18,192 matches
-
șpaclu mic, pătat de vopsele. La gară, primul tren pleca spre Bărăgan. Am luat bilet dus-întors până unde îmi permiteau puținii bani pe care îi aveam în buzunar, nu mai știu până la ce stație, și m-am urcat într-un vagon de clasa a treia. Cât a ținut drumul, puținii călători vorbeau pe șoptite, vrând parcă să nu tulbure noaptea. Mă ghemuisem pe o bancă și așteptam să știu unde trebuia să cobor. După un ceas, am știut și am coborât
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
strigau cât îi ținea gura : „Puneți mâna pe el !...“. Din față venea un tramvai, am sărit pe scară, martorii au rămas în urmă. Îi vedeam cum pierd teren. Curând au renunțat, s-au oprit, amenințând cu pumnii... Am intrat în vagonul aproape gol. Cei câțiva pasageri, bărbați și femei în vârstă, ședeau cuminți pe scaune cu palmele pe genunchi. Dacă n-aș fi văzut defilarea caselor de-o parte și de alta a străzii, m-aș fi crezut într-o clasă
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
bărbați și femei în vârstă, ședeau cuminți pe scaune cu palmele pe genunchi. Dacă n-aș fi văzut defilarea caselor de-o parte și de alta a străzii, m-aș fi crezut într-o clasă de școlari îmbătrâniți subit. În vagon domnea o stranie tăcere. Nu vorbea nimeni, toți își fereau privirile. Din prima clipă mi-am dat seama că acolo se petrecea ceva neobișnuit. Puținii pasageri care îndrăzneau să coboare la stații se furișau spre ieșire ca spre poarta unui
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
spre ieșire ca spre poarta unui cimitir. Nou-veniții intrau imediat în joc : se așezau cuminți pe scaunele libere și tăceau. Pluteau peste ei o atmosferă de respectuoasă mâhnire, o dezolare calmă și istovită. Mă oprisem la capătul din urmă al vagonului și priveam. Mi-a trebuit un timp ca să înțeleg motivul ciudatei comportări a pasagerilor. La celălalt capăt al vagonului se afla un bărbat de treizeci de ani, singurul care stătea în picioare. Părea un purtător nefiresc de firesc al firescului
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
tăceau. Pluteau peste ei o atmosferă de respectuoasă mâhnire, o dezolare calmă și istovită. Mă oprisem la capătul din urmă al vagonului și priveam. Mi-a trebuit un timp ca să înțeleg motivul ciudatei comportări a pasagerilor. La celălalt capăt al vagonului se afla un bărbat de treizeci de ani, singurul care stătea în picioare. Părea un purtător nefiresc de firesc al firescului, dacă mă pot exprima astfel. Un campion al normalului. Brunet, cu o figură ștearsă, mărunt și îndesat, îmbrăcat într-
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
nu încerca să domine, dar domina prin calma lui pasivitate. I se părea normal ca oamenii aceia să stea cu ochii plecați și îi privea cu înțelegere și compătimire. Când și-a întors pentru a doua oară fața spre interiorul vagonului, am observat un amănunt care îmi scăpase la prima vedere : omul purta ochelari de sârmă subțire și fără sticle. Subtila și necesara lor prezență se justifica prin aceea că le adăugase, acolo unde suportul se reazemă pe nas, un al
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
Zenobia înțelegea exact ce voiam să spun chiar dacă tăceam. „și când crezi că ar fi bine să plecăm ?“, m a întrebat. „Poate chiar mâine...“ Zâmbeam, îmi aminteam că o dată, mai demult, într-o zi de martie, stăteam pe culoarul unui vagon de clasa a treia, aș fi fumat, era înghesuială mare, nu mi puteam mișca mâinile. Venisem devreme la gara aceea periferică, mai era un sfert de ceas până la plecarea trenului când ușa unui compartiment arhiplin s-a deschis brusc. În
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
în sus, spre fața chinuită a bărbatului : „Îi e rău... A mâncat o găleată de mucenici...“. Argumentul acesta convingător a ajutat-o să-și ducă bărbatul de-a lungul culoarului și să-l coboare între linii. Acolo, chiar sub ferestrele vagonului în care mă aflam, bărbatul s-a lăsat moale pe vine, și-a tras pantalonii în jos... Avea o privire tristă, pierdută. Femeia stătea în picioare, lângă el, și repeta disperată : „Pardonați !... Pardonați !...“. Ceilalți vădeau atâta înțelegere a omului de către
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
repeta disperată : „Pardonați !... Pardonați !...“. Ceilalți vădeau atâta înțelegere a omului de către om, încât m-au înduioșat, ca la cinema, când eroul moare, nevinovat, în brațele iubitei. Se făceau că nu-l văd, se uitau peste el, spre alte linii cu vagoane de marfă... * În cadrul cercetărilor consacrate „maladiei lui Parkinson“ s-au început incursiuni într un domeniu până în prezent necunoscut, cel al regularizatorilor biochimici ai instinctelor și sentimentelor umane. 8. Așa se face că a doua zi am părăsit orașul. Trenul pleca
Zenobia by Gellu Naum () [Corola-publishinghouse/Imaginative/614_a_1257]
-
din sala de la intrare, pe care era înscris mersul feroviar, ora de plecare a trenului pe ruta Blaj. Ei constatară că trenul va pleca peste 20 de minute de la linia doi. După ce-și cumpăraseră bilete urcară în ultimul vagon și se așezară într-un compartiment liber. După ce își așeză singurul bagaj pe care îl avea, bărbatul ieși pe hol pentru a fuma o țigară, deschizând pachetul pe care abia îl cumpărase. își aprinse țigara, mâinile îi tremurau ușor, apoi
Preţul răzbunării by Moldovan Ioan Mircea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91493_a_92399]
-
piața Cataluña. Scările metroului exhalau o pînză de abur călduț care ardea Într-o lumină arămie. De la un ghișeu al căilor ferate catalane am cumpărat un bilet de clasa a treia pînă la stația Tibidabo. Am făcut drumul Într-un vagon populat cu ordonanțe, servitoare și zilieri care duceau cu ei sandvișuri de mărimea unor cărămizi, Învelite În foi de ziar. M-am refugiat În bezna tunelelor și mi-am rezemat capul de fereastră, mijindu-mi ochii În timp ce trenul străbătea măruntaiele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
de artilerie inamică. Bandajat în grabă de brancardieri, oșteanul Iuga de la Goldana a fost scos de pe linia luptelor grele și dus la trenul sanitar, din spatele frontului, care s-a nimerit să fie unul german. Cu cei mai grav răniți în vagoane, trenul nemțesc se îndepărtă de zona aleatorie a bătăliei, poposind tocmai în Ardealul ciopârțit, la Kolosvar. Iuga, cel care nu era, încă, poreclit Friț, fu trecut, într-un catastif, purtând vulturul german pe tărtajul de carton, de către un gradat cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
care cântă la acordeon, seara, la club și Ilarion Cărare, al cărui feleșag este să nu tresară din pasul lui, nici la bombardament, erau ieșiți la gura nișei cu vinovăția și curățau linia ferată, să poată trece locomotiva minieră, cu vagoanele de minereu din front Dar Ilarion Cărare, cel pe care nu-l scoate nimeni din pasul lui, le zice lui Cornel Braiu și lui Ali Străilaș că: Greu o să lucrați voi cu sonda, aicea, că vine debit mare de apă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
noi, vălurindu-se și sporind din vale în deal, dacă s-a mai văzut așa ceva Deci, prima dată, puhoiul făcuse cum face normal apa, luând-o spre ieșire, dar la 100 m, mai încolo, se afla locomotiva minieră, pufăind cu câteva vagoane după ea, pentru a le scoate afară, cu ceva încărcătură de minereu în ele Însă când a văzut mecanicul de pe locomotivă, cum apa vine din întunericul străfundurilor minei, către el, cu fruntea încrețită ca un taur și zbârlită toată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
cum apa vine din întunericul străfundurilor minei, către el, cu fruntea încrețită ca un taur și zbârlită toată de spumă, i s-au zbătut intestinele în el de spaimă și din cauza pericolului, mai ager decât iepurele de câmp, a desprins vagoanele, lăsându-le baltă și țâșnind pe locomotivă, a zbughit-o și tiva! afară cu ea Atunci, puhoiul cel negru și iabraș, purtând traverse de lemn, pietroaie și armături, a ajuns la vagoanele părăsite, blocându-se în ele, ca fumul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
mai ager decât iepurele de câmp, a desprins vagoanele, lăsându-le baltă și țâșnind pe locomotivă, a zbughit-o și tiva! afară cu ea Atunci, puhoiul cel negru și iabraș, purtând traverse de lemn, pietroaie și armături, a ajuns la vagoanele părăsite, blocându-se în ele, ca fumul în hornul necurățat și nemaiavând scurgere la vale, s-a întors din drum, luând-o spre fundul galeriei Iar când eu am ieșit din galerie, ca să văd de ce s-a întrerupt electricitatea, am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
pădurea ta cu tot?" Brusc, moldoveanul cu ochii singuratici, verzi și triști căzu într-o muțenie atât de teribilă, încât lui Vladimir îi păru manifestarea unei crize de catalepsie... Abia după al cincilea pahar de whisky și tocmai când prin vagonul restaurant începuseră să treacă, vorbind tare, grupuri care flecăreau apăsat, în felul ploieștenilor, unii chiar sugerând maniera bulgărească de conjugare a verbelor, moldoveanul-capitalist sadea, se trezi, revenind în contemporaneitate. Făcând un semn din mână, îi desemnă aproximativ pe acești trecători
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
cunoaștem, se formaliză el, acru și prost dispus. Taximetristul clandestin își îndreptă gulerul vestonului de piele și ripostă cu veselie: Haideți, domnule Vladimir, să nu ne împiedicăm în detalii! Eu vă cunosc: dumneavoastră sunteți cel care mi-ați oferit în vagonul restaurant un scotch și o bere Chimey. Mașina rulă cu viteză moderată prin Bucureștii înecați în troienele fluide ale acestui final neobișnuit de noiembrie. Taximetristul clandestin, care i se deconspirase lui Vladimir și totuși rămânea într-un veritabil halo de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
toată ziua bârfea în poartă. Râdea de ăla: „Ia uite-l, a trecut țiganul cu căruța plină cu oi - nota -, a trecut cu căruța plină de ciment - nota “. Aveam baza din Progresul, adică capătul la Progresul, la tren, unde era vagoane de cereale, de grâu, de toate națiile. Și furam și de-acolo multe. Multe furam. Și erau sifoane? Dădeau în primire la poliție? Număru’ unu! Era sifoane, număru’ unu! Învățați, nu știu de unde or fi fost, din familie, din neam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
mai terminasem o pedeapsă înainte. Falsuri, uz de fals și frontieră. Am ajuns. Am ajuns în Italia, Franța, Germania. Am plecat, m-au împușcat în Italia și m-au trimis înapoi. Pe vremea lui Ceaușescu, m-am urcat într-un vagon cu roșii și castraveți de la Popești-Leordeni. Într-un vagon cu optsprezece rânduri. Via Curtici, Ungaria, Austria. Unde se încărcau astea, erau reprezentanți ai vamei, care sigilau vagoanele. Ei, un moment când ei n-au fost atenți... pac! Și m-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
și frontieră. Am ajuns. Am ajuns în Italia, Franța, Germania. Am plecat, m-au împușcat în Italia și m-au trimis înapoi. Pe vremea lui Ceaușescu, m-am urcat într-un vagon cu roșii și castraveți de la Popești-Leordeni. Într-un vagon cu optsprezece rânduri. Via Curtici, Ungaria, Austria. Unde se încărcau astea, erau reprezentanți ai vamei, care sigilau vagoanele. Ei, un moment când ei n-au fost atenți... pac! Și m-am băgat acolo. Am mers șapte zile. În cinci zile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
m-au trimis înapoi. Pe vremea lui Ceaușescu, m-am urcat într-un vagon cu roșii și castraveți de la Popești-Leordeni. Într-un vagon cu optsprezece rânduri. Via Curtici, Ungaria, Austria. Unde se încărcau astea, erau reprezentanți ai vamei, care sigilau vagoanele. Ei, un moment când ei n-au fost atenți... pac! Și m-am băgat acolo. Am mers șapte zile. În cinci zile am ajuns pân’ la Curtici. Toate triajele... Aveam ciocolată, hrană mai solidă, mai așa. Eram într-un vagon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
vagoanele. Ei, un moment când ei n-au fost atenți... pac! Și m-am băgat acolo. Am mers șapte zile. În cinci zile am ajuns pân’ la Curtici. Toate triajele... Aveam ciocolată, hrană mai solidă, mai așa. Eram într-un vagon cu roșii. Am scos un rând, le-am zdrobit, le-am făcut mici. Deasupra o pătură, un pled pus deasupra. Alt rând de lăzi, dar peste mine, cum ar veni, puse pe niște șipci, așa, erau pregătite, erau socotite. Când
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
Idiot minunat, întoarce-te repede! Clopoțelul a încetat. Locomotiva și-a înălțat șuieratul spre cerul întunecat și a început să se târască ușor-ușor, ducându-l spre nord pe minunatul idiot. 10 Spre nord După plecarea din gara Ueno, pasagerii din vagonul de clasa a treia din trenul care mergea spre nord au început să-și servească gustările. Au intrat în vorbă unul cu altul, dar după ce au trecut de Akabane, Ōmiya și Koyama, au ațipit unul câte unul. Gaston stătea lângă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]
-
spre nord, în noaptea întunecată. Yamagata. Ce stingher se va simți acolo. Călătorea singur spre un oraș străin pe care îl vedea pentru prima oară. Oare ce-l aștepta și acolo? Habar nu avea. Chipul lui se reflecta în geamul vagonului de clasa a treia. Obosit, trist, singur. Trenul alerga prin noaptea întunecată, anunțându-și, prin șuieratul locomotivei, trecerea prin gări mici și halte. Din când în când mai trecea pe culoarul dintre banchete spre toaletă. Ușa toaletei se deschidea scârțâind
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2300_a_3625]