19,653 matches
-
din noapte. Cel Întrebat răspunse că se duseseră să rezolve o problemă, dar vecinul nu se consideră satisfăcut, O problemă la miezul nopții, cu căruța, cu nevastă-ta și cumnată-ta, nu e lucru obișnuit, spuse el, N-o fi obișnuit, dar chiar așa a fost, Și de unde veneați când Începea să se lumineze, Nu e treaba ta, Ai dreptate, scuză-mă, Într-adevăr nu e treaba mea, dar oricum presupun că pot să te Întreb cum se simte socrul tău
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
avansarea trupelor lor și Întărirea pazei la granițe, cu ordinul restrictiv de a trage la al treilea avertisment. Este momentul să menționăm faptul că moartea câtorva maphioți uciși practic la limită după ce au traversat linia de separare, aceasta fiind ceea ce obișnuim să numim riscurile meseriei, a constituit pretext imediat pentru ca organizația să ridice prețurile din tabelul său de prestări de servicii la rubrica de siguranță personală și riscuri operative. Odată menționat acest amănunt lămuritor legat de funcționarea administrației maphiote, să trecem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
de important pentru maphii ca și pentru guverne, ceea ce, fiind mai mult sau mai puțin evident În fapt care le privește pe acestea, ar fi destul de Îndoielnic În legătură cu acele asociații criminale dacă nu ne-am gândi cu ce brutalitate posesivă obișnuiesc ele să-și apere teritoriile de ambițiile hegemonice ale colegilor lor de breaslă. Nu a fost o sarcină ușoară să se coordoneze toate acestea, să se Împace generalul cu particularul, să se echilibreze interesele unora cu interesele altora, ceea ce explică
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
experienței sale, a know how-ului său, a corurilor sale de bocitoare, În organizarea de funeralii pentru câini, pisici și canari, din când În când un papagal, o broască țestoasă catatonică, o veveriță domesticită, un gușter de companie pe care stăpânul obișnuia să-l poarte pe umăr. Niciodată n-am căzut atât de jos, spuneau ei. Acum viitorul se arăta puternic și surâzător, speranțele Înfloreau precum rondurile unei grădini, putându-se spune chiar, riscând paradoxul evident, că pentru industria Înmormântărilor răsărise În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
deja, iar cei care Încă se aflau acolo șușoteau Încetișor unii cu alții, murmurele lor zumzăind fără ca realizatorul, el Însuși lăsând să-i cadă bărbia de pură uimire, să se gândească să impună liniște cu acel gest furios pe care obișnuia să-l folosească În Împrejurări evident mult mai puțin dramatice, prin urmare resemnați-vă și muriți fără să comentați pentru că nu v-ar folosi la nimic, Însă, există un punct În legătură cu care mă simt obligată să-mi fac mea culpa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
avea altă soluție decât să Închidă ochii și pe deasupra ne va și mulțumi, ceea ce nu putem garanta, În această primă fază, este că sicriile și coșciugele pe care le vom furniza vor prezenta aceeași calitate a finisărilor cu care ne obișnuiserăm clienții, șlefuirea, lacurile și crucifixele pe capac vor trebui să rămână pentru faza următoare, când presiunea Înmormântărilor va Începe să se diminueze, În orice caz suntem conștienți de responsabilitatea de a fi o piesă fundamentală În acest proces. În ședința
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
nu aveau să uite să scrie, se Întorcea o filă În istorie. E posibil ca numai o educație aleasă, din acelea care devin tot mai rare, alături, poate, de respectul mai mult sau mai puțin superstițios pe care cuvântul scris obișnuiește să-l inspire sufletelor scrupuloase, să-i fi făcut pe cititori să nu Întrerupă ceea ce am relatat până acum În mod atât de copios, deși nu le-ar fi lipsit motivele pentru a da semne explicite de nerăbdare abia stăpânită
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
așa ceva nu este posibil, că moartea, tocmai pentru că se află peste tot, nu se poate afla Într-un loc anume, de aici decurgând, prin urmare, În acest caz, imposibilitatea, atât materială, cât și metafizică, de a situa și defini ceea ce obișnuim să Înțelegem prin punct de plecare, adică, În accepțiunea care ne interesează aici, locul de unde a venit. O să se obiecteze de asemenea, deși cu mai puțină pretenție speculativă, că, după ce mii de agenți ai poliției căutaseră moartea săptămâni Întregi, trecând
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
piatră, continuați să faceți același lucru celor mai lipsiți de tot ceea ce este necesar vieții, probabil am vrut să vedem care obosește mai Întâi, dumneavoastră sau noi, vă Înțeleg supărarea, primul eșec e cel mai greu de suportat, apoi ne obișnuim, În orice caz nu luați În nume de rău că vă spun să dea dumnezeu să nu fie ultimul, și nu din spirit de răzbunare, căci sărmană răzbunare ar fi ea, ar fi așa ca și cum am scoate limba la călăul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
nu vrea să vadă tot ceea ce, peste tot, simultan, Îi apare În fața ochilor. Și sub acest aspect se aseamănă mult cu dumnezeu. Să vedem. Deși, În realitate, faptul nu se include printre datele verificabile ale experienței senzoriale umane, am fost obișnuiți să credem, de copii, că dumnezeu și moartea, aceste două eminențe supreme, se află pretutindeni În același timp, adică, sunt omniprezente, cuvânt, ca atâtea altele, metis din latină și greacă. În realitate, Însă, este foarte posibil ca, atunci când ne gândim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
timp, adică, sunt omniprezente, cuvânt, ca atâtea altele, metis din latină și greacă. În realitate, Însă, este foarte posibil ca, atunci când ne gândim la asta, și poate Încă și mai mult când o exprimăm, luând În considerare ușurința cu care obișnuiesc cuvintele să ne iasă din gură, să nu avem o conștiință clară a ceea ce ar putea Însemna asta. E ușor să spui că dumnezeu se află peste tot și că moartea și ea se află peste tot, dar din câte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
Închide, un mod de a spune contrar simplei demonstrații, căci o ușă despre care se spune că nici nu se deschide nici nu se Închide, nu este decât o ușă Închisă care nu se poate deschide, sau, cum se mai obișnuiește să se spună, o ușă care a fost blocată. Sigur că moartea ar putea s-o traverseze și la fel și ceea ce se afla În spatele ei, dar dacă o costase atâta muncă să se agregheze și să se definească, deși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
fi permis să-l atingi pentru că tu nu ești moartea lui, și, În penumbra molatică a dormitorului, acele două ființe vii care Încredințate somnului te ignorau n-au făcut decât să sporească În conștiința ta apăsarea eșecului. Tu, care te obișnuiseși să poți ceea ce nimeni altcineva nu mai poate, te vedeai acolo neputincioasă, legată de mâini și de picioare, cu licența ta de a ucide zero zero șapte fără valabilitate În acea casă, niciodată, de când ești moarte, recunoaște-o, n-ai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
ai fost Într-atât de umilită. Atunci ai plecat din dormitor spre sala de muzică, atunci ai Îngenuncheat În fața suitei numărul șase pentru violoncel de johann sebastian bach și ai făcut acele mișcări rapide cu umerii care la ființele umane obișnuiesc să Însoțească plânsul convulsiv, atunci, cu genunchii tăi duri proptiți pe podeaua dură, exasperarea ta s-a risipit brusc, ca ceața imponderabilă În care te transformi uneori când nu vrei să fii absolut invizibilă. Te-ai Întors În dormitor, l-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
calea vreunui mort căruia i-ar fi fost frică de Întuneric. Încă e devreme ca să emită coasa ordinul mental care va face să dispară din sală al doilea teanc de scrisori, poate, prin urmare, să mai doarmă un pic. Asta obișnuiesc să spună cei care suferă de insomnie când n-au pus geană peste geană toată noaptea, dar care, săracii de ei, cred că pot să păcălească somnul doar pentru că Îi cer Încă un pic, doar Încă un pic, ei, cărora
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
de un banal homo sapiens. Moartea, Însă, aceasta transformată În femeie, scoate din geantă niște ochelari negri și cu ei Își apără ochii, acum umani, de pericolul unei oftalmii mai mult decât probabile la cineva care mai trebuia să se obișnuiască și cu luminozitățile intense ale unei dimineți de vară. Moartea coboară strada până unde se termină zidurile și se Înalță primele clădiri. De aici Încolo se află pe un teren cunoscut, nu există o singură casă dintre acestea și dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
față pe saltea, Își târî corpul până ajunse la Înălțimea mâinii stângi a stăpânului, abandonată acolo ca ceva inutil, care nu servea la nimic, și, suav, Își culcă capul pe ea. Putea s-o fi lins iar și iar, așa cum obișnuiesc să facă câinii obișnuiți, dar natura, de data asta binevoitoare, rezervase pentru el o sensibilitate atât de specială Încât Îi permitea chiar să inventeze gesturi diferite pentru a exprima mereu aceleași și unice emoții. Violoncelistul se Întoarse spre câine, Își
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
era duminică, și duminica e zi de scos câinele la plimbare. Iubirea cu iubire se răsplătește, părea să-i spună animalul, deja cu lesa În gură și gata de plimbare. Când, ajuns În parc, violoncelistul se Îndrepta spre banca unde obișnuia să se așeze, văzu, de la distanță, că o femeie se afla deja acolo. Băncile din grădină sunt libere, publice și În general gratuite, nu putem spune cuiva care a ajuns Înaintea noastră, Banca asta e a mea, fiți bun și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2327_a_3652]
-
purtam vina: descoperisem că eu însumi eram la fel de incompatibil cu noțiunea de parteneriat precum aș fi fost cu funcția de președinte la Deutsche Bank. Numai că, uitându-mă la el, am început să mă simt vinovat. — Mai ții minte ce obișnuiam să spunem în război? Dacă are numele și adresa ta pe el, poți fi sigur că îți va parveni. — Îmi amintesc, zise el aprinzându-și pipa și întorcându-se la Völkischer Beobachter. L-am privit cum îl citea și, stăpânit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
să priceapă, i-am zis: — Ai putea la fel de bine să aștepți după crainicul orașului decât să afli vreo știre adevărată din ăla. — E adevărat. Dar îmi place să citesc ziarul dimineața, chiar dacă e un munte de rahat. Așa m-am obișnuit. Câteva clipe am tăcut amândoi. Uite aici alta din reclamele alea: „Rolf Vogelmann - detectiv particular, specializat în persoane dispărute“. — N-am mai auzit de el. — Ba cum să nu. A mai fost una și la rubrica de anunțuri de vinerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
dracu’ face. Gândește-te la toate cazurile cu evrei pe care le avem. Nici unul dintre clienții noștri nu citește genul ăla de porcării. — În sfârșit, dacă tu nu crezi că avem nevoie, Bernie... Ca de un al treilea sfârc. — Unii obișnuiau să creadă că ăsta era un semn aducător de noroc. — Și destui erau și ăia care considerau că e un motiv suficient ca să te ardă pe rug. Semnul diavolului, nu? chicoti el. Hei, poate că și Hitler are unul. La fel de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
noaptea. Asta e nimic în comparație cu unii dintre ceilalți pacienți. — Povestește-mi despre asta. Ea ridică din umeri: — Ceva care să-i trezească și stimulenți care să ajute la combaterea depresiei. — Și ce folosesc în cazul băieților veseli? A, la ei... Obișnuiau să le dea hormoni, dar nu a mers. Așa că acum încearcă terapia prin aversiune. Numai că în ciuda a ceea ce spun ei la Institutul Göring, cum că ar fi o boală care se poate vindeca, în particular toți doctorii spun că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
clienta pentru alte instrucțiuni. Dacă are vreuna, sunt înapoi până la miezul nopții. Dacă nu, te eliberez din post mâine dimineață la 6. Întrebări? Bruno scutură din cap. — Vrei să o sun eu pe nevastă-ta? — Nu, mersi. Katia s-a obișnuit de mult cu orele mele ciudate, Bernie. Și oricum, dacă nu sunt eu acolo, se mai destinde atmosfera. Am mai avut o ceartă cu Heinrich, fiu-meu, când m-am întors de la Zoo. — De data asta care-a mai fost
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
fi fost acolo. Era mai multă carne de femeie decât văzusem de o lungă perioadă de timp și trebuie să recunosc că ochii mei ar fi ars precum fierul roșu trupurile oricăror femei de rând, numai că aceste fete erau obișnuite să fie privite și rămaseră netulburate de ocheadele noastre pofticioase. Una luă un scaun, îl puse în fața mea și se așeză pe el astfel încât să am priveliștea perfectă asupra organelor ei genitale, pe care era de presupus că doream să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]
-
a fost de acord. Stăteam acolo, imobilizată ca un pui la rotisor, după ce el terminase, și l-am rugat să mă dezlege. Ochii lui iau o expresie ciudată, mă face curvă nenorocită sau ceva de genul ăsta. Mă rog, te obișnuiești ca bărbații să devină nesimțiți cu tine după ce au terminat, ca și cum le-ar fi rușine de ei înșiși, dar mi-am dat seama că ăsta era altfel, așa că am încercat să rămân calmă. Apoi și-a scos cuțitul și i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1917_a_3242]