20,251 matches
-
apartenența la altă specie decât cea umană. Prin urmare, doar pe baza lor nu se poate constitui legitimitatea alungării din specie. Nici un sexist serios nu spune că femeile sunt mai puțin oameni, suboameni sau extraoameni fiindcă au uter, ovare și sâni. Nici o inferiorizare sau excludere nu se fondează pe anatomie. C.T. Popescu intuiește bine acest lucru. Atunci, discriminarea trebuie să se fondeze pe altceva: capacitate de raționare inferioară, imposibilitatea de a opera cu raționamente și lipsa de discernământ. Analog, aceste argumente
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
că ele sunt: „frigide, complet neispititoare, atee, nemăritate, fără copii, că nu au ce se spovedi la preot în afară de vanitatea proprie, nu au nici măcar prieteni și că a încerca să cucerești o astfel de femeie este ca și când ai mângâia un sân cu silicon sau o coapsă falsă”. Consider că, până în acest moment, vă războiți cu un feminism imaginar și cu feministe abstracte, fără legătură cu cele reale. Dacă le-ați (re)cunoaște, ați fi profund dezamăgit. Sunt niște copii complet eșuate
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
ortodoxe, câteva sunt catolice și câteva protestante. Unele dintre ele au duhovnici și nici una nu se consideră dincolo de bine și de rău. Păcătuiesc și altfel decât din vanitate. Duhovnicii lor știu că ele sunt feministe și nu își scuipă în sân. Dimpotrivă, le tratează cu prietenie, deschidere și înțelegere. Dacă însă unele feministe sunt libercugetătoare, este opțiunea lor și trebuie respectată. Cei (tineri) care curtează feministe sunt de plâns asemenea celor care mângâie sâni de silicon și coapse false: Feministele nu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
sunt feministe și nu își scuipă în sân. Dimpotrivă, le tratează cu prietenie, deschidere și înțelegere. Dacă însă unele feministe sunt libercugetătoare, este opțiunea lor și trebuie respectată. Cei (tineri) care curtează feministe sunt de plâns asemenea celor care mângâie sâni de silicon și coapse false: Feministele nu se dau deloc în vânt după silicoane, dimpotrivă. Ele țin mai ales la aprecierea minții și faptelor femeilor, și complet secundar la coapsele nurlii ale acestora. Nu strică deloc frumusețea, dar nu cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
are șanse mult mai mari. Dacă sunt pensionare, șansele mediatice ale femeilor sunt mai mici față de infractoare, dar de cinci ori mai mari decât ale celor active profesional; - Pe piața „matrimonială” (de fapt, mai ales de servicii sexuale), femeile au sâni mari, păr de obicei blond, sunt „fierbinți”, senzuale, rafinate, uneori sunt sadice sau supuse. Bărbații sunt „generoși” și „serioși” (plătesc și se țin de cuvânt); - VIP-urile masculine sunt politicieni, oameni de afaceri, fotbaliști, oameni de cultură. VIP-urile feminine
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
carte pe care am recomandat-o pentru traducere Editurii Polirom, cartea care a deschis colecția Studii de Gen. În varianta bulgară a baladei, lucrurile sunt și mai și: Ana lor născuse deja, iar meșterii mari i-au lăsat afară un sân ca să-și poată alăpta copilul și după zidire. Exemplul familiilor monoparentale a fost adăugat acum. Somat să scoată la suprafață ceva corupție, PSD le-a scos la suprafață pe ministra Justiției, Rodica Stănoiu și pe cea a Integrării Europene, Hildegard
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2085_a_3410]
-
se așeză pe pat. Era singură în camera de spital luminată doar de haloul diodelor multicolore. Ținând mâinile rășchirate patetic pe piept, se străduia să-și reia respirația pe care i-o tăiase coșmarul. Corpul îi era intact: stern, mușchi, sâni, tendoane și ligamente; toate erau la locul lor și funcționau normal. Nimic monstruos nu-i sfâșiase pieptul pentru a ieși, nu avusese loc nici o naștere obscenă. Ochii se deplasau sacadat pentru a parcurge camera. Nimic nu se pitise după vreun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
citate care mi-au plăcut și unele complet ridicole. Le amestec și vă las dumneavoastră plăcerea să le împărțiți în bune și „nebune“: „Becul din tavan se aprindea și se stingea și camera era luminată difuz de fosforescența produsă de sânii și pântecul Doinei strivindu-se și frecându-se de spinarea lui Robert, într-o mișcare încrucișată cu mișcarea circulară a șoldurilor lui Robert deasupra soră-si.“ - Radu Aldulescu „I-ar fi supt degetele de la picioare, unul câte unul, apoi două
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
căutând să-i ating fesele aromitoare, nefiresc de calde și... nesimțite... niciodată nu mi-a dat lăbuțele deoparte de pe ele... oricât de îndrăznețe deveneau... Se prefăcea? Se crease o complicitate destul de echivocă între noi... Se spăla, goală până la jumătate, pe sâni, în chiuveta din camera cu bufetul acela enorm, cu turnuri și nișe misterioase... Și goală-goală, chincită într-o balie, punându-mă s-o săpunesc pe spatele ei cu umeri cărnoși... Tata, cu slujba lui, lipsea mereu... uneori cu lunile... VERBA
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2191_a_3516]
-
și mâncăruri nemaiântâlnite veneau spre mine dinspre bucătărie. Dă-mi definiția bârfei, așa cum o auzeai tu de cealaltă parte a peretelui-biscuit. Cât de importantă este o cafea bună pentru o bârfă bună? Bârfa e cea mai ispititoare femeie din lume, sâni, buze, șolduri, trup, minte brici, fără vârstă. Sigur, te părăsește, sigur, nu ești niciodată bun pentru ea, dar ce nostalgii trăiești apoi, nimeni nu ți le va lua. Bârfa mi-a țesut viața. I-a dat durată. Toată lumea e urâtă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2166_a_3491]
-
vieții, două persoane extrem de diferite de ceea ce fuseseră odinioară. Indiscutabil, Kiki Belsey e stâlpul plin de farmec ce susține întreaga structură emoțională a cărții: o negresă superbă pe vremuri, încă frumoasă în ciuda quintalelor puse de-a lungul vremii, mândră de sânii și de fundul ei, știind să-și manevreze cu umor și abilitate cei trei plozi plus soțul măcinat de ură și autocompătimire. O vezi încercând și aproape reușind să treacă peste faptul că soțul o înșelase cu ocazia unei conferințe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
Cine vine lângă mine? Nu cumva chiar profa de română? Cea care îmi corectează textul scris la dictare, așezându-mi-se alături (colegul e absent!Ă, atingându-mă cu șoldul ei moale, așa, ca și cum ar fi din întâmplare... lăsându-și sânul cald pe brațul meu subțire, suflându-mi în obraz cu o respirație ușor precipitată când înțelege că o simt, o adulmec, mă înghesui perfid în ea... O, profa vrea doar să-mi corecteze câteva greșeli... de ortografie... Dar nu se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2208_a_3533]
-
câteva clipe, cei trei, Barzovie-Vodă, spătarul Vulture și rapsodul Broanteș pășeau pe coridoare moi spre camerele viziriului. La un colț, fâlfâind, le tăie drumul o cadână. Spătarul Vulture o privi cu ochi critic și, facându-și semnul crucii, scuipă mult în sân. în sfârșit, după alte câteva colțuri, apăru un eunuc cât un taur. El deschise o ușă și în fața lor apăru viziriul. — Dragii mei! - spuse surâzător viziriul, repezindu-se să-i îmbrățișeze. Ce bine-mi pare că vă văd! N-o să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
drum. — Plecați, Măria-Ta? - făcu feciorul, după ce coborî cufărul. — Plecăm, mă Vasâle - zise trist Vodă. Da’ poate ne-om întoarce. Tu iată-mă dacă vreodată ți-am greșit cu ceva. — Ce vorbe-s astea? - răspunse Vasâle, scoțând o ploscă din sân. Eu, pot pentru ca să zic, n-am avut Vodă, am avut prietin. Patru domni am schimbat de când slujesc aici și cu dumneata al cincilea, da’ cu toți m-am înțeles, am fost ca frații. La mine, Măria-Ta, cine-a fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
coborî el glasul și, pe neașteptate, îi trase complice cu ochiul - n-ai să-mi dai doi galbeni până-n iarnă? „Arză-te-ar focul veșnic pe tine și pe cine te-a adus în Europa”, gândi Sima-Vodă scotocindu-se în sân. „Mi-au mai rămas cinci”. Ii dădu doi galbeni turcului și-apoi coborî în curte. Sui cătrănit de mânie în caleașcă, unde-l așteptau Ruxăndrița și Ximachi. Surugiul dădu bici cailor. Rămas în mijlocul curții, cu plosca în mână, Vasâle se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
și domnie ușoară - zise turcul. Barzovie de aplecă și semnă. Firmanul rămâne la noi - spuse Ramza-Pașa și dădu să iasă, dar în ușă se opri: Auzi, n-ai cumva să-mi dai doi galbeni până la anu’? Barzovie se scotoci în sân, scoase o pungă și i-o întinse. — Luați-o pe toată și s-o folosiți sănătos. — Ești cu adevărat un domn. O să țin minte - spuse Ramza-Pașa și ieși. Așa începu a doua domnie a lui Barzovie-Vodă. Episodul 200 OSPĂȚ OFICIAL
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
albă fără bretele, din lycra, care venea atât de strâmtă pe corp încât arăta orice denivelare și orice formă care, în cazul ei, însemnau cele două sfârcuri - care probabil erau atașate direct pe osul pieptului, căci părea că nu are sâni deloc - și două oase proeminente ale șoldurilor. Deși deținea și un fund, acesta era redus la minimul necesar ca să nu se așeze direct pe osul pubian. Dacă nu era chiar o anorexică, atunci putea ușor trece drept una. Pentru noi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
mâna lui stângă precum un scai. Atenția mi s-a întors la ceea ce îi spunea Baby Belindei. —... când i-a spus că acele culori asemănătoare cu pielea nu mai erau la modă. Roz-portocaliu sau nimic. Și, oricum, buzunarele din dreptul sânilor erau atât de demodate! El a fost fantastic, ei nu îi puteau reproșa nimic. Și au scos-o din colecție? — Ah, bineînțeles! James și Susie, după multe smucituri, ieșiră din salon, clătinându-se încet în direcția noastră. — B’linda! a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2162_a_3487]
-
să-i șterg lăcrămioarele și să-i spun cu cel mai gros glas al meu că, lasă, Bun-e-Dumnezeu; după aceea să trec eu la rând la tristețe, să mă mângâie ea, să mă sărute, să-mi pună mâna aici, la sân și să spună că Bun-e-Dumnezeu. Dar nu pot, nu se poate: e prea lumină și nu suntem În calidor. Iau un paner cu abricoase și mă opresc lângă pătura pe care citește Nora. O Întreb, frumos: - Vrei tu să-ți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Mașa)? Ori pentru că era bălană: părul galben-galben și ochi albaștri ca floarea inului...? Nu știu dacă din pricina ochilor de in, dar Bălana e mereu speriată; o sperii din nimica toată; tresare la cel mai neînsemnat zgomot și-și scuipă În sân. Apoi Își face cruce. Are fuste frumoase, Înflorate, barijuri la fel, pline de flori vesele. Dar mai ales are ciuboțele roșii cu toc Înalt. E hoholiță de pe la Mitoc de aceea vorbește limba noastră de parc-ar cânta-o. Întâia oară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
până să-mi aduc aminte că eu nu mănânc. - Nu mănânc!, zic, În sfârșit. - Da di ci tu nu mănânci?, mă Întreabă cântând, Bălana. - Așa, că nu vreau! Și, dacă nu mănânc, mor! - Oi!, se sperie Bălana, cumplit. Scuipă-n sân, Îi trage la cruci - Încearcă să mă ia cu binișorul - m-aș lăsa cu dragă inimă: e așa de bălană și de ochioasă și de mângâioasă la auz... Și atât de bine miroase - altfel decât Tecla, decât toate - miroase bine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
frumos mănânci, eu cânticel frumos cânt ție... - Nu vreau cânticel, zic. Vreau să nu mănânc și să mor. Și, dacă eu mor, mama te bate pe tine și afară te dă - pe tine! Bălana Își face cruci, Își scuipă În sân. Apoi caută, caută, cu albastrul rotund al inului: că ea Îmi dă mergelele ei! - n-am nevoie de mărgele, sunt băiat; atunci ea Îmi dă mie cnijca ei de rugăciuni - nu, am eu o carte mai frumoasă, cu icoanele În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
atunci ea Îmi dă mie cnijca ei de rugăciuni - nu, am eu o carte mai frumoasă, cu icoanele În culori... - Atunci ce vriei? Ce să-ți dau, ca să mănânci, tu? - Ciuboțelele roșii!, zic. Bălana trage un: Oi!, speriat-Înveselit, scuipă-n sân, face cruci... Cum să-mi dea ciuboțelele? Dar e iarnă, e frig, cu ce se-ncalță ea când iese după lemne, după apă, la dugheană...? Ciuboțelele - dar ce să fac eu cu ele, sunt prea mari pentru piciorul meu? - Nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
le poate da; că are ea nevoie de ele; și Încă: nu le poate da, fiindcă ei i le-a dat cineva. Pentru ceva. - Pentru ce, ceva?, Întreb. Ceva, că ai șezut cu el? Bălana nu-și mai stuchește În sân, nu se mai crucește, Îi trage un: Oi!, de jale și se-așterne pe plâns. Și dă-i și plânge-i. Mă apropii, Îi pun mâna pe umăr; apoi pe păr, În creștet. Ea numai plânge, deschide spre mine inurile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
mor... Ea se dezbracă și plânge. Când plânge mai cu foc, o podidește râsul: - Dar tu copil ești, cu ce-o să șăzi cu mine? - Cu ce se șede, zic și-i arăt cu ce. Ea scuipă de trei ori peste sânii goi și destul de dolofani (ai Teclei erau mai mititei și mai Întunecați) și-și face cruce peste crucița de la gât. Și plânge. Și râde. Așa că o ducem bine. Trăim bine de tot, o ținem Într-un râs-plâns și luat-dat la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]