2,664 matches
-
alimentar. Venea Maia, mă privirea dojenitor, mă urmărea apoi pe ascuns și mă lăsa să plâng până îmi ostoiam lacrimile. Știa Maia ce știa. Seara nu mai aveam nimic, îmi făcea plăcinte cu brânză și stafide rulate în cerc și înăbușite cu iaurt de capră, să nu fie prea gras, iar aproape de final arunca câteva ouă bătute bine. Când sosea bunicul, familia era reunită, Maia răsturna mămăliga pe fund și o felia totdeauna cu ață de papiotă. Indiferent ce am fi
Amintirile unui geograf Rădăcini. Aşteptări. Certitudini by MARIANA T. COTEŢ BOTEZATU () [Corola-publishinghouse/Memoirs/809_a_1653]
-
gura care ar fi trebuit să ne spună ceva. Atunci am înțeles pentru totdeauna că președintele ales întru liniștea noastră, dacă se aruncă sticle incendiare - răspunde, dacă nu - nu. Atunci am înțeles că toate formele pașnice de protest au fost înăbușite în zâmbetul președintelui Iliescu. Păcatul originar al statului nostru de drept îl reprezintă lovitura de stat care a schimbat o echipă comunistă cu alta, în vreme ce tinerii stăteau cu pieptul deschis în fața armelor, crezând că prin moartea lor ar putea să
[Corola-publishinghouse/Administrative/1914_a_3239]
-
evite catastrofa. Chiar dacă sărea, nu avea unde să fugă. Tot ceea ce putea face Toyoda - exact cum a făcut și colegul său Hirose - era să creadă cu și mai mare tărie în „învățăturile“ sectei, să-și alunge toate îndoielile, să-și înăbușe sentimentele, să închidă fereastra imaginației și să se dedice întru totul acestei cauze. I-a fost mult mai ușor să se supună ordinului, decât să coboare din propria voință și hotărâre din mașină și să suporte consecințele. Toyoda se decisese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
atacului cu gaz sarin și au avut cam aceleași afecțiuni. Există o mică diferență de vârstă, dar amândoi au absolvit Academia Forțelor de Autoapărare Japoneze și lucrează la Forțele Aeriene. Nu a putut deveni pilot de jet, dar și-a înăbușit tristețea și s-a dedicat unei cariere la sol. Și drumul pe care l-au ales în viață e asemănător. Pentru că s-au angajat în aceeși perioadă, în același loc de muncă, se cunosc, dar faptul că i-am intervievat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
pachet cu bombă la Primăria din Tokio). Teoria lui Theodore Kaczynski este chiar mai apropiată de esența cultului Aum. Ceea ce a punctat domnul Kaczynski este, cred, o realitate. Sunt multe puncte în sistemul societății noastre prin care autonomia personală este înăbușită. Și eu simt lucrul acesta, mai mult sau mai puțin, probabil că și voi la fel. Cu alte cuvinte: „Lumea nu prea te lasă să-ți trăiești viața după propriile tale valori.“ Din perspectiva celor din secta Aum lucrurile stau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2279_a_3604]
-
escalopuri, paste proaspete, ciuperci, smântână. Gătesc eu, bine? Păru ușurată. -Te pot ajuta cu ceva? întrebă. -Spală ciupercile și taie-le în lamele. Am curățat usturoi, l-am zdrobit și l-am călit în unt, cu carnea. Ciupercile mărunțite se înăbușeau în altă tigaie. Am pus totul laolaltă într-o cratiță cu un borcan întreg de smântână groasă. Sigrid mă privea neliniștită. -Olaf nu face la fel? o întrebai. -Nu știu. Nu l-am văzut niciodată gătind. Ce era cu cuplul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1943_a_3268]
-
havuzul casei noastre să nu devină șarpe de India; de a nu-mi vedea patul schimbându-se într-o piatră de mormânt, pivotând pe balamalele sale, îngropându-mă și zăvorându-și dinții de marmură; groază la gândul că mi-ar înăbuși vocea: în zadar aș striga, nimeni n-ar veni în ajutorul meu. Ardeam să-mi evoc copilăria, dar când venea la mine și îi simțeam prezența, totul era la fel de dur și de dureros ca în această epocă îndepărtată. Să tușești
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1882_a_3207]
-
Iar când patima s-arată o gonim ca niște friguri, Căci ar fi o nerozie ș-o pornire în zădar De-a deschide unor oameni cum sunt ei un sanctuar Ca al inimei. Simțirea ce-ar veni din adâncime O înăbușim cu sila, ca să nu ne știe nime. Daca tu-mi ziceai: "O, Lais, iată toate ce-am făcut Ca să te câștig pe tine, de iubire străbătut, Deci iubește-mă, femeie, căci al tău cu totul sunt Și în tine se
Opere 08 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295586_a_296915]
-
alege să te superi, să te revolți că ți-au stricat ziua. Tu ce alegi? Pentru că alegerile noastre fac diferența între ceea ce suntem și ceea ce atragem în viața noastră. 7.Redobândește încrederea în tine Iubite suflet luminos, de câte ori ți-ai înăbușit visele pentru că ți-a fost teamă de reacția celor din jur, pentru că ți-a lipsit încrederea în forțele proprii, pentru că ai ascultat mai mult de părerea altora decât de îndemnul inimii tale? Atunci când nu dai curs dorințelor sufletului tău, când
Trăieşte viaţa pe care o iubeşti! by Alexandra Lupu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91668_a_93006]
-
puncte de retragere în ținuturile împădurite, Indochina și Dien Bien Phu, nume noi pentru infern, iar Coreea se chema locul fracturii, unde fulgerele atomice puteau să se aprindă oricând. Tancuri - ce nu mai trebuiau să-și rotească niciodată turelele - au înăbușit o primă răscoală și nici măcar moartea lui Stalin nu a pus punct acestei fracturări între țări și atomi, după cum se sperase. Se rupeau tot mai multe hălci din tarlaua pe care o administrase și o exploatase omul alb, apăruseră fisuri
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
auzit sunând în antreu, fără să se fi mișcat ceva. Podeaua camerei de zi era acoperită cu covoare de mătase; acolo ne-a condus o slujnică după ce am mai sunat o dată. O parte din covoare erau așezate unele peste altele, înăbușind zgomotul pașilor; călcam moale, aproape pluteam. Covoarele aveau ceva strălucitor, de parcă ar fi luminat. Erau de culoare deschisă, într-o nuanță aurie, cu desene lejere, voioase: mănunchiuri de crengi presărând în lung și-n lat frunze și păsări, și aceste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
voi, cei aflați în uniformă, tocmai cei care aveau datoria să ne apere, ați făcut de fiecare dată cînd s-a ivit vreo oportunitate pact cu dușmanul, n ați fost niciodată buni de nimic în afară de a împrăștia demonstrații, de a înăbuși revolte, de a teroriza cetățenii pe care în mod normal ar fi trebuit să-i protejați pentru că vă luați solda de pe spinarea lor. Mă gîndesc la toți tiranii care s-au perindat la conducerea acestei țări, indiferent că sistemul s-
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
luminile să fie aprinse la toate ferestrele. Pe străzi însă e o liniște mormîntală de parcă tot Bucureștiul ar păstra un moment de reculegere. Începu să simtă o strîngere de inimă la gîndul că era posibil ca totul să fi fost înăbușit din fașă, că ce se întîmplase de dimineață în timpul mitingului n-a fost decît un foc de paie. Pe dracu’! Ar fi cum nu se poate mai trist ca poporul ăsta să rateze și șansa asta, începu să se gîndească
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
iese de-a binelea din fire Delfina, fluturîndu i pe la nas hîrtia, dragoste nebună, ai? Sărăcuțul de tine, cîte sacrificii ai făcut și la cîte privațiuni ți-ai supus suflețelul de martir, i auzi ce spune aici, cum ți-ai înăbușit amorul de dragul ei, îmi vine să-ți plîng de milă, nu alta, uite că mă și podidesc lacrimile văzînd cît ai suferit tu din cauza unei fufe, care nici măcar să te alinte ca lumea nu e în stare, ca să nu mă
Dansul focului sau 21: roman despre o revoluþie care n-a avut loc by Adrian Petrescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1317_a_2722]
-
de mare lucru din ea, decât că, asemenea majorității recepțiilor de nuntă din lumea bună, și aceasta avusese loc la Adlon Hotel. Am recunoscut pagoda caracteristică a „Fântânei Șoaptelor“, cu elefanții ei sculptați, din Grădina Goethe a hotelului. Mi-am Înăbușit un căscat. Nu era tocmai o fotografie bună și avusesem parte de suficiente nunți pentru o zi. I-am dat poza Înapoi. Un cuplu frumos, am remarcat, aprinzându-mi un alt Muratti. Trabucul negru al lui Six zăcea stins În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
iotă din ceea ce spunea vecinul ei cu picior de lemn. Atunci el ridică vocea și se porni să peroreze Împotriva trădătorilor - oricare ar fi fost ei, nu mi-am dat seama - care Încercau să saboteze revoluția națională. Aici ea Își Înăbuși un căscat. Până la urmă, când Joey ajunse la subiectul lui preferat, glorificarea Führerului, ea sări În picioare și opri radioul. — Dumnezeule, cred că l-am auzit destul pentru o singură seară. Se duse la gramofon și alese un disc. — Vă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
paznicului. M-am așezat jos pe trepte, mi-am scos pantofii și șosetele și mi le-am pus la loc În ordine inversă, cu ciorapii peste pantofi. E un truc vechi, preferat mai ales de către hoții de locuințe, pentru a Înăbuși zgomotul făcut de Încălțăminte pe suprafețele dure. M-am ridicat În picioare și mi-am Început lunga ascensiune. Când am ajuns la etajul 8, inima Îmi bătea tare din cauza efortului de a urca și de a trebui să respir În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
am descoperit că bastarzii ăștia proști votaseră la alegeri cu o bandă de gangsteri. Ce zici de asta? Păi, nu da vina pe mine, amice, că eu am votat cu social-democrații. Ai aflat cumva cine Îl plătea pe Red ca să Înăbușe grevele oțelarilor? Ai auzit vreun nume, poate? El strânse din umeri: — Șefii, presupun. Nu trebuie să fii detectiv ca să-ți dai seama de asta. Dar nu am auzit niciodată nici un nume. — Dar era ceva cu siguranță organizat. — O, da, era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2260_a_3585]
-
pornește să-mi vorbească despre mama sa”, scria Sebastian În 1941... Trecuseră mai mult de cincizeci de ani, era sâmbăta seara, nu dimineața, dar adâncul rănit cerea, parcă, și acum, descărcarea, „ca și cum l-ar fi apăsat, ca și cum s-ar fi Înăbușit”. Taina identității incerte, ruginită de timp și Încă sângerândă, „lepra asta scumpă”, cum spusese Sebastian? Chipul părea marcat: dezolarea Înțelegerii realității umane. „Încrederea” În capacitatea omului de a se salva, În pofida ororilor pe care el Însuși le produce, nu rezultase
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2122_a_3447]
-
ei ard la vârfuri. Se trezește și descoperă că a renunțat să mai înțeleagă. Se simte ușoară și uimită. Se gândește să-i trimită ea însăși concubine lui Mao, cu tot cu oale cu otravă amestecată cu supă de ginseng și țestoasă înăbușită la aburi. 14 Ea citește în Literatura poporului eseul lui Fairlynn despre turul ei prin Orașul Interzis, avându-l ca ghid pe Mao. Mărețul nostru Salvator stătea lângă mine. Geamătul neconsolat al vântului peste Lacul Zhong-nan-hai devenea din ce în ce mai puternic. El
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1921_a_3246]
-
Doar că trebuia făcut. Karin se întrerupse din The Woodshed Mistery, spunând: —Știi ce, Mark? Cu o educație ca a noastră? Avem noroc că a mai rămas ceva din noi. — A rămas, încuviință fratele ei, ceva. Karin țâșni în picioare, înăbușindu-și un strigăt cu o palmă peste gură. Se holbă la el. El se cufundă pur și simplu între cearșafuri, ascunzându-se până avea să treacă pericolul. —Doamne, Mark. Ai vorbit. Poți să spui chestii. —Doamne, Doamne. Mark. Doamne, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
kilometri și chiar mai mult. Acum au ajuns la nouăzeci și șase și se tot micșorează. Același număr de păsări, înghesuite într-un spațiu pe jumătate cât era. Boală, stres, anxietate. E mai rău decât în Manhattan. Păsări anxioase - își înăbuși un hohot de râs. Ceva din Daniel jelea nu numai pierderea păsărilor. Avea nevoie ca oamenii să se ridice la înălțimea condiției lor: conștienți și divini, unica tentativă a naturii de a se autocunoaște și a se autoconserva. În loc de asta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
mai bun în oameni. Niciodată nu te-am considerat o persoană mai bună decât te consider acum. Fragilă, voise să spună. În nevoie. Care greșise. Lăsă judecata lui să treacă nestingherită. Se cuibări la pieptul lui slab, încercând să-și înăbușe cuvintele chiar din clipa în care îi ieșeau pe gură. —Spune-mi că din chestia asta mai poate ieși totuși ceva bun. Poate, spuse el. Orice cruzime era bună, ca să obțină recunoaștere. Dacă femeia asta îl poate ajuta pe Mark
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
Aleut care stătea singură pe o pajiște. Păsările s-au repezit asupra ei, au bătut la unison din aripi și au ridicat-o pe fată într-un nor mare și rotitor, ascunzând-o și trâmbițând cu glasurile lor, ca să-i înăbușe strigătele. Fata s-a înălțat pe curentul acela șerpuitor de aer și a dispărut în mijlocul stolului care zbura spre sud. Așa că în fiecare toamnă, la plecare, cocorii se rotesc și strigă, retrăind răpirea fiicei oamenilor. Mult timp după aceea, Weber
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]
-
gemea de tehno-durere, implorând eutanasierea. Un restaurant de zi, un șir lung de puști cu jeanși retro, decolorați, și Weber rigid printre ei, după ce renunțase la haină și vestă în favoarea unor pantaloni kaki și a unei veste tricotate. Karin își înăbuși chicotitul când se apropie de el. — Nu vă e cald îmbrăcat așa? Termostatul meu merge cam greu. Am observat, îl tachină ea. Să fie din cauza științei? Alesese un restaurant din campusul local, care se numea Pioneer Pizza. Scăpase de nervozitatea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1902_a_3227]