că “Niciodată [ Sfânta Alianță ] nu a fost destinată a fi guvernul lumii sau superintendența afacerilor interne ale altor state”. Ulterior, după ce Congresele de la Troppau și Laybach au reafirmat cu
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
din 1803, dar cu intermitente, prost plătiți și fără statut oficial, ei fiind doar reprezentanți ai Companiei Levantului, ale cărei interese economice le apărau. De multe ori ei au fost nevoiți săși depășească atribuțiile pentru a obține informații sau a redacta rapoarte cu conținut politic, dar baza lor legală de intervenție în asemenea împrejurări, care nu aveau o conotație strict economică, era limitată drastic. Până spre sfârșitul secolului al XVIII-lea, singura parte a continentului european rămasă inaccesibilă comerțului britanic a
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
adoptarea unei declarații de război adresata Rusiei, la care urma să se ralieze și Franța. Deși moțiunea a fost respinsă cu 177 la 95 voturi, aceste evoluții reflectau noile percepții ale realităților din Europa centrală. Palmerston a fost nevoit să redacteze o declarație prin care acuza Rusia de încălcarea prevederilor Tratatului de la Viena în ce privește Polonia și să consimtă la o răcire a relațiilor cu Rusia. Se poate spune ca înăbușirea revoluției poloneze a reprezentat o piatră de hotar în percepțiile opiniei
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
în ce privește chestiunea orientală interesele lor coincideau: împiedicarea înaintării Rusiei către Strâmtori și păstrarea integrității Imperiului otoman. Atitudinea de expectativă a Angliei s-a schimbat doar când Palmerston a avut pe masă principalele prevederi ale Tratatului de la Unkiar Skelessi Londra a redactat împreună cu Parisul un protest comun, în care se arăta că termenii acestei alianțe sunt inacceptabili, ei provocând o ruptură majoră în echilibrul de forțe european. Acest document a convins și cercurile cele mai moderate de la Londra că Rusia urmărește o
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
în acest scop, escadra navala mediteraneana britanica, sub comanda lui Joșias Rowley, a fost trimisa in primavara anului 1834 prin Strâmtori, in fața Constantinopolului pentru a ataca, daca era nevoie, flota rusa fără ezitare. în acest timp la Londra se redacta o declarație de război formală, care să poată fi prezentată imediat ce situația ar cere-o. Totodată, Ponsonby primea instrucțiuni să convingă demnitarii turci asupra pericolului pe care îl reprezenta alianța și prietenia cu Rusia, fără a omite să șantajeze voalat
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
imediat”; Morning Herald a cerut „răzbunare”; The Globe a retrogradat Rusia din „familia umană”; iar Morning Chronicle a arătat că se impune „zdrobirea agresorului”. La 12 decembrie 1853, Stratford a făcut o ultimă tentativă de pace, prezentând sultanului un proiect, redactat împreună cu Baraguey de Hiliers, în care se propuneau armistițiu, negocieri directe ruso-turce, evacuarea Principatelor și reînnoirea convențiilor anterioare. Demersul a eșuat din cauza intransigenței Rusiei, care refuza să evacueze necondiționat Principatele, dar și din cauza hotărârii Marilor Puteri de a da o
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
din vara anului 1829, Blutte a început să protesteze față de violarea drepturilor negustorilor ionieni. Un asemenea comerciant a fost arestat la Galați, nu de miliția locală, ci de către administrația militară rusă, sub acuzația că ar fi contrafăcut mărfuri. Blutte a redactat imediat o scrisoare adresată Divanului Moldovei, în care sublinia următoarele: „Fără a contesta dreptul autorității locale de a aresta cea dintâi pe răufăcători, mă așteptam ca supușii englezi cu pricina să fie predați de îndată autorităților românești și nu altora
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
de război a Turciei, dar avertiza Poarta că Principatele vor rămâne ocupate până la achitarea ei integrală, perioadă care putea dura opt ani. în primăvara anului 1830, Blutte zugrăvește starea de incertitudine care domnea în Principate: pe de o parte se redactau memorii pentru prelungirea ocupației, alcătuite de agenții ruși, pe de altă parte se vorbește de ordine oficiale de evacuare, venite de la St. Petersburg. Retragerea trupelor rusești era dorită de toate clasele sociale, în frunte cu cei patru mari bani, în timp ce
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]
-
au nevoie de nici un șigiliu rusesc, ceea ce a dus la eliminarea acestei măsuri oneroase. în ciuda acestor piedici, schimburile comerciale anglo-române cunosc o pantă ascendentă, aceasta și datorită implicării active a personalului consular britanic din București, Galați și Brăila. Aceștia au redactat proteste energice față de problemele apărute, s-au deplasat în persoană pentru a verifica exactitatea informațiilor primite, au redactat din ce în ce mai multe rapoarte diplomatice, ilustrând cadența accelerată a modernizării românești. în doar trei ani, între 1841 și 1843, numărul coletelor englezești importate
REPREZENTANŢELE DIPLOMATICE BRITANICE îN PRINCIPATELE ROMÂNE (1803-1859) by CODRIN VALENTIN CHIRICA () [Corola-publishinghouse/Science/91650_a_93525]