16,753 matches
-
în totalitarism. Nouă ani în care s-a plivit vârtos spațiul nostru spiritual, felurit colorat, împestrițat cu flori de câmp, cu flori domnești, unele mărunte ca cimbrișorul, altele mijlocii sau mai înălțate, frumos sau urât mirositoare, după cum le-a întrupat Creatorul pe pământ; fiecare își avea motivația nașterii și ființării sale. Și toate la un loc alcătuiau o priveliște firească, echilibrată, nici olimpian-străluciloare, nici răzlețite oaze în pustiu. Și toate la un loc, hrănindu-se mai bine sau mai rău din
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
învățat scriitorii noștri din acea vreme de la cultura sovietică în general și de la literatura sovietică în special. În al doilea rând, realitatea însăși, ritmul rapid al transformărilor revoluționare, care nu puteau să nu-și lase amprenta pe firile sensibile ale creatorilor; În al treilea rând: ajutorul și îndrumarea partidului care în mod continuu a atras atenția scriitorilor supra greșelilor și lipsurilor, arătându-i calea justă spre literatura realismului socialist”. După cercetările lui Nicolae Popescu - împotmolit bietul, nu o dată în mărăcinișul presei
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
lui Camil Petrescu, de la dramaturgia sa puternică, originală, dar adesea individualistă și psihologistă, până la drama Bălcescu, sau de la romane ca Patul lui Procust la romanul Un om între oameni, merită o analiză atentă și adâncă și o reliefare a dezvoltării creatorului pe linia prozei realiste. E nevoie de un comentariu atent și judicios al importantei opere a lui Zaharia Stancu, Desculț, atât de iubită de publicul nostru și tradusă până azi în numeroase limbi străine. Dezvoltarea poeziei lui Mihai Beniuc este
[Corola-publishinghouse/Science/2301_a_3626]
-
EVIDENTĂ DE LA SINE? În cuvinte care aveau să devină renumite pretutindeni în lume, în anul 1776, autorii Declarației Americane de Independență proclamau: " Considerăm că aceste adevăruri sînt evidente de la sine, că toți oamenii se nasc egali, că sînt înzestrați de Creatorul lor cu anumite drepturi inalienabile, că printre acestea se numără Viața, Libertatea și căutarea fericirii." Dacă egalitatea este evidentă de la sine, atunci nici o altă justificare nu mai este necesară. În Declarație nu există nici una. Totuși, pentru mulți dintre noi, este
Despre democraţie by Robert A. Dahl [Corola-publishinghouse/Science/1397_a_2639]
-
autorii Declarației au ignorat faptul supărător că în noile state pe care le declarau acum independente, o majoritate preponderentă de oameni nu aveau posibilitatea de a se bucura de drepturile inalienabile cu care se presupunea că erau înzestrați de însuși Creatorul lor. Atunci și mult timp după aceea femeile, sclavii, negrii liberi și băștinașii au fost privați nu doar de drepturi politice, ci de multe alte "drepturi inalienabile" esențiale vieții, libertății și căutării fericirii. Într-adevăr, proprietatea era de asemenea un
Despre democraţie by Robert A. Dahl [Corola-publishinghouse/Science/1397_a_2639]
-
o marfă care să se găsească exclusiv la noi, la The Look, toată lumea ar veni glonț aici! Fără să le pese că le poate cădea acoperișul În cap! Cum ar fi, să comercializăm o linie de design ieftină a unui creator În vogă! Ideea asta nu-mi dă pace de ceva timp. Am Încercat să discut despre asta cu Brianna, achizitoarea șefă, săptămîna trecută. Însă ea s-a mulțumit să dea din cap absentă și m-a Întrebat dacă sînt drăguță
[Corola-publishinghouse/Science/2335_a_3660]
-
problemă de justiție. S-a pensionat la începutul lunii septembrie 1980 și a decedat la începutul lunii octombrie 1993, fiind înhumat în cimitirul Eternitatea din Iași. CARMAZINU-CACOVSCHI, VSEVLAD (1898-1988) ARHITECT PEISAGIST Savant de reputație mondială în domeniul esteticii mediului ambiant, creator al Școlii Românești de Arhitectură Peisagistică, profesorul universitar doctor docent Vsevlad Carmazinu-Cacovschi s-a născut la 16 septembrie 1898, în stația C.F.R. Cristești, comuna Holboca, de lângă Iași, provenind dintr-o familie de intelectuali de origine poloneză. A urmat liceul la
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]
-
o viață lungă și bogată în realizări, preotul și istoricul Paul Mihail a trecut la cele veșnice în ziua de 10 octombrie 1994, la București. A fost înmormântat în cimitirul Mănăstirii Căldărușani. MIHUL, ANATOLIE (1923-1999) INGINER CONSTRUCTOR Distins cadru didactic, creator de școală, prof.univ.dr.ing. Anatolie Mihul a fost un destoinic inginer constructor, inventiv și neobosit căutător al noului, autor al unui impresionant număr de construcții reprezentative, care înfrumusețează localitățile țării. Sa născut la 15 octombrie 1923, în localitatea Bălți din Republica Moldova
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]
-
anul 1948, la Iași. Remarcându-se încă din anii de studenție, își începe activitatea în învățământul superior la disciplina „Statica Construcțiilor” la Politehnica ieșeană, în calitate de asistent al profesorului Anton Șesan, recunoscută personalitate a învățământului de construcții din țara noastră și creator de școală, colaborare care îi marchează activitatea de cercetare științifică și de formare ca specialist în domeniul Mecanicii Construcțiilor. Parcurgând treptele ierarhice din învățământul superior, devine în 1956 șef de lucrări, iar în 1970 conferențiar la disciplina „Statica, stabilitatea și
personalitați universitare ieșene din basarabia by vlad bejan, ionel maftei () [Corola-publishinghouse/Science/91489_a_92360]
-
că nu trebuie ca scriitorilor să li se aplice altă măsură. Are dreptate, scriitorii, dincolo de talentul și cărțile lor, sunt oameni ca și ceilalți și trebuie tratați identic în orice chestiune care ține de viața comunitară, nu de cea de creatori. Desigur, n-o să le distrugem sau repudiem cărțile bune pentru slăbiciunile omenești, dar nici nu trebuie să-i protejăm suplimentar din pricina acelor cărți. Din păcate, avem în istoria culturii o mulțime de exemple de mari talente, de genii care în
by Dorin Popa în dialog cu Liviu Antonesei [Corola-publishinghouse/Science/1051_a_2559]
-
corpului uman - prin stilizare devin simboluri, având menirea de a indica sau de a sugera un anume sens, în contextul dat. Știința gesturilor se numește și chinetică, iar aceea a distanțelor, proxemică. Lumea a țâșnit dintr-un gest al unui Creator divin, originar, gest povestit de către ființele umane în narațiuni; multe dintre religiile lumii conțin un mit, o legendă, un basm, o poveste, o nuvelă, un roman, „formă simplă” de gestă, căutare, care se referă la un gest primordial, acela al
CETIRE ÎN PALMĂ by Noemi BOMHER () [Corola-publishinghouse/Science/100963_a_102255]
-
corpul omenesc tinzând să fie virtuos, disciplinat, prin opoziție cu gestul moale și cel dezlânat. - despre MÂINI ȘI sistemul Creației: Sacrul sau divinitatea pare autentificată în pictura lui Michelangelo Buonarotti (1475-1564) prin gestul în care, pe plafonul Capelei Sixtine, Un Creator întinde degetul, pentru a se întâlni cu degetul, pe care-l întinde spre el, tânărul semiculcat. Pe de o parte, aici se observă expresia întâlnirii simbolice dintre un deget, care oferă, și altul, care primește, pe de altă parte se
CETIRE ÎN PALMĂ by Noemi BOMHER () [Corola-publishinghouse/Science/100963_a_102255]
-
în discuție gradele diferite de cultură, respectiv de socializare, care pot interveni ca piedici în calea celor care fac gesturi sau ale receptorilor; vom vorbi doar despre simbolul ca gest și imagine, cel posibil, transmis sau izbutit ca realizare). Corpul creatorului se prelungește în spațiul real, prin care rătăcește sculptorul, precum într-un labirint, descris și de către personaje și de către istorici, acesta ar fi portretul posibil al lui Michelagelo. Aceeași importanță a mâinii poate fi adeseori atât de mică, încât cele
CETIRE ÎN PALMĂ by Noemi BOMHER () [Corola-publishinghouse/Science/100963_a_102255]
-
1995; Cântece regăsite, îngr. Mircea Cenușă, Alba Iulia, 1999; Opere, I-II, îngr. și pref. Alexandru Ruja, București, 2000-2002. Repere bibliografice: Perpessicius, Opere, XII, 341-345, 438-441, 518-519; E. Lovinescu, Ist. lit. rom. cont., 129; Călinescu, Ist. lit. (1941), 756-758; Papadima, Creatorii, 424-430; Ștefan Baciu, Aron Cotruș, omul și poetul, „Revista scriitorilor români” (München), 1964, 3; Streinu, Pagini, II, 71-77; Piru, Panorama, 57-60; Doinaș, Poezie, 64-68; Crohmălniceanu, Literatura, II, 517-526; Micu, „Gândirea”, 491-513; Felea, Aspecte, II, 101-107; Ion Dodu Bălan, Resurecția unui
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286453_a_287782]
-
să controleze libera concurență. Teoriile clasice, care pun problema economiilor staționare, nu s-au realizat, factorul principal generator al creșterii economice fiind progresul tehnic. Teoriile contemporane ale dezvoltării economice se concentrează pe investiții ca având rol hotărâtor în sporirea producției. Creatorul doctrinei contemporane, John Maynard Keynes (1883 -1946) este cel mai de seamă economist după Adam Smith și David Ricardo. Modelul keyneseist folosește cinci mărimi globale: volumul folosirii brațelor de muncă (E), venitul național (V), consumul individual (C), investițiile (I) și
ANALIZA STATISTIC? A DEZVOLT?RII REGIONALE ?N ROM?NIA by Buruian? Andreea - Iulia () [Corola-publishinghouse/Science/83118_a_84443]
-
1932, 1-3; Călinescu, Cronici, I, 281-290, II, 92-98, 168-174; Aderca, Contribuții, II, 298-301, 363-366; D. I. Suchianu, Alte foste adevăruri viitoare, București, 1983, 19-21, 40-46; Sebastian, Jurnal, 401-410; Constantinescu, Scrieri, V, 5-31; Perpessicius, Opere, XII, 397-407, 411-415, 421-425, 435-437, 443-450; Papadima, Creatorii, 365-378; Cioculescu, Aspecte, 304-306, 343-349; Biberi, Études, 42-45; Lovinescu, Ist. lit. rom. cont., 29, 222-226; Munteano, Panorama, 76-77, 237-238; Mihail Sadoveanu, C. Stere, IIȘ, 1939, 13-14; Călinescu, Ist. lit. (1941), 673-678, Ist. lit. (1982), 757-762; Haneș, Scriitorii, 387-447; Petre Pandrea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289921_a_291250]
-
unul de spaimă ori disperare; eroii se adaptează ca și lectura la universul distopiei, printr-un exercițiu de supraviețuire. Autorul Desperado își croiește drum prin disperare către speranță. A fi Desperado nu are nicio legătură cu a dispera. Din contră, creatorul Desperado este în plin proces de descoperire a unor moduri literare inedite și a unui nou model existențial. 1.3. Ficțiunea Desperado Adevăr sau ficțiune? Henry James scria că opera de artă trebuie să aproximeze adevărul. Joyce, Woolf și Eliot
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
prezentă. Leopold Bloom (Ulysses) diseca prezentul gândului în vreme ce acesta trecea de la pre-verbal (starea de increat, într-un fel) la verbalizare. Joyce asistă la nașterea ideii, la întrupareea ei din aglomerări de asociații lingvistice, afective pe scurt, el sapă în mintea creatorului până la rădăcinile Freudiene ale creației, și le exprimă prin debusolarea, descompunerea limbajului. El reușește paradoxul de a exprima verbal non-verbalul. E de adăugat că Fluxul conștiinței a fost mai degrabă o ipoteză decât o practică a scriiturii, și, în cazul
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
au complexe în a spune pe șleau ce gândesc ei personal. Nu mai există autor omnisicient sau puncte de vedere, monologuri interioare. Avem de-a face cu o internalizare a vocii auctoriale de către lector, care se confundă pe sine cu creatorul. * Cu toate că stilul este extrem de accesibil, textul este de fapt elitist: el presupune o rafinată plăcere a jocului pentru joc. Nu căpătăm în final nici iluzia vieții, nici măcar adevărul despre joc. Pentru autorii Desperado, în esență (indiferent de afirmațiile lor tendențioase
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
deprimarea celorlalte vieți, adulte. Doctorul, proprietara casei cu petrecerea, părinții, mătușa cu manifeste, toți sunt schițați cu aceeași grabă, ceea ce vrea să spună că autorul nu ne comunică starea de spririt a unor personaje albe ci, mult mai ingenios, resentimentul creatorului la adresa nevoii de compasiune a personajelor tradiționale. Tânărul romancier Brownjohn este un Desperado, prin zgârcenia cu care se implică în text. Există în principal în roman "mânie și frustrare", multă stângăcie, irosire de vreme și idealuri, care sunt în fond
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
capital în epoca științei, când viața se conduce după rațiune. A te îndrăgosti, a aparține unui singur partener, a întemeia un cămin, a deveni mamă ("M "), a crește copii, pe scurt esența societății omenești și perpetuării ei, sunt desființate. Inteligența creatorului desființează civilizația pe care o cunoaștem. După părerea lui Huxley, sensibilitatea trebuie regândită. Ceea ce trăim acum e o mare greșeală. Însingurarea era starea de spirit definitorie a poeziei romantice. Valoarea ei a oscilat de-a lungul istoriei romanului, de la bizar
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
Cea mai mare plăcere a vieții. Sfinte Dumnezeule, ce miracol ideea! Onestitatea ei demontează orice acuzație. Mobilitatea intelectuală a acestei non-comuniste și non-feministe care s-a delectat cu ambele și apoi s-a dezis de ea însăși o fac un creator de mare forță. Eroii ei sunt mai reali decât realul. Intrigile ei ciuntite de lipsa oricărui final sunt coșmaruri de care, odată ce i-am citit romanele, nu mai scăpăm. Visele ei frumoase și urâte, greșite ori lăudabile trec definitiv în
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
o desferecare decât o iluminare. Eliot este primul critic explicit, revoltat avant la lettre împotriva disecărilor așa zis științifice, pe care Eliot le numește ismele critice. A urât structuralismul și alte încercări de a înlocui opera cu creația criticului universitar. Creatorul Eliot a fost întotdeauna mai puternic decât criticul din el, așa că el a descoperit ideea criticii de atelier, critica ce acordă intâietate voinței creatorului. Dacă, așa cum spune Eliot, poezia poate comunica inainte să fie înțeleasă, atunci criticii nu-i rămâne
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
ismele critice. A urât structuralismul și alte încercări de a înlocui opera cu creația criticului universitar. Creatorul Eliot a fost întotdeauna mai puternic decât criticul din el, așa că el a descoperit ideea criticii de atelier, critica ce acordă intâietate voinței creatorului. Dacă, așa cum spune Eliot, poezia poate comunica inainte să fie înțeleasă, atunci criticii nu-i rămâne decât să îmbie pe cititor la lectură și, uneori, să-i facă drumul mai accesibil, dar fără pretenția de a se substitui creatorului, care
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]
-
voinței creatorului. Dacă, așa cum spune Eliot, poezia poate comunica inainte să fie înțeleasă, atunci criticii nu-i rămâne decât să îmbie pe cititor la lectură și, uneori, să-i facă drumul mai accesibil, dar fără pretenția de a se substitui creatorului, care, singur, are puteri depline asupra operei. În tinerețe, Eliot a căzut și el în păcatul de a născoci teorii critice, care sunt azi extrem de vehiculate de cei care nu-l cunosc pe Eliot îndeajuns. Etichetele larg circulate (cum ar
by LIDIA VIANU [Corola-publishinghouse/Science/982_a_2490]