18,248 matches
-
Piatra filozofală a început ca o povestire "În maniera lui Dürer". Datoria sa față de pictură depășește simpla referire la acești artiști: ea înglobează principiile lor estetice în narațiuni 6. Imaginația scrierii lui Yourcenar era extrem de vizuală: folosea cuvintele ca un pictor, aplicând întâi vopseaua pe pânză, apoi dându-se îndărăt și comentând asupra celor pictate. De exemplu, sesizezi fără efort cum clasicismul lui Dürer simțul proporțiilor și perspectiva acestuia dă naștere propriilor sale personaje. Personajele sale, mai ales cele masculine, sunt
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
Chiar și în timpul călătoriilor din tinerețe fusese atrasă de peisajele de la sud de Alpi, din Italia, Albania sau Grecia, unde scenele vizuale i-au aprins imaginația istorică. A atribuit o parte din această pasiune originilor sale flamande din țara marilor pictori. Clasicismul ei se baza pe principiile proporției și perspectivei adecvate, în care fiecare personaj trebuia așezat ca într-o tapiserie flamandă. Clasicismul ei era curățat de tot excesul și trăsăturile grotești. Simțul ei vizual nu o transformă într-o romancieră
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
ca să le producă o altă impresie decât una comică sau grotescă. Pe lângă aceasta, odată instalată în Hartford, New York-ul era prea departe pentru călătorii de rutină; singura bucurie pentru Yourcenar pare să fi fost celebrele picturi de Caravaggio din muzeul pictorului baroc pe care îl iubise în tinerețe. Curajul o părăsise, devenind deprimată și ipohondră (o stare care o va urmări cu intermitențe tot restul zilelor, sugerând că nostalgia care o cuprinsese era mult mai acută decât ar fi putut recunoaște
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
acest sens era un istoric al mentalităților, cu care puțini istorici chiar ai generației ei ar fi împărtășit aceeași părere. S-a bazat pe aceste mentalități ale epocii când și-a construit protagoniștii istorici: Hadrian, Zenon și confreria lor masculină. Pictorii unei epoci au transmis cel mai bine acest spirit. Combinația lui Dürer între clasicism și misticism s-a sprijinit pe proporție și perspectivă; tablourile lui au continuat să uluiască imaginația ei artistică, iar ea revedea acum în detaliu universul lui
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
să te gândești la un alt scriitor din secolul al XX-lea care să-l fi surprins pe Hadrian atât de bine ca ea. A intrat în istorie senină, recreând admirabil personaje în timp ce rămânea departe de ele. Ca și un pictor de natură moartă, a surprins esența subiectelor printr-o singură tușă de penel. Totuși ea însăși desăvârșitul pictor de personaje, scriitorul în carne și oase totdeauna s-a ținut departe de centrul pânzei. Peter Kemp a prezentat în rezumat universul
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
Hadrian atât de bine ca ea. A intrat în istorie senină, recreând admirabil personaje în timp ce rămânea departe de ele. Ca și un pictor de natură moartă, a surprins esența subiectelor printr-o singură tușă de penel. Totuși ea însăși desăvârșitul pictor de personaje, scriitorul în carne și oase totdeauna s-a ținut departe de centrul pânzei. Peter Kemp a prezentat în rezumat universul uman din scrierile sale: "Toate personajele lui Yourcenar sunt intens individuale și totuși strâns țesute în matricea istioriei
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
cuprinzătoare (deși succeptibilă de supralicitare prin hiperbolizare afectivă) schiță de portret a pictorului-poet Petru Aruștei îi aparține lui Cezar Ivănescu, cel care, la o zi după moartea marelui său prieten, își exprima suferința în termenii următori: "A murit Petru Aruștei, pictorul și poetul genial, incomparabil, mai luminat decât toți moldavii din generația noastră, mai filosof decât toți colegii noștri ajunși profesori universitari de filosofie, mai poet decât noi toți, ajunși literați de carieră, pictor cutremurător, unic în ultimele patru decenii de
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
în termenii următori: "A murit Petru Aruștei, pictorul și poetul genial, incomparabil, mai luminat decât toți moldavii din generația noastră, mai filosof decât toți colegii noștri ajunși profesori universitari de filosofie, mai poet decât noi toți, ajunși literați de carieră, pictor cutremurător, unic în ultimele patru decenii de pictură românească, pătruns de gândul adânc, metafizic, unduind de tragism până la ultimul punct invizibil pe care mâna sa l-a scris pe hârtie...". Încă și mai elocventă este declarația datată 27 mai 1992
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
însăși reconstituirea Cinei de Taină (Fevronia). Toate personajele Centurii de castitate mai au amintirea unor crâmpeie de sacralitate, dar cea mai mare încărcătură de synderesis o poartă, cum e și firesc, Feofan (un straniu alter ego al poetului însuși), bătrânul pictor de biserici care, ajuns la vârsta senectuții, încearcă inutil să-și desfacă "propria centură de castitate,/ pe care o vedea în vis/ cum îi înconjoară coapsele.../ scârțâind în bătaia/ tuturor gândurilor...". Închizându-se, astfel, simbolic într-o lume care își
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
din ce în ce mai des... Cealaltă formă de care semnatarul celor optsprezece volume de versuri uzitează, desigur cu aceeași finalitate circumscrisă necesității evidente de a trasa complexa dramă a artistului contemporan, este culoarea. Fără excepție, volumele sale de poeme sunt însoțite de ilustrațiile pictorului, preocupat să ilustreze, și prin intermediul formelor picturale, aceleași tensiuni imuabile între material și imaterial, între mundan și supramundan, pe care pictorul-poet le poate converti în impuls creator de cea mai bună calitate. În special culoarea centrată pe dominante puternice, fauve
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
Symposion", "Dacia literară". Volume de poezie publicate: La marginea nimicului, Editura Junimea, Iași, 1997; Iluzia ontică, Editura Gramma, Iași, 2002; Atelierul (Mocanorfoze I). Poem, Editura T, Iași, 2007; Atelierul (Mocanorfoze II). Poem, Editura Cronica, Iași, 2011. Primele două volume ale pictorului Traian Mocanu La marginea nimicului (Editura Junimea, Iași, 1997) și Iluzia ontică (Editura Gramma, Iași, 2002) tematizează în genere fie îndoiala existențială, fie travaliul artistic, când nu combină ambele forme de reflecție într-un discurs în care lucirile autoironice capătă
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
mai puțin picante, în orice caz revelatorii din perspectiva impactului asupra operei) și programe artistice (acestea din urmă, fără excepție, definitorii pentru istoria artelor universale). Rând pe rând, sunt somați, citați sau chiar transformați în personaje pitorești Leonardo, Rembrandt, Vermeer, "pictorul curții, Arcimboldo", Rousseau "vameșul", Van Gogh cel "divizat", gravorii Redon și Dürer, "elenistul" Matisse, "bețivii cromatici" precum Hiller și încă mulți, mulți alții, într-un incitant proces deschis nu atât artiștilor, acoperiți simultan de glorie și ridicol, de emfază și
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
nostru, în timp ce mulțimea a sporit atît de mult, individul, dimpotrivă, nu este decît o piesă în armonia generală; supus unei anumite specializări, prin aceasta, el devine mai puternic în detrimentul condiției sale de om. Este el om? Nu, este croitor, este pictor, este muzician, este scrib, cum sînt și eu [...]. Specializarea v-a înșfăcat cu mîna ei de fier, a distrus atîtea meserii care îi prisoseau, v-a înțepenit în fața mesei de lucru, pentru a nu va mai putea ridica de la ea81
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
Fiului, în care apare și tânărul Moromete, tatăl autoritar, personajul fabulos al literaturii lui P. Cu Delirul scriitorul continuă, dar pe o linie colaterală, istoria Moromeților, eludând cronologia reală în favoarea unei cronologii stricte de creație. El procedează în felul unui pictor mural care, fixând scenele esențiale, observă că nu a mai rămas spațiu gol și îl acoperă trăgând din tema centrală un fir ce duce în cele din urmă la o creație nouă, autonomă și, în același timp, solidară prin simbolurile
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
VEDEA, A SPUNE, A ACȚIONA (A FACE). Descrierea de tip A VEDEA Descrierea este asumată, în acest caz, de un actor care are posibilitatea să vadă, să observe, ceea ce se răsfrînge cu siguranță și asupra modului de calificare a privitorului (pictor, gură-cască, spion) și a motivațiilor acestuia (curios, intrigat, nou-venit...). La aceasta este necesar să adăugăm că personajul în chestiune trebuie să fie plasat într-un mediu ambiant care favorizează înclinația lui către observație (loc înalt, deschidere, transparență) și să îndeplinească
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
Pirouette ce se afla drept în fața lor, îi arătă și îi explică fiecare casă. Un singur felinar ardea într-un colț. Casele îngrămădite, umflate, își scoteau înainte streșinile, își aplecau zidurile chiar ca niște "pîntece de femei însărcinate", cum spusese pictorul și se sprijineau unele de altele. [...] Apoi șirul cocoșat al celorlalte case înverzite de scurgerea ploilor se prelungea, cufundîndu-și crăpăturile în beznă, într-un vîrtej de culori și poziții [...]*. E. Zola, Pîntecele Parisului, p. 21 (51) Atunci, pentru a proceda
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
în 1981. 2) Și tot în Ph. Hamon (1981, p. 473), scriitura realistă va utiliza aceste procedee pînă la stereotipie, precum: a) medii transparente: ferestre, sere, uși deschise, lumină puternică, soare, vizibilitate atmosferică, priveliști largi etc.; b) personaje-tip ca: pictorul, estetul, gură-cască, drumețul, spionul, bîrfitorul, neofitul, intrusul, tehnicianul, informatorul, exploratorul unui loc; c) scene-tip ca: sosirea mai devreme la o întîlnire, surpriza unui secret, vizita unui apartament, pătrunderea într-un loc necunoscut, plimbarea, pauza, momentul de destindere, privitul de la
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
categoria Tabloului, simplă hipotipoză, în anumite lucrări sau categorie picturală, în altele. Tabloul glisează astfel de la statutul de figură la cel de (punere în) scenă: Denumim astfel descrierea, deși aceeași titulatură s-ar potrivi în egală măsură și operei unui pictor căci ea nu presupune altceva decît ceea ce un artist ar putea picta pe pînză. [...]. Tabloul cuprinde deci cîteva trăsături, în număr restrîns, grupate cu pricepere în jurul unui motiv principal. Prin aceasta el este diferit de descrierea obișnuită. El este diferit
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
o surprindem la un moment dat, însă strict la un moment dat, căci dacă nu, ea ar fi povestire. Or, povestirea este pentru tabloul literar ceea ce cadrele cinematografice sînt pentru tabloul propriu-zis. [...] Actul creației unui tablou este același, atît pentru pictor, cît și pentru scriitor. La fel și dispunerea lui: artistul face distincția, într-adevăr, între prim-plan și planul secund etc., adică felul în care sînt grupate persoanele sau lucrurile, dacă sînt mai mult sau mai puțin îndepărtate de spectator
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
extremă: enumerația. Operînd un decupaj, o ordonare, o clasare a elementelor unei lumi calchiate după modelul discursului științific, scriitura verniană urmează o strategie analizată de R. Barthes în una din Mitologiile sale (1957). În maniera unui enciclopedist sau a unui pictor olandez, J. Verne face inventarieri, stabilește cataloage. Să ne amintim că pentru Hetzel, în prefața primului volum al ediției de opere complete ale lui J. Verne, contractul este clar: Scopul său este, într-adevăr, să rezume toate informațiile geografice, geologice
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
cu claritate tipul de descriere prezentat și care nu ar mai fi regăsit în traducerea românească: ,,Iată satul Pont-de-Ruan, sat frumos, veghiat de pe o înălțime de o biserică veche, cu o arhitectură originală, o biserică din timpul cruciadelor, așa cum caută pictorii pentru ta-blourile lor. Dacă încadrezi toate astea între nuci străbuni și plopi tineri, cu funze de aur palid, dacă pui cîteva fabrici grațioase în mijlocul întinselor cîmpii în care ochiul se pierde sub un cer cald și străveziu, vei înțelege una
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
de reconstituire biografică și de configurare a unor personaje devine uneori un fel de „studiu de caz”, ca în Căpitanul Ropotă (1893), Viață de artistă, Fire de artist (1928), Inimi de femei (1928). Felul particular de a fi al actorului, pictorului, scriitorului, succesele, cu efectul lor asupra vieții și psihologiei individului, constituie substanța epică descriptivă a acestor romane, revenind ca teme secundare și în alte proze. Un „caz” deosebit e adus de romanul De la leagăn până la mormânt (1925), unde personajul principal
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289111_a_290440]
-
abordarea lui Korzybski, în ciuda importantelor contribuții la înțelegerea structurilor limbajului, rămînea prea vagă și non-predictivă. Lupasco este singurul care a reușit să identifice o lege a invarianței, permițînd, în principiu, unificarea diferitelor domenii ale cunoașterii. Fără îndoială, așa cum o sublinia pictorul Georges Mathieu, Lupasco nu e un filosof "la modă"4. Deși a scris cincisprezece cărți, deși artiști, oameni de știință, gînditori și oameni de cultură de mare calitate, precum Gaston Bachelard, Benjamin Fondane, Gilbert Durand, Edgar Morin, Henri Michaux, André
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
citit cartea Principiul antagonismului și logica energiei 16. Așa a început o prietenie exemplară care a durat peste trei decenii. Trebuie să-i dăm Cezarului ce-i al Cezarului: Mathieu e cel care îi deschide lui Lupasco porțile lumii artei pictori, jurnaliști, filosofi, scriitori : Dali, Michaux, Revel, Axelos, Abellio, Alvard, Parinaud, Bourgois. Mathieu îl solicită pe Lupasco să contribuie la revista luxoasă și larg distribuită Paris Review US Lines și la revista Ring des Arts17. La apariția cărții Cele trei materii
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]
-
De altfel, Mathieu nu ascunde această influență: scrierile sale sunt literalmente înțesate de referințe la Lupasco. Mathieu procedează astfel nu doar din admirație pentru opera lui Lupasco, ci și în virtutea unei profunde înrudiri cu propriul său act creator. Opera de pictor a lui Mathieu este o adevărată încarnare a logicii contradictoriului. Patima/furia actului creator, în toată nuditatea sa existențială, pare ieșită din materia psihică a terțului inclus, printr-o accentuată punere în evidență a afectivității, acest terț ascuns care l-
[Corola-publishinghouse/Science/1461_a_2759]